پژوهنده
سال:1384 | دوره:10 | شماره:1 (پی در پی 43) |تعداد مقالات:12

سابقه وهدف: مطالعات قبلی که به صورت جداگانه در مورد دو روش CMU و CMR انجام شده اند، نشان دهنده بالاتر بودن حساسیت تشخیصی این روش ها نسبت به روش های معمول اندازه گیری سرعت هدایت عصبی در تشخیص سندرم تونل کارپال بوده اند. هدف این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی این دو روش در بیماران مشکوک به سندرم تونا کارپال می باشد. مواد و روش ها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی در یکصد بیمار مشکوک به سندرم تونل کارپال انجام شد. تفاوت زمانی پتانسیل های حسی اعصاب مدیان و رادیال در انگشت اول (CMR) و نیز تفاوت زمانی پتانسیل های حسی اعصاب مدیان و اولنار در انگشت چهارم (CMU) با فواصل مکانی مساوی اندازه گیری گردید و با روش استاندارد طلایی (مجموعه معیارهای بالینی و الکترومیوگرافی) مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان می دهد که استفاده از روش CMU، حساسیت و ویژگی بیشتری نسبت به CMR در تشخیص سندرم تونل کارپال دارد و در ضمن میزان ویژگی و ارزش مثبت پیش بینی آن 100% می باشد و استفاده توام از CMU به همراه CMR با سایر روش های بررسی سرعت هدایت عصبی، حساسیت آن را از افزایش نمی دهد.

سابقه و هدف: متیل ترشری بوتیل اتر (MTBE) یک ماده اکسیژن دار کننده و افزودنی به بنزین است. این ماده باعث اختراق بهتر سوخت شده و در نتیجه زمینه کاهش آلودگی هوا از ترکیبات آلی سرب دار را فراهم می نماید. نشت ترکیبات بنزین حاوی ماده فوق از طریق مخازن زیرزمینی موجود در پمپهای بنزین می تواند باعث آلودگی مخازن آبهای زیرزمینی و چاههای آب قابل شرب در شهرها شود. هدف از این تحقیق تعیین میزان آلودگی آب های زیرزمینی شهر تهران به MTBE بود. مواد و روش ها: در ابتدا، با شناسایی جایگاه های پمپ بنزین و تطبیق محل جغرافیایی آب با نقشه های توپوگرافی و چینه شناسی، چاههای عمیق در معرض خطر آلودگی به MTBE مشخص شدند. با نمونه برداری از محل پمپاژ آب این چاه ها مقدار MTBE آنها به روش کروماتوگرافی گازی تعیین گردید. در صورت آلوده بودن چاه از محل مصرف هر حوزه چاهی نمونه دیگری مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 348 حلقه چاه مورد بررسی، 55 حلقه در معرض خطرآلودگی به MTBE بودند. مقادیر قابل اندازه گیری از MTBE در شش چاه وجود داشت. در بررسی نمونه های گرفته شده از حوزه مصرف چاههای فوق، آلودگی به MTBE مشاهده نشد. نتیجه گیری و توصیه ها: آزمایشات دوره ای MTBE از کلیه مناطق در معرض خطر توسط شرکت آب و فاضلاب استان تهران برای حفاظت از کیفیت آب آشامیدنی این شهر امری لازم و حیاتی به شمار می آید.

سابقه و هدف: شایع ترین تومور بدخیم اولیه کلیه در سنین کودکی، تومور ویلمز می باشد. پیشرفت تکنیکهای جراحی و مراقبتهای پس از عمل جراحی و پاسخ درمانی مطلوب این تومور به رادیوتراپی و شیمی درمانی چند دارویی و در نتیجه ارایه برنامه ترکیبی موجب تغییر قابل توجه پاسخ درمانی و پیش آگهی بیماران تومور ویلمز شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج درمانی 5 ساله مبتلایان به تومور ویلمز در بیمارستان کودکان مفید تهران طی سالهای 1379-1375 است. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی مطالعه داده های موجود روی تمام کودکان مبتلا به تومور ویلمز انجام شد. خصوصیات فردی و بیماری مبتلایان شامل سن، جنس، مرحله بیماری (Stage)، هیستوپاتولوژی، نوع درمان و سرانجام درمان مورد بررسی قرار گرفت. سپس نتایج آمار توصیفی و تجزیه و تحلیل متغیرها با استفاده از آزمون های آماری Kruskal wallis, wilcoxon و Spearman ارایه شد. یافته ها: طی مدت 5 سال، تعداد 54 بیمار واجد شرایط وجود داشت. شایع ترین علامت بالینی، توده شکمی با 88.9% بود. 51.2% بیماران در مرحله II، 35.2% در مرحله III و 13% در مرحله IV تشخیص داده شدند. در مواردی که مرحله بیماری بالا بود، هیستوپاتولوژی از نوع نامطلوب گزارش شد، به طوریکه از 7 مورد بیمار مرحله IV همه موارد هیستوپاتولوژی از نوع نامطلوب داشتد. در بیماران متاساز وجود داشت که شایع ترین محل متاستاز، ریه با 84.6% بود. نتایج درمانی براساس برنامه  درمانی NWTSG در 43 بیمار باقی مانده، 83.7% پاسخ درمانی مطلوب و 16.3% فوت بود. نتیجه گیری و توصیه ها: میزان موفقیت درمانی نشانگر بهبود پاسخ درمانی مبتلایان بوده و در مرحله بالای بیماری با توجه به این مطلب که هیستوپاتولوژی به طور معمول از نوع نامطلوب است، احتمالا روش های درمانی تهاجمی برای بیماران فوق می تواند نتایج درمانی مطلوب تری به دنبال داشته باشد که در این زمینه ادامه روند مطالعات و ارایه نتایج درمانی توصیه می شود.

سابقه و هدف: روش محاسباتی فرید والد و همکاران وی در زمینه اندازه گیری -LDL کلسترول و اصلاح این روش ها طی 30 سال گذشته موید این مطلب است که روش برای تعیین -LDL کلسترول سرم به جز موارد معدودی مشتمل بر هیپرتری گلیسریدمی (Tg>400 mg/dl) لیپوپروتیینمی تیپ III و بیماران غیرناشتا، همبستگی قابل قبولی دارد. با این حال تداخل ضریب تغییرپذیری (cv) بیولوژیک کلسترول تام، تری گلسیرید و -HDL کلسترول در نتایج -LDL کلسترول محاسباتی و محدودیتهای فوق الذکر، ضرورت اجرای روشهایی مبتنی بر اصول سرولوژیک و آنزیماتیک مستقیم را نمایان می سازد. هدف مطالعه حاضر، مقایسه نتایج سنجش سرمی -LDL کلسترول به روش آنزیماتیک WAKO با روش محاسباتی فرید والد و دلونگ است. مواد و روش ها: تحقیق بر روی 525 مورد سرم بیماران ناشتا، با روش نمونه گیری تصادفی از بین نمونه های سرمی مراجعین به بیمارستان لبافی نژاد انجام شد. میزان -LDL کلسترول سرم با روش آنزیماتیک WAKO با استفاده از کیت تشخیصی اندازه گیری شد. مقادیر حاصل از این روش با نتایج حاصل از روش های فریدوالد و دلونگ مورد مقایسه قرار گرفت. برای ارزیابی نتایج از روش کنترل کیفیت آماری Opspecs و نمودار شش سیگما استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی (± انحراف معیار) نمونه ها 13±52 سال بود. مقدار cv تام درون آزمونی -LDL کلسترول به روش آنزیماتیک نسبت به روش فرید والد و دلونگ به ترتیب به میزان 2.6% و 1.6% کمتر بود. میزان Bias روش آنزیماتیک در مقایسه با روش محاسباتی فرید والد و دلونگ به ترتیب 4.9% و 4.2% محاسبه گردید. به وسیله روش آنالیز رگرسیون ساده مقادیر r برای روش های فرید والد و دلونگ به ترتیب 0.901 و 0.894 بدست آمد. میزان خطای کلی آنالیتیک روش آنزیماتیک، فرید والد و دلونگ معادل 8.5%، 9.3% و 10.3 بود. نتیجه گیری و توصیه ها: با استفاده از نمودار عملکردی opspecs و سیستم سنجة سیگمامتریک مشخص شد که میزان همبستگی نتایج بین روش آنزیماتیک با روش محاسباتی در حد قابل قبول است. از آنجایی که روش آنزیماتیک ضمن برخورداری از بزرگترین مقیاس عددی سیگما و قرار گرفتن نقطة عملکردی در داخلی ترین سطح منحنی opspecs و همچنین نیاز به حداقل مشاهدات کنترل و عدم محدودیتهای روش فرید والد و دلونگ از جمله هیپرتری گلیسریدمی و هیپرلیپیدمی تیپ III و عدم رعایت ناشتا بودن، به طرز چشمگیری کارآیی بهتری را نشان می دهد، پیشنهاد می شود که جایگزین روشهای محاسباتی دیگر گردد.

سابقه و هدف: محققان نشان داده اند زمان نهفته رفلکس صوتی در برخی ضایعات رتروکوکلئار (Retrocochlear) و به ویژه در ضایعات ساقه مغز، به طور غیرطبیعی افزایش می یابد. با توجه به تاثیر مشخصات محرک و ثابت زمانی دستگاه ایمیتانس بر اندازه رفلکس صوتی، لازم است هر آزمایشگاه مقادیر بهنجار زمان نهفته رفلکس صوتی خود را تعیین کند. این تحقیق، با هدف تعیین مشخصه های بهنجار زمان نهفته رفلکس صوتی و همچنین تاثیر تحریک گوش بر زمان نهفته رفلکس صوتی در آزمایشگاه تحقیقات شنوایی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اجرا شد. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 28 نفر شامل 13 مرد و 15 زن با محدوده سنی 45-18 ساله و میانگین سنی ±) انحراف معیار) 5.9±24.1 سال، که دارای آستانه شنوایی، مشخصات تمپانومتریک و آستانه رفلکس صوتی طبیعی بودند، انجام شد. در این مطالعه زمان رفلکس صوتی به عنوان فاصله زمانی از نقطه آغاز محرک صوتی تا نقطه کمترین کاهش کامپلیانس تعریف گردید و در سطح 10 دسی بل بالاتر از آستانه رفلکس صوتی گوش چپ و راست مقایسه گردید. یافته ها: نتایج نشان می دهد که زمان نهفته رفلکس صوتی با افزایش فرکانس محرک صوتی تونال، افزایش و با افزایش شدت آن کاهش می یابد. مقادیر زمان نهفته رفلکس صوتی برای محرک های تونال با فرکانسهای 500 و 1000 هرتز و محرک (Broad Bond Noise) BBN در مقایسه با فرکانس 2000 هرتز از پراکندگی کمتری برخوردارند. در هر یک از تحریک های ایپسی لترال و کنترالترال، گوش راست با گوش چپ از لحاظ میانگین زمان رفلکس تفاوت معنی داری ندارند. نتیجه گیری و توصیه ها: زمان نهفته رفلکس صوتی، متغیری وابسته به مشخصات محرک برانگیزنده نظیر شدت و فرکانس است و در فرکانسهای پایین تر در مقایسه با فرکانسهای بالاتر پراکندگی کمتری دارد. توصیه می شود مقادیر بهنجار زمان نهفته رفلکس صوتی در کودکان و افراد مسن بررسی گردد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع ترومبوسیتوپنی در نوزادان بستری در بخش های NICU و عوارض شناخته شده آن و عدم گزارشی از وضعیت آن در کشور و وجود کاستی هایی در تحقیقات قبلی، به منظور تعیین شیوع ترومبوسیتوپنی و عوامل مرتبط با آن، این تحقیق بر روی نوزادان بستری در بخش NICU بیمارستان کودکان مفید طی یک سال انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق با طراحی Cross-Sectional روی کلیه نوزادان که به طور مستمر در بخش NICU بستری شدند، انجام گرفت. نوزادان براساس مقدار پلاکت به سه گروه؛ غیر ترومبوسیتوپنیک، ترومبوسیتوپنی خفیف تا متوسط و ترومبوسیتوپنی شدید تقسیم شدند. شیوع ترومبوسیتوپنی در نمونه ها همراه نقش عوامل جنس، سن حاملگی، اختلال رشد داخل رحمی (IUGR) سپسیس، نارسایی جفتی، خونریزی داخل بطنی و عمل جراحی با بروز ترومبوسیتوپنی تعیین و میزان واقعی آن در جامعه برآورد شده و با آماره chi square مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه، تعداد 436 نوزاد بستری و تحت بررسی قرار گرفتند: تعداد 110 نوزاد (25.2%) مبتلا به ترومبوسیتوپنی شدند که 12.6% ترومبوسیتوپنی خفیف تا متوسط و همین مقدار دچار ترومبوسیتوپنی شدند. نوزادان ترومبوسیتوپنیک نسبت به نوزادان غیر ترومبوسیتوپنیک در مواجهه بیشتری با پرترم بودن، IUGR، خونریزی داخل بطنی، سپسیس و نارسایی جفتی بودند. (P<0.01) نوزادان مبتلا به ترومبوسیتوپنی در مواجهه با جنس خاص و سابقه عمل جراحی نبودند. نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد شیوع ترومبوسیتوپنی و عوامل مرتبط با آن در نوزادان بستری در بخش (IUGR) رقم بالایی باشد. توجه به پیش آگهی این عارضه انجام تحقیقات آنالیزی وسیعی در این زمینه توصیه می شود.

سابقه و هدف: یکی از شایعترین انواع بی اختیاری ادرار بی اختیاری استرسی ادرار بوده که با توجه به عوارض و اختلاف نظراتی که در مورد نحوه درمان آن وجود دارد و همچنین به منظور مقایسه تاثیر ورزش عضلات کف لگن و مخروط های واژینال در درمان بی اختیاری استرسی ادرار، این مطالعه در استان فارس طی سال 1380 انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بر روی 61 نفر از مبتلایان بی اختیاری استرسی ادرار به روش مراجعه مستمر انجام گرفت. بیماران با توجه به داشتن U/A و FBS نرمال، سابقه یکسال بی اختیاری ادرار به دنبال استرس، مولتی پاریته هشت که با انجام سیتومتری، آزمونهای استرس پد با حجم مثانه استاندارد، تریگون مثانه و سنجش عضلات کف لگن وارد تحقیق و در صورت داشتن دیابت، چاقی، عفونت دستگاه ادراری و تناسلی، سیستوسل درجه 3 و 4، پرولاپس رحم، زایمان با فورسپس و واکیوم و سابقه نوزاد ماکروزم، چند قلویی و عمل جراحی روی عضلات و احشای لگن از تحقیق خارج شدند. نمونه ها بطور تصادفی به دو گروه، روش درمانی با ورزش عضلات کف لگن و مخروطهای واژینال تقسیم شدند. پس از آموزش های لازم، ورزش عضلات کف لگن 60 بار در روز (10 ثانیه انقباض و 10 ثانیه استراحت) و مخروط های واژینال 2 بار در روز (هر بار 30 دقیقه) برای مدت 12 هفته به دو گروه تجویز گردید و در ضمن رضایت از عمل جنسی مورد بررسی قرار گرفت. بهبود کامل در داخل دو گروه با آماره ویلکاسیون، Paried t-test و sing test و مقایسه دو گروه آماره یومن ویتنی و t-test مورد قضاوت قرار گرفت.یافته ها: این مطالعه بر روی 61 نفر که شامل، 31 نفر در گروه ورزش عضلات کف لگن و 30 نفر در گروه مخروطهای واژینال انجام شد. دو گروه به لحاظ عوامل تأثیرگذار مشابه بودند. میزان درمان پذیری و بی اختیاری استرسی ادرار درجه یک و دو به ترتیب، در گروه ورزش، 32.3%، 61.2% و (p<0.001) 6.5% و در گروه های مخروط های واژینال 26.7%، 63.2% و 10% گزارش شد (p<0.001). دو روش مشابه هم تاثیر داشته به لحاظ سایر مسایل نیز دو گروه مشابه عمل کردند.نتیجه گیری و توصیه ها: ورزش عضلات کف لگن و مخروط های واژینال تاثیر مشابه ای در مبتلایان به بی اختیار استرسی ادرار دارد. توصیه می شود انتخاب روش درمانی بعد از مشورت با بیمار و برچسب پذیرش او انجام شود.

سابقه و هدف: امروزه در کشور ما مشکلات و عوارض دوره پس از زایمان مسوول حدود نیمی از مرگ و میر مادران می باشد. با وجود اینکه امروزه اغلب مادران به خدمات زایمانی دسترسی دارند ولی به نظر می رسد که توجه به کیفیت این نوع خدمات کافی نیست که همین امر می تواند به مرگ مادران منجر شود. به همین دلیل، تحقیق حاضر با هدف تعیین کیفیت ارایه مراقبت های پس از زایمان در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی شهید بهشتی در سال 1382 انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی و بر روی 60 زن مراجعه کننده که یک نوزاد زنده و سالم به طریقه واژینال به دنیا آورده و هیچ مشکل داخلی و جراحی شناخته شده ای نداشتند صورت گرفت. این مراقبت ها شامل اندازه گیری علایم حیاتی، ارزیابی رحم، پرینه، پستان، اندامهای تحتانی و سیستم های ادرای، گوارشی و خروج بیمار از بستر بود. خدمات ارایه شده به وسیله مشاهده بررسی و ثبت گردید. یافته ها: میانگین سی نمونه ها 24.3±4.7 (± انحراف معیار) سال بود. حاملگی و تعداد فرزندان زنده به ترتیب در 78% و 83% نمونه ها یک الی دو فرزند بود که اکثریت آنها هیچ موردی از مرگ و میر فرزند و سقط جنین را نداشتند. کیفیت ارایه مراقبت ها در بخش پس از زایمان در اکثریت موارد ضعیف بود که در این میان اندازه گیری علایم حیاتی و خروج از بستر کیفیت متوسط و بقیه مرقبت ها، کیفیت ضعیفی داشتند. نتیجه گیری و توصیه ها: کیفیت ارایه مراقبت های پس از زایمان در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی شهید بهشتی ضعیف است. با توجه به اهمیت این مراقبت ها در پیشگیری از عوارض دوره پس از زایمان، انجام بررسی ها و تحقیقات بیشتری در رابطه با علل کیفیت پایین این مراقبت ها توصیه می شود.

سابقه و هدف: هنوز یکی از شایع ترین اعمال جراحی در دوران کودکی، عمل جراحی برداشتن لوزه می باشد که می تواند با عوارض متعددی همراه گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی عوارض این نوع عمل جراحی در دو مرکز دانشگاهی و خصوصی انجام شد. مواد وروش ها: این مطالعه به روش متکی بر داده های موجود (Existing data) انجام گرفت. پرونده 4042 بیمار که در طی 10 سال تحت عمل جراحی برداشتن لوزه در دو مرکز دانشگاهی و خصوصی قرار گرفته بودند، بررسی شد. از این تعداد 2708 مورد در مرکز دانشگاهی توسط دستیار سال اول و 1334 مورد در مرکز خصوصی توسط پزشکان متخصص تحت عمل جراحی قرار گرفتند. بیماران هر دو گروه از نظر عوارض بررسی شدند. یافته ها: فراوانی عوارض این نوع عمل جراحی در دو مرکز دانشگاهی و خصوصی به ترتیب 3.95 و 0.45 درصد بود. خونریزی، که شایع ترین عارضه این گونه اعمال است، در بیماران گروه اول 2.18% و در گروه دوم صفر درصد بود. نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به یافته های این بررسی و به منظور کاهش عوارض عمل جراحی برداشتن لوزه در بخش های دانشگاهی توصیه می شود، ضمن رعایت مراقبت های جنبی، پزشک جراح پس از کسب مهارت های لازم همراه با یک پزشک بیهوشی ماهر اقدام به عمل جراحی نماید.

سابقه و هدف: با وجود تحولات عظیم در قرن بیستم، هنوز تبعیض و سوء رفتار علیه دختران و زنان در گوشه و کنار جهان وجود دارد که می توان پذیرفت این اعمال عمیقا ریشه در فرهنگ ها دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی صدمات جسمی ناشی از ضرب و جرح در زنان مراجعه کننده به مرکز پزشکی قانونی شهر تهران در سال 1382 انجام گرفت. مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی و با استفاده از نمونه گیری جمعیت در دسترس به وسیله پرسشنامه و چک لیست استاندارد مرکز فوق مربوطه به شدت صدمات، بر روی 171 نفر از زنان و دختران 16 سال به بالا مورد ضرب و جرح قرار گرفته، صورت گرفت. یافته ها: اکثریت افراد توسط همسر خود (56%) مورد ضرب و جرح و شتم قرار گرفته بودند. بیشترین محل ضربه دست و پا (45%) بوده و در اکثریت افراد صدمه ایجاد شده باعث کبودی و خونمردگی (68%) شده بود. آسیب های ایجاد شده از نظر شدت در 66% موارد براساس درجه بندی استاندارد پزشکی قانونی، متوسط بوده است. بین نوع و شدت صدمات و طول دوره درمان رابطه معنی دار آماری وجود داشت (p<0.001). نتیجه گیری و توصیه ها: عوارض متنوع ضرب و جرح و صدمات جسمی می تواند سبب پایمال شدن حقوق زنان، ایجاد اختلال در ایفای نقش مادری، همسری، اجتماعی و غیبت از کار در این افراد شده و همچنین سبب افزایش بار مالی جامعه گردد که در این راستا توجه به زنان بعنوان قشر آسیب پذیر جامعه و چاره اندیشی در این زمینه توصیه می گردد.