مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1389 | دوره:17 | شماره:4 (مسلسل 58) |تعداد مقالات:12

مقدمه و هدف: لیشمانیوز یکی از مهمترین بیماری های عفونی جهان می باشد. این بیماری در بیش از نیمی از استان های ایران به عنوان مشکل بهداشتی مطرح می باشد. تشخیص مخازن بیماری و همچنین تعیین هویت نوع انگل در انسان در شناسایی جنبه های اپیدمیولوژیک بیماری وارایه برنامه کنترل اهمیت زیادی دارد.روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1387 با استفاده از تکنیک PCR - RFLP در شهرستان دامغان انجام شده است. بررسی بر روی لام های رنگ آمیزی شده با گیمسا مربوط به بیماران مشکوک به سالک و همچنین جوندگان صید شده در روستاهای آلوده که از نظر اجسام لیشمن مثبت بوده اند انجام شده است. DNA انگل از روی لام ها استخراج و با استفاده از پرایمر های اختصاصی لیشمانیا جهت تکثیر قطعه ITS1 با روش PCR Conventional آزمایش شده اند و محصولات PCR تحت هضم آنزیمی (HaeIII) قرار گرفته اند. نتایج: 25 نمونه انسانی و 8 نمونه ازجونده رومبومیس اپیموس مورد آزمایش  PCR - RFLPقرار گرفتند. پس از الکتروفورز محصولات واکنش مشخص شد که انگل موجود در لام های انسانی وجوندگان، لیشمانیا ماژور (عامل لیشمانیوز جلدی روستایی) می باشد.نتیجه نهایی: تکنیک PCR - RELP روش موثری جهت تعیین گونه انگل لیشمانیا در لام های رنگ آمیزی شده با گیمسا که از انسان و مخازن حیوانی گرفته شده می باشد و از مزایای این روش این است که بدون انجام تعیین توالی، تشخیص گونه های انگل لیشمانیای ایجاد کننده بیماری امکان پذیر می گردد.

مقدمه و هدف: مشکلات بهداشت دهان بیماران با نارسایی مزمن کلیوی میتواند سلامت سیستمیک آنان را به مخاطره بیندازد. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت دندانی و پریودنتال بیماران تحت درمان همودیالیز و اثر مدت زمان درمان دیالیز بر روی وضعیت دهانی بود. روش کار: در این مطالعه که از نوع هم گروهی تاریخی می باشد. 65 بیمار تحت همودیالیز و 65 نفر سالم انتخاب شدند. شاخص تعداد دندان های پوسیده (D)، دندان های از دست رفته (M)، دندان های پر شده (F)، شاخصDMFT ،PI ، GI و PD بررسی و بین دو گروه شاهد و مورد مقایسه شدند. بیماران همودیالیزی بر اساس مدت زمان دیالیز به دو زیر گروه: افرادی که سه سال یا کمتر از سه سال و آن هایی که بیشتر از سه سال تحت درمان دیالیز بودند تقسیم شدند. در این زیر گروه ها همه متغیر ها بررسی شدند و آزمون های t، مجذور کای با استفاده از نرم افزار SPSS برای آنالیز آماری بکار گرفته شد.نتایج: بجز شاخصهای M وDMFT سایر شاخص ها تفاوت آماری معنی داری را بین دو گروه بیماران تحت همودیالیز و افراد سالم نشان دادند (P<0.05). شاخص های DMFT ,F ,M ,D بین دو زیر گروه بیماران تحت همودیالیز تفاوت معنی داری را نشان نداد درحالیکه شاخص های PD ,GI ,PI افزایش معنی داری را در دو زیر گروه نشان دادند.نتیجه نهایی: وضعیت بهداشت دندان و پریودنتال بیماران تحت همودیالیز ضعیف است و بویژه وضعیت پریودنتال با افزایش مدت زمان دیالیز بدتر می شود.

مقدمه و هدف: سایتو کاین ها از عوامل سیستم ایمنی هستند که بعنوان ایفا کنندگان نقش اساسی در پاکسازی یا پیشرفت عفونت هپاتیت C شناخته می شوند. اثر خصوصیات ژنتیکی میزبان بر برون ده بالینی عفونت هپاتیت C هنوز کاملا مشخص نیست. از سوی دیگر تاثیر تغییرات ژنتیکی از قبیل چند شکلی های تک نو کلئوتیدی بر میزان بیان و عملکرد سایتو کاین ها تحت بررسی است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تغییرات ژنی سایتو کاین Transforming Growth Factor - β در رابطه با حساسیت آنها نسبت به عفونت هپاتیت C بود.روش کار: در این مطالعه مورد ـ شاهدی جمعیت مورد مطالعه متشکل از125  فرد مبتلا به هپاتیت C و فرد سالم بود. تعیین ژنوتایپ با استفاده از واکنش زنجیره پلیمراز و متعاقب آن هضم آنزیمی بروش (Restriction Fragment Length Polymorphism) RFLP و توزیع پلی مورفیسمG>C   915ژن TGF - β1 بین دو گروه مقایسه شد. برای تایید نتایج ژنوتایپینگ %10 نمونه ها با روش تعیین توالی مستقیم تعیین ژنوتایپ شدند.نتایج: فراوانی ژنوتیپ های GG، GC و CC بترتیب در بیماران%92 ،8 % و %0 و در میان افراد شاهد بترتیب %89.6، %8.8 و  %1.6بود و فراوانی الل های G و C در افراد شاهد بترتیب %94 و 6% و درمیان بیماران بترتیب 96% و 4% بود. از لحاظ آماری میان بیماران و افراد شاهد ارتباط معنی داری یافت نشد.نتیجه نهایی: توزیع ژنوتیپ ها در بین بیماران هپاتیت C مزمن مشابه برخی از مطالعات قبلی است. اما فراوانی ژنوتیپ ها در افراد شاهد با بررسی های انجام شده در جمعیت های دیگر متفاوت است. در نتیجه در مورد این جمعیت ایرانی نمی توان پلی مورفیسم جایگاه 915 ژن TGF - β را عامل افزایش یا کاهش حساسیت افراد نسبت به عفونتHCV  دانست.

مقدمه و هدف: در سال های اخیر، استفاده از گندزداهای مختلف و کنترل ترکیبات آلی طبیعی دو روشی هستند که عموما در تصفیه آب برای کاهش تشکیل محصولات جانبی کلر زنی بکار برده می شوند. ازن زنی کاتالیزوری یک روش جدید برای افزایش راندمان فرآیند ازن زنی می باشد. این مطالعه با هدف کلی بررسی امکان سنجی استفاده از کربن فعال تهیه شده از پوست بادام به عنوان کاتالیزور در فرآیند ازن زنی حذف اسید هیومیک از محلول های آبی انجام شده است.روش کار: این مطالعه تجربی درآزمایشگاه شیمی آب و فاضلاب دانشگاه تربیت مدرس انجام شده است. جهت تعیین ساختار ملکولی و ترکیب شیمیایی کربن فعال از تکنیک پراکنش پرتوایکس (XRF) استفاده شد. آزمایشات ازن زنی کاتالیزوری در راکتور نیمه منقطع انجام و غلظت ازن به روش یدومتری تعیین گردید. تغییرات غلظت اسید هیومیک در نمونه های با غلظت 15 میلی گرم در لیتر با استفاده از اسپکتروفتومتر در طول موج 254 نانومتر تعیین شد. در ادامه عملکرد فرایند ازن زنی کاتالیزوری در حذف شاخص های کل کربن آلی و پتانسیل تشکیل تری هالومتانها مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصل توسط نرم افزار Excel تجزیه و تحلیل شده است.نتایج: نتایج ازن زنی کاتالیزوری نشان داد استفاده از کربن فعال به عنوان کاتالیزور سرعت تجزیه اسید هیومیک را تا 11 برابر افزایش می دهد و با افزایش pH از 4 تا 12 و دوز کاتالیزور از 0.25 تا 1.5 گرم در 25 سی سی راندمان حذف افزایش می یابد. فرآیند کاتالیزوری در مقایسه با فرآیند ازن زنی به تنهایی اسید هیومیک را در زمان کمتری (10 دقیقه) با راندمان قابل توجه ای  (%95)حذف می کند. علاوه بر آن نتایج بدست آمده نشان داد تاثیر عوامل مداخله درفرآیند ازن زنی کاتالیزوری در مقایسه با فرایند ازن زنی به تنهایی قابل توجه نبوده و این فرایند کل کربن آلی و پتانسیل تشکیل تری هالومتان ها را به ترتیب  %30و %83 حذف می کند.نتیجه نهایی: به دلیل هزینه کم، دسترسی آسان به مواد اولیه و عملکرد قابل توجه کربن فعال تهیه شده از پوست بادام به عنوان کاتالیزور، این کربن فعال می تواند جهت حذف آلایندهای آلی ازمحلول های آب موثر باشد.

مقدمه و هدف: تروما در طول حاملگی یک علت مهم بیماری و مرگ ومیر مادر و جنین می باشد و به طور کلی در6 - 8  درصد کل حاملگی ها رخ می دهد. امروزه با افزایش میزان بروز تروماهای غیر نافذ و نافذ، رخداد این حوادث در حاملگی رو به افزایش است. با توجه به شیوع و اهمیت تروما و تناقضاتی که در زمینه عوارض و علل آن وجود دارد، این مطالعه به منظور تعیین پیامدهای ناشی از تروما در زنان حامله مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی شهر کرمان صورت گرفت.روش کار: در این مطالعه که به صورت توصیفی مقطعی صورت گرفت، با استفاده از اطلاعات موجود در رایانه بایگانی بیمارستان های آموزشی شهر کرمان لیستی از کلیه زنان حامله دچار تروما تهیه گردید و افراد از نظر مشخصات فردی، نوع تروما، محل آسیب، عوارض مادری و جنینی بر اساس معاینه بالینی مورد مطالعه قرار گرفتند و موارد ثبت گردید. یافته ها به صورت آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی گزارش گردید.نتایج: 80 زن باردار دچارتروما مورد بررسی قرا گرفتند. میانگین سنی افراد 26.3 سال بود.از نظر سن حاملگی اکثربیماران (%66.6) در محدوده سنی 20 تا 36 هفته قرار داشتند. میانگین سن حاملگی 26 هفته بود واز لحاظ آماری رابطه معنی داری بین عوارض مادری و جنینی و سن حاملگی یافت شد.(P<0.05)  شایع ترین نوع تروما در %96.7 موارد غیر نافذ بوده و شایعترین علت تروما، در %61.7 موارد تصادفات رانندگی بوده است. شایع ترین محل آسیب دیده در بیماران شکم بوده است(%56.4)  و از لحاظ آماری ارتباط معنی داری بین محل تروما و عوارض مادری و جنینی یافت شد.(P<0.05)  در مجموع 17 نفر دچار عوارض مادری شدند که در تمامی موارد تروما از نوع غیر نافذ بوده است که این ارتباط از لحاظ آماری معنادار بوده است. شایع ترین عارضه مادری ایجاد شده زایمان زودرس بوده است (%35.29) در مجموع 8 مورد عارضه جنینی دیده شد که شایع ترین آن افت ضربان قلب جنین بوده است. در 3 نفر (%3.75) موارد عمل جراحی انجام شد که نوع آن سزارین و شایعترین اندیکاسیون آن، افت ضربان قلب جنین بوده است.نتیجه نهایی: با توجه به اینکه تروما در حاملگی چالشی مهم در بخشهای اورژانس میباشد و یکی از شایعترین علل مرگ و میر مادران را در دوران حاملگی تشکیل میدهد و از آنجا که تغییرات آناتومیکی و فیزیولوژیکی دوران بارداری بررسی و شناسایی دقیق تروما را با مشکل روبرو میکند و با توجه به اهمیت موضوع و به منظور کاهش خطرات ناشی از تروما، اقدام در جهت افزایش سطح ایمنی زنان باردار توصیه می شود.

مقدمه و هدف: عفونت زخم در محل برش روی استرنوم در 0.4 تا 5 درصد افرادی که به علت انسداد عروق کرونر یا ضایعات دریچه ای تحت استرناتومی میانی قرار می گیرند ایجاد می شود. عارضه عفونت زخم و گسستگی آن یعنی استئومیلیت و مدیاستینیت ، مورتالیته 20 - 40 درصد دارد. این مطالعه با هدف تعیین میزان عفونت زخم این ناحیه بعد از عمل جراحی قلب باز انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه 388 بیمار که تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر قلب یا تعویض و ترمیم دریچه ای قرار گرفته بودند از نظر میزان عفونت زخم بررسی شدند. این مطالعه در بیمارستان بقیه اله الاعظم (عج) تهران بصورت توصیفی ـ مقطعی در بیمارانی انجام شد که حداقل به مدت 7 ماه از نظر جنس و سن، بیماریهای سیستمیک، مدت زمان کلامپ کردن آئورت، زمان بای پس قلبی ریوی، برون ده قلبی (Out Put) قبل از عمل و مصرف دخانیات تحت پیگیری قرار گرفتند. اطلاعات بدست آمده پس از درج در پرسشنامه توسط نرم افزار آماری و با استفاده از آزمون های آماری t - test و X2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: نتایج نشان داد که رابطه معنی دار آماری بین عفونت زخم استرنوم و عوامل مختلف از قبیل: چاقی، دیابت، اختلال کلیوی، فشار خون، زمان کلامپ شدن آئورت، زمان بای پس قلبی ریوی، کشیدن سیگار و بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) وجود ندارد (P>0.05). در نهایت مشخص شد که فقط 3 نفر (0.74 درصد) از بیمارانی دچار عفونت زخم استرنوم شدند که میزان برون ده قلبی آنان قبل از عمل پایین بود و این رابطه از نظر آماری معنی دار گشت (P=0.042).نتیجه نهایی: برون ده قلبی پایین قبل از عمل، مهمترین عامل در ایجاد عفونت استرنوم بعد از عمل جراحی است.

مقدمه و هدف: افسردگی و اضطراب در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد شایع بوده و با افزایش میزان مرگ و میر در این دسته از بیماران همراه است. سندرم کرونری حاد شایعترین دلیل کاردیولوژیک است که بیماران هر روز به دلیل آن در بیمارستان بستری می شوند. با توجه به روشن نبودن فراوانی افسردگی و اضطراب در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری، این مطالعه با هدف تعیین ابعاد این مشکل حاد انجام گردید.روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی تعداد 360 بیمار مبتلا به سندرم کرونری حاد طی سال 1384 در بیمارستان اکباتان همدان مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تشخیص افسردگی و اضطراب از معیار SCL - 90 تجدید نظر شده استفاده گردید. در این معیار افسردگی به مقادیر بیشتر از 10.4 و اضطراب به مقادیر بیشتر از 8 اطلاق گردید. اطلاعات از پرسش نامه استخراج و با نرم افزار SPSS و آزمونهای2 ، ANOVA یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون مورد مقایسه قرار گرفتند.نتایج: فراوانی افسردگی و اضطراب در این مرکز به ترتیب %66.6 و %47.5 بود. میانگین سن بیماران با شدت علایم مختلف اختلاف معنی داری نداشتند. افسردگی و اضطراب در بین زنان شایع تر از مردان بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). همچنین همبستگی معنی داری بین افسردگی و اضطراب در بیماران مشاهده گردید.نتیجه نهایی: افسردگی و اضطراب دارای شیوع بالایی نسبت به سایر مطالعات در بین بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد است و همبستگی مثبتی بین آن دو در این دسته از بیماران وجود دارد.

مقدمه و هدف: امروزه تصفیه فاضلاب صنایع توجه بسیاری از دولت ها و متخصصان محیط زیست را به خود جلب کرده است. اساسا آلودگی این فاضلاب ها به دلیل حضور آلاینده های آلی از قبیل رنگ ها، هیدرو کربن های هالوژنه، ترکیبات فنلی و غیره می باشد. در این میان، فنل به طور گسترده ای در صنایع نفت، پتروشیمی، تولید زغال سنگ و صنایع داروسازی مورد استفاده قرار می گیرد. روش های متعددی از قبیل جذب سطحی، اکسیداسیون مرطوب با پراکسید، اکسیداسیون مرطوب با هوا، ازن زنی و غیره به منظور حذف فنل از آب مورد استفاده قرار گرفته که هر کدام از این روش ها دارای مزایا و معایبی می باشند. هدف از این مطالعه نیز تعیین کارایی پامیس اصلاح شده با مس بعنوان جاذب در حذف فنل بوده است.روش کار: این پژوهش یک مطالعه تجربی بوده که از گرانول سنگ پامیس منطقه قروه استان کردستان با مش 20 استفاده شده است. نمونه ها ابتدا با سولفات مس اصلاح گردید. در ادامه نمونه پساب حاوی فنل بطور مصنوعی در آب مقطر تهیه شده و در مراحل جداگانه تاثیر پارامترهایpH  (3،7 ،(12  غلظت اولیه فنل (25، 50، 75، 100، 150، 200، 300، 400 میلی گرم بر لیتر)، زمان تماس (20، 40، 60، 80، 100، 120) و دوز پامیس اصلاح شده (0.25، 0.5، 0.75، 1 گرم) در یک راکتور ناپیوسته مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعیین مشخصات ساختاری پامیس اصلاح شده از تکنیک های پراکنش پرتو ایکس و میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شد. در این مطالعه همچنین، از مدل های ایزوترمی لانگمیر و فروندلیخ در جذب فنل توسط پامیس استفاده گردید. همچنین pHPZC جاذب به منظور تعیین pH بهینه فرآیند جذب تعیین گردید.نتایج: نتایج آزمایش نشان داد کارایی حذف با افزایش زمان تماس، غلظت اولیه فنل و دوز پامیس اصلاح شده نسبت مستقیم و با افزایش pH، نسبت معکوس دارد. جذب فنل با مدل فروندلیخ انطباق بیشتری داشت. همچنین pHPZC پامیس اصلاح شده برابر با 7.7 تعیین شد.نتیجه نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که نمونه پامیس اصلاح شده قابلیت خوبی در حذف فنل دارد. با توجه به ارزان بودن پامیس و سادگی اصلاح آن، استفاده از این جاذب در حذف آلاینده های خطرناک در آب و فاضلاب توصیه می شود.

مقدمه و هدف: در سال های اخیر سرطان پستان شایع ترین سرطان دربین زنان میباشد و میانگین سنی بروز آن روبه کاهش است. با توجه به نسج متراکم پستان(Dense Breast)  در زنان جوان تر (کمتر از 49 سال) که باعث کاهش حساسیت ماموگرافی در تشخیص کارسینوم می شود، استفاده از سونوگرافی با وضوح بالا به عنوان مکمل ماموگرافی در تشخیص آن بسیار مفید است. این مطالعه به نقش سونوگرافی در تشخیص سرطان پستان به عنوان روش مکمل تشخیصی اشاره می کند و هدف نهایی آن هم خوانی نتایج ماموگرافی با نتایج مثبت سونوگرافی است. روش کار: از تاریخ 88/8/1 تا 88/9/30، 300 نفر جهت سونوگرافی پستان به کلینیک رادیولوژی خصوصی مهر همدان مراجعه نمودند و در بیمارانی که پس از سونوگرافی توده مشکوک یافت شد، ارزیابی آگزیلا نیز به صورت همزمان به عمل آمد. در کلیه بیماران مشکوک، ماموگرافی (قبل یا بعد از سونوگرافی) انجام شد و نتیجه آن توسط رادیولوژیست دیگری گزارش گردید. در نهایت کلیه موارد مشکوک جهت بیوپسی یا جراحی ارجاع شدند و نتایج قطعی توسط پاتولوژیست اعلام شد. جهت آنالیز یافته ها از نرم افزار آماری SPSS و آماره های توصیفی و استنباطی استفاده گردید.نتایج: متوسط سن بیماران46  سال با محدوده سنی 32 – 76 سال بود از 22 مورد توده مشکوک گزارش شده با سونوگرافی 21 مورد سرطان و 1 مورد آبسه گزارش شد. متوسط قطر توده 29 میلی متر و متوسط قطر لنف نودهای درگیر 17.3 میلی متر بود. یافته های ماموگرافی به دلیل بافت متراکم پستان، %14.3 موارد منفی و یا تنها یک دانسیته آسیمتریک را گزارش کرده بود و بقیه موارد(%85.7)  مثبت بود.نتیجه نهایی: هرچند ماموگرافی روش استاندارد طلایی تشخیص سرطان پستان است اما با توجه به بروز آن در سنین پایین تر در سال های اخیر و وجود بافت متراکم پستان در این سنین سونوگرافی تکمیلی) روش غربالگری تکمیلی( به خصوص در گروه سنی پایین تر جهت افزایش حساسیت تشخیص بسیار موثر خواهد بود.

مقدمه و هدف: نزدیک بینی شایع ترین عیب انکساری بوده وتغذیه یکی از عوامل متعدد دخیل در ایجاد آن می باشد. مطالعه حاضر جهت تعیین تاثیر روزه داری در ماه مبارک رمضان روی نزدیک بینی صورت گرفته است.روش کار: این مطالعه از نوع هم گروهی می باشد و روی 102 بیمار نزدیک بین که طی ماه مبارک رمضان سال 86 به درمانگاه های چشم پزشکی بیمارستان بعثت همدان مراجعه کرده بودند انجام شده است. نیمی از این بیماران روزه گرفته و نیمی دیگر توفیق روزه داری کامل را نداشتند. یک هفته قبل و یک هفته بعد از ماه مبارک نتایج معاینات و تغییرات نزدیک بینی در دو گروه با هم مقایسه گردید. نتایج: تغییرات نزدیک بینی بیماران روزه دار در چشم راست و چپ به ترتیب 0.078±0.16 و 0.049±0.16 دیوپتر و در بیماران غیر روزه دار در چشم راست و چپ به ترتیب0.088±0.19  و0.110±0.21  دیوپتر بود اختلاف مشاهده شده در تغییرات نزدیک بینی در دو گروه تحت مطالعه از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه نهایی: در مطالعه حاضر روزه داری کامل در ماه مبارک رمضان تاثیری روی نزدیک بینی نداشت.