پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش از قبل طراحی شده مبتنی بر معنا و ارایه درونداد برجسته نمایی شده در یادگیری دانش دستوری دانش آموزان دبیرستانی در ایران بعمل آمد. دو گروه از دانش آموزان پایه اول دبیرستانی پسر در این مطالعه شرکت کردند. به یک گروه آموزش سنتی مبتنی بر توضیحات دستوری داده شد و به گروه دیگر درونداد برجسته نمایی شده و آموزش دستور زبان مبتنی بر بافت و فعالیتهای معنی محور با استفاده از دیالوگ داده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش سنتی مبتنی بر توضیحات دستوری آنگونه که در مدارس ایران رایج است تاثیری در یادگیری افعال کمکی (do, does, did) در آزمون تولید نوشتاری نداشت. در عوض، درونداد برجسته نمایی شده و آموزش دستور زبان مبتنی بر بافت و فعالیتهای معنی محور به عملکرد بالای دانش آموزان در آزمون تولید نوشتاری منجر شد. در پس آزمون تاخیری نیز آموزش دستور زبان مبتنی بر بافت و فعالیتهای معنی محور تاثیرگذار بود اما این تاثیر به قدر کافی معنی دار نبود که بتوان به استناد آن ادعایی دال بر برتری این نوع آموزش بر حسب پایایی تاثیر مطرح کرد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.