پژوهش حاضر به روش پیمایش انجام گرفته است که با هدف بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی موثر بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه شهر شوش صورت گرفته است. تعداد کل جامعه آماری برابر با 3200 نفر بوده است که 280 نفر به عنوان حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران انتخاب شده اند. شیوه نمونه گیری دراین تحقیق تصادفی ساده بوده است. با توجه به اینکه کنش اجتماعی تمام علوم انسانی را فرا می گیرد، بنابراین مناسب ترین تئوری برای این تحقیق، تئوری سیستمی پارسونز می باشد. در این پژوهش ارتباط هشت متغیر با پیشرفت تحصیلی مورد سنجش قرار گرفته است. نتایج نشانگر آن است که بین متغیرهای جنسیت، طبقه اجتماعی، بعد خانوار (تعداد اعضای خانواده)، عزت نفس، علاقه به رشته و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. متغیرهای ساعات مطالعه، جنس، طبقه اجتماعی والدین و میزان عزت نفس به ترتیب سهم بیشتری در پیشگویی متغیر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، در مقایسه با سایر متغیرها دارند.