دانش حسابداری
سال:1398 | دوره:10 | شماره:2 (پیاپی 37) |تعداد مقالات:10

هدف: هدف این مقاله، بررسی و تحلیل هموارسازی سود تقسیمی در بورس اوراق بهادار تهران در بازة زمانی 1388 تا 1395 است. روش: داده ها با مراجعه به بانک های اطلاعاتی حرفه، جمع آوری و با نرم افزارهای اکسل واستاتا تحلیل شده است. جهت آزمون فرضیه های پژوهش الگوی داده های ترکیبی مورد استفاده قرار گرفته است. یافته ها: نتایج، هموارسازی سود تقسیمی را در بورس تهران مورد تأیید قرار داده و نشان می دهد در صورت استفاده از الگوی لینتنر(1956) و «سود تقسیمی نقدی» سطح هموارسازی شناسایی شده افزایش می یابد. همچنین تنها زمانی که از الگوی لینتنر(1956) و «سود تقسیمی اعلامی» استفاده شد، نتایج، در دو دوره مورد بررسی، تفاوتِ معناداری، در سطوح هموارسازی نشان داد. نتیجه گیری: پدیده «هموارسازی سود تقسیمی» در بورس تهران وجود دارد ولی درک مناسب آن مستلزم توجه به نوع سود تقسیمی و مدل مورد استفاده است.

هدف: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر توانایی مدیر بر ویژگی قابلیت مقایسة صورت های مالی در 120 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه ی زمانی 1384 تا 1396 است. روش: در این پژوهش برای سنجش توانایی مدیریت، از الگوی دمرجیان و همکاران (2012) و به منظور سنجش قابلیت مقایسه، از الگوی دیفرانکو و همکاران (2011) استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ی پژوهش از الگوی رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است. همچنین، به عنوان آزمون های تکمیلی، از دو معیار جایگزین برای سنجش قابلیت مقایسه استفاده شده و الگوی اصلی مجدداً برآورد گردیده است. نتایج آزمون های تکمیلی، یافته های پژوهش را تأیید می کنند. یافته ها: نتایج نشان می دهد که توانایی مدیریت، تأثیر مثبت و معنا داری بر قابلیت مقایسه ی صورت های مالی دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان دریافت که شرکت ها می توانند با به کارگیری مدیران تواناتر، قابلیت مقایسه صورت های مالی را تقویت کنند.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثر ناشی از اختلالات شخصیت حسابرسان بر تردید حرفه ای آنها در میان 293 نفر از حسابرسان که حسابدار رسمی بوده یا حائز شرایط شرکت در آزمون حسابدار رسمی هستند، انجام شده است. روش: روش گردآوری داده ها، روش پیمایشی و روش تحلیل داده ها، تحلیل آماری معادلات ساختاری و رگرسیون بوده است. به منظور سنجش تردید حرفه ای حسابرسان مستقل، از پرسشنامه ی تردید ذاتی هارت (2010) که مبتنی بر مقیاس شش مؤلفه ای تردید ذاتی است، استفاده شده است و اختلالات شخصیتی حسابرسان نیز با استناد به فُرم خلاصه شده ی پرسشنامه ی راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روان شناختی-نسخه ی پنجم (PID-5-BF) که توسط انجمن روان پزشکی آمریکا (2013) تدوین گردیده است، مورد سنجش قرار گرفته است. یافته ها: نتایج بررسی ها نشان داد که میان اختلال های شخصیتی حسابرسان مستقل و تردید حرفه ای آنان، رابطه ای منفی و معنادار وجود دارد. همچنین، اختلالات شخصیتی دارای بیشترین رابطه ی منفی با معیار درک میان فردی تردید حرفه ای است. نتیجه گیری: توجه به عوامل مرتبط با اختلالات شخصیتی حسابرسان و تلاش در جهت رفع این عوامل، می تواند تأثیر بااهمیتی بر بهبود مهارت های مرتبط با تردید حرفه ای حسابرسان داشته باشد.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر ویژگی های هیئت مدیرة شرکت بر میزان گزارشگری زیست محیطی، اجتماعی و راهبری شرکتی طی دورة زمانی 5 ساله از سال1391 تا سال 1395 انجام شده است. روش: روش گردآوری داده ها، روش اسنادکاوی و مراجعه به بانک های اطلاعاتی و روش تحلیل داده ها از نوع استنباطی می باشد. این پژوهش از جهت تحلیل آماری از نوع همبستگی و مبتنی بر الگوی معادلات ساختاری است. یافته ها: نتایج نشان می دهد که از بین هشت متغیر هیئت مدیره، متغیرهای نسبت اعضای غیرموظف هیئت مدیره، نسبت مالکیت هیئت مدیره و نسبت زنان هیئت مدیره و نسبت ثبات اعضای هیئت مدیره بر میزان گزارشگری زیست محیطی، اجتماعی و راهبری شرکتی تأثیر مثبت و معنادار و دوگانگی وظیفة مدیرعامل و نسبت تحصیلات هیئت مدیره بر میزان گزارشگری زیست محیطی، اجتماعی و راهبری شرکتی تأثیر منفی و معنادار دارند. بین اندازة هیئت مدیره و تعداد جلسات هیئت مدیره با میزان گزارشگری زیست محیطی، اجتماعی و راهبری شرکتی، رابطه ای مشاهده نشده است. نتایج: نتایج فرضیه های پژوهش، اهمیت نقش ویژگی های هیئت مدیره را بر میزان گزارشگری زیست محیطی، اجتماعی و راهبری شرکتی شرکت و در نتیجه بهبود شفافیت اطلاعات را نشان می دهد.

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر چرخه ی عمر بر تجدید ساختار شرکت در شرایط درماندگی مالی است. روش: جهت طبقه بندی اطلاعات از تجزیه و تحلیل خوشه ای استفاده شد. همچنین چرخة عمر با روش الگوهای جریان نقد دیکینسون (2011) و درماندگی مالی با الگوی تعدیل شده زیمسکی (1384) محاسبه گردید. بدین منظور داده های 100 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1389 تا 1393، مورد مطالعه قرارگرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که چرخه ی عمر تأثیر مثبت و معناداری روی تجدید ساختار شرکت دارد. همچنین چرخه ی عمر و تجدید ساختار شرکت روی سطوح درماندگی مالی، تأثیر مثبت و معناداری دارد. سایر نتایج نشان داد چرخه ی عمر شرکت روی تجدید ساختار مالی، تجدید ساختار عملیاتی و تجدید ساختار دارایی تأثیر مثبت و معناداری دارد، درحالی که چرخه ی عمر روی تجدید ساختار مدیریتی تأثیر معناداری نداشت. نتیجه گیری: کلیة شرکت ها در طی چرخة عمر خود از تجدید ساختار استفاده می کنند و شرکت های درمانده در مراحل پایانی چرخة عمر خود از استراتژی های تجدید ساختار بیشتری استفاده می کنند. بنابراین، هر چه شرکت ها به مراحل پایانی چرخه ی عمر خود نزدیک می شوند، تمایل بیشتری به استفاده از این استراتژی ها نشان می دهند، درحالی که طی مراحل مختلف چرخة عمر، نسبت به وجود یا عدم وجود تغییرات مدیریتی نمی توان اظهار نظر کرد.

هدف: شناسایی زودهنگام تر زیان ها در مقایسه با سودها (محافظه کاری مشروط) می تواند باعث اتخاذ تصمیمات سرمایه گذاری کاراتری توسط مدیریت شود که این امر از طریق کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیریت و سرمایه گذاران و فراهم آوردن سیگنال هایی زودهنگام دربارة سودآوری پروژه هایی که پذیرفته شده است، امکان پذیر می شود. بنابراین، هدف این تحقیق بررسی اثر محافظه کاری بر یکی از تصمیمات بسیار مهم سرمایه گذاری که نادیده گرفته شده است، یعنی سرمایه گذاری در نیروی انسانی است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی، همبستگی و پس رویدادی است. در این پژوهش جامعة آماری تمامی شرکت های پذیرفته شده در بازار اوراق بهادار تهران هستند که از آن میان 1449 سال-شرکت درسال های 1396-1388 انتخاب شده است. یافته ها: بر اساس نتایج برآورد الگوها، رابطة منفی و معناداری میان محافظه کاری و کارایی سرمایه گذاری در نیروی انسانی یافت شد. نتایج نشانگر این بود که محافظه کاری از طریق کاهش عدم تقارن اطلاعاتی، تصمیمات ناکارا در بازار نیروی انسانی را کاهش می دهد. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها محافظه کاری به عنوان مکانیسمی نظم دهنده و سیگنالی زودهنگام درباره سودآوری تصمیمات باعث کاهش اقدامات مدیریت سود بد می شود و به شناسایی زودتر اخبار بد نسبت به اخبار خوب را سرعت می بخشد.

هدف: در این پژوهش با مرور مبانی نظری و تحقیقات پیشین، به دنبال این هستیم که ابتدا روش های مختلف اندازه گیری شفافیت گزارشگری مالی را شناسایی و سپس با استفاده از روش تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، این روش ها و نیز ویژگی های کیفی مرتبط با آنها را رتبه بندی کنیم. روش: روش های اندازه گیری شفافیت گزارشگری مالی که در این تحقیق مورد بررسی و رتبه بندی قرار گرفته، شامل شاخص شفافیت بورس تهران، چارچوب بوشمن و همکاران (2004)، معیار S&P و کیفیت سود است. بدین منظور ابتدا یک نمونة 20 نفری از مدیران مالی و کارشناسان به عنوان خبرگان انتخاب گردید و پرسشنامه در اختیار آنها قرار گرفت. یافته ها: یافته های تحقیق نشان می دهد که که از میان ویژگی های کیفی مرتبط با اندازه گیری شفافیت گزارشگری، قابلیت اتکا، بالاترین رتبه و به موقع بودن و مربوط بودن در رده های بعدی قرار دارند. همچنین تجزیه و تحلیل نهایی نشان می دهد گزینة شاخص شفافیت بورس تهران رتبه ی اول، چارچوب بوشمن و همکاران (2004) رتبه ی دوم، معیار S&P رتبه ی سوم و کیفیت سود رتبه ی چهارم را کسب کرده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق می توان بیان کرد که از نظر خبرگان، بهترین روش برای اندازه گیری شفافیت گزارشگری مالی، استفاده از شاخص شفافیت بورس تهران و روش های چارچوب بوشمن و همکاران (2004)، معیار S&P است. از دلایل این امر را می توان سادگی و سهولت در دسترس بودن این معیار دانست، چرا که سایر روش ها دارای شاخص ها و تجزیه و تحلیل های بیشتری است.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطة بین سرمایة اجتماعی و اجتناب مالیاتی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازة زمانی 1384 الی 1395 انجام شده است. روش: در این پژوهش، نمونه ای شامل 103 شرکت مورد بررسی قرار گرفت که اطلاعات آنها با استفاده از روش اسنادکاوی و مراجعه به بانک های اطلاعاتی به دست آمد و روش تحلیل داده ها از نوع استنباطی است. برای آزمون فرضیه پژوهش از الگوی داده های ترکیبی استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان دهندة عدم ارتباط بین سرمایه ی اجتماعی و اجتناب مالیاتی بود. نتایج نشان دادند که سرمایه ی اجتماعی ارتباط منفی با اجتناب مالیاتی بر اساس هزینه مالیات شرکت دارد ولی این ارتباط معنادار نیست و همچنین سرمایه ی اجتماعی ارتباطی با میزان مالیات پرداختی توسط شرکت ندارد. نتیجه گیری: نتایج بیانگر این نکته هستند که شرکت ها برای تصمیمات داخل سازمانی خود، همچون تصمیمات مربوط به اجتناب مالیاتی، توجهی به خارج شرکت و جامعه ای که در آن فعالیت می کنند، ندارند و بالا یا پایین بودن سرمایه ی اجتماعی نمی تواند تصمیمات مربوط به اجتناب مالیاتی شرکت ها را تحت تأثیر قرار دهد.