بوم شناسی گیاهان زراعی (دانش نوین کشاورزی)
سال:1385 | دوره:2 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین جیره استاندارد توصیه شده توسط انجمن تحقیقات ملی آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین در تغذیه جوجه های گوشتی، آزمایشی در قالب یک طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل با دو سطح صفر و 25 قسمت در میلیون آنتی بیوتیک و دو سطح جیره استاندارد و10% پروتئین بالاتر از توصیه استاندارد با 3 تکرار و 25 قطعه جوجه گوشتی نژاد آرین برای هر تکرار به مدت 35 روز از سن 7 روزگی انجام گرفت. صفات مورد اندازه گیری شامل وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی به طور هفتگی و گروهی از شاخص های مورد نظر در طول دوره پرورش بودند. در پایان هفته ششم از هر قفس دو قطعه جوجه به طور تصادفی انتخاب و پس از توزین و ذبح درصد لاشه و ضریب تبدیل غذایی اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان می دهد که در سن 6 هفتگی اثر ویرجینیامایسین در مورد هر دو نوع جیره باعث افزایش معنی داری در وزن بدن گردیده همچنین جیره ای که مطابق با شرایط تنش گرمایی تنظیم شده و همراه آنتی بیوتیک نیز بوده به طور معنی داری نسبت به بقیه جیره ها وزن بدن بالاتری را باعث گردیده است. در مورد ضریب تبدیل غذایی نیز در 6 هفتگی اضافه کردن ویرجینیامایسین به جیره ای که مطابق با شرایط تنش گرمایی تنظیم شده یعنی جیره استاندارد همراه با 10 درصد پروتئین بیشتر نسبت به عدم مصرف ویرجینیامایسین در آن جیره به طور معنی داری ضریب تبدیل غذایی را بهبود بخشیده است. یعنی به طور کلی جیره استاندارد همراه با 10 درصد پروتئین بیشتر و همراه با ویرجینیامایسین بهترین ضریب تبدیل غذایی را باعث شده است.

به منظور مطالعه اثر استفاده از اوره در جیره غذایی جوجه های گوشتی آزمایشی برای مقایسه هفت جیره آزمایشی که در آنها اوره جایگزین بخشی از کنجاله سویا شد به اجرا درآمد. در قالب طرح کاملا تصادفی 420 قطعه جوجه یکروزه گوشتی نژاد آرین به 21 گروه و هر گروه به 15 قطعه جوجه تقسیم شدند و هر یک از جیره های آزمایشی با سه تکرار به شرح ذیل مصرف گردید. گروه اول: این جوجه ها طی هفته های دوم و سوم از جیره حاوی اوره استفاده نمودند و بقیه دوره از جیره های معمولی استفاده نمودند. گروه دوم: این جوجه ها طی هفته های چهارم تا هفتم از جیره حاوی اوره استفاده نمودند و بقیه دوره از جیره های معمولی استفاده نمودند. گروه سوم: این جوجه ها گروه شاهد بودند که کل دوره را از جیره های معمولی بدون اوره استفاده نمودند. جوجه ها در طی مدت آزمایش از سه جیره آغازین، رشد و پایانی که دارای انرژی و پروتئین یکسان بودند به مدت 49 روز تغذیه شدند. تیمارهای مورد آزمایش شامل سطوح 0.203، 0.406 و 0.609 درصد اوره از جیره و مقایسه با شاهد (جیره بدون اوره) بود. نتایج بدست آمده نشان داد که سطوح مختلف اوره بر وزن زنده طیور، وزن لاشه طیور، وزن چربی حفره بطنی و ضریب تبدیل غذایی تاثیری نداشت و تحت شرایط این آزمایش استفاده از اوره به عنوان جایگزین کنجاله سویا در سطوح 0.203، 0.406 و 0.609 درصد جیره هیچگونه تاثیر منفی بر صفات مورد بررسی در این آزمایش ندارد.

در این تحقیق به منظور مطالعه اثر زئولیت طبیعی (کلینوپتیلولیت) بر کاهش اثرات آفلاتوکسین در رشد و عملکرد جوجه های گوشتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از 3 سطح کلینوپتیلولیت (0، 3 و 5 درصد جیره) و 3 سطح آفلاتوکسین (0، 1 و 2 قسمت در میلیون) انجام گرفت. طول دوره آزمایش 49 روز بود که طی آن مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل و درصد تلفات اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بالاترین میانگین وزن زنده، وزن لاشه و افزایش وزن روزانه مربوط به جیره 7 (سطح 0 آفلاتوکسین و 5 درصد زئولیت) و کمترین مقدار صفات مذکور مربوط به جیره 3 (سطح 2 قسمت در میلیون آفلاتوکسین و صفر درصد زئولیت) بود. در مورد وزن کبد، ضریب تبدیل و درصد تلفات بالاترین مقدار مربوط به جیره 3 و کمترین مقدار مربوط به جیره 7 بود. بیشترین مقدار مصرف خوراک روزانه مربوط به جیره 4 (سطح صفر آفلاتوکسین و 3 درصد زئولیت) و کمترین مقدار آن مربوط به جیره 3 بود. در کل نتایج این آزمایش نشان داد که وجود آفلاتوکسین در سطوح بالاتر از 1 قسمت در میلیون در جیره جوجه های گوشتی منجر به کاهش عملکرد و ضریب تبدیل آنها خواهد شد. استفاده از کلینوپتیلولیت در جیره می تواند اثرات زیان آور آفلاتوکسین را کاهش دهد و در شرایط این آزمایش سطح 5 درصد آن نتایج بهتری را از خود نشان داد.

سه رقم مارفونا، آگریا و دراگا از سیب زمینی در یک طرح استریپ بلوک در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. تیمار تنش خشکی در کرت های افقی در 4 سطح (1، 3، 5 و7 بار آبیاری) و رقم ها در کرت های عمودی قرار داده شدند. پس از عملیات خاک ورزی و کوددهی، غده های بذری در فواصل 75×25 سانتی متری در 9 ردیف 5 متری کاشته و بلافاصله آبیاری شدند. بعد از ظهور بوته ها، آبیاری تا زمان 50% گلدهی برای تمام تیمارها ادامه و سپس تا اتمام گلدهی تیمارهای تنش خشکی اعمال گردید. بعد از آن نیز آبیاری به طور یکسان برای کلیه تیمارها اعمال شد. نمونه برداری هر دو هفته یکبار برای تعیین وزن خشک ریشه انجام شد. نتایج نشان داد که با اعمال تنش خشکی از میزان وزن خشک ریشه نسبت به تیمار شاهد کاسته می شود. در تیمارهای دیگر تنش خشکی اختلافات موجود در آخر دوره رشد با یک بازیافت به حداقل رسید. در نهایت با وجود کاهش عملکرد در اثر تنش خشکی نسبت به شاهد، وزن خشک ریشه تولیدی در شدت های مختلف تنش خشکی اختلاف معنی دار با هم نشان ندادند. از دلایل بالاتر بودن عملکرد آگریا نسبت به دراگا در تنش های متوسط و شدید می توان به این امر اشاره نمود که رقم آگریا در هر سه شدت تنش توانسته است وزن خشک ریشه بیشتری نسبت به دراگا تولید نماید و در نتیجه مدت زمان بیشتری ریشه فعال و در حال جذب مواد غذایی و آب داشته و عملکرد آن نیز بالاتر می باشد. همچنین به نظر می رسد که در اواخر دوره رشد ریشه های جدید تشکیل نمی شوند و نیز ریشه های بالغ با ارسال مواد خشک خود به غده ها نکروزه شده و می میرند. اما به دنبال اعمال تنش خشکی، ریشه های جوان با ماده خشک کمتر نسبت به ریشه های قدیمی تر تولید می شوند.

در این بررسی کانی شناسی خاک های دشت رجئین در استان آذربایجان شرقی تحت تاثیر توپوگرافی های مختلف، به عنوان یک عامل خاکساز در شرایط آب و هوایی نیمه خشک بر روی مواد مادری آهکی مورد بررسی قرار گرفت. این دشت به مساحت 42000 هکتار در فاصله 35 کیلومتری جنوب شرقی میانه قرار دارد. ارتفاع متوسط دشت 1290 متر از سطح دریا بوده و میانگین بارندگی و دمای سالیانه آن به ترتیب 305.4 میلی متر و 12.9 درجه سانتی گراد می باشد. سه واحد فیزیوگرافی شامل جلگه های مرتفع، دشت های آبرفتی دامنه ای و دشت های آبرفتی رودخانه ای در منطقه تشخیص داده شد. در هر واحد فیزیوگرافی تعداد 9 پروفیل شاهد انتخاب گردید. خاک های موجود در منطقه مطابق سیستم جامع رده بندی آمریکایی خاک و سیستم فائو تا سطح خانواده طبقه بندی شدند. جهت جداسازی رس از نمونه های خاک از روش های جکسون، کیتریک و هوپ استفاده شد. برای خروج ملات های موجود خاکدانه ها از جمله کربنات ها، گچ و املاح محلول از روش مهرا و جکسون استفاده شد. منحنی های پراش پرتو ایکس رس های موجود به وسیله دستگاه D5000 Siemens با لامپ مس در طول موج 1.524 آنگستروم تهیه شد. کانی شناسی بخش رس خاک های منطقه مورد مطالعه به وسیله پراش پرتو ایکس نشان داد که کانی های موجود در نمونه ها از نظر نوع، کم و بیش یکسان بوده ولی میزان آنها در فیزیوگرافی های مختلف متفاوت می باشد. وجود مقادیر بالای کلریت نشان دهنده جوان بودن خاک های منطقه و منشاء توارثی این کانی می باشد.

در این پژوهش به اولویت بندی خواسته های کشاورزان در خصوص آموزش موارد بازاریابی از دید کشاورزان و کارشناسان کشاورزی، شناسایی و اولویت بندی مشکلات بازاریابی خربزه، روش های مورد نیاز برای فراگیری بازاریابی و امکان ایفای نقش ترویج در بازاریابی از دیدگاه دو گروه پرداخته شده است. متغیرهای مستقل این تحقیق شامل ویژگی های شخصی، شرکت در کلاس های آموزشی-ترویجی، بازارگردانی، بازارشناسی، بازارگرایی و بهبود کیفیت محصول و متغیرهای وابسته نیز مشتمل بر انتخاب بازار فروش توسط کشاورز، نظر کشاورزان در خصوص امکان کمک کارشناسان ترویجی در امر بازاریابی محصول، تنوع بازار فروش و امکان ایفای نقش ترویج در بازار گردانی، بازارگرایی، بازارشناسی و بهبود کیفیت محصول بود. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب تصادفی و فرمول کوکران در مجموع 140 نفر برای جمع آوری اطلاعات از میان کشاورزان انتخاب شدند. 30 نفر از کارشناسان شهرستان گرمسار نیز از طریق سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین سطح تحصیلات با انتخاب بازار فروش، نظر کشاورز در خصوص امکان کمک کارشناسان در بازاریابی محصول و میزان تنوع بازار فروش و نیز شرکت در دوره های آموزشی ـ ترویجی با شغل اصلی و نظر کشاورز در خصوص امکان کمک کارشناسان رابطه معنی داری وجود دارد. بین امکان بهبود کیفیت محصول، بازارگرایی و بازارشناسی و امکان ایفای نقش ترویج نیز رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد ولی در رابطه با بازارگردانی چنین امری مشاهده نشد. در مقایسه مشکلات بازاریابی، امکان ایفای نقش ترویج در بازاریابی و چگونگی انجام روش های آموزشی ـ ترویجی مورد نیاز در بازاریابی بین دو گروه کارشناسان و کشاورز تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.

 کلزا از مهم ترین محصولات روغنی است که طی سالیان اخیر کشت آن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. کلزا غالباً به عنوان گیاهی با نیاز بالای نیتروژن مورد توجه است. آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 83-1382 در مرکز تحقیقات کشاورزی استان زنجان به اجرا در آمد. پنج سطح کودی شامل صفر، 60 ، 120، 180 و 240 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار از چهار منبع کودی مختلف شامل اوره با پوشش گوگردی، اوره معمولی، نیترات آمونیم و سولفات آمونیم مورد استفاده قرار گرفت. رقم مورد استفاده کلزا SLM046 بود. نتایج به دست آمده نشان داد که بیشترین عملکرد دانه و روغن از بالاترین سطح کودی و با استفاده از کود اوره معمولی حاصل شده است، اما سطح کودی 120 کیلوگرم با میانگین 49.63 درصد بیشترین درصد روغن دانه را به خود اختصاص داد و با افزایش سطوح کودی از میزان آن در دانه کاسته شد. با افزایش سطوح نیتروژن میزان گلوکوزینولات کنجاله بطور معنی داری کاهش یافت. بیشترین تعداد غلاف در بوته از بالاترین سطح کودی نیتروژن بدست آمد. بالاترین درصد پروتئین در دانه به میزان 19.67 درصد از بالاترین سطح نیتروژن بدست آمد. حداکثر فسفر تجمع یافته در برگ از تیمار 60 کیلو گرم در هکتار نیتروژن بدست آمد و با افزایش سطح کودی از مقدار آن کاسته شد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش استعمال کود نیتروژنه مقدار تجمع یا جذب پتاسیم در گیاه افزایش می یابد به طوری که بالاترین میزان پتاسیم تجمع یافته از سطح کودی 240 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص بود. بالا بودن ضریب همبستگی عملکرد دانه با عملکرد روغن و به دنبال آن عملکرد بیولوژیکی نشان داد که اساس انتخاب منابع کودی و مقادیر نیتروژن می تواند عملکرد روغن باشد.

سدهای زیرزمینی در بسیاری از مناطق خشک و نیمه خشک دنیا برای توسعه منابع آب زیرزمینی و جلوگیری از هدر رفتن آب در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته اند. روش اجرای طرح شبیه سیستم آب بندی پی سدهای سطحی است. در این تحقیق از یک مدل فیزیکی سد زیرزمینی به ابعاد 1.3×0.85×4 متر و مدل عددی MODFLOW برای شبیه سازی جریان در مخزن سد و تعیین ارتفاع آب بر روی سد زیرزمینی استفاده شده است. برای واسنجی و صحت سنجی مدل عددی، از اعداد اندازه گیری شده توسط مدل فیزیکی استفاده به عمل آمده است. 206 آزمایش در شرایط مختلف به وسیله مدل فیزیکی و 4300 اجرا به وسیله مدل عددی شبیه سازی شده سد زیرزمینی انجام شد. متوسط خطای نتایج آزمایش های مدل های فیزیکی و عددی 1.3% بود. این شرایط نشان دهنده تطبیق مناسب مدل عددی با شرایط فیزیکی است. نتایج نشان می دهد که مهمترین پارامترها در تعیین ارتفاع آب بر روی سدهای زیرزمینی به ترتیب اهمیت، دبی، ارتفاع سد، سطح ایستابی اولیه، ضریب هدایت هیدرولیکی لایه آبدار، ضخامت سد و شیب کف لایه آبدار می باشند. برای محاسبه ارتفاع آب بر روی سد زیرزمینی (H) می توان از رابطه H=S*F استفاده نمود. S، ضریب مربوط به عوامل دبی، ضریب هدایت هیدرولیکی لایه آبدار، ضخامت سد و شیب کف لایه آبدار می باشد و از رابطه S=ST.Sq.Sk.Ss بدست می آید. F تابعی از نسبت ارتفاع سد (Hdam) به سطح ایستابی اولیه (H0) می باشد و از رابطه F=2.0632(Hdam/H0) -0.3791 محاسبه می شود.