زیست شناسی جانوری
سال:1398 | دوره:12 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

بیان ژن مهار رشد اختصاصی 8 (GAS8) و RNA آنتی-سنس طبیعی آن (GAS8-AS1) در بافت های توموری با منشأ مختلف ارزیابی شده است. با این حال، ارتباط آنها با اختلالات مرتبط با ایمنی خیلی درک نشده است. در مطالعه حاضر، ما سطح بیان این ژنها را در 50 بیمار مبتلا به فرم عودکننده-بهبود یابنده ی مالتیپل اسکلروزیس (RRMS) با گروه کنترل افراد سالمی که از لحاظ سن و جنس هم سان سازی شده بودند، ارزیابی کردیم. سنجش بیان بر نمونه های خون محیطی افراد شرکت کننده در آزمایش صورت گرفت. استخراج RNA کل از خون و سنتز cDNA از خون انجام شد، سپس با روش Taq-man PCR و با طراحی پرایمر و پروبهای اختصاصی سنجش صورت گرفت. بیان هر دو ژن در مقایسه با کنترل ها به صورت چشم گیری افزایش یافت (به ترتیب P=0. 001 و P<0. 0001). تفاوت در بیان GAS8 نیز در کل بیماران زن و زنان کمتر از 50 سال در مقایسه با افراد کنترل مربوطه معنی دار بود ( به ترتیب P=0. 002 و P=0. 006). بیان GAS8-AS1 در بیماران مرد در هر دو زیر گروه مبتنی بر سن در مقایسه با افراد سالم مربوطه بالاتر بود (P=0. 0001). بیان هر دو ژن در گروه مردان با سن شرکت کنندگان رابطه معکوس داشت اما این ارتباط با هیچ زیر گروه دیگری وجود نداشت. مطالعه حاضر اهمیت GAS8 و GAS8-AS1 را در پاتوژنز MS و نقش فرضی GAS8-AS1 به عنوان یک نشانگر تشخیصی در زیرمجموعه های بیماران نشان می دهد.

تاثیر استرس های اجتماعی بر بروز بیماریهای قلبی – عروقی و بیماریهای روحی روانی روشن است. برای بررسی تاثیر گذاری این استرسها بر القائ استرس اکسیداتیو ایجاد تغییر در سطح اکسیدانی و آنتی اکسیدانی مدل محدودیت تغییر هم خانه مشاهده در حضور دریافت آنتی اکسیدان زردچوبه طراحی شد. 60 سر رت نر نژاد ئویستار تحت شرایط استاندارد دما و نور و آب قرار گرفتند و در گروههای تحت استرس یک سوم غذای معمول هر رت در اختبارش قرار داده شد. استرس تغییر هم خانه و مشاهده هم دردو گروه این رتها القا گردید. دردو گروه غذای مصرفی شان محتوی زرد چوبه بود. به مدت 4 ماه رته تحت شرایپط تعریف شده برای هر گروه یعنی تغییر هم خانه مشاهده زردئچوبه، محدودیت غذایی مشاهده تغییر هم خانه زردچوبه، کنترل، کنترل زردچوبه نگهداری شدند. پس از اتمام دوره نگهداری رتها با اتر بیهوش شده و بافت کلیه و مغز آنها هموژن شد. هر کدا از فاکتور های مرو نظر یعنی مالون دیآلدئید، گلوتاتیون، نیتریک اکساید، کاتپسین D و لیپوفوشین در بافتها سنجش شد. سطح مالون دی آلدئیدبطور معنی داری هم در مغز و هم در کلیه در گروه تحت استرس افزایش پیداکرد. سطح نیتریک اکساید و گلوتاتیون در مغز افزایش یافت میزان فعالیت کاتپسین D و تجمع لیپوفوشین تغییر ی نداشت. مغز نسبت به تشکیل MDA حساس تر است اما سطح گلوتاتیون و نیتریک اکساید در آنها بالاتر است. تغییرات ناشی از القائ استرسهای اجتماعی در دو بافت مغز و کلیه بصورت یکسان رخ نمی دهد.

ایزوسپورا یک انگل گوارشی شایع در پرندگان زینتی به ویژه گنجشک سانان شایع است. آلودگی با ایزوسپورا موجب انتریت و کاهش توانایی هضم و جذب مواد مغذی می شود. در مطالعه اخیر، به مقایسه کارایی تولترازوریل و سولفادیازین در کاهش دفع اووسیت ایزوسپورا در قناری های آلوده به ایزوسپورا پرداخته شد. برای این منظور، 165 قناری آلوده در 48 قفس به 3 گروه شامل کنترل، آلوده و درمان شده با تولترازوریل، و آلوده و درمان شده با سولفادیازین تقسیم شدند. میانگین اووسیت دفع شده در گروه ها در قبل و بعد از درمان به طور آماری مقایسه شدند. نتایج نشان داد میزان دفع اووسیت ایزوسپورا در گروه های تحت درمان با تولترازوریل و سولفادیازین تفاوت معنی دار ندارد. لذا به نظر می رسد در شرایط فعلی ایران، تولترازوریل و سولفادیازین در کنترل عفونت ایزوسپورا در قناری به یک اندازه موثر باشند.

تنظیم افزایشی سطوح اکتیوین-A در نمونه های سرطانی دچار شده به کاشکسی گزارش شده است. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. 32 سر موش ماده Balb/c شش تا هشت هفته ای به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل، کنترل توموری، تمرین تناوبی+تومور و تمرین تداومی +تومور قرار گرفتند (هشت موش در هر گروه). برنامه تمرین تناوبی و تداومی به مدت چهار هفته و پنج جلسه در هفته روی نوارگردان طراحی شده برای جوندگان اجرا شد. 48 ساعت بعد از جلسه آخر تمرین، بافت عضله دوقلو جدا شد و بعد از هموژن کردن آن، سطوح اکتیوین-A به روش الایزا در بافت عضلانی اندازه گیری شد. حجم تومور نیز با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج حاضر نشان داد که سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی گروه تمرین تداومی در مقایسه با گروه کنترل توموری به صورت معناداری کمتر است (026/0=p ). باوجود این، تفاوت معناداری برای سطوح اکتیوین-A بین گروه کنترل توموری و گروه تمرین تناوبی مشاهده نشد (105/0= p). وزن عضله دوقلو در گروه سالم به صورت معنادرای بیشتر از گروه های توموری بود (05/0 > p) و تمرین ورزشی تداومی و تناوبی با تغییر معناداری در وزن عضله دوقلو همراه نبود (05/0 p)، اما تفاوت معناداری بین گروه تمرین تداومی و تناوبی مشاهده نشد (681/0= p). بر اساس یافته های حاضر می توان عنوان کرد که حداقل در کوتاه مدت (چهار هفته) تمرین ورزشی نمی تواند تاثیر معناداری بر توده عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان داشته باشد.

داروهای گیاهی به سبب عوارض کمتر نسبت به ترکیبات شیمیایی مورد توجه پزشکان قرار دارند. در این مطالعه بلوط ایرانی یا بلوط پرسیکا با نام علمی (Quercuse persica) که در طب سنتی برای عارضه های پوستی مزمن و اگزما استفاده می شود جهت بررسی ترمیم زخم جلدی مورد توجه قرار گرفته است. تعداد 30 موش صحرایی نر ویستار بالغ در 5 گروه با نگهداری تحت شرایط نرمال ازمایشگاهی و ایجاد زخمی به ابعاد 5/1×5/1 سانتی متر مربع و عمق 2 میلی متر در پشت کمر هدف درمان قرارگرفتند. گروه کنترل، گروه شم، گروه های تجربی به ترتیب عصاره ی هیدروالکلی بلوط ایراانی با دوز 250 میلی گرم بر کیلوگرم، عصاره ی هیدروالکلی با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم و عصاره ی هیدروالکلی با دوز 1000 میلی گرم بر کیلوگرم می باشد. تیمار زخم ها در بازه 10 روزه ویک روز درمیان به صورت موضعی انجام ودر روزهای ششم و هشتم و دهم، نمونه های بافتی از محل زخم تهیه و پس از شستشو، تثبیت در فرمالین 10 درصد و رنگ امیزی هماتوکسیلین-ائوزین، ضخامت اپیدرم، درصد ترمیم زخم و تراکم کلاژن، ارزیابی و داده ها بانرم افزار SPSS تحلیل شد. در گروه های تجربی ضخامت اپیدرم و درصد ترمیم زخم نیز افزایش معنی داری در حد 05/0 p < و 01/0 p < داشت که نشان دهنده تأثیر عصاره ی جفت بلوط ایرانی در بازسازی زخم می باشد ولی تاثیر معنی داری درکلاژن سازی طی این مطالعه مشاهده نگردید. عصاره هیدروالکلی جفت بلوط ایرانی دارای نقش موثر در تسریع ترمیم زخم های جلدی است.

در این پروژه, اثر پوشش عصاره گیاه مریم گلی در 3 تیمار (به ترتیب با غلظت های 1%, 2% و3% ) بر ویژگی های شیمیایی و میکروبیولوژیک فیله های تهیه شده از ماهی فیتوفاگ, طی دوره 14 روزه نگهداری در یخچال (4 درجه سانتی گراد) مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها در روز1، 4، 7، 10 و 14 نگهداری, مورد آنالیز شیمیایی شامل اسید تیوباربیتوریک (TBA) و مجموع بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N), میکروبی (بار باکتریایی کل) و بررسی میزان رطوبت, میزان اسیدیته (pH) و ظرفیت نگهداری آب (WHC) قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده، میزان بارهای نیتروژنی فرار در کلیه تیمارهای پوشش دهی شده در مقایسه با تیمار کنترل به طور معنی داری کاهش داشته است (05/0p<). روند افزایش اسیدتیوباربیتوریک طی دوره نگهداری در کلیه تیمارهای پوشش دهی شده بطور معنی داری نسبت به تیمار کنترل کمتر بود. در زمینه بار باکتریایی کل نیز کلیه نمونه های پوشش دهی شده به جز روز اول نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری حاوی بار باکتریایی کمتری بودند. بر اساس نتایج ارزیابی رطوبت تیمارها طی دوره نگهداری, در کلیه شاخص ها به غیر از روز 14 اختلاف معنی داری داشتند. در رابطه با ظرفیت نگهداری آب نمونه ها هم به غیر از روز چهارم اختلاف معناداری بین نمونه ها مشاهده نشد. در رابطه با میزان pH به غیر از روزهای 4 و 14 اختلاف معنی داری در روزهای مختلف بین شاخص ها دیده شد. در رابطه با آب تحت فشار نیز داده های بدست امده در بین تیمارهای آزمایش, اختلاف معنی داری را به غیر از روز چهارم آزمایش ندارد. با توجه به اینکه تیمار 3 ( تیمار پوشش دهی شده با پوشش عصاره مریم گلی3 درصد) در اکثر شاخص ها نسبت به سایر تیمارهای پوشش دهی شده، حائز امتیازات بالاتری بود لذا پوشش مذکور به عنوان بهترین تیمار در این پژوهش شناخته شده و به کارگیری آن جهت حفظ موثر خواص شمیایی و میکروبی فرآورده های غذایی در طول دوره نگهداری توصیه می شود.

تمرینات باز توانی در بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر (CABG) موجب بهبود ظرفیت های فیزیولوژیکی متعددی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر هشت هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر پلاسمایی و بیان ژن گرلین PBMNC در بیماران CABG بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 30 بیمار قلبی بیمارستان تخصصی قلب و عروق جوادالائمه مشهد که عمل جراحی CABG بر روی آن ها انجام شده بود، به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی 15 نفری تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین ترکیبی به مدت هشت هفته و هفته ای سه جلسه پروتکل های منتخب تمرینی هوازی و مقاومتی را اجرا کردند. قبل و بعد از برنامه تمرینی ارزیابی های ترکیب بدنی و نمونه گیری خونی جهت سنجش متغیرها انجام شد. سپس، داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های t وابسته و مستقل در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. تحلیل داده ها نشان داد تمرین ترکیبی باعث کاهش معنادار وزن و شاخص توده بدنی و افزایش معنادار مقادیر گرلین پلاسمایی و بیان نسبی ژن گرلین PBMNC می شود. همچنین، بین مقادیر گرلین پلاسمایی و بیان نسبی ژن گرلین PBMNC گروه تمرین با گروه کنترل اختلاف معناداری مشاهده شد. به نظر می رسد هشت هفته تمرین باز توانی ترکیبی باعث افزایش مقادیر پلاسمایی و بیان ژن گرلینPBMNC در بیماران CABG می شود و می تواند باعث ارتقاء سازگاری های فیزیولوژیکی مطلوبی در سلامت قلب و عروق شود.

سندرم متابولیک یکی از شایع ترین اختلالات متابولیک است، که فرد را در معرض خطرات زیادی از جمله بیماری های قلبی عروقی و دیابت قرار می دهد. همچنین شیوع روبه رشد دیابت به طورکلی و به خصوص در افراد جوانتر سبب افزایش بروز آن در بارداری نیز می شود. دیابت آشکار یکی از عوامل خطرساز برای زایمان است و میزان بروز مالفورماسیون های عمده در زنان مبتلا به دیابت دو برابر بیشتر می باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک کبد مادران مبتلا به دیابت و سندرم متابولیک و بررسی روش های درمانی موجود می باشد. این مطالعه بر روی 34 سر موش صحرایی از نژاد ویستار انجام شده است. حیوانات به نه گروه تقسیم شدند. موش های ماده پس از طی دوران بارداری جهت نمونه برداری و مطالعات میکروسکوپیآماده شدند. در گروه های دیابتی اثرات دیابت، تنها با مصرف متفورمین کاهش پیدا کردو ورزش بر روی التیام بافت کبد اثری نداشت. در حالیکه در گروه سندرم متابولیک تمرینات ورزش توانست اثرات ناشی از سندرم را کاهش دهد که این نتیجه نسبت به متفورمین موثرتر بوده و ترکیب متفورمین و ورزش نیز اثرات ترمیمی مناسبی را ایجاد نمود. در برخی متغیرها مانند پرخونی و التهاب نسبت به گروهی که تنها ورزش انجام دادند این اثرات کمتر دیده شد. در گروه سندرم متابولیکی که ورزش کردند، پرخونی و التهاب دیده نشد، در حالیکه در گروه سندرم متابولیک که تحت درمان با متفورمین و ورزش قرار گرفتند پرخونی و التهاب کبدیوجود داشت. نتایج نشان می دهد ترکیب متفورمین و تمرینات ورزشی در کنار یکدیگر تغییرات حاصل از سندرم متابولیک و احتمالا دیابت را کاهش می دهد.