سنگهای آتشفشانی متعددی با سن ائوسن در منطقه جنوب دیلمان رخنمون دارند. بر اساس مطالعات پتروگرافی، کانی های اصلی تشکیل دهنده این سنگها پلاژیوکلازها و کلینوپیروکسن ها و ندرتا الیوین می باشند که کانیهای اپک نیز به صورت کانیهای فرعی آنها را همراهی می کنند این سنگها به سه گروه بازالتها، آندزی- بازالتها و آندزیتها و داسیتها تقسیم می شوند بر اساس داده های ژئوشیمیایی نمونه ها عموما دارای ماهیت کالکوآلکالن می باشند. الگوی پراکندگی عناصر نادر خاکی در سنگهای منطقه حکایت از غنی شدگی آنها از عناصر LREE دارد. این در حالیست که تهی شدگی بارزی از عناصر Zr, Nb, Ti وP در این سنگها قابل مشاهده است. این خصوصیات از ویژگیهای مشخص محیطهای قوس مرتبط با فرورانش می باشد. مقایسه ترکیب ژئوشیمیایی سنگهای آتشفشانی منطقه جنوب دیلمان با بازالتهای شناخته شده دنیا، نشان می دهد که سنگهای آتشفشانی منطقه عموما اختصاصات ژئوشیمیایی سنگهای قوس را دارا می باشند و در یک محیط مرتبط با زون های فرورانش به وجود آمده اند. وجود خصوصیات مرتبط با فرورانش در این منطقه می تواند با بسته شدن اقیانوس های قدیمی در ارتباط باشد و لذا لبه فرو رونده ای که در اثر ذوب توانسته است ماگمای مورد نیاز جهت تبلور این سنگها را ایجاد کند می تواند ناشی از فرورانش این پوسته و یا پوسته ای قدیمی تر در منطقه باشد.با توجه به مجموع شواهد ارایه شده به نظر می رسد که سنگهای آتشفشانی جنوب دیلمان بخشی از قوس آتشفشانی مرتبط با این زون های فرورانش است که در زمان ائوسن تشکیل گردیده اند.