مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (بهبود)
سال:1386 | دوره:11 | شماره:3 (پیاپی 34) |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: مطالعات متعددی تاثیرات قلبی- عروقی گیاهان دارویی را به اثبات رسانده است. گیاه پاغازه یا غازیاقی (Falcaria Vulgaris) به شکل سنتی در کرمانشاه به عنوان یک گیاه دارویی مصرف شده است. تاثیر مثبت آن در تسریع بهبود زخم معده و زخم پوستی نشان داده شده و مدارکی دال بر تاثیرات قلبی آن نیز در دست است. علاوه بر آن در گیاهی از همین تیره ماده ای به نام Butylidenephthalide استخراج شده که در کاهش ایسکمی قلبی در رت موثر بوده است. نظر به اهمیت موضوع مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر عصاره گیاه پاغازه در فعالیت قلب مجزا شده رت انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه به روش تجربی و در روی رت های نر بالغ صورت گرفت (n=11). قلب هر یک از حیوانات پس از بیهوشی و جداسازی مطابق روش لانگندروف تحت تغذیه با محلول لاک قرار گرفته و پارامترهای مختلف قلبی از جمله تعداد ضربان، فشار بطن چپ و میزان جریان مایع کرونری آنان سنجش شد. عصاره آبی- الکلی گیاه به طریق خیساندن و تغلیظ تهیه و به ترتیب مقادیر 7.5، 15، 22.5 و 30 میلی گرم با فواصل ده دقیقه ای به قلب ها تجویز شد و میزان تغییرات پارامترهای مختلف قلبی با استفاده از آنالیز واریانس مکرر مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که دوزهای 7.5، 15 و 22.5 میلی گرم عصاره گیاه پاغازه منجر به افزایش معنادر میزان جریان مایع کرونری از مقدار کنترل 11.52±0.6 میلی لیتر بر دقیقه به ترتیب به مقادیر 12.93±0.56، 13.8±0.68 و 13.78±0.85 میلی لیتر بر دقیقه شده است (P<0.05). میزان تغییرات فشار بطن چپ، تعداد ضربان قلب و فشار دیاستولیک بطن تغییرات عمده ای نداشته است.نتیجه گیری: بنابراین یافته ها نشان دهنده تاثیر مستقیم گشاد کننده عروقی عصاره گیاه بر قلب مجزا شده رت به شکل مستقل از عملکرد و متابولیسم بافتی می باشد. در این ارتباط با توجه به اهمیت موضوع مطالعات تکمیلی برای مشخص شدن ماده موثره گیاه پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: مواد مغذی و سوبستراهای مختلف انرژی زا در محیط کشت می توانند در بلوغ هسته ای و سیتوپلاسمی تخمک اثر بگذارند. در مورد تاثیر گلوکز بر روی بلوغ تخمک در محیط کشت و تکوین رویانی بعدی آن، نظرات متناقضی وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین اثر غلظت های مختلف گلوکز بر بلوغ تخمک کومولوس دار، لقاح و تکوین پیش از لانه گزینی آن در یک مدل گاوی است.مواد و روش ها: تخمدان های گاوی از یک کشتارگاه جمع آوری و به آزمایشگاه انتقال داده شدند. مجموعه تخمک کومولوس (1170 عدد) از فولیکول هایی (به قطر 6-2 میلی متر) آسپیره و به طور تصادفی در چهار گروه (سه گروه تجربی و یکی کنترل) تقسیم سپس در دیش های کشت ارگان حاوی یک میلی لیتر محیط کشت بلوغ کشت داده شدند. به محیط های کشت بلوغ گروه های تجربی به ترتیب مقادیر 3، 1.5، 1 میلی گرم در میلی لیتر –D گلوکز اضافه شد و همه در انکوباتور 38.5 درجه سانتیگراد، دی اکسید کربن 5 درصد و هوای 95 درصد با رطوبت بالا برای مدت 24 ساعت کشت داده شدند. 394 تخمک پس از کشت برای بررسی میزان بلوغ به طور تصادفی فیکس و 776 تخمک دیگر را برای بررسی میزان لقاح و تکوین رویانی اولیه با اسپرم های ذوب شده گاو نر لقاح داده و بعد از 18 ساعت از لقاح، 387 تخمک (تخم فرضی) به منظور بررسی میزان لقاح فیکس و 389 عدد دیگر در محیط های تکوینی مشابه تا مرحله بلاستوسیست (روز هشتم بعد از لقاح) کشت داده شدند. نمونه ها با استرئومیکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفته و نتایج با آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که میزان بلوغ تخمک ها در محیط های دارای گلوکز در مقایسه با گروه کنترل (به ترتیب 82، 79 و 80 درصد در مقابل گروه کنترل 55 درصد) به طور معناداری بیشتر بوده است (P<0.001) گرچه میزان لقاح تخمک ها در بین گروه های مختلف فرقی نداشت (به ترتیب 57، 54 و 50 درصد در مقابل گروه کنترل 49 درصد)، اما میزان تشکیل بلاستوسیست ها در گروه های مورد، به طور معناداری (P<0.01) بیشتر از گروه کنترل بوده است (به ترتیب 30، 33 و 32 درصد در مقابل گروه کنترل 14 درصد).نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان می دهد که گلوکز در محیط کشت بلوغ، در بلوغ تخمک کومولوس دار و تکوین رویانی بعدی آن اثر مثبت دارد.

سابقه و هدف: آسیب اعصاب محیطی ناشی از تصادفات 5 درصد از بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی را تشکیل می دهد. از آنجایی که آسیب اعصاب محیطی می تواند عارضه عدم کارکرد طبیعی مجدد عضو را به همراه داشته باشد؛ لذا برای رسیدن به یک نتیجه مطلوب درمانی علاوه بر عوامل موثر از قبیل سن، نوع آسیب، تاریخ جراحی و محل قطع عصب که از کنترل جراح خارج است بهترین راه موثر در درمان، اصلاح روش جراحی قدیمی و استفاده از جراحی میکروسکوپی می باشد. این بررسی گزارش نتایج درمان 82 عصب آسیب دیده در 69 بیمار به روش جراحی میکروسکوپی می باشد.مواد و روش ها: در این بررسی 7 ساله تعداد 69 بیمار از سن 2.5 تا 59 سال که بر اثر تروما دچار 82 مورد قطع اعصاب محیطی در اندام ها شده بودند، در مراکز آموزشی درمانی طالقانی و شفای کرمانشاه با سه روش ترمیم اعصاب اپی نورال و فاسیکولار و ترمیم گروهی فاسیکول ها با استفاده از میکروسکوپ و لوپ انجام شده بود مورد مطالعه قرار گرفتند. برای عمده بیماران ترکیبی از هر سه روش جراحی زیر میکروسکوپ با نخ نایلون 9 صفر و 10 صفر انجام شد. نمونه ها تا مدت متوسط 35 ماه با استفاده از شرح حال، معاینه بالینی و انجام آزمایش های استاندارد NCV, EMG، سیمرونیستین منوفیلامنت و تشخیص افتراقی دو نقطه در حالت استاتیک و دینامیک و آزمایش تشخیص اشیا و برگشت قدرت عضلات توسط پژوهشگر تحت پیگیری قرار گرفتند.یافته ها: 83 درصد از نمونه ها مذکر و حدود نیمی از آن ها در فاصله کمتر از یک هفته از زمان وقوع آسیب تحت عمل جراحی قرار گرفتند. برگشت حس در حدود 56 عصب مصدوم دیده شد (S4, S3)، برگشت حرکت در حدود 48 عصب مصدوم چشمگیر بود (M4, M3).نتیجه گیری: با انجام عمل جراحی ترمیم عصب به روش میکروسکوپی در این بررسی تنها در حدود 20 درصد از اعصاب مصدوم برگشت، حس و حرکت کامل نبوده که می تواند ناشی از تاثیر متغیرهایی همچون مراجعه دیر بیماران برای ترمیم عصب مصدوم و حتی نوع آسیب وارده به عصب و سن مصدومین باشد. در حدود 68 درصد اعصاب آسیب دیده برگشت قابل قبولی در حس و حدود 61 درصد آن ها هم برگشت قابل قبولی در حس حرکت داشتند.

سابقه و هدف: به رغم اینکه ایزونیازید به عنوان موثرترین دارو برای از میان بردن باسیل سل مطرح است، مقاومت به این دارو به سهولت پدید می آید. جهش هایی که در inhA, katG و ahpC روی می دهد، در اغلب موارد عامل مقاومت به ایزونیازید است. البته فراوانی این جهش ها در جمعیت ها، متفاوت است. هدف از این مطالعه تعیین مشخصات مولکولی مقاومت به ایزونیازید در سویه های مایکوباکتریوم توبرکولوزیس است که می تواند در تشخیص سریع مقاومت دارویی کاربرد وسیعی داشته باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی انجام شد. وجود جهش در نواحی خاصی از ژن های inhA, katG و ahpC در 32 سویه مقاوم به ایزونیازید مایکوباکتریوم توبرکولوزیس مراکز سل استان های اصفهان و تهران بررسی شد. برای تعیین جهش های کدون 315 ژن katG از تکنیک PCR-RFLP استفاده شد و بدین منظور محصول 355 جفت بازی PCR با آنزیم های MspI و MspA1I برش داده شد. برای بررسی جهش ژن های inhA و ahpC نیز از سکونسینگ استفاده شد.یافته ها: فراوانی جهش در کدون 315 ژن InhA, katG (Ser®Thr) و ahpC ایزوله های مقاوم به ایزونیازید به ترتیب 18.9, 71.9 و 6.2 درصد بود. یکی از ایزوله ها فاقد جهش در ژن های مورد مطالعه بود.نتیجه گیری: PCR-RFLP با استفاده از آنزیم MspI که توانایی تشخیص جانشینی Ser315Thr را در katG دارد، می تواند اکثر سویه های مقاوم به ایزونیازید را که دارای جهش در کدون 315 هستند، شناسایی نماید. از نتایج این مطالعه می توان دریافت که شناسایی جهش Ser315Thr در ژن katG می تواند یک روش غربال گری سریع را برای شناسایی ایزوله های مایکوباکتریوم توبرکولوزیس مقاوم به ایزونیازید جداشده در مراکز سل اصفهان و تهران فراهم آورد.

سابقه و هدف: خونریزی های فوقانی دستگاه گوارش از جمله موارد فوریت های طب داخلی است و بین 30 تا 40 درصد بیماران را افراد بالای 60 سال تشکیل می دهند. در گذشته خونریزی های گوارشی در سالمندان پر مخاطره بوده و با مرگ و میر و نیاز به جراحی های بیشتر نسبت به قشر جوان تر همراه بوده است. در سال های اخیر به کارگیری داروهای بلوکه کننده پمپ پروتون و استفاده از بخش مراقبت های ویژه در روند درمان خونریزی ها توصیه شده است. بدین منظور این مطالعه با هدف تعیین اثرات دیدگاه های درمانی در افراد سالمند و مقایسه آن با جمعیت جوان تر انجام گرفت.مواد و روش ها: روش این مطالعه توصیفی تحلیلی و از نوع مقطعی است که به صورت نمونه گیری متوالی در روی 200 بیمار (100 نفر بالای 60 سال و 100 نفر زیر 60 سال) که با تشخیص خونریزی حاد دستگاه گوارش فوقانی در بیمارستان های دانشگاهی طالقانی و امام خمینی کرمانشاه طی سال های 79-78 بستری شدند انجام گرفت. کلیه بیماران تحت درمان با داروی بلوکه کننده پمپ پروتون (امپرازول) خوراکی به میزان 40 میلی گرم دوبار در روز قرار می گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون آماری X2 و t در دو گروه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی بیماران بالای 60 سال 70.48±0.66 و زیر 60 سال 37.48±1.24 بود. 73 درصد بیماران بالای 60 سال و 80 درصد زیر 60 سال مذکر بودند. تاریخچه مصرف داروهای ضد التهابی در افراد بالاتر از 60 سال بیشتر بود (p=0.003). ولی از دیسپپسی کمتر شکایت داشتند (p=0.05). بیماری های همراه در افراد بالاتر از 60 سال شامل بیماری های قلبی (p=0.0008) و آرتریت (p=0.05) بود. زخم دوازدهه در افراد زیر 60 سال (p=0.0096) و زخم معده در افراد بالای 60 سال (p=0.009) بیشتر بود. در دوره بستری در دو گروه تفاوتی دیده نشد، میانگین مدت بستری بیمارستانی در بیماران بالاتر از 60 سال 3.80±0.19 و در بیماران کمتر از 60 سال 3.77±0.21 روز بود (p=0.19). میانگین واحد خون تزریق شده در بیماران 60 سال و بالاتر 4.52±0.30 واحد و در بیماران کمتر از 60 سال 4.49±0.36 واحد بود (p=0.94). تعداد جراحی های انجام شده در هر دو گروه یکسان، 3 بیمار و بروز مرگ، 2 بیمار در هر گروه بود.نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان می دهد که با به کارگیری استراتژی های نوین درمانی در خونریزی های گوارشی در دهه جدید روند این بیماری در دو گروه بیماران سالمند و جوان یکسان شده است. بنابراین توصیه می شود که در بیماران با خونریزی گوارشی فوقانی بستری کردن بیمارن سالمند و یا بیماران دارای نمای آندوسکوپی ریسک بالا در بخش مراقبت های ویژه و به کارگیری داروهای بلوکه کننده پمپ پروتون در مراکز درمانی معمول شود.

سابقه و هدف: تروما یکی از علل اصلی مرگ و میر و معلولیت در جوامع است که از آن میان حوادث ترافیکی بیشترین علت منجر به فوت در تروما می باشد. جراحات ناشی از ترافیک جاده ای یکی از معضلات اساسی فراموش شده سلامت عمومی است که پی گیری مداوم و موثر آن، نیاز به هماهنگی دارد. هدف از این مطالعه بررسی علل و آسیب های بیماران ترومایی بستری در بیمارستان پورسینای رشت در نیمه دوم 1384 بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در روی کلیه بیماران ترومایی بستری انجام گرفت. برای گردآوری داده ها از برگه جمع آوری اطلاعات که به صورت سرشماری و آینده نگر تکمیل گردید، استفاده شد. به این صورت که کلیه داده های طرح با مراجعه حضوری تکمیل گردید. جمع آوری اطلاعات شامل داده های جمعیت شناختی، مکانیسم تروما، محل حادثه، نحوه انتقال، شدت آسیب مغزی بر اساس GCS و ناحیه آسیب دیده بدن بر اساس AIS بوده است.یافته ها: از 1141 نفر بیمار، تعداد مردان 3.6 برابر زنان بود. سن مردان و زنان به ترتیب 17.325±31.3 و 19.31±36.69 بود. حدود 50 درصد بیماران در گروه سنی 20 تا 44 سال قرار داشتند. شایع ترین علت آسیب، حوادث ترافیکی (74.4 درصد) و سپس سقوط (89.14 درصد) بوده است. 47 درصد مصدومین حوادث ترافیکی موتور سوار بودند. شایع ترین ناحیه آسیب دیده، سروگردن (80.8 درصد) و سپس اندام ها و لگن (25.41 درصد) بوده است و حدود 11 درصد بیماران دچار آسیب مغزی شدید شدند. 26.2 درصد حوادث در مرکز استان اتفاق افتاده بود. تنها 3 درصد از بیماران با آمبولانس فوریت ها منتقل شدند و در نهایت 59 نفر فوت کردند.نتیجه گیری: با بالابردن سطح آگاهی همگانی از طریق رسانه های گروهی و ارتقای امکانات درمانی و تشخیصی مناسب در مراکز اعزام، بهبود سیستم انتقال بیماران و ثبت دقیق اطلاعات بیماران ترومایی، می توان کمک شایان توجهی به ارتقای کیفیت مراقبت از بیماران نمود و با توجه به اهمیت آسیب های جاده ای و قابل پیش بینی و کنترل بودن آن ها، باید ایمنی جاده ای مساله ای چند جانبه و مهم و مربوط به بهداشت عمومی تلقی گردد. وجود اطلاعات در سطوح ملی و محلی به عنوان یک منبع مهم برای طرح ریزی ایمنی جاده ها و تصمیم گیری ضروری است.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت مدیاستن به عنوان حفره مرکزی قفسه سینه و ترافیک فیزیولوژیک آن، شناخت انواع توده های مدیاستن ضروری است. این بررسی به منظور تعیین فراوانی انواع تومورهای مدیاستن در بیماران جراحی شده در مرکز آموزشی درمانی طالقانی طی سالهای 84-1381 انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در روی پرونده های بیماران بستری شده انجام شد. برای استخراج اطلاعات از یک برگه اطلاعاتی که شامل متغیرهای نوع توده، محل، سن، جنس متاستاز و علایم بالینی بود، استفاده شد. اطلاعات پس از جمع آوری، با استفاده از آمار توصیفی ارایه گردید.یافته ها: از 318 مورد توراکوتومی غیر تروماتیک انجام شده، 89 مورد (26.97 درصد) توده مدیاستن بوده است، فراوان ترین توده ها، توده تیموس (25.8 درصد) و لنفوما (15.7 درصد) بودند و شایع ترین محل درگیر مدیاستن قدامی (66.9 درصد) بود. سن متوسط بیماران 28.2 سال و 42 درصد مونث و 58 درصد مذکر بودند. علایم بالینی شایع، کاهش وزن (60.5 درصد)، سرفه (42 درصد)، تنگی نفس (42 درصد) و درد قفسه سینه (39.5 درصد) بود. متاستاز در 33 درصد بیماران دیده شد و شایع ترین محل متاستاز ریه و پلور بود. فراوانی میاستنی گراو در بیماران با توده تیموس 73.7 درصد بود، علاوه بر این در این مدت 97 مورد توده مری نیز عمل شده بود.نتیجه گیری: با توجه به اطلاعات به دست آمده، بررسی بیمارانی که با علایم بالینی کاهش وزن، سرفه، تنگی نفس و درد قفسه سینه مراجعه می کنند، از نظر وجود توده مدیاستن ضروری به نظر می رسد تا از رشد این توده ها و متاستاز آن ها جلوگیری شود.

سابقه و هدف: بیضه نزول نکرده یکی از شایع ترین اختلالات مادرزادی محسوب می گردد. بیضه نزول نکرده به معنای بیضه ای است که در مکان غیر طبیعی قرار گرفته است. این گونه بیضه ها ممکن است بین حفره شکم تا نزدیکی کیسه بیضه وجود داشته باشند. شناخت برخی از عللی که می تواند در پیدایش بیضه نزول نکرده نقش داشته باشد، در مطالعه حاضر مطرح است.مواد و روش ها: بدین منظور مطالعه ای به صورت توصیفی مقطعی در روی 1100 نوزاد پسر متولد شده (1383) در بیمارستان فاطمیه همدان صورت گرفت. در این مطالعه متغیرهای سن تولد، وزن هنگام تولد، وجود سابقه مثبت خانوادگی بیضه نزول نکرده، سابقه پره اکلامپسی در مادر، سمت مبتلا، یک طرفه یا دو طرفه بودن ناهنجاری و نیز سایر ناهنجاری های دستگاه تناسلی نوزادان از طریق مصاحبه با مادر و معاینه تخصصی نوزاد گردآوری و بررسی شد.نتایج: شیوع بیضه نزول نکرده 3.82 درصد برآورد می گردد که این میزان در نوزادان ترم 1.9 درصد و در نوزادان پره ترم 14.5 درصد بود. در 75 درصد موارد بیضه نزول نکرده یک طرفه (63 درصد سمت راست و 37 درصد سمت چپ) و 25 درصد دوطرفه بود. همراهی بیضه نزول نکرده با هیپوسپادیازیس در 28.6 درصد موارد، با هیدروسل در 14.3 درصد موارد و با کوردی آلت تناسلی در 7.7 درصد موارد گزارش گردید. فراوانی بیضه نزول نکرده در نوزادان با وزن کمتر از 2500 گرم 14 درصد و در نوزادان با وزن بیشتر از 2500 گرم برابر با 2.1 درصد بود و در نوزادانی که مادرشان سابقه پری اکلامپسی داشتند، 22.4 درصد دیده شد.نتیجه گیری: شیوع بیضه نزول نکرده 3.82 درصد برآورد شد و عواملی نظیر وزن و سن هنگام تولد، پره اکلامپسی بودن مادر و اشتغال مادر به کار کشاورزی عوامل خطر مهم مرتبط با این اختلال مادرزادی بود.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع و عوارض شناخته شده مادری و جنینی جدا شدن زودرس جفت و عدم اطلاع آن در منطقه و نیز به منظور تعیین فراوانی جدا شدن زودرس جفت در زنان حامله مراجعه کننده به بیمارستان معتضدی کرمانشاه، این تحقیق طی سال های 81-1380 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی کلیه زنان بارداری که با تشخیص قطعی جدا شدن زودرس جفت در بیمارستان معتضدی کرمانشاه بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها فرم اطلاعاتی بود که با مراجعه به پرونده بیماران توسط محققین تکمیل گردید و شامل سوالاتی در مورد مشخصات جمعیت شناختی (سن، شغل و تحصیلات) و مشخصات بارداری (سن حاملگی، تعداد بارداری ها، PROM و فشار خون مادر) بود.یافته ها: در این پژوهش از میان 14433 مورد زایمانی که طی این مدت انجام شده بود، 300 مورد جدا شدن زودرس جفت مشاهده گردید که شیوع آن 2.08 درصد تعیین شد. این تحقیق نشان داد که جدا شدن زودرس جفت، بیشتر در حاملگی های اول و دوم بوده است. در نمونه های پژوهش در 132 خانم (44 درصد) زایمان زودرس مشاهده شد و در 153 مورد (51 درصد)، جنین مرده متولد شده است.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش شیوع جدا شدن زودرس جفت بالاتر از میزان گزارش شده آن در دنیا بود که شاید به دلیل تفاوت در شیوع عوامل مستعد کننده این عارضه در جوامع مختلف باشد. پیشنهاد می شود برای مطالعات بعدی عوامل مساعد کننده جدا شدن زودرس جفت نیز مورد بررسی قرار گیرد.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت تنظیم خانواده در شرایط اضطراری نظیر پاره شدن کاندوم و نقش آن در پیشگیری از تولدهای ناخواسته، شناخت کافی از آگاهی، نگرش و عملکرد گروه های مختلف اجتماعی هر منطقه در مورد روش های اضطراری پیشگیری از بارداری ضروری است. هدف این مطالعه تعیین میزان آگاهی، نگرش و عملکرد زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرکرد در مورد روش های اضطراری پیشگیری از بارداری بود.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه خودساخته استفاده شد که شامل دو بخش اطلاعات فردی و سوالات تخصصی بود. نمونه گیری به صورت سهمیه ای بر اساس جمعیت تحت پوشش 9 مرکز بهداشتی درمانی شهرکرد انجام شد. در مجموع تعداد نمونه ها 400 نفر بود که از بین زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی (که استفاده کننده از روش های غیر مطمئن پیشگیری از بارداری بودند) انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و آزمون های آماری کای اسکویر و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید و میزان P<0.05 معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین سن افراد مورد مطالعه 30.12±6.34 سال بود. بیشتر افراد تحصیلات متوسطه و دانشگاهی داشتند و میانگین سن ازدواج در آن ها 21.37±3.89 سال بود. میانگین نمره آگاهی از روش های پیشگیری اضطراری 3.95±2.68 از مجموع 8 نمره بود. با این شرایط 22.5 درصد افراد آگاهی ضعیف، 55.5 درصد آگاهی متوسط و 22 درصد آگاهی کافی داشتند. نگرش بیش از 70 درصد از واحدهای مورد پژوهش در مورد روش های پیشگیری اضطراری مثبت بوده اما تنها 20.5 درصد آن ها از این روش ها استفاده کرده بودند و 69 درصد مایل بودند که در آینده از این روش ها استفاده کنند. ارتباط سن و شغل با میزان آگاهی (P<0.001) و همچنین میزان تحصیلات با میزان آگاهی (P<0.01) معنادار بود. علاوه بر این افرادی که آگاهی بالاتری داشتند، عملکرد بهتری در استفاده از این روش ها داشتند (P<0.001).نتیجه گیری: بدین منظور با توجه به آگاهی و عملکرد متوسط و ضعیف زنان و نگرش مثبت آن ها نسبت به روش های پیشگیری اضطراری، تشکیل کلاس های آموزشی خاص در مورد روش های پیشگیری اضطراری در مراکز بهداشتی درمانی و تاکید بیشتر کارکنان بر میزان آگاهی و بهبود عملکرد زنان، توصیه می گردد.

سابقه و هدف: داروهای ضد سل می توانند سبب ایجاد سیمت کبدی شوند و این عارضه همچنان به عنوان یکی از مشکلات درمان سل باقی مانده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین شیوع هپاتیت دارویی در بیماران مبتلا به سل بستری شده در فاصله سال های 83-1375 در بیمارستان سینای کرمانشاه و عوامل خطر احتمالی مرتبط با هپاتیت دارویی است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است. پرونده 723 بیمار که با تشخیص سل فعال یا هپاتیت دارویی به دنبال درمان سل بستری شده بودند، به روش سرشماری آسان و در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمون های آماری که برای تجزیه و تحلیل اطلاعات به کار رفتند، شامل مجذور کای و آزمون دقیق فیشر برای مقایسه متغیرهای کیفی، آزمون های Z برای مقایسه نسبت هپاتیت دارویی در گروه های سنی و آزمون های F و T به ترتیب برای مقایسه میانگین و واریانس سنی بیماران مبتلا و غیرمبتلا به هپاتیت دارویی بود. سطح معنادار آماری 95 درصد (a=0.05) در نظر گرفته شد.یافته ها: 37 بیمار (5.1%) از 723 بیمار بستری به دلیل سل دچار هپاتیت دارویی شدند که با جنسیت و نوع بیماری سل (ریوی، خارج ریوی) و سرولوژی مثبت HBV, HCV, HIV ارتباط آماری معناداری نداشت. میانگین سنی بیمارانی که دچار هپاتیت دارویی شدند، بالاتر از بیماران بدون هپاتیت دارویی بود (P=0.025). فراوانی هپاتیت دارویی در گروه سنی بالای 64 سال بیش از گروه های سنی دیگر بود (P=0.02). میانگین و انحراف معیار زمان بروز هپاتیت دارویی 3.3±12.4 روز بعد از شروع درمان بود.نتیجه گیری: پیشنهاد می شود بیماران مبتلا به سل به ویژه افراد سالمند به طور منظم تحت پایش بالینی و آزمایشگاهی هپاتیت دارویی به خصوص روزهای اول درمان سل قرار گیرند.

سابقه و هدف: در جهان 6 بیلیونی سال 2000، حدود 10 میلیون سرطان تشخیص داده شده که از آن حدود 6.2 میلیون مورد منجر به مرگ شده است، در جایی که اهمیت مطالعه این معضل جهانی از نظر شیوع و مرگ و میر اثبات شده است. آگاهی از اپیدمیولوژی سرطان می تواند کمک شایانی به پیشگیری و کنترل آن نماید. هدف از انجام این مطالعه گردآوری اطلاعات بیماران مبتلا به سرطان توپر در استان کرمانشاه در فاصله سال های 83-1381 است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی است که به روش سرشماری عمومی در روی 734 بیمار طی سال های 1380 لغایت سه ماه اول 1383 برای تعیین مشخصات جمعیت شناختی و هیستوتوپوگرافیک سرطان های توپر در بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر کرمانشاه انجام گرفت. داده ها با استفاده از روش Frequency و Descriptive آنالیز توصیفی و در صورت لزوم با آزمون های کای اسکویر و دقیق فیشر تحلیل گروهی شدند.یافته ها: میانگین سن بیماران 16.45±57.37 سال و 61% را مردان تشکیل می دادند. شایع ترین محل درگیری تومورهای توپر به ترتیب در دستگاه گوارش 206 نفر (29%)، ادراری- تناسلی 200 نفر (28%)، پوست 77 نفر (10%)، پستان 72 نفر (10%)، سر و گردن 69 نفر (9%)، قلبی- ریوی 60 نفر (8%)، سیستم خون ساز 24 نفر (3%)، عضلانی- اسکلتی 16 نفر (2%) و مغز و اعصاب 10 نفر (1%) بودند. شایع ترین انواع پاتولوژیک تومور شامل تومورهای اپی تلیال در 626 نفر (85.29%)، تومورهای مزانشیمال در 55 نفر (7.49%)، تومورهای ملانوسیت در 20 نفر (2.72%)، تومورهای مخلوط (Mixed) در 18 نفر (2.45%) و تومورهای تراتوکارسینوما در 15 نفر (2.04%) بود که گزارش شد. شایع ترین محل درگیری تومورهای اپی تلیال در دستگاه ادراری- تناسلی (30.7%) کمترین سیستم خون ساز (1.1%) بود. میانگین سن بیماران دارای تومورهای اپی تلیال 58.7±15.3 سال بود.نتیجه گیری: شایع ترین تومورهای مورد مطالعه، تومور معده و کولون بودند. شیوع سرطان با افزایش سن افزایش پیدا می کند و بویژه در گروه سنی 60-40 سال شایع تر می باشد. در زنان سرطان های پستان، رحم، تخمدان، معده و پوست شایع ترین سرطان ها محسوب می شدند، داشتن اطلاعات کافی از نحوه گسترش و اپیدمیولوژی انواع سرطان ها در مناطق مختلف جغرافیایی می تواند در غربالگری گروه های پرخطر، شناسایی به موقع بیماران و درمان آن ها کمک قابل توجهی نماید.