زمینه و هدف: سالمونلا تیفی موریوم یکی از گونه های شایع جنس سالمونلا است که در انسان و حیوانات ایجاد عفونت های مختلف می نماید. یکی از ارگان هایی که این باکتری پس از ایجاد سپتسمی مورد حمله قرار می دهد کبد است که تولید ندول های پاراتیفوییدی در کبد می نمایند، از این رو انسان همیشه در تلاش برای پیشگیری و درمان سالمونلوز در حیوانات بوده است. با توجه به اینکه مصرف آنتی بیوتیک ها نیز محدودیت های خاص خود را دارد توجه به استفاده از پروبیوتیک ها جلب شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر ساکارومایسز بولاردی بر میزان ضایعات پاتولوژیک ناشی از عفونت تجربی با سالمونلا تیفی موریوم در رت به عنوان مدل تجربی، به منظور ارزیابی خواص سالمونلا در پیشگیری از ضایعات کبدی ناشی از سالمونلا تیفی موریوم می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تعداد 30 عدد رت نر به سه گروه A,B,C تقسیم شدند. قبل از القا ساکارومایسز، آنزیم های کبدی ALT و AST اندازه گیری شد. رتهای گروه B وC هر کدام به ترتیب 107 و 108 cfu/ml مخمر ساکارومایسز بولاردی به مدت 5 روز به صورت دهانی دریافت کردند. گروه A به عنوان گروه کنترل، 1 سی سی سالین نرمال دریافت نمودند. در روز پنجم یک میلی لیتر سوسپانسیون میکروبی حاوی 107 cfu/ml باکتری سالمونلا تیفی موریوم به هر سه گروه تجویز شد. در روز دهم بعد از تجویز باکتری مجددا آنزیمهای ALT و AST به منظور ارزیابی عملکرد کبد اندازه گیری شدند. در پایان، نتایج حاصل از بررسی های سرمی گروههای مختلف با استفاده از آزمون آماری T-TEST مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در گروه A یعنی گروه کنترل، آنزیمهای ALT و AST به طور معناداری افزایش یافته بود (P<0.001). اما در گروه های آزمایش B و C چنین افزایشی مشاهده نگردید، که این خود موید اثرات حفاظتی مخمر می باشد. همچنین اختلافات معنی داری در افزایش آنزیمهای ALT و AST بین گروههای B و C مشاهده نگردید که نشان می دهد 107 cfu/ml مخمر با 108 cfu/ml مخمر در پیشگیری از ضایعات سالمونلا اختلاف چندانی ندارند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که ساکارومایسز بولاردی در جلوگیری از افزایش آنزیم های کبدی تحت مواجه با سالمونلا تیفی موریوم ایفا نقش می کند.