دانش سرمایه گذاری
سال:1391 | دوره:1 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

در جهت گسترش ادبیات مالی و نیز با توجه به لزوم به روز شدن در دانش امروز موجود در دنیا، این تحقیق به بررسی یکی از جدیدترین مباحث مدیریت مالی یعنی دانش مالی رفتاری که به رفتار شناسی بازار سرمایه و مطالعه جنبه های رفتاری و روانشناسی بازار سرمایه می پردازد، اختصاص دارد. در این حیطه یکی از مباحث جالب اثرات تقویمی است که توجه خود را به ناهمسانی های رفتار و عملکرد بازار در اوقات مختلف روز، هفته، ماه و سال معطوف می دارد. در مجموع این تحقیق اثر روزهای هفته را مورد تمرکز قرار داده است. برخی از تحقیقات در سراسر دنیا نشان می دهند که بازدهی بالاتر از نرمال در روز قبل از تعطیلات رقم می خورد، در حالی که بازدهی کمتر از نرمال در روز بعد از تعطیلات مشاهده می شود. مدارک تجربی علت بازدهی بالای قبل از تعطیلات را فعالیت بالا و یا بالا رفتن سطح فعالیت ها معرفی کرده اند و بازدهی کمتر از نرمال بعد از تعطیلی را به تجمع اطلاعات در این روزها استناد کرده اند. در این تحقیق مساله این است که آیا می توان روزهایی را در ایران مشخص کرد که داغ تر و پر معامله تر باشد؟ به عبارت دیگر آیا عدم تقارن در بازار سرمایه ایران در روزهای مختلف هفته وجود دارد و در صورت وجود، دلایل احتمالی آنها چیست.یافته های این تحقیق اثر روزهای هفته در بازدهی در بورس اوراق بهادار تهران را تایید می نماید. اثر چهارشنبه در تخمین ها معنادار بوده است. با تایید اثر روزهای هفته در این تحقیق، کارآیی بورس تهران در سطح ضعیف نیز به چالش کشیده می شود.

یکی از پرکاربردترین سنجه های ریسک، ارزش در معرض خطر(var)  می باشد که کاربرد آن به شدت از دهه 1990 به بعد افزایش یافته است. به موازات افزایش کاربرد ارزش در معرض خطر در حوزه مدیریت ریسک، اعتبارسنجی تخمین زننده های var نیز از اهمیت بسزایی برخوردار شده اند. در اکثر روش های رایج پیش آزمایی، بازده نهایی حاصله از کاربرد تخمین زننده در تخمین var در نظر گرفته نمی شود، که این مطلب برای سرمایه گذاران با درجه ریسک پذیری بالا نمی تواند مطلوب باشد. آنچه که این تحقیق را از سایر تحقیقات انجام پذیرفته در زمینه پیش آزمایی مدل های تخمین var، متمایز می سازد، در نظر گرفتن همزمان بازده واقعی حاصله از کاربرد تخمین زننده و زیان ایجاد شده به عنوان معیاری از دو شاخص ریسک و بازده می باشد که مبنای اصلی در حوزه مطالعات مالی می باشند. از طرفی به دلیل نسبی بودن ریسک و بازده از نظر سرمایه گذاران وزن این دو شاخص را فازی در نظر گرفتیم. در این تحقیق به منظور بهینه سازی پرتفوی، از معیار نخست - ایمنی استفاده کرده ایم. به منظور بهینه سازی تابع هدف در این معیار نیازمندیم که کوانتایل بازده پرتفوی ریسکی را تخمین بزنیم که بدین منظور از تخمین زننده های رایج var به منظور ارزیابی آنها، بهره بردیم. از طرفی با توجه به غیر محدب بودن تابع var و دلایل دیگر، به منظور بهینه سازی از یکی از معروف ترین الگوریتم های فراابتکاری یعنی الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان دهنده محافظه کار بودن روش های GEV و HS نسبت به روش های پارامتریک می باشد. از طرفی روش شبیه سازی تاریخی علی رغم سادگی محاسباتی، بهترین عملکرد را از خود نشان داده است.

عوامل موثر بر قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای از جمله بحث های کلیدی در تئوری های سرمایه گذاری بوده است. بعد از مطرح شدن تئوری قیمت گذاری آربیتراژ، یافتن عوامل ریسک که بوسیله آن بتوان نوسانات بازده سهام را توجیه کرد از اهمیت خاصی برخوردار شد. تحقیقات وسیعی در سطح بین المللی جهت بدست آوردن این عوامل انجام گردید که در بین آنها عوامل کلان اقتصادی جزو عوامل مورد بررسی در سال های اخیر بوده است.این مقاله درصدد بررسی تاثیر قیمت های نفت خام بر روی بازده صنایع وابسته به نفت می باشد. با توجه به نوسانات قیمت انرژی، بررسی متغیر نفت به عنوان عامل ریسک در مدل قیمت گذاری دارایی ها حائز اهمیت است. مدل قیمت گذاری آربیتراژ و مدل های رگرسیون پویا در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته است و بر اساس آنها تاثیر عامل های قیمت نفت خام و نرخ ارز در صرف بازده صنایع فراورده های نفتی، لاستیک و پلاستیک، محصولات شیمیایی و سرمایه گذاری ها از سال 1384 تا سال 1388 مورد بررسی واقع شده است.یافته های تحقیق حاکی از آن است قیمت نفت خام عاملی مهم و معنی دار در توضیح نوسانات بازده صنایع مذکور می باشد. همچنین عامل نرخ ارز نیز در تمامی چهار صنعت مذکور معنی دار بوده است. مدل های پویا با وقفه های یک تا سه ماهه نیز فقط در مورد صنعت فرآورده های نفتی معنی دار است و برای صنعت لاستیک و پلاستیک فقط وقفه یک ماه معنی دار است و برای صنایع سرمایه گذاری و محصولات شیمیایی هیچکدام از وقفه ها معنی دار نیستند.

در این مقاله به معرفی مدل جدید فرایندهای موجکی ایستای موضعی پرداخته می شود که بر مبانی بازسازی توابع توسط موجک ها استوار است. این مدل کلاس جدیدی از سری های زمانی را ایجاد می کند که می توانند رفتار ناایستایی داشته باشند. خواهیم دهید که مدل LSW، ساختاری شبیه به مدل میانگین متحرک دارد. در انتها با استفاده از این مدل، داده های سری زمانی شاخص بهای مصرف کننده (CPI) کشور را در بازه زمانی مشخصی بررسی می شود.

هدف این مطالعه بررسی تاثیر نسبت q توبین و نرخ رشد درآمد بر سطح سرمایه گذاری است. برای این منظور 100 شرکت از بورس اوراق بهادار تهران برای سال های 1381-87 مورد مطالعه قرار گرفتند. شرکت ها از نظر نسبت q توبین به دو گروه شرکت هایی با نسبت q توبین کوچکتر از 1 و شرکت هایی با نسبت q توبین بزرگتر از 1 تقسیم شدند. نتایج رگرسیون نشان داد که برای تمامی شرکت ها نسبت q توبین بر سطح سرمایه گذاری تاثیر معنادار و معکوسی دارد؛ اما نرخ رشد درآمد بر سطح سرمایه گذاری تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین نتایج نشان داد که در شرکت هایی با نسبت q>1، نسبت q توبین بر سطح سرمایه گذاری تاثیر معنادار و مستقیمی دارد؛ اما در شرکت هایی با نسبت q<1، نسبت q توبین تاثیرات معنی داری بر سطح سرمایه گذاری ندارد.

در این مقاله سعی شد تا پس از مشخص نمودن حباب هایی که به صورت عمدی ایجاد شده اند، به وسیله روش ها و مدل های دارای پایه آماری، احتمال بروز مجدد حباب مورد سنجش قرار گیرد. هدف غایی در این مطالعه، ارائه مدلی برای تخمین حباب قیمت در بورس اوراق بهادار تهران است. به همین منظور به روش غربالگری نمونه ای به حجم 397 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردید و اطلاعات مربوط به قیمت و حجم معاملات آنها طی سال های 1380 تا 1388 گردآوری شد و سپس از طریق آزمون های تسلسل، کشیدگی و آزمون وابستگی دیرش، شرکت های منتخب به دو دسته دارای حباب و بدون حباب تقسیم بندی شدند. در گام بعد با بررسی روند بازدهی تجمعی و حجم معاملات شرکت هایی که تعمدا و با ترفندهیی دچار حباب قیمتی سهم شده، تاریخ شروع حباب قیمت تعیین گردید و از طریق مدل تحلیل ممیزی چندگانه و با استفاده از اطلاعات مربوط به اندازه شرکت، شفافیت اطلاعات، نسبت P/E و نقدشوندگی سهام یکسال قبل از بروز حباب قیمت آنها، عوامل موثر برای برآورد احتمال حباب تعیین و سپس مدلی برای پیش بینی حباب قیمت سهام شرکت ها در بورس اوراق بهادار تهران طراحی گردید. در پایان نیز قدرت پیش بینی مدل با استفاده از داده های گروه های آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به اینکه قدرت پیش بینی مدل تحلیل ممیزی چندگانه برای گروه آزمایش %90.2 بوده است، بنابراین مدل دارای فدرت بالایی در پیش بینی حباب تشخیص داده شد.

روش سرمایه گذاری در بازار سهام از اهمیت ویژه ای برخوردار است، در این زمینه دو استراتژی وجود دارد: سرمایه گذاری در سهام ارزشی و سرمایه گذاری در سهام رشدی (مقیمی، 1380). شناخت نسبت های مالی که قادر به تفکیک این دو استراتژی هستند برای محققین و سرمایه گذاران بازار سهام حائز اهمیت است، زیرا به آنها کمک می کند دید بهتری از عملکرد سهام، روش های مختلف انتخاب سهام مناسب و کسب بازدهی بالاتر با ریسک کمتر، به دست آورند.هدف از این تحقیق بررسی چگونگی عملکرد سهام ارزشی و سهام رشدی در بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی 1383 تا 1388 می باشد، به این منظور پرتفوی های سهام ارزشی و رشدی تشکیل شده بر اساس نسبت های مدل شش عاملی هاگن به اضافه نسبت قیمت به عایدات (P/E) برای بازه زمانی مورد مطالعه تشکیل و مورد بررسی قرار می گیرد، سپس بازدهی منتج از این پرتفوها با درصد رشد شاخص بورس (به عنوان شاخص رکود یا رونق بازار) مقایسه می گردد. نتایج حاصل نشان دهنده این است که معمولا در سال های رکود، پرتفوی های ارزشی و در سال های رونق پرتفوی های رشدی بازدهی بالاتری داشته اند.