فن آوریهای نوین در توسعه آبزی پروری (شیلات)
سال:1389 | دوره:4 | شماره:3 (پیاپی 15) |تعداد مقالات:17

هدف از مطالعه حاضر تخمین اثرات سطوح مختلف سین بیوتیک Biomin Imbo بر روی رشد، بقا، ترکیب لاشه و هزینه غذا در بچه ماهیان سفید (Rutilus frisii kutum) دریای خزر بود. این ازمایش به صورت طرح کاملا تصادفی درقالب 4 تیمار و هر یک در 3 تکرار طراحی گردید. مکمل سین بیوتیک Biomin Imbo در 3 سطح 2 گرم بر کیلوگرم (B)، 4 گرم بر کیلوگرم (C)،6  گرم بر کیلوگرم (D) به جیره غذایی پایه (A) اضافه شد. بچه ماهیان در طول روز در 3 وعده بر اساس 10 درصد وزن بدن به صورت دستی در طول 70 روز تغذیه شدند. بچه ماهیان سفید با وزن اولیه 623.2±1.8 میلی گرم به صورت تصادفی در 12 تانک فایبرگلاس 100 لیتری با تراکم 2 لارو/لیتر توزیع شدند. نتایج به دست امده از ازمایش نشان می دهد که بچه ماهیانی که از جیره های فاقد مکمل سین بیوتیک تغذیه شدند، عملکرد تولیدی کم تری نسبت به سایر تیمارها داشتند. افزودن سین بیوتیک به جیره های غذایی بر روی پارامترهای رشد (وزن نهایی، درصد افزایش وزن، میزان رشد ویژه، میزان بازده پروتیین، بازده غذایی و میزان جذب غذای روزانه) تاثیر مثبت و معنی داری گذاشتند، در حالی که ضریب تبدیل غذایی به طور معنی داری کاهش یافت. فاکتور وضعیت در بین تیمارهای مورد مطالعه اختلاف معنی داری نداشت. افزودن سین بیوتیک به جز پروتیین در سایر ترکیبات لاشه تاثیر معنی داری نداشت. در نهایت وقتی تمامی متغیرها بررسی شد، سین بیوتیک Biomin Imbo موجود در جیره ها منجر به کاهش معنی دار هزینه تمام شده غذا و افزایش معنی دار شاخص سود گردید.

گاوماهی گرد (Neogobius melanostomus) مانند گاوماهیان دیگر دریای خزر به دلیل استفاده از طعمه های غیرقابل دسترس برای سایر ماهیان، به عنوان رقیب غذایی ماهیان کفزی خوار، به عنوان غذای اصلی ماهیان شکارچی و همچنین به دلیل افزایش تولید ماهیان دریا دارای اهمیت اکولوژیکی زیادی می باشند. در ایران تاکنون مطالعات ناچیز و پراکنده ای بر روی گاو ماهیان انجام شده و در مطالعه حاضر نمونه های گاوماهی گرد مورد نظر از 3 ایستگاه ناحیه غربی (ساحل استارا)، مرکزی (ساحل انزلی) و شرقی (ساحل چابکسر) حوزه جنوب غربی دریای خزر و از هر ایستگاه 3 عمق در منطقه 5 - 0 متری، 10 - 5 متری و 15 - 10 متری و از بهمن 1386 تا دی 1387 و به صورت ماهانه با استفاده از ترال کفی ویژه، صید و پس از انتقال به ازمایشگاه، بررسی های تغذیه ای برروی انها انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که شاخص تهی بودن لوله گوارش با افزایش دما افزایش یافته، ولی طول نسبی روده با تغییر سن و جنس و نیز ایستگاه تفاوتی را نشان نمی دهد. شاخص شدت تغذیه بین دو جنس تفاوت نداشته ولی اختلافاتی را برحسب ایستگاه و عمق نشان می دهد. این بررسی نشان داد که گاوماهی گرد گونه ای گوشتخوار از نوع کفزی خوار و متنوع خوار بوده و از بین جانوران مصرفی (21 نوع) عمدتا نرمتنان و سخت پوستان را مصرف می نماید. شاخص اولویت غذایی گاوماهی گرد نشان داد که این گونه ماهی در سواحل ایرانی دریای خزر دارای هیچ غذای اصلی نمی باشد.

وجود اطلاعات بهای تمام شده ماهیان پرورشی برای استفاده مدیریت در امر تصمیم گیری، ضروری و حیاتی می باشد. تامین اطلاعات مورد نیاز یاد شده مستلزم استقرار یک سیستم حسابداری بهای تمام شده متناسب است. هدف پژوهش حاضر، ارایه الگوی مناسب بهای تمام شده برای مزارع پرورش قزل الای رنگین کمان می باشد، تا از ان طریق اطلاعات مورد نیاز مدیریت مزارع پرورش ماهی بیش از پیش فراهم گردد. گرداوری اطلاعات از طریق روش کتابخانه ای و میدانی بوده، که با مطالعه و بررسی فرایند پرورش ماهی قزل الا و با توجه به مبانی نظری حسابداری، الگوی بهای تمام شده محصول یاد شده ارایه گردیده است. به منظور تایید الگوی پیشنهادی و یافته های پژوهش از روش ازمون دلفی استفاده و نتایج در معرض قضاوت کارشناسان و متخصصین قرار گرفته است. جهت گرداوری نظرات کارشناسان و متخصصین از فرم نظرخواهی متناسب استفاده شده و تکمیل ان تا دستیابی به توافق عام ادامه یافته است. در نهایت الگوی مناسب بهای تمام شده برای مزارع پرورش قزل الای رنگین کمان ارایه شده است.

امار صید ماهی 19 شرکت تعاونی پره صید ماهیان استخوانی مستقر در منطقه استان گلستان (میانکاله، خواجه نفس و گمیشان) با استفاده از پرسش نامه و تنظیم فرم های مخصوص مصاحبه با مدیران شرکت های تعاونی صیادی مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که صید ماهی سفید به طور معنی دار در منطقه میانکاله نسبت به دو منطقه دیگر (خواجه نفس و گمیشان) بیش تر است، به طوری که از سمت میانکاله به طرف گمیشان میزان صید به طور چشمگیری کاهش می یابد. برعکس میزان صید کپور معمولی در منطقه گمیشان نسبت به دو منطقه دیگر به طور معنی داری بیش تر بوده و از سمت میانکاله به گمیشان به طور چشمگیری افزایش می یابد. میزان صید ماهی کفال در منطقه خواجه نفس نسبت به دو منطقه دیگر به طور معنی دار کم تر است. این تفاوت می تواند مربوط به نوع بستر و موجودات غذایی دو منطقه باشد. براورد مدل رگرسیونی اماره F مبین معنی داری کلی رگرسیون بود. علاوه بر این مقادیر اماره t نیز نشان دهنده تاثیر معنی دار نواحی بر میزان صید تعاونی ها می باشد. بر اساس نتایج این تابع، میانگین صید در ناحیه خواجه نفس و گمیشان به ترتیب 91466.9 و 50922.7 کیلوگرم کم تر از ناحیه صید میانکاله می باشد.

این پژوهش از 20 مهرماه سال 1386 تا 20 خرداد 1387 در قسمت جنوب غربی دریای خزر (در سواحل کیاشهر) برروی گونه سیاه کولی (Vimba vimba L. 1758) متعلق به خانواده کپورماهیان صورت گرفت. نمونه برداری ها به صورت ماهانه با استفاده از تور پره ساحلی و گوشگیر کشیدنی (لاکش) انجام شد و در مجموع 415 عدد ماهی سیاه کولی صید گردید. متغیرهایی مانند طول کل، طول چنگالی، طول استاندارد، وزن بدن، سن، جنسیت، وزن گناد، قطر تخمک، هم اوری مطلق و نسبی اندازه گیری و ثبت شد. ماهیان صید شده در 3 گروه سنی (+1، +2 و +3) طبقه بندی شدند. 412 نمونه تعیین جنسیت گردید که 42 درصد نر و 58 درصد را ماده ها تشکیل می دادند در نتیجه نسبت جنسی ماده: نر در این پژوهش 1:1.38 به دست آمد. تغییرات قطر تخمک بین 22 تا 130 میکرون و میانگین انها حدود 77±21.25 میکرون بود. حداقل هم آوری مطلق 6435 (اسفند)، حداکثر آن 13589 (فروردین) و میانگین آن 10526 عدد تخم براورد گردید. همچنین بیش ترین و کم ترین هم آوری نسبی (نسبت به وزن بدن) به ترتیب در ماه های آذر (152 عدد) و اسفند (92 عدد) به دست آمد و میانگین هم آوری نسبی در کل ماه های نمونه برداری نیز 128 عدد تخم بود. بیش ترین و کم ترین میانگین درصد شاخص رسیدگی جنسی (1GSI) برای ماهیان نر به ترتیب در ماه های اردیبهشت (3.18±1.14) و آبان (0.57±0.22) بوده و برای ماده ها در ماه های خرداد (14.53±3.25) و مهر (1.7±2.6) به دست آمد. میانگین درصد شاخص رسیدگی جنسی نیز برای نر و ماده به ترتیب 2.16±1.53 و 6.35±4.19 درصد محاسبه شد.

استفاده از پربیوتیک ها به عنوان مواد غذایی غیرقابل هضم که به طور موثری سلامتی میزبان را از طریق تحریک و یا محدود کردن رشد باکتری های موجود در روده تحت تاثیر قرار می دهند، ایده جدیدی است که در ابزی پروری شکل گرفته است. این بررسی برای ارزیابی کارایی پربیوتیک تجاری ایمونوژن در 5 تیمار (0، 0.5، 1، 2 و 4 درصد) به جیره غذایی فیل ماهیان جوان (Huso huso)، در 3 دامنه وزنی، ماهیان ریز با میانگین وزن 8.71±0.02 گرم، ماهیان متوسط با میانگین وزن 25.15±0.01 گرم و ماهیان درشت با میانگین وزن 53.69±0.02 گرم انجام گرفت. ماهیان روزانه با غذای دستی در 6 وعده تغذیه شدند. ازمایش به مدت 8 هفته در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید مرجانی در تابستان 1388 انجام شد. در انتهای دوره پرورش، میزان رشد و بازماندگی فیل ماهیان جوان مقایسه شد. نتایج نشان داد که اختلاف در میانگین وزن، طول، رشد روزانه، درصد افزایش وزن بدن، درصد میزان رشد ویژه و ضریب چاقی در ماهیانی که با جیره های غذایی حاوی 0.5 و 1 درصد ایمونوژن تغذیه شدند، به طور معنی داری (P<0.05) بالاتر از گروه شاهد بود. اختلاف ضریب تبدیل غذایی در ماهیانی که با جیره های غذایی حاوی 0.5 و 1 درصد پربیوتیک ایمونوژن تغذیه شدند به طور معنی داری ((P<0.05 پایین تر از گروه شاهد بود. میزان بازماندگی در ماهیانی که با جیره غذایی حاوی 0.5 درصد پربیوتیک ایمونوژن تغذیه شدند نسبت به ماهیانی که با جیره غذایی پایه تغذیه شدند، بالاتر بود ولی از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.05) بر پایه این داده ها، نتیجه گیری می شود که پربیوتیک ایمونوژن می تواند در سطوح پایین به عنوان مکمل غذایی در جیره غذایی فیل ماهیان جوان پرورشی برای افزایش رشد و بازماندگی استفاده شود.

ماهی بنی (Barbus sharpeyi) با کپورماهیان چینی (فیتوفاگ، امور، کپور سرگنده) و کپور معمولی پرورش یافته و از نظر اقتصادی با روش پرورش مرسوم مقایسه گردید. دوره پرورش به مدت 6 ماه و در 6 استخر خاکی به مساحت مفید هر یک 1720 مترمربع در پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور (اهواز) به طول انجامید. در این تحقیق با استفاده از طرح اماری کاملا تصادفی متعادل، 2 تیمار طراحی شد و هر تیمار نیز 3 تکرار را شامل می شد. در تیمار شاهد 3000 عدد بچه ماهی در هکتار (ماهی کپور نقره ای 55 درصد، کپور معمولی 25 درصد، کپور علفخوار 15 درصد و کپور سرگنده 5 درصد) و در تیمار یک 3000 عدد بچه ماهی در هکتار (کشت مرسوم ماهیان پرورشی) به علاوه 150 عدد بچه ماهی بنی کشت داده شدند. در هر دو تیمار کودهای آلی و معدنی به طور یکسان مصرف شد. در تیمار 1 که بچه ماهی بنی به سیستم پرورش اضافه شده بود. غذای دستی بیشتری نسبت به تیمار شاهد مصرف گردید. بررسی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب استخرها حاکی از این است که کیفیت آب تیمارهای آزمایشی مناسب بوده است. بازماندگی ماهیان در تیمار شاهد 95 درصد و در تیمار یک 93 درصد محاسبه گردید. با استفاده از آزمون انالیز واریانس مقایسه میانگین ها مشخص گردید که بین میزان تولید ماهی در دو تیمار فوق از نظر اماری اختلاف معنی داری وجود نداشت. میانگین تولید در تیمارهای شاهد و تیمار یک به ترتیب، 4976.6±592.6 و 5979.3±745.3  کیلوگرم در هکتار بوده است. نتایج نشان داد که بین میزان تولید ماهی در تیمارهای مذکور اختلاف معنی داری مشاهده نشد، در حالی که تیمار 1 تولید بیشتری را نسبت به تیمار شاهد داشت. متوسط قیمت 1 کیلوگرم ماهی در هکتار، درآمد خالص، سود 1 کیلوگرم ماهی، سود در هکتار و هزینه 1 هکتار در تیمار یک نسبت به تیمار دیگر اختلاف معنی داری را نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده از تیمارها، افزایش 150 عدد ماهی بنی به سیستم پرورش چند گونه ای از نظر اقتصادی و تولید در واحد سطح بهترین نتایج را در بر داشت.

مطالعه سرعت جریان در سواحل بندر امیرآباد در تحلیل مسایل زیست محیطی و شیلات با اهمیت است. سرعت جریان می تواند باعث انتقال سریع آلودگی و پسماندهای صنعتی ورودی به این منطقه و تاثیرگذار در فرایندهای اکولوژیکی آبزیان باشد. این تحقیق یک مدل عددی سه بعدی برای پیش بینی سرعت جریان و گردش آب ناشی از وزش باد در منطقه امیرآباد واقع در حوزه جنوبی دریای خزر ارایه می دهد. مدل عددی مذکور بر اساس معادله های حاکم بر جریان و با استفاده از روش تفاضل محدود با فرض ΔX و ΔY ثابت و ΔZ متغیر استوار است. ابعاد منطقه مورد مطالعه 7x2.2 کیلومتر مربع و هر شبکه از مدل در سطح افقی به ابعاد 100ΔY=Δ X=  مترمربع است. در جهت قایم در چهار لایه با ضخامت های متغیر از سطح تا بستر به ترتیب 5 و 15 و 25 و بالاتر از 25 در نظر گرفته شده است. پارامتر کوریولی ثابت و هم چنین از فرضیاتی مانند تقریب هیدرواستاتیک و بوسینسک استفاده شده است. همچنین دما در این تحقیق ثابت در نظر گرفته می شود. نتایج حاصل از حل مدل نشان می دهد که اندازه سرعت جریان در سواحل بندر امیراباد به طور میانگین 10 سانتی متر بر ثانیه است که با اندازه گیری های سازمان بنادر و دریانوردی در زمان مشابه با خطای 20 درصد همخوانی دارد. با توجه به مقادیر تابع جریان، بیشترین مقدار سرعت جریان در ناحیه غربی و کمترین مقدار سرعت جریان در نواحی جنوبی حوزه می باشد.

برای ارزیابی بازار مصرف آبزیان و محصولات شیلاتی در سال 1386 در شهر گرگان، تحقیقی با جمع آوری اطلاعات از 343 خانوار گرگانی به طور تصادفی انجام و اطلاعات جمع آوری شده به کمک برنامه SPSS از طریق کای اسکوارX2 ، آزمون یو مان ویتنی، کندال تاث و ضریب همبستگی اسپیرن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که سرانه مصرف آبزیان برای هر فرد گرگانی 9.12 کیلوگرم و الویت خانوارهای گرگانی به ترتیب در مصرف ماهیان دریای شمال، پرورشی گرمابی و سردابی می باشد. خانوارهای گرگانی در خرید فراورده های شیلاتی به کیفیت و تازگی، قیمت و بهداشتی بودن مکان توزیع توجه می نمایند. فقط 39.5 درصد خانوارهای گرگانی تمایل به خرید ماهیان بسته بندی نشان دادند و عدم اطمینان به تازگی، بهداشتی بودن، داشتن وقت کافی و بالا بودن قیمت ماهی بسته بندی از دلایل عدم تمایل به استفاده از ماهیان بسته بندی عنوان شد 58.4 درصد پاسخگویان ترجیح می دهند برای خرید ماهی و میگوی بسته بندی به نمایندگی های شیلات مراجعه کنند که ضرورت برنامه ریزی برای ایجاد و نظارت بر چنین فروشگاه هایی را بیش از پیش نمایان می سازد.

استفاده از زیولیت در بهبود شرایط محیطی ماهی کپور (Common carp L.) در یک طرح تحقیقاتی مورد بررسی قرار گرفت. در این طرح بچه ماهی کپور دریایی با میانگین وزن 13 گرم در چهار گروه تیمار با سه تکرار و در هر واحد آزمایشی 60 ماهی قرار گرفتند. مدت ازمایش 60 روز و در قالب طرح کامل تصادفی بود. شرایط آزمایش شامل 20، 40، 80 و 120 میلی گرم در لیتر زیولیت و بدون زیولیت انجام گرفت. میزان درجه حرارت، هدایت الکتریکی، شوری و اکسیژن در طول ازمایش یکسان بود، ولی میزان نیتریت، نیترات، امونیوم، و امونیاک و سختی کل در تیمارهای زیولیت کمتر از شاهد بود، هر چند که این کاهش اختلاف معنی داری را نشان نداد. سایر پارامترهای آب مانند TDS، pH  و سولفید تفاوتی را بین تیمار و شاهد نشان نداد. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از زیولیت در بهبود شرایط محیطی برای پرورش بچه ماهی کپور بر میانگین وزن نهایی، افزایش وزن، میزان رشد ویژه، میانگین خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی به رغم اختلاف محسوس بین شاهد وتیمارهای 80 و 120 میلی گرم در لیتر، اختلاف معنی داری نشان نداده است. در ماهیان تیمار 80 میلی گرم افزایش وزن 31 درصد، درصد افزایش وزن، 40 درصد، سرعت رشد روزانه 29 درصد، ضریب رشد ویژه 29 درصد و بازده مصرف پروتیین 42 درصد بیشتر از شاهد بوده است. ضریب تبدیل غذایی در گروه شاهد 3.07 و برای تیمار 80 میلی گرم، 2.34 بوده است. نتایج آزمایش نشان داد که در شرایط مناسب از نظر محیط پرورش که با استفاده از زیولیت و یا با مدیریت در مزارع پرورش ماهی ایجاد می شود، می توان پارامترهای رشد ماهی را بهبود بخشید.

ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) یکی از مهمترین ماهیان اقتصادی دریای خزر می باشد که هر ساله برای تولیدمثل از دریای خزر به رودخانه های مختلف از جمله رودخانه تجن مهاجرت می نماید. بر این اساس هر ساله از طریق تکثیر مصنوعی میلیون ها عدد بچه ماهی سفید به رودخانه های ورودی به دریای خزر رهاسازی می شوند. در این بین مولدین نر نقش مهمی در فرایند تکثیر مصنوعی دارند. به این دلیل بررسی اثر سن مولدین نر ماهی سفید رودخانه تجن در فصل تکثیر 1386، بر روی عوامل کارایی تکثیر مصنوعی ضروری به نظر رسید. برای این منظور اسپرم های 3 گروه از مولدین نر (3، 4 و 5 ساله) با تخمک های مولدین ماده بصورت جداگانه لقاح داده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، مولدین نر 3 ساله و مولدین نر 4 ساله، به ترتیب بیشترین میزان اسپرماتوکریت (53.67±18.03 درصد) و غلظت اسپرم (31.38±12.16x109) را داشته اند. بین تیمارهای مورد بررسی از نظر میانگین درصد لقاح و درصد ظهور لارو اختلاف معنی دار اماری مشاهده شد. بر پایه نتایج به دست آمده تخم های حاصل از لقاح اسپرم های مولدین نر 4 ساله با مخلوط تخمک های مولدین ماده بیشترین میانگین درصد لقاح (95 درصد) و درصد تفریخ (89.43 درصد) را داشته است. بنابراین طبق نتایج به دست آمده مولدین نر 4 ساله بهترین گزینه جهت تکثیر مصنوعی می باشند.

این تحقیق به منظور تعیین وضعیت تولیدمثلی ماهی شیربت در رودخانه شاپور استان بوشهر از دی ماه 1387 تا دی ماه 1388 انجام گرفت. 891 قطعه ماهی توسط تورهای گوشگیر با چشمه های مختلف صید گردید که مسن ترین ماهی صید شده 7 سال سن داشت. ماهیان از سن 2 سالگی به سن بلوغ می رسند. حداکثر طول ماهی صید شده 691 میلی متر با هم آوری 65000 عدد تخمک بود. تلاش تولیدمثلی ماهیان مورد محاسبه قرار گرفت که با افزایش سن، افزایش می یافت، به طوری که از سن 2 سالگی با 68.8 تا 5 سالگی 82.1 افزایش می یافت ولی از 5 سالگی به بالا کاهش می یافت، به طوری که در 6 سالگی به 80.2 رسید. شاخص رسیدگی جنسی (GSI) ماهیان در جنس نر و ماده محاسبه شد که ماهیان ماده در دو مرحله به یک پیک تخم ریزی می رسند، به طوری که پیک اول در اواسط فروردین و پیک دوم اواسط خرداد بود.

تاس ماهی ایرانی یکی از باارزش ترین ماهیان شیلاتی دریای خزر می باشد. با توجه به این که تاس ماهی ایرانی گونه غالب سواحل جنوبی دریای خزر می باشد، باید امکانات تغذیه ای آن مدنظر قرار گرفته و در شرایط واقعی مورد آزمایش قرار گیرد. این ماهی به سختی به غذای دستی عادت می کند، به همین جهت هدف از افزودن انزیمیت (زیولیت) به جیره غذایی این ماهی افزایش فاکتورهای رشد، کاهش درصد تلفات و همچنین جذب عناصر مغذی جیره می باشد. در این پژوهش اثرات افزودن آنزیمیت به جیره غذایی بچه تاس ماهیان ایرانی در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید دکتر بهشتی رشت در تابستان 1387 مورد بررسی قرار گرفت. طی این پژوهش 450 عدد بچه تاس ماهی ایرانی با میانگین وزنی 3.70±0.74 گرم در تانک فایبرگلاس با حجم آب گیری یک مترمکعب به صورت تصادفی پرورش داده شد. این آزمایش طی 60 روز برای تعیین سطح مطلوب آنزیمیت در جیره غذایی بچه تاس ماهیان ایرانی در سه تیمار آنزیمیت 3 درصد، آنزیمیت 5 درصد و شاهد و هر یک با سه تکرار صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که افزودن آنزیمیت 3 درصد به جیره غذایی بچه تاس ماهیان ایرانی از لحاظ وزن و طول نهایی، زی توده (413±47.92)، تولید ((370.03±53.6 و فاکتورهای رشد نظیر رشد روزانه GR (0.62±0.1 گرم)، ضریب رشد ویژه (3.78±0.42)، شاخص افزایش وزن بدن  BWI(885.05±262.98)، کارایی غذا (211.50±33.36) تاثیر گذاشته و با تیمار شاهد اختلاف معنی دار اماری را نشان داد. در ارتباط با فاکتورهای ضریب چاقی و نسبت کارایی پروتیینی نیز بین تیمارها اختلاف معنی دار آماری مشاهده گردید و مقادیر این دو فاکتور در تیمار شاهد بیش از سایر تیمارها بود. ضریب تبدیل غذایی نیز در تیمار انزیمیت 5 درصد (1.82±0.31) بیش تر از سایر تیمارها بوده است، ولی در بین تیمارها اختلاف معنی دار مشاهده نشد. همچنین از لحاظ درصد بازماندگی (55.3 درصد) نیز تیمار آنزیمیت 3 درصد بیش از تیمارهای آنزیمیت 5 درصد و شاهد بود. آنالیز لاشه تیمارها نیز بیانگر تاثیر معنی دار سطوح مختلف این ماده بر ترکیبات لاشه بود. بیش ترین درصد پروتیین (58.59±0.3)، خاکستر (16.03±0.92) و کم ترین درصد چربی (25.47±0.11) و رطوبت (70.640.3) در تیمار آنزیمیت 5 درصد مشاهده گردید. بر اساس نتایج به دست آمده افزودن آنزیمیت به میزان 3 درصد به جیره غذایی طی دوره پرورش بچه ماهی انگشت قد تاس ماهی ایرانی جهت تامین رشد و بازماندگی مناسب توصیه می گردد.

هیدروکر ترکیبی از پراکسید هیدروژن و پرکربنات سدیم جهت ضدعفونی ماهی می باشد. در این تحقیق از 450 عدد بچه فیل ماهی در 9 حوضچه با تراکم 50 عدد در گروه های شاهد، تیمار I و II استفاده شد. تیمار I با دز 30g/m3و تیمار II با دز 40g/m3 طی 6 روز به مدت 30 دقیقه به روش حمام دهی با هیدروکر ضدعفونی شدند. جهت ارزیابی توتال باکتریایی برحسب CFU1، بچه ماهی زنده از هر تیمار همراه آب محیط به آزمایشگاه انتقال داده و برای حذف فلور محیط پرورشی شستشو با سرم فیزیولوژی انجام شد. قطعه برداری از پوست در شرایط استریل و رقت سازی صورت گرفت. سه مرحله کشت با استفاده از محیط کشت TSA انجام و پلیت ها در انکوباتور قرار گرفتند. پس از انکوباسیون باکتری ها برحسب CFU شمارش شدند. نمونه برداری از آب محیط پرورشی، رقت سازی و کشت مطابق شرایط فوق انجام شد. نتایج نشان داد لگاریتم توتال باکتریایی پوست بچه فیل ماهیان، با میانگین 5.08±0.39 در تیمار I و 4.35±0.35 در تیمار IIنسبت به شاهد با میانگین 5.81±0.38 از میزان کمتری برخوردار بوده و تفاوت معنی دار آماری داشتند. همچنین لگاریتم توتال باکتریایی آب محیط پرورشی بچه فیل ماهیان، با میانگین 4.38±1.47 در تیمار I و 3.97±0.45 در تیمار II، نسبت به گروه شاهد با میانگین 4.87±1.54 کمتر بوده و تفاوت معنی دار آماری داشتند.