هدف پژوهش، فراتحلیل تحقیقات انجام شده درزمینة اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر کاهش اختلالات برون ریزی شده در کودکان و مشکلات والدگری بود. روش پژوهش فراتحلیل بود که با درهم آمیختگی نتایج حاصل از تحقیقات مختلف، میزان اندازة اثر آموزش فرزندپروری مثبت را بر کاهش اختلالات برون ریزی شده در کودکان و مشکلات والدگری مشخص کرده است. جامعة آماری، همة تحقیقات چاپ شده در مجلات علمی-پژوهشی در طی سال های 94-88 بود که در ایران انجام شده، حجم نمونة مناسبی داشته و از لحاظ روش شناسی شرایط لازم را داشته اند. بدین منظور از بین 12 پژوهش، 11 پژوهش که از لحاظ روش شناختی مورد قبول بود، انتخاب و فراتحلیل بر روی آن ها انجام گرفت. ابزار پژوهش چک لیست فراتحلیل بود و پژوهش حاضر مبتنی بر 306 نمونه و 11 اندازه اثر است. یافته ها نشان داد میزان اندازه اثر مداخله فرزندپروری مثبت بر کاهش اختلالات برون ریزی شده و مشکلات والدگری 82/0d= (00001/0 p≤ ) و هماهنگ با جدول کوهن، بالا بود. بالاترین اندازه اثر مربوط به پژوهش جلالی و همکاران (06/1) و پایین ترین اندازه اثر به پژوهش معصومی زارع و همکاران (61/0) اختصاص یافت. نتیجة فراتحلیل، بیانگر تأثیر زیاد مداخله فرزندپروری مثبت بر کاهش اختلالات برون ریزی شده در کودکان و مشکلات والدگری است.