مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1391 | دوره:19 | شماره:1 (مسلسل 63) |تعداد مقالات:15

مقدمه و هدف: فنتانیل جهت بهبود کیفیت بلوک حسی و افزایش زمان بیدردی پس از عمل در بی حسی نخاعی بکار می رود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه مدت زمان بلوک حسی و عوارض ناشی از اضافه کردن دوزهای مختلف فنتانیل اینتراتکال به لیدوکائین 5% در بیحسی نخاعی می باشد.روش کار: 140 بیمار کاندیدای عمل جراحی انتخابی تحت بیحسی نخاعی، به یک کارآزمایی بالینی دو سو کور با کنترل دارونما وارد شدند. برای بیحسی نخاعی از 100 میلی گرم لیدوکائین اینتراتکال 5% استفاده شد. بیماران به صورت تصادفی در 4 گروه 35 نفری: شاهد (2 میلی لیتر آب مقطر)، گروه دو (25 میکروگرم فنتانیل)، سه (50 میکروگرم فنتانیل) و چهار (100 میکروگرم فنتانیل) تقسیم شدند. طول مدت بلوک حسی، وقوع عوارض در گروه ها مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون های مرتبط تجزیه و تحلیل گردیدند.نتایج: گروه ها از نظر متغیرهای دموگرافیک تفاوت معنی داری نداشتند (P>0.05). میانگین طول مدت بی دردی در گروه شاهد معادل 25.05±100.28 دقیقه ، در گروه دوم 18.4±112.28 دقیقه، در گروه سوم 10.63±135.28 دقیقه و در گروه چهارم 12.42±140 دقیقه بود که به غیر از گروه شاهد با گروه دو و گروه سه با گروه چهار، اختلاف بین تمامی گروه ها از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). فراوانی خواب آلودگی و دپرسیون تنفسی در گروه های سه و چهار به میزان معنی داری نسبت به گروه های شاهد و دو بیشتر بود (P<0.01). فراوانی خارش در گروه شاهد نسبت به گروه های سه و چهار به میزان معنی داری کمتر بود و بیماران گروه دو نیز نسبت به گروه چهار خارش کمتری را تجربه کردند (P<0.01). فراوانی تهوع و استفراغ و لرز در گروه شاهد به میزان معنی داری از گروه دو و سه و چهار بالاتر بود (P<0.01).نتیجه نهایی: اضافه کردن 50 میکروگرم فنتانیل به 100 میلی گرم لیدوکائین اینتراتکال موجب افزایش معنی دار طول مدت بیدردی می شود اما با افزایش خطر دپرسیون تنفسی همراه است.

مقدمه و هدف: عفونت سیستم ادراری، از علل شایع موربیدیتی است که تشخیص و درمان دقیق آن در بسیاری از موارد منجر به بهبودی خواهد شد. در این مطالعه، تاکید بر عفونت ادراری راجعه و نوع عفونت مجدد آن بوده و اثربخشی روش درمانی پروفیلاکسی طولانی مدت با دوز کم آنتی بیوتیک نالیدیکسیک اسید و کوتریموکسازول در بیماران مبتلا به عفونت ادراری راجعه، با هم مقایسه شده است.روش کار: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی قبل و بعد، بدون شاهد بر روی 100 بیمار مبتلا به عفونت ادراری راجعه که به درمانگاه اورولوژی بیمارستان اکباتان همدان مراجعه کرده بودند، انجام گردید. این بیماران در بررسی های بالینی و پاراکلینیک (شامل معاینه بالینی، سونوگرافی، VCUG و در صورت لزوم IVP) شواهدی دال بر اختلال ارولوژیک زمینه ای نداشتند. بر اساس کشت ادرار و آنتی بیوگرام، نالیدیکسیک اسید (50 نفر) یا کوتریموکسازول (50 نفر) با دوز کم به مدت شش ماه تجویز شد و بیماران با انجام کشت ادرار در فواصل مختلف، در طول درمان و به مدت شش ماه بعد از درمان پیگیری شدند. سایر مواردی که در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت شامل: سن، جنس، وضعیت تاهل، نوع میکروارگانیسم، زمان عفونت مجدد و دفعات عفونت مجدد قبل از درمان بود.نتایج: در این مطالعه، 83% افراد مونث و 17% آنها مذکر بودند. میانگین سنی بیماران در گروه درمانی کوتریموکسازول، 15.57±13.03 و در گروه درمانی نالیدیکسیک اسید 13.67±10.9سال بود. از نظر وضعیت تاهل در گروه درمانی کوتریموکسازول، 37 نفر (74درصد) مجرد و در گروه درمانی نالیدیکسیک اسید 33 نفر (66 درصد) مجرد بودند. توزیع فراوانی انواع میکروارگانیسم ها در کشت ادرار گروه درمانی کوتریموکسازول، به صورت 80 درصد E.Coli، 18 درصد Klebsiella و 2 درصد Proteous بود. این توزیع در گروه درمانی نالیدیکسیک اسید، 62 درصد E.Coli، 34 درصد Klebsiella و 4 درصد Proteous بود. موارد عفونت مجدد در گروه درمانی کوتریموکسازول 18درصد و پاسخ به درمان آن، 82 درصد بود. در گروه نالیدیکسیک اسید نیز 88 درصد پاسخ به درمان و 12 درصد عفونت مجدد مشاهده شد.نتیجه نهایی: روش درمانی پروفیلاکسی طولانی مدت با دوز کم آنتی بیوتیک، در بیماران مبتلا به عفونت ادراری راجعه، روش موثری است. در مطالعه ما اثربخشی نالیدیکسیک اسید و کوتریموکسازول از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت.

مقدمه و هدف: بیماری سرخجه یک بیماری ویروسی است که تظاهرات آن معمولا خفیف و خود محدود شونده می باشد. اهمیت این بیماری از نظر آلودگی جنین در دوران بارداری و عوارض سندرم سرخجه مادرزادی است. علائم آن شامل عقب ماندگی ذهنی، مشکلات قلبی - عروقی، آب مروارید و غیره می باشد. در سال 1382 به منظور کاهش خطر سرخجه مادرزادی، واکسیناسیون همگانی علیه سرخک و سرخجه در افراد 25-5 ساله انجام شد. یکی از اهداف اصلی این طرح بررسی میزان IgM سرمی سرخجه بند ناف نوزادان برای تشخیص سرولوژیک عفونت جنینی و همچنین بررسی وضعیت ایمنی مادران با شناسائی آنتی بادی های اختصاصی IgG علیه ویروس سرخجه در این نمونه ها بود.روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی - مقطعی در 358 نمونه خون بند ناف جمع آوری شده از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 88-1387 انجام گرفت. نمونه های جمع آوری شده با دو روش ELISA، برای تشخیص آنتی بادی های اختصاصی IgG و IgM بر علیه ویروس سرخجه و انجام آزمایش RT-nested PCR، برای ردیابی ژنوم ویروس سرخجه بر روی نمونه هایی که از نظر آنتی بادی اختصاصی IgG بر علیه ویروس سرخجه منفی بودند و همچنین نمونه هایی که از نظر آنتی بادی اختصاصی IgM بر علیه ویروس سرخجه مثبت بودند، انجام گرفت. در این مطالعه مادران به دو دسته زیر 29 سال (در سن دریافت واکسن در زمان واکسیناسیون) با فراوانی 70.9% و بالای 29 سال با فراوانی 29.1% تقسیم شدند.نتایج: میانگین سنی مادران مورد مطالعه 22.6 سال بود. از 358 نمونه مورد مطالعه، 326 نمونه (91.1%) از نظر آنتی بادی اختصاصی IgG بر علیه ویروس سرخجه مثبت و 10 نمونه (82.8%) از نظر آنتی بادی اختصاصی IgM بر علیه ویروس سرخجه مثبت بودند. نمونه هایی که از نظر آنتی بادی اختصاصی IgG بر علیه ویروس سرخجه منفی بودند و همچنین نمونه هایی که دارای آنتی بادی اختصاصی IgM بر علیه ویروس سرخجه بودند، از نظر حضور ژنوم ویروس سرخجه با روش RT-nested PCR مورد آزمایش قرار گرفتند. نتیجه آزمایش نشان داد که کلیه نمونه های مورد بررسی از نظر حضور ژنوم ویروس سرخجه منفی می باشند.نتیجه نهایی: بر اساس یافته های این مطالعه، با توجه به مصونیت بالای مادران احتمال انتقال عفونت مادرزادی سرخجه بسیار پایین بوده ولی به دلیل کم بودن مصونیت در مادران بالای 29 سال، توصیه می شود سن واکسیناسیون تا 28 سالگی ارتقا داده شود.

مقدمه و هدف: رتینوپاتی ناشی از نارسی از علل مهم نابینائی در نوزادان نارس می باشد که 4 درصد کوری کودکان را در کشورهای توسعه یافته و 40 درصد را در کشورهای درحال توسعه به خود اختصاص می دهد. هدف از این مطالعه گزارش نتایج ریفرکتیو و آناتومیک در مبتلایان به رتینوپاتی ناشی از نارسی که در دوره نوزادی تحت درمان با لیزر دیود قرار گرفته بودند، می باشد.روش کار: در این مطالعه مقطعی، 40 چشم از 20 بیماری که در فاصله سالهای 87-1383 با تشخیص رتینوپاتی ناشی از نارسی تحت درمان بافتوکواگولاسیون ترانس اسکلرال با لیزر دیود قرار گرفته بودند، از نظر مرحله رتینوپاتی قبل و بعد از درمان، وزن و سن موقع تولد، عوارض حین و بعد از عمل وریفوکشن فعلی مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: میانگین وزن موقع تولد بیماران 923±271 گرم و میانگبن سن حاملگی موقع تولد بیماران 27.33±2.6 هفته بود. تمام بیماران در موقع لیزر درمانی دچار مرحله آستانه ای رتینوپاتی ناشی از نارسی بودند و در 15% موارد خونریزی مختصری بعد از لیزر درمانی ایجاد شده بود که خودبخود جذب گردیده بود. سن بیماران در موقع مطالعه 4.13±1.30 سال بود و تمامی بیماران در موقع معاینه از نظر ساختمانی دارای شبکیه سالمی بودند. استرابیسم بیشتر از 20 پریسم در 10% بیماران وجود داشت و متوسط معادل کروی چشم های مورد مطالعه در موقع بررسی 2.31±3.38- دیوپتر بود.نتیجه نهایی: فتوکواگولاسیون با لیزر دیود در تمامی بیماران منجر به پسرفت رتینوپاتی ناشی از نارسی شد، بعلاوه بررسی نتابج رفرکتیو، نزدیک بینی و آستیکماتیسم را در اکثر بیماران نشان داد.

مقدمه و هدف: بیماری های اسهالی یک مساله مهم و قابل توجه در سلامت عمومی جامعه خصوصا در کودکان محسوب می گردد. سویه های انتروپاتوژنیک اشریشیاکلی (EPEC)  Enteropathogenic E.coliبه عنوان عامل عمده اسهال در کودکان خصوصا در کشورهای درحال توسعه می باشند. به دلیل اثرات نامطلوب اسهال و تداخل در رشد کودکان، در برخی موارد درمان آنتی بیوتیکی توصیه می گردد. از آنجائیکه در سال های اخیر مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های رایج و موثر در درمان بیماری های عفونی به یکی از چالش های مهم جامعه پزشکی تبدیل شده است، بدین منظور باید مقاومت و حساسیت آنتی بیوتیکی این سویه ها در هر منطقه جغرافیائی مشخص گردد. لذا در مطالعه حاضر الگوی آنتی بیوتیکی این باکتری مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی بر روی 192 سویه اشریشیاکلی انتروپاتوژن جدا شده از کودکان مبتلا به اسهال در طی سال 1390-1389 در دانشکده پزشکی همدان انجام پذیرفت. تست های بیوشیمیایی استاندارد و سرولوژی برای تعیین هویت این سویه ها مورد استفاده قرار گرفت. حساسیت آنتی بیوتیکی این ایزوله ها با استفاده از 14 آنتی بیوتیک مختلف با روش استاندارد دیسک دیفیوژن آگار و بر اساس معیار CLSI انجام پذیرفت. مقاومت به سه یا بیش از سه کلاس از آنتی بیوتیک ها مقاومت چند دارویی تعریف گردید.نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که سویه های اشریشیاکلی انتروپاتوژن به ترتیب بیشترین مقاومت را به سفپودوکسیم (97%)، تریمتوپریم (%60.7)، تتراسایکلین (58.4%) و آمپی سیلین (45.8%) دارند. مقاومت به چند آنتی بیوتیک 68.7% بود. این سویه ها همچنین بیشترین حساسیت را نسبت به آنتی بیوتیک های ایمی پنم، سفتریاکسون و سیپروفلوکساسین نشان دادند.نتیجه نهائی: سویه های EPEC مورد مطالعه با مقاومت نسبت به آمپی سیلین و تتراسایکلین و حساسیت مناسب نسبت به فلوروکینولون ها از عوامل عمده اسهال در کودکان می باشند. نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند که مقاومت ضدمیکروبی در سویه های اشریشیاکلی بالا بوده و تجویز و مصرف آنتی بیوتیک ها به صورت منطقی انجام نمی گیرد و این امر درمان بیماری های عفونی را با مشکل مواجه می سازد. لذا بانظارت بر مصرف مواد ضدمیکروبی در درمان عفونت هایی که واجد مقاومت های چند دارویی می باشند و در صورت امکان تعیین فنوتیپ و ژنوتیپ سویه های مقاوم می توان تا حدودی از توسعه مقاومت در باکتری ها جلوگیری به عمل آورد.

مقدمه و هدف: بیمارستان ها به عنوان یکی از نهادهای مهم ارائه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی، اهمیت ویژه ای در بخش سلامت داشته و درصد بالایی از منابع کلیدی این بخش را جهت پاسخ گویی به نیاز مصرف کنندگان به خود اختصاص می دهند. هدف از انجام پژوهش حاضر، پاسخ گویی به این سوال مهم و اساسی است که آیا سطح کارایی فنی بیمارستان های تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی در استان های مختلف یکسان است؟ و اینکه چه رابطه ای بین شاخص توسعه انسانی (Human Development Index; HDI) استان مربوطه و میزان کارایی فنی بیمارستان مستقر در آن وجود دارد؟روش کار: در این مطالعه توصیفی ابتدا از روش تحلیل پوششی داده ها برای سنجش کارایی 65 بیمارستان تامین اجتماعی واقع در استان های کشور، شامل بیمارستان های کوچک (زیر یک صد تخت فعال) و بیمارستان های بزرگ (بالای یک صد تخت فعال) طی سال های 1386 الی 1388 استفاده شد، و سپس رابطه ی بین شاخص توسعه انسانی (HDI) و میزان کارایی فنی بیمارستان های واقع در تمامی استان های مربوطه مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.نتایج: مطالعه نشان داد که میانگین کارایی فنی در استان های با HDI پائین و متوسط، برای هر دو گروه بیمارستان های بزرگ و کوچک (به ترتیب 0.937 و 0.912)، بیشتر از میانگین کارایی فنی در استان ها ی با HDI بالا (به ترتیب 0.887 و 0.870) است.نتیجه نهایی: به نظر می رسد که سازمان تامین اجتماعی بهتر است خدمات بیمارستانی را در استان های با شاخص توسعه انسانی پائین تر و جمعیت تحت پوشش بیمه ای بیشتر گسترش دهد که نتیجتا آثار مثبت رفاهی نظیر بهبود سطح درآمد سرانه افراد و توزیع برابرتر درآمد را بدنبال خواهد داشت.

مقدمه و هدف: مشکلاتی همچون اضطراب و افسردگی پس از انجام عمل بای پس در بیماران قلبی نه تنها می تواند سبب به تاخیر افتادن دوران بهبودی گردد بلکه می تواند سبب عود و بازگشت مجدد بیماری و کاهش کیفیت زندگی بیماران و نیز اطرافیان شود. به همین منظور مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر 12 هفته برنامه جامع توانبخشی ورزشی قلب بر میزان اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران انجام گرفته است.روش کار: در این مطالعه مقطعی 72 بیمارقلبی 6 تا 8 هفته پس از بای پس عروق کرونر جهت شرکت در 12 هفته (هر هفته 3جلسه) برنامه توانبخشی ورزشی قلب به مرکز توانبخشی بیمارستان شهید بهشتی همدان معرفی و ثبت نام شدند. از مجموع 72 شرکت کننده 60 بیمار (14 زن، 46 مرد با میانگین سنی 55.4 سال) برنامه توانبخشی را تکمیل نمودند و 12 نفر (17%) نیز نتوانستند دوره توانبخشی را تکمیل نمایند. شرکت کنندگان علاوه بر انجام تست ورزش (پروتکل اصلاحی بروس) پرسشنامه های کیفیت زندگی و اضطراب و افسردگی را قبل و بعد از پایان دوره توانبخشی تکمیل نمودند.نتایج: یافته های مطالعه نشان داد که میانگین ظرفیت ورزشی (metabolic equivalent unit; MET) و شاخص توده بدن (BMI) افراد شرکت کننده بطور معنی داری (p<0.001) بعد از اتمام برنامه توانبخشی در مقایسه با قبل بهبود پیدا کرده است. درصد فراوانی افسردگی و اضطراب باشدت بالا در بیماران مورد مطالعه قبل از برنامه توانبخشی ورزشی 25% و 31.6% بود که بطور معنی داری (p<0.001) پس از پایان برنامه کاهش یافت (%8.4 و 11.6%). نتایج پژوهش همچنین نشان دهنده افزایش معنی دار (p<0.001) سطح کیفیت زندگی زنان و مردان شرکت کننده پس از انجام و تکمیل برنامه توانبخشی قلبی نسبت به قبل از برنامه توانبخشی در هر یک از ابعاد جسمانی، عاطفی، اجتماعی بود. میزان بهبود و کاهش سطح اضطراب و افسردگی و افزایش سطح کیفیت زندگی در بین مردان وزنان پس از پایان برنامه اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه نهایی: یافته ها نشان دهنده اثر مثبت شرکت و تکمیل کردن برنامه توانبخشی ورزشی قلب در ابعاد جسمانی و روانی کلیه بیماران جراحی بای پس قلبی شرکت کننده در برنامه بود. نکته مهم دیگر اینکه اثر یکسان و مشابه این برنامه درزنان و مردان تاکید بر ارجاع زنان به استفاده از این برنامه همپای مردان را دارد.

مقدمه و هدف: سوء مصرف استروئیدهای آنابولیک در میان ورزشکاران حرفه ای و آماتور و مراجعین به سالن های ورزشی در حال گسترش است. آگاهی آموزش دهندگان بهداشت از اینکه چرا ورزشکاران از این گونه مواد استفاده می کنند می تواند آنان را در طراحی یک برنامه آموزشی مناسب و اثربخش راهنمائی کند. در این راستا مفهوم کنترل رفتار به معنی برآورد فرد از آسانی یا سختی انجام رفتار است و خودکارآمدی نیز اطمینان خاطری است که شخص درباره انجام فعالیت خاصی احساس می نماید. هر دوی این مفاهیم اشاره به باورهای افراد که آنها را قادر به انجام یک رفتار می کند، دارند. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین نقش خودکارآمدی و کنترل رفتار درک شده در پیش بینی مصرف استروئیدهای آنابولیک در بین ورزشکاران رشته بدنسازی می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی می باشد که بر روی 300 نفر از ورزشکاران عضو باشگاه های بدن سازی مردان شهر همدان انجام گرفته است. داده ها با استفاده از پرسشنامه خود گزارش دهی در سه بخش، مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک، خودکارآمدی و کنترل رفتار درک شده در عدم مصرف استروئیدهای آنابولیک گردآوری شده است. اطلاعات با بهره گیری از آزمون های آنالیز رگرسیون لوجستیک و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: 62.3 درصد ورزشکاران سابقه مصرف استروئیدهای آنابولیک را در طول عمر داشتند که 73 نفر (24.3 درصد) از ورزشکاران مصرف کننده جاری بودند و 114 نفر (38 درصد) از شرکت کنندگان نیز مصرف استروئیدهای آنابولیک در گذشته را داشتند.آنالیز رگرسیون لوجستیک نشان داد که خودکارآمدی (p=0.000 & OR=0.851) و کنترل رفتار درک شده (p=0.000 & OR=0.711) پیش بینی کننده مصرف استروئیدهای آنابولیک می باشند.نتیجه نهایی: خودکارآمدی و کنترل رفتار درک شده بالا، دارای پتانسیل بالایی برای محافظت از نوجوانان و جوانان در پیشگیری از انجام رفتارهای پر خطر می باشند. برنامه های جامع پیشگیرانه آموزش بهداشت نیازمند تاکید بر روی عوامل روانی است که میانجی و پیش بینی کننده رفتارهای مرتبط با سلامت نوجوانان و جوانان هستند.

 مقدمه و هدف: تفکر انتقادی به توانایی فرد برای تحلیل و ارزشیابی اطلاعات اطلاق می شود. چنین مهارتی بیش از پیش به ضرورتی غیر قابل انکار در زندگی اجتماعی تبدیل شده است. از این رو اکنون پرورش مهارت های تفکر انتقادی یکی از اساسی ترین اهداف نظام های تعلیم و تربیت جهان را در سطوح مختلف از ابتدایی تا عالی تشکیل می دهد. سلامت روانی افراد تا حد زیادی متاثر از کیفیت و نوع مهارت های فکری آنان است. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت تفکر انتقادی و سلامت روانی و رابطه این متغیرها در دانش آموزان دختر دوره پیش دانشگاهی شهر همدان در سال تحصیلی 89-1388 انجام شده است.روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی و از نوع همبستگی است که در آن نمونه ای با حجم 331 دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده است. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه تفکر انتقادی کالیفرنیا (فرم ب) و پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ و هیلیر (GHQ) فرم 28 سوالی استفاده شده است. داده های پژوهش با کمک شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.نتایج: یافته های مطالعه حاکی از آن است که میانگین تفکر انتقادی دانش آموزان 6.51 از 34، میانگین سلامت روانی دانش آموزان 31.52، 61 نفر (18.4%) فاقد اختلالات روانی و270  نفر (81.6%) مشکوک به علائم اختلال روانی می باشند. بین مهارت های تفکر انتقادی و اختلال در سلامت روانی دانش آموزان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد بین مهارت های تحلیل انتقادی و استدلال قیاسی با علائم اختلالات روانی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد، به عبارتی با افزایش این مهارت در دانش آموزان، مشکوک بودن به اختلالات روانی آنها کاهش پیدا می کند. بر این اساس، می توان وضعیت سلامت روانی هر فرد را با توجه به میزان مهارت های تحلیل انتقادی و استدلال قیاسی وی پیش بینی کرد.نتیجه نهایی: نتایج مطالعه نشان داده است که دانش آموزان مورد بررسی از حیث مهارت های تفکر انتقادی در سطح نازلی قرار دارند و سلامت روانی اکثریت آنان نیز در معرض خطر قرار دارد و با کاهش سطح مهارت های تفکر انتقادی، علائم جسمانی، اضطراب، اختلال در کارکردهای اجتماعی و افسردگی آنان افزایش یافته است. لذا توصیه می شود مسوولان آموزشی و بهداشتی و خانواده ها به این مساله توجه و اهتمام جدی داشته باشند.

مقدمه و هدف: توانایی برقراری ارتباط صحیح از مهمترین ویژگی های افراد شاغل در سیستم بهداشت و درمان به حساب می آید. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت مهارت های ارتباطی و عوامل مرتبط با آن در بین شاغلین حرفه های پزشکی در شهرستان بهار انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی - تحلیلی در سال 1389 بر روی 309 نفر از شاغلین شبکه بهداشت و درمان شهرستان بهار انجام گرفت. آزمودنی ها به روش تمام شماری در مراکز بهدشتی درمانی و بیمارستان ها انتخاب شده و پرسشنامه ای که شامل دو بخش کلی اطلاعات دموگرافیک و مهارت های ارتباطی (کلامی، شنود و بازخورد) بود از طریق مصاحبه با شاغلین تکمیل گردید. پایایی و روایی پرسشنامه مورد سنجش و تایید قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و با آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی، تی دانشجویی و آنالیز واریانس آنالیز گردیدند.نتایج: آزمودنی ها به ترتیب 62.2، 57.1 و 60.2 درصد نمرات قابل اکتساب برای مهارت های کلامی، شنود و بازخورد را بدست آوردند. در مجموع مهارت های ارتباطی 27.8 درصد از شرکت کنندگان در مطالعه در سطح مطلوبی ارزیابی شد. اختلاف معنی داری از نظر میانگین نمره مهارت های ارتباطی در رابطه با متغیرهایی همچون: سن، جنس، مدرک تحصیلی، محل کار، وضعیت استخدامی و سابقه کار مشاهده شد (P<0.05). همچنین در نتایج حاصل از مدل نهایی آنالیز رگرسیون خطی، سن، جنس و مدرک تحصیلی از مهمترین فاکتورهای مرتبط با مهارت های ارتباطی بودند (P<0.05).نتیجه نهایی: برآورد کلی یافته های مطالعه حاضر نشان داد که وضعیت مهارت های ارتباطی در بین شاغلین در سطح مناسبی قرار ندارد. به نظر می رسد آموزش مهارت های ارتباطی به صورت برنامه های بازآموزی در طول دوره اشتغال ضروری باشد.

مقدمه: پنومونی یکی از شایعترین عفونت های دوران کودکی است. در کودکان مبتلا به پنومونی راجعه بایستی بدنبال عامل زمینه ای بود گرچه شایعترین علل زمینه ساز آن عبارتند از: نقایص تولید آنتی بادی، سیستیک فیبروزیس، فیستول های تراکئوازوفاژیال و افزایش جریان خون ریوی اما یکی از علل کمتر شایع استریدور و پنومونی تکرار شونده اثرات فشاری ناشی از حلقه های عروقی است. ناهنجاری های مادرزادی قوس آئورت و شاخه های اصلی آن باعث تشکیل حلقه های عروقی به دور نای و مری شده و درجات مختلفی از اثرات فشاری را اعمال می کنند که باعث علائم تنفسی از جمله استریدور، خس خس سینه و پنومونی مکرر می شود.معرفی بیمار: کودک 2 ساله ای با سابقه استریدور و خس خس سینه از دوره نوزادی و سابقه چهار بار بستری بعلت عفونت دستگاه تنفسی تحتانی با علائم سرفه و دیسترس تنفسی بستری شد، رادیوگرافی قفسه سینه بیمار نشان دهنده پنومونی در ریه راست بود. بیمار تحت درمان آنتی بیوتیکی قرار گرفت ولی علی رغم بهبود تب، استریدور و دیسترس تنفسی، همچنان ویزینگ ادامه داشت. در بازنگری مدارک پزشکی قبلی بیمار مشخص شد در رادیوگرافی بلع باریم اثر فشاری ثابت در خلف مری وجود دارد. بیمار تحت CT آنژیوگرافی قرار گرفت و تشخیص قوس آئورت دوگانه (double aortic arch) اثبات شد.نتیجه نهایی: یکی از علل علائم تنفسی پایدار و پنومونی مکرر کودکان قوس ائورت دوگانه می باشد که اولین قدم تشخیصی غیر تهاجمی برای آن رادیوگرافی بلع باریم تحت فلوروسکوپی می باشد.

مقدمه: گرانولوماتوز وگنر (Wegener’s Granulomatosis) نوعی واسکولیت سیستمیک عروق کوچک است که علایم آن ناشی از درگیری راه های هوایی فوقانی، ریه، کلیه، چشم، دستگاه گوارش، قلب، پوست و طحال می باشد. این بیماری اغلب همراه با ترومبوزنیست اگر چه ترومبوز عروق کوچک و بزرگ اینتراکرانیال، ترومبوز عروق ریه و ترومبوز شریانی اندام ها شرح داده شده است ولی به طور کلی وقوع حوادث ترومبوآمبولیک در بیماری نادر است.معرفی بیمار: دو بیمار مبتلا به گرانولوماتوز وگنرکه با ترومبوز شریان های با سایز متوسط اندام تحتانی مراجعه کرده بودند گزارش می شود. بررسی در مورد کمبود پروتئین C و S آنتی ترومبین 3، وجود فاکتور V لیدن و سندروم آنتی فسفولیپید در مورد آن ها نکته غیر طبیعی نداشت و این دو بیمار به سندروم آنتی فسفولیپید مبتلا نبودند. ایسکمی شریانی با اقدامات درمانی برطرف شد و به گانگرن منجر نگردید.نتیجه نهایی: به نظر می رسد علت زمینه ای ایجاد ترومبوز مرتبط با آسیب اندوتلیوم و با مکانیسم بیماری زایی خود بیماری باشد. توصیه می شود با توجه به این که موربیدیته انسداد و ایسکمی شریانی به صورت گانگرن اندام است در موارد درد اندام در این بیماران به احتمال وجود انسداد و ترومبوز توجه نموده و اقدامات پاراکلینیک مانند سونوگرافی داپلر رنگی و آنژیوگرافی جهت تایید یا رد آن به عمل آید و در صورت وجود ترومبوز عوامل خطر (کمبود پروتئین C و S آنتی ترومبین III، وجود فاکتور V لیدن و سندروم آنتی فسفولیپید آنتی بادی) شناسایی و رفع گردد و در غیر اینصورت با توجه به اینکه زمینه گرانولوماتوز وگنر در ایجاد ترومبوز نقش دارد دوز بالای داروهای ایمونوساپرسیو مانند استروئید و داروهای سایتوتوکسیک مانند اندوکسان رژیم درمانی می باشند.