آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی (دامپزشکی تبریز)
سال:1394 | دوره:9 | شماره:2 (پیاپی 34) |تعداد مقالات:7

به منظور مقایسه میزان وقوع سندرم آسیت در گله های جوجه گوشتی با علایم تنفسی در استان اصفهان و استان چهارمحال و بختیاری، 74 گله جوجه گوشتی در مدت 3 سال متوالی (91-89) در استان اصفهان و 27 گله جوجه گوشتی در استان چهارمحال و بختیاری در طول دوره پرورش از لحاظ وقوع سندرم تنفسی و آسیت پایش شدند. در این مطالعه فراوانی رخداد سندرم آسیت در استان چهارمحال و بختیاری به طور معنی دار (p<0.05) بیشتر از استان اصفهان بود و از لحاظ آماری ارتباط معنی داری نیز بین رخداد سندرم تنفسی و سندرم آسیت در جوجه های گوشتی وجود داشت (p<0.05)، اما ارتباطی بین رخداد آسیت بعد از علایم تنفسی و نوع منطقه برآورد نگردید. علاوه بر این، درصد رخداد ابتلا به آسیت بعد از علایم تنفسی در استان چهارمحال و بختیاری به طور معنی دار بیشتر از استان اصفهان بود (p<0.05). بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد استعداد ابتلا به آسیت در استان چهارمحال و بختیاری پس از مشکلات تنفسی به دلیل همراهی فاکتورهای خطرساز مانند ارتفاع و کاهش دمای محیط بیشتر از استان اصفهان باشد که لازم است در مدیریت خوراک و بهداشت مزارع پرورش طیور در استان چهار محال و بختیاری تدابیر ویژه اندیشیده شود.

خونرسانی مجدد پس از ایسکمی ممکن است باعث بروز آسیب های متابولیکی و ساختاری در کبد شود. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر کروسین بر آسیب ایسکمی-بازخونرسانی کبد در موش های صحرایی بود. بدین منظور 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه 10 تایی تقسیم شدند: 1- گروه شاهد: موش های دستکاری نشده؛ 2- گروه کنترل جراحی: موش هایی که تحت جراحی به جز ایسکمی-بازخونرسانی قرار گرفته و نرمال سالین دریافت کردند؛ 3- گروه ایسکمی-بازخونرسانی: موش هایی که 45 دقیقه تحت ایسکمی، سپس 45 دقیقه دیگر در معرض خونرسانی مجدد کبد قرار گرفتند؛ 4- گروه ایسکمی-بازخونرسانی و تیمار با کروسین: موش هایی که با کروسین (200 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) مورد پیش درمانی قرار گرفتند. موش ها پس از اخذ نمونه های خون و بافت کبد آسان کشی شدند. آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز سرم اندازه گیری شد. مالون دی آلدئید و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در هموژنات بافت کبد اندازه گیری شد. همچنین، آسیب شناسی بافتی کبد توسط میکروسکوپ نوری انجام شد. در گروه 4، کروسین به طور معنی داری (p<0.001) میزان افزایش یافته آنزیم های شاخص آسیب کبد را کاهش و به طور معنی داری (p<0.001) میزان پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش و سطوح کاهش یافته آنتی اکسیدان های کبد را افزایش داد. آسیب بافتی به طور معنی داری در کبدهای تیمار شده با کروسین کاهش پیدا کرد. این نتایج نشان می دهد که کروسین با خواص آنتی اکسیدانی خود، دارای اثرات محافظتی در برابر آسیب ایسکمی-بازخونرسانی کبد بوده و انتخاب مناسبی برای درمان آسیب های مرتبط با ایسکمی-بازخونرسانی کبد می باشد.

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ضد باکتریائی عصاره بره موم بر تعدادی از جدایه های مربوط به ورم پستان گاوی انجام گردید. بدین منظور از روش انتشار در آگار جهت انجام آزمایش حساسیت میکروبی و از روش رقت لوله ای جهت تعیین حداقل غلظت ممانعت از رشد (MIC) و حداقل غلظت باکتری کشی (MBC) به طور جدا گانه استفاده گردید. آزمایش حساسیت میکروبی در مورد آنتی بیوتیک های استاندارد تتراسایکلین و آمیکاسین و نیز دیسک آغشته به عصاره الکلی بره موم نشان داد که قطر منطقه عدم رشد ایجاد شده توسط این ترکیب در مورد همه جدایه های مورد آزمایش بزرگ تر و در مورد اشریشیا کولی و کلبسیلا نومونیا این اختلاف اندازه معنی داری (p<0.05) بود. همچنین نتایج حاصل از آزمایشات MIC وMBC هم مشخص کرد که میزان مهار رشد باکتری توسط بره موم با میزان بره موم موجود در رقت ها رابطه مستقیم دارد و با افزایش میزان بره موم در هر رقت از تعداد کلنی های باکتری بعد از کشت کاسته شده و در رقتی که نشان دهنده MBC عصاره بره موم در مورد هریک از جدایه ها بود، هیچ یک از آن ها اصلا رشد نکرد. لذا به نظر می رسد که می توان از ترکیبات مربوط به این ماده طبیعی به عنوان مواد آنتی باکتریال مناسب به طور موثر علیه طیف وسیعی از باکتری های ایجاد کننده ورم پستان گاوی به جای آنتی بیوتیک های صناعی استفاده کرد.

زخم شیردان معمولا در گاوهای شیری با تولید بالا و به دنبال استرس زایمان که عامل مهمی در ایجاد بیماری است، اتفاق می افتد. زخم های اولیه و ثانویه شیردان در گاوها و گوساله های شیرخوار رخ می دهند. برخی از انواع زخم کشنده هستند، اما اغلب در کشتارگاه قابل تشخیص بوده و نشانه های بالینی آن ها اندک و غیرقابل تشخیص است. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی زخم شیردان در گاوهای بومی کشتارگاه شهرستان نور می باشد. به این منظور، شیردان 200 رأس گاو (92 رأس گاو نر و 108 رأس گاو ماده) با محدوده سنی 2.5 تا 11 سال (5.21±2.5) به صورت تصادفی پس از کشتار مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تشخیص دقیق جراحات و درجه بندی زخم ها، از ضایعات مشاهده شده نمونه بافتی تهیه شد و از لحاظ آسیب شناسی بافتی مورد مطالعه قرار گرفت که در مجموع 6 مورد (3 درصد) از دام ها انواع مختلف زخم شیردان را نشان دادند. سه مورد از زخم های مشاهده شده شیردان با بیشترین فراوانی از نوع یک و دو مورد از آنها از نوع دو و یک مورد از نوع سه بود. بیشترین تعداد زخم ها در ناحیه پیلور و کاردیا قرار داشتند. در مطالعه حاضر بیشترین درصد زخم شیردان در سنین بالای نه سال مشاهده شد (4.77 درصد). همچنین، اختلاف معنی داری در وقوع زخم شیردان در سنین مختلف مشاهده شد (p<0.05) ارتباط آماری معنی داری بین جنس با میزان شیوع زخم شیردان وجود نداشت.

کوآنزیم کیوتن یک ویتامین و یا ماده شبه ویتامینی محسوب شده و مانند سایر ویتامین ها به طور طبیعی در منابع غذایی یافت می شود. در سال های اخیر داروهای مختلفی جهت درمان دیابت مفید شناخته شده اند، اما اثر درمانی یا محافظتی تعداد کمی از آنها از لحاظ ریزبینی مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه حاضر، اثر مکمل کوآنزیم کیوتن بر تغییرات ساختار بافت بیضه در موش های صحرایی دیابتی شده توسط آلوکسان مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 40 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه 10تایی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شاهد، گروه دوم به عنوان کنترل کیوتن (mg/kg 75 به مدت یک ماه به طور خوراکی)، گروه سوم به عنوان دیابتی شده با آلوکسان (mg/kg 120 تک دوز به طور داخل صفاقی) و گروه چهارم به عنوان دیابتی تیمار با کیوتن در نظر گرفته شد. وزن بیضه، طول بیضه، ضخامت کپسول بیضه و ضخامت اپی تلیوم لوله های منی ساز و همچنین میزان تستسترون خون در گروه های مختلف اندازه گیری شد. تحلیل آماری داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون های تعقیبی مقایسه ای چندگانه دانکن انجام پذیرفت. مکمل کیوتن اثر تعدیل کننده ای بر آسیب بیضه ناشی از دیابت از خود نشان داد به طوری که، در این گروه ساختار بافتی بیضه نسبتا طبیعی بود و چروکیدگی لوله های منی ساز و تخریب سلول های رده جنسی در مقایسه با گروه دیابتی بسیار اندک به نظر می رسید. همچنین، کیوتن توانست از گسترش عروق در فضای زیرکپسول و داخل کپسول بیضه که در گروه های دیابتی چشمگیر بود، جلوگیری کند. نتایج نشان داد که استفاده از کوانزیم کیوتن به عنوان یک آنتی اکسیدان، بافت بیضه و سلول های اسپرماتوژنیک آن را در موش های صحرایی از آسیب ناشی از دیابت محافظت می کند.

استرس اکسیداتیو وضعیتی است که در آن توانایی سیستم بیولوژیک برای سم زدایی و از بین بردن آثار مخرب رادیکال های آزاد کافی نمی باشد و آسیب اکسیداتیو به سلول ها یا بافت ها منجر به توسعه بیماری هایی از قبیل سرطان، آترواسکلروز و آسیب های دژنراتیو می شود. فلاوونوئیدها و ترکیبات فنلی ظرفیت بالای آنتی اکسیدانی و نقش مهم در سلامتی دارند و باعث افزایش سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در برابر استرس اکسیداتیو می گردند. چای سفید از جمله گیاهانی هست که به دلیل ظرفیت آنتی اکسیدانی بالا اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر چای سفید بر استرس اکسیداتیو ناشی از آرسنیک می باشد. در این مطالعه از 32 سر موش صحرایی نر بالغ در چهار گروه هشت تایی استفاده شد. گروه اول موش های صحرایی سالم (گروه شاهد) که آب مقطر را روزانه به همراه رژیم غذایی استاندارد به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه دوم موش های صحرایی تیمار شده با آرسنیک با غلظت 200ppm در آب آشامیدنی، گروه سوم موش های صحرایی تیمار شده با عصاره چای سفید با غلظت 1.5 درصد به صورت گاواژ و گروه چهارم موش های صحرایی که عصاره آبی چای سفید (1.5 درصد) را از طریق گاواژ همراه با آرسنیک (100ppm در آب آشامیدنی) دریافت کردند. بعد از پایان دوره تیمار (28 روز) خون گیری انجام و سطح سرمی آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز (CAT) گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC) و شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (MDA) مورد سنجش قرار گرفت. عصاره آبی چای سفید باعث افرایش معنی دار فعالیت آنزیم های CAT، GPx و SOD و کاهش معنی دار MDA و افزایش TAC گردید (p<0.05) نتایج نشان داد که مصرف چای سفید با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و تقویت سیستم دفاع آنتی اکسیدانی باعث کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از آرسنیک می گردد.

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تغییرات تعدادی از پارامترهای سرمی اعم از آدنوزین دآمیناز (ADA)، پروتئین شوک حرارتی 27HSP-27))، هموسیستئین (Hcy) و پروفایل لیپیدی (VLDL، Triglyceride، HDL-C،LDL-C ) در لپتوسپیروز گاوی می باشد. پس از تشخیص لپتوسپیروز حاد در گاو، نمونه خون از ورید وداج 12 گاو مبتلا به لپتوسپیروز و 12 نمونه سالم اخذ شد و پارامترهای فوق الذکر همراه با روی (Zn2+) مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج، افزایش معنی دار (p<0.01) هموسیستئین، HSP-27،TG و VLDL همراه با کاهش قابل توجه HDL-C،ADA ،LDL-C و روی (Zn2+) را در گاوان بیمار در مقایسه با گروه سالم نشان دادند. بر اساس نتایج به دست آمده احتمالا بتوان از پارامترهای ذکر شده در مدیریت بیماری لپتوسپیروز گاوی استفاده نمود.