جهانی شدن خواه یک پروسه و فرآیند همگانی و اجتناب ناپذیر و خواه نوعی پروژه باشد، در شرایط کنونی توسط رسانه های گروهی و خصوصا اینترنت تا حذف فرهنگ دیگر ملل به سرعت در حال شکل گیری است. به نظر می رسد یکی از پیامدهای گسترش فرهنگ جهانی کنترل روند تولید و مصرف در سطح جهانی است. ابزارهای مهم این فرهنگ سازی عبارتند از: رسانه های گروهی و وسایل ارتباط جمعی، شبکه اینترنت و ماهواره ها، رادیو و تلویزیون، ویدئو، مطبوعات و نشریات، کتب، و حتی شبکه های گسترده تلفن همراه و بانک های اطلاعاتی. همه اینها در قالب فرهنگ دیداری یا تجسمی، بصری در راستای ایجاد تغییر و تحول، دگرگونی، یا تحریف و کژدیسگی عمل می کنند به طوری که با تولید و توزیع اطلاعات، رفته رفته می توان فرهنگ ملل مقصد را تغییر داد. فرهنگ دیداری با توجه به تکنولوژی روز در ارسال اطلاعات و حتی ایجاد سرگرمی ها، از دریچه چشم مردم آرام آرام فرهنگ عمومی را تغییر داده و گاه آن را ضعیف و تخریب می کند. زیرا امروزه مردم بیش از آنکه بخوانند یا بشنوند ترجیح می دهند ببیند و این آسان ترین شیوه انتقال فرهنگی آن هم با سرعت نور و در دنیای مجازی است. این مقاله برآن است که شیوه های باز تولید فرهنگ از طریق فرهنگ سازی دیداری و تاثیرات آن را در تغییرات فرهنگی بررسی کرده و اهمیت بازتولید فرهنگ دیداری در جهت اهداف فرهنگ عمومی را تحلیل کند و این دغدغه را دارد که هنر وآداب و رسوم، آموزه های دینی و فلسفی و حتی آموزه های باستانی این سرزمین رفته رفته به شکل منسجمی در فرهنگ ایرانی بافته شده است و لازم است به باز تولید فرهنگ دیداری در عرصه جهانی شدن فرهنگ، مبادرت ورزیده و یا آن را اصلاح و انتشار داد.