اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
سال:1388 | دوره:4 | شماره:14 |تعداد مقالات:8

هدف پژوهش حاضر، اثر بخشی مشاوره گروهی بارویکرد شناختی- رفتاری بر سلامت روان دانش آموزان بود. برای این منظور 24 نفر از دانش آموزان دختر دوره راهنمایی مدارس دولتی شهر تهران به صورت تصادفی، انتخاب و با پرسشنامه سلامت روان مورد آزمون قرار گرفته، سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای گرفتند. مشاوره گروهی، طی 12 جلسه و هر جلسه 2 ساعت برای گروه آزمایش ارایه گردید. مقایسه نتایج آزمون ها در پیش آزمون و پس آزمون، نشانگر تاثیر در بهبود شاخص های سلامت روان دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بود؛ به عبارت دیگر، مشاوره گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری در افزایش سلامت روان افراد موثر بوده و در طول زمان، از پایداری مناسبی برخوردار است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی گفتگوی موثر بر کاهش تعارضات زناشویی است. برای این منظور 19 زوج مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان اراک که حداقل 2 و حداکثر 15 سال از ازدواج آنها گذشته بود به صورت تصادفی در دو گروه، آزمایشی با 9 زوج و گروه کنترل با 10 زوج جایگزین شدند. یک هفته قبل از اجرای روش گفتگوی موثر از هر دو گروه، پیش آزمون تعارض زناشویی به عمل آمد؛ سپس گروه آزمایشی به مدت 10 جلسه در معرض آزمایش قرار گرفت. مقایسه نمرات نشان داد که آموزش روش گفتگوی موثر توانسته است میزان تعارض زناشویی را به طور معناداری کاهش داده و بر متغیرهای موثر در رضایت زناشویی همانند همکاری، رابطه جنسی، واکنش های هیجانی نسبت به یکدیگر و جلب حمایت فرزند یا فرزندان، تاثیر بگذارد.

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی به شیوه برنامه ارتباطی زوجین بر کاهش دلزدگی زناشویی زوجین مراجعه کننده به دادگاه خانواده شهر اهواز در سال 88-87 بوده است. نمونه این پژوهش 30 زوج از زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره دادگاه خانواده شهر اهواز در سال 1388 بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 زوج) و کنترل (15 زوج) جایگزین شدند. گروه آزمایش در طی 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش مهارت های ارتباطی به شیوه برنامه ارتباطی زوجین دریافت کردند و یک ماه بعد نیز جلسه پیگیری جهت بررسی تداوم اثر آموزش انجام شد. نتایج نشان داد که کاربرد مهارتهای ارتباطی به شیوه برنامه ارتباط زوجین بر کاهش دلزدگی زناشویی اثربخش و این تاثیر در جلسه پیگیری نیز از ثبات لازم برخوردار بوده است.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه راهبردهای خود تنظیمی عاطفی در تمامی ابعاد، بین افراد واجد ویژگی های سخت رویی و خودکارآمدی و افرادی فاقد این دو ویژگی بود. برای این منظور از بین دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهر تهران به روش نمونه گیری در دسترس 80 نفر انتخاب و با 3 پرسشنامه مقیاس زمینه یابی دیدگاه های شخصی، پرسشنامه راهبردهای خود تنظیمی عاطفی و پرسشنامه خودکارآمدی مورد آزمون قرار گرفتند. یافته های پژوهش، حاکی از آن بود که دو گروه سخت رو، غیر سخت رو و دو گروه خودکارآمد و غیر خودکارآمد در استفاده از راهبردهای خود تنظیمی عاطفی (در همه ابعاد آن) تفاوت معنا داری با یکدیگر ندارند، همچنین یافته ها حاکی از آن است که دو مولفه سخت رویی و باورهای خودکارآمدی همبستگی بالایی با یکدیگر دارند.

هدف پژوهش حاضر، رابطه سبکهای دلبستگی و راهبردهای حل تعارض فرزند- والد با نگرش فرزندان نسبت به والدین است. برای این منظور، تعداد 150 نفر (75 پسر و 75 دختر) از دانشجویان به صورت نمونه گیری مرحله ای انتخاب و با پرسشنامه های سبکهای دلبستگی، راهبردهای حل تعارض فرزند- والد و نگرش نسبت به والدین مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد بین سبکهای دلبستگی ایمن و اجتنابی با نگرش فرزند نسبت به پدر و مادر رابطه ای منفی و بین سبک دلبستگی دوسوگرا با نگرش فرزند نسبت به پدر و مادر رابطه ای مثبت و معنا دار وجود دارد. راهبردهای حل تعارض، شامل پرخاشگری کلامی و فیزیکی پدر و مادر با سبک ایمن رابطه منفی معنی دار اما با سبک دوسوگرا، رابطه مثبت معنا دار دارد. تحلیل رگرسیون نشان داد که راهبرد پرخاشگری فیزیکی خود و سبک دلبستگی اجتنابی، قادر به پیش بینی نگرش نسبت به پدر و راهبرد پرخاشگری فیزیکی خود و سبک دلبستگی دوسوگرا و راهبرد پرخاشگری خود قادر به پیش بینی نگرش نسبت به مادر است.

در پژوهش حاضر، اثربخشی روش درمان متمرکز بر هیجان در تغییر سبک دلبستگی زوج ها مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور 20 زوج از بین زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره کرج در مهر و آبان سال 1387 به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. پس از انتخاب تصادفی گروه ها، ابتدا بر روی زوج های هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردید، سپس مداخله آزمایشی (روش درمان متمرکز بر هیجان) بر روی گروه آزمایش به صورت زوج درمانی اجرا و پس از اتمام برنامه آموزشی، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که روش درمان متمرکز بر هیجان، بر تغییر سبک دلبستگی موثر است.

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی هوش هیجانی دانشجویان بر اساس متغیرهای دموگرافیک بود. بدین منظور 400 نفر از دانشجویان دانشگاههای آزاد اسلامی منطقه 11 به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. یافته ها، بیانگر این بود که متغیرهای دموگرافیک، قادر به پیش بینی مولفه های هوش هیجانی (خودانگیزی، خودآگاهی، خودکنترلی، هشیاری اجتماعی و مهارت اجتماعی) است، همچنین تحلیل یافته ها نشان داد میانگین نمره زنان در متغیر هشیاری اجتماعی، بالاتر از میانگین نمره مردان و میانگین نمره مردان در متغیرهای هوش هیجانی، خودانگیزی، خودآگاهی خودکنترلی و مهارت اجتماعی، بالاتر از میانگین نمره زنان در این متغیرها بود. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که سن، با هوش هیجانی رابطه معنی دار دارد و 11 درصد از متغیر هوش هیجانی توسط متغیرهای دموگرافیک تبیین می شود.