نشاسته کاتیونی به عنوان ماده افزودنی مقاومت خشک در کاغذسازی کاربرد گسترده ای دارد. از سوی دیگر با گسترش بهره گیری از ذرات نانو در سال های اخیر، افزودن این نوع ذرات به برخی پلی الکترولیت های با وزن مولکولی زیاد رایج در کاغذسازی به منظور بهبود قابلیت آبگیری و در عین حال افزایش ماندگاری ذرات ریز و پرکننده ها، به طور گسترده ای مورد توجه قرار گرفته است. با این وجود هنوز دانش کافی در زمینه این پدیده و سازوکار عملکرد مستقل این مواد در رابطه با متغیرهای دیگر وجود ندارد. در این تحقیق، عملکرد ذرات نانو سیلیکای آنیونی در مقادیر مختلف نشاسته کاتیونی و رابطه آنها با پتانسیل زتا در زمینه قابلیت آبگیری و ماندگاری ذرات ریز در خمیرکاغذهای ظریف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که 0.5 درصد نشاسته کاتیونی به تنهایی، قابلیت آبگیری را تنها در حدود 12 میلی لیتر (CSF)افزایش داد و مقادیر بیشتر آن حتی باعث کاهش آبگیری شد. همین روند نیز در زمینه ماندگاری نرمه ها و پرکننده ها با بیشترین میزان آن (%41) در یک درصد نشاسته کاتیونی دیده شد. افزودن ذرات نانو سیلیکا این روند ملایم را تغییر داده و به صورت قابل ملاحظه ای قابلیت آبگیری و ماندگاری را بهبود بخشید. به طوری که در ناحیه منفی بودن پتانسیل زتا، افزودن بیشتر نشاسته کاتیونی، کارایی بهتر ذرات نانوسیلیکا را در پی داشت. با افزودن بیشتر نشاسته کاتیونی و مثبت شدن بار عمومی پایانه تر، کاهش کارایی ذرات نانو سیلیکا دیده شد. بنابراین، پتانسیل زتا می تواند به عنوان معیار مناسبی از نظر میزان افزایش نشاسته کاتیونی باشد.