اکوفیزیولوژی گیاهی
سال:1396 | دوره:9 | شماره:30 |تعداد مقالات:25

به منظور مطالعه تاثیر تنش خشکی آخر فصل و همچنین محلول پاشی اوره بر ویژگی های فیزیولوژیک و همچنین عملکرد دانه گندم، آزمایشی به صورت کرت های نواری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجراشد. فاکتور افقی این آزمایش شامل 3 سطح آبیاری ( = IR1آبیاری کامل تمام فصل، IR2 = قطع آبیاری در مرحله خمیری شدن دانه ها و = IR3 قطع آبیاری در مرحله شیری شدن دانه ها) و فاکتور عمودی شامل چهار سطح محلول پاشی کود اوره (N1 = شاهد، N2 = محلول پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در مرحله گل دهی، N3 = محلول پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در مرحله شیری وN4 = محلول پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در دو مرحله گل دهی و شیری شدن دانه) بود. بر اساس نتایج آزمایش اثر سطوح مختلف آبیاری و همچنین اثر متقابل آبیاری و محلول پاشی نیتروژن بر محتوای نسبی آب برگ معنی دار شد، ولی محلول پاشی نیتروژن تاثیر معنی داری بر این صفت نداشت. اثرات مربوط به تیمارهای آزمایشی و همچنین اثر متقابل آن ها بر شاخص کلروفیل برگ گندم معنی دار بود. بر اساس نتایج فقط اثر تیمارهای آبیاری بر کاهش درجه حرارت پوشش گیاهی و همچنین وزن هکتولیتر معنی دار شد. سطوح مختلف آبیاری و محلول پاشی و همچنین برهمکنش آن ها تاثیر معنی داری بر میزان پروتئین دانه داشتند و بیشترین درصد پروتئین مربوط به تیمار حذف آبیاری از مرحله شیری شدن دانه ها و کمترین مقدار آن مربوط به تیمار آبیاری کامل بود.

امروزه کاربرد مواد آنتی اکسیدان و تنظیم کننده اسمزی به منظور کاهش آثار منفی ناشی از تنش های مختلف مطرح شده است. آسکوربات و متانول از جمله موادی هستند که موجب مقاومت گیاه به تنش ها می شوند. جهت بررسی این موضوع در گیاه دارویی سیاه دانه آزمایشی در سال 1390 به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در دانشگاه شاهرود انجام شد. فاکتور اصلی شامل آبیاری (8 و 16 روز به عنوان عدم تنش و تنش) و فاکتورهای فرعی شامل محلول پاشی متانول (صفر، 15 و 30 درصد حجمی) و آسکوربات (صفر، 10 و 20 میلی مولار) بودند. سطوح تنش پس از استقرار بوته ها و محلول پاشی ها 45 و 55 روز پس از کاشت انجام شد. نتایج نشان داد که تجمع ماده خشک در برگ و ساقه، وزن هزار دانه، تعداد شاخه فرعی در بوته، محتوای نسبی آب برگ و شاخص پایداری غشاء تحت تأثیر تنش کم آبیاری به طور معنی دار کاهش پیدا کردند. محلول پاشی آسکوربات و متانول به ویژه در غلظت بالاتر سبب افزایش کلیه صفات یاد شده به جز وزن هزار دانه در هر دو شرایط تنش و عدم تنش گردید. گیاهانی که بالاترین غلظت آسکوربات و متانول را باهم دریافت کردند، از شاخص پایداری غشاء و محتوای نسبی آب برگ بالاتری برخوردار بودند. عملکرد روغن نیز در این شرایط 8/27 درصد بیشتر از شاهد بود. بنابراین در شرایط این آزمایش تیمار 20 میلی مولار آسکوربات و 30 درصد حجمی متانول قابل توصیه است.

برای بررسی اثر محلول پاشی اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک بر عملکرد و خصوصیات ذرت در شرایط تنش خشکی، آزمایشی طی سال های 93-1392 در شهرستان خوی، به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در چهار تکرار اجرا شد. فاکتور اصلی، تنش خشکی از طریق آبیاری پس از 5 75 و 5 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر اعمال گردید. فاکتور فرعی شامل محلول پاشی اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک با غلظت 100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر و تیمار شاهد (عدم محلول پاشی) بود. اثر سال تنها بر محتوای آب نسبی معنی داری بود. تنش خشکی بر وزن علوفه تر، کلروفیل a، b و کلروفیل a+b اثر معنی داری داشت. محلول پاشی بر تمام صفات اثر معنی داری داشت. اثرات متقابل سال و محلول پاشی بر وزن علوفه تر و کلروفیل a معنی دار بود. تیمار محلول پاشی 100 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک در سال 1392 با میانگین 46/74 تن در هکتار و تیمار عدم محلول پاشی در سال 1393 با میانگین 47/59 تن در هکتار بیشترین و کمترین وزن تر علوفه را داشتند. بیشترین و کمترین کلروفیل a در تیمارهای محلول پاشی 300 میلی گرم در لیتر اسید آسکوربیک در سال 1393 و عدم محلول پاشی در سال 1392 مشاهده شد. اثرات متقابل تنش خشکی و محلول پاشی تنها بر عملکرد علوفه اثر معنی داری داشت. تیمار محلول پاشی 100 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک در آبیاری شاهد (82/80 تن در هکتار) و تیمار شاهد محلول پاشی در آبیاری تنش (74/52 تن در هکتار) به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد علوفه را دارا بودند.

به منظور بررسی تاثیر دور آبیاری، اسید هیومیک و نوع کود گوگردی بر صفات مورفولوژیکی و عملکردی شنبلیله آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند اجرا گردید. فاکتورهای مورد مطالعه شامل دور آبیاری در 2 سطح (5 و 10 روز) به عنوان کرت اصلی و ترکیب 2 مقدار اسید هیومیک (صفر و 10 لیتر در هکتار) و 4 نوع کود گوگردی (عدم مصرف کود گوگردی، کودهای گوگردی بنتونیت دار، هیومیک دار و اوره با پوشش گوگردی) به عنوان کرت فرعی بودند. در این تحقیق صفات ارتفاع بوته، تعداد انشعابات ساقه اصلی، طول غلاف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش دور آبیاری از 5 به 10 روز همه صفات مذکور به جز تعداد انشعابات ساقه اصلی، به طور معنی داری و به ترتیب 9/19، 9/20، 6/34، 4/37، 4/34 و 7/16 درصد کاهش یافت. کاربرد 10 لیتر در هکتار اسید هیومیک باعث افزایش معنی دار همه صفات و به ترتیب 3/10، 5/13، 5/15، 8/42، 7/47، 2/85 و 42 درصد گردید. نوع کود گوگردی تاثیر معنی داری بر صفات شنبلیله نداشت. همچنین اثر متقابل آبیاری و هیومیک اسید بر ارتفاع بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت و اثر متقابل آبیاری و کود گوگردی بر ارتفاع بوته معنی دار بود. به طور کلی تیمار دور آبیاری 5 روز و کاربرد 10 لیتر در هکتار اسید هیومیک را برای زراعت شنبلیله در بیرجند می توان پیشنهاد کرد.

با هدف بررسی تأثیر تنش کم آبی و کاربرد کود روی و دو سویه از باکتری های سودوموناس پوتیدا (Sp) و سودوموناس فلورسنس (Sf) بر صفات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد دانه ذرت، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی به صورت اسپلیت فاکتوریل با سه تکرار در سال 1391 در شهرستان مه ولات خراسان رضوی اجرا گردید. دورهای آبیاری 6، 9 و 12 روز به عنوان کرت های اصلی و باکتری (بدون تلقیح، Sp و Sf) و کود روی (0 و 50 کیلوگرم سولفات روی در هکتار) به عنوان کرت های فرعی در نظر گرفته شد. صفات ارتفاع بوته، قطر ساقه، قطر و طول بلال، لوله شدن برگ ها، محتوای نسبی آب برگ بلال و عملکرد دانه ذرت مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنش کم آبی موجب کاهش معنی دار و تلقیح باکتریایی سبب افزایش معنی دار همه صفات، به جز لوله شدن برگ شدند. کاربرد کود سولفات روی ارتفاع بوته، طول بلال و عملکرد دانه ذرت را به طور معنی داری افزایش داد. با افزایش دور آبیاری از 6 به 12 روز، میزان لوله شدن برگ 2/3 برابر افزایش و عملکرد دانه 3/57 درصد کاهش یافت اما استفاده از کود روی و باکتری های سودوموناس به طور معنی داری کاهش لوله شدن برگ و افزایش عملکرد دانه را به دنبال داشت. همچنین تمامی اثرات متقابل دوگانه بر عملکرد دانه معنی دار شد. به طور کلی استفاده از کود سولفات روی و باکتری سودوموناس توانست تحمل گیاه به تنش کم آبی را افزایش دهد. و از اینرو استفاده از آنها خصوصا در مناطق خشک و نیمه خشک پیشنهاد می گردد.

به منظور مطالعه تأثیرات ورمی کمپوست و کود نانوکلات مصرفی بر عملکرد و اجزای عملکرد بادام زمینی در سال زراعی 1393، آزمایشی بصوت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در استخربیجار از توابع شهرستان آستانه اشرفیه اجرا شد. عامل اصلی ورمی کمپوست (0، 6 و 12 تن در هکتار) و عامل فرعی محلول پاشی کود نانو کلات (شاهد، آهن، روی و آهن+روی) بود. نتایج آزمایش نشان داد که، بین سطوح ورمی کمپوست اختلاف معنی داری در صفات وزن دانه در بوته و وزن صد دانه وجود دارد. بیشترین وزن دانه در بوته برای سطح 6 تن در هکتار ورمی کمپوست و در وزن صد دانه برای 12 تن در هکتار مشاهده شد. بین سطوح کود نانو کلات در صفات تعداد غلاف در بوته، عملکرد غلاف، عملکرد دانه، طول دانه و وزن صد دانه اختلاف معنی داری مشاهده گردید. بیشترین عملکرد دانه و تعداد غلاف در بوته در سطح ترکیب نانو کلات آهن و روی و عملکرد غلاف و وزن صد دانه در سطح ترکیب نانو کلات آهن و روی و نانو کلات آهن مشاهده شد. بنابراین تیمار ورمی کمپوست تأثیر معنی داری بر عملکرد دانه نداشت در صورتی که بر وزن دانه در بوته و وزن صد دانه موثر بود اما محلول پاشی ترکیب نانو کلات آهن و روی بعنوان مدیریت کودی مناسب برای پرورش بادام زمینی تحت شرایط این منطقه توصیه می شود.

در این پژوهش آسیب پذیری شش ژنوتیپ بومی شبه لیمو (شماره 6-1) در کنار ارقام متحمل (انشو) و حساس (پرشین لایم) به دمای پایین، در شرایط کنترل شده تنش دمای پایین (3، 0، 3-و 6-)، بر اساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با مقایسه میانگین توکی، مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که برهمکنش ژنوتیپ ودما بر نشت یونی، آب گزیدگی برگ، پراکسیداسیون لیپید، محتوی پرولین و ظرفیت آنتی اکسیدانی معنی دار گردید. این در حالی است که برهمکنش دما و ژنوتیپ بر صفات کربوهیدرات کل، کلروفیل a، b، کل و کارتنوئیدها معنی دار نبود. بیشترین مقدار نشت یونی (با میانگین %628/91)، آب گزیدگی برگ (با میانگین%3/99) و واکنش پراکسیداسیون لیپید (بامیانگین 32/3 میکروگرم درگرم وزن تربرگ) در شاهد حساس پرشین لایم در دمای 6-درجه سانتی گراد ثبت گردید. در مقابل، بیشترین محتوی پرولین (006/32 میلی گرم در گرم وزن تر برگ) و ظرفیت آنتی اکسیدانی (36/73%) در شاهد متحمل انشو در دمای 3-درجه سانتی گراد مشاهده شد. صفات کربوهیدرات کل، کلروفیل a و کل فقط تحت تاثیر عامل ژنوتیپ قرار گرفتند. بیشترین مقدار کلروفیل a (با 359/2 میلی گرم درگرم وزن تر برگ) و کلروفیل کل (932/2 میلی گرم درگرم وزن تر برگ) و بالاترین محتوی کربوهیدرات کل (486/33 میلی گرم در گرم وزن تر برگ) در شاهد متحمل انشو مشاهده شد. لازم به ذکر است که در بین ژنوتیپ های بومی شبه لیموی مورد مطالعه تحت تنش دمای پایین نیز واکنش های متفاوتی ثبت گردید. به طوری که بعد از شاهد متحمل انشو، ژنوتیپ بومی شبه لیموی شماره 6 در مقابل تنش دمای پایین مقاومت بهتر نشان داد.

به منظور بررسی صفات تعیین کننده عملکرد علوفه خشک سورگوم علوفه ای تحت شرایط اعمال سطوح مختلف نیتروژن و سولفات روی آزمایشی در تابستان سال 1395 در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی شهرستان دهلران به صورت طرح اسپلیت پلات بر پایه طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام گرفت. فاکتور اول شامل 3 سطح نیتروژن در هکتار به ترتیب 0، 100 و 200 کیلوگرم از منبع اوره که در کرت های اصلی قرار گرفته و فاکتور دوم شامل 4 سطح سولفات روی به ترتیب 0، 20، 40 و 60 کیلوگرم در هکتار، در کرت های فرعی اجرا شدند. اثر نیتروژن و سولفات روی به جز بر تعداد برگ بر همه صفات مورد بررسی معنی دار بود. تجزیه داده ها بر اساس رگرسیون خطی چند متغیره نشان داد که 88 درصد از تغییرات عملکرد علوفه خشک سورگوم توسط صفات وزن خشک برگ، ارتفاع بوته، تعداد برگ بوته، تعداد پنجه هر بوته، قطر ساقه، شاخص سطح برگ و ماده خشک قابل هضم برگ و ساقه تبیین گردید. نتایج رگرسیون گام به گام نشان از تاثیر قابل ملاحظه صفات وزن خشک برگ(60٪ )، تعداد پنجه در بوته(22٪ ) و قطر ساقه (21٪ ) در توجیه عملکرد علوفه سورگوم بود، به گونه ای که این سه صفت در مجموع 85 درصد از واریانس عملکرد علوفه خشک را توجیه کردند. نتایج این تحقیق نشان داد برای تولید مقدار مناسب علوفه، مدیریت کود های مختلف باید به گونه ای باشد که صفات وزن خشک برگ، تعداد پنجه در بوته و قطر ساقه در سطح مناسبی حفظ شوند.

به منظور بررسی اثر تاریخ های مختلف کاشت و تراکم متفاوت بوته والد مادری B73 بر عملکرد و کیفیت بذر هیبرید ذرت رقم KSC704 آزمایشی در قالب طرح کرت های خرد شده در دو سال 1391 و 1392 در کرج اجرا شد. عامل تاریخ کشت در سه سطح و تراکم بوته والد مادری در پنج سطح انتخاب گردید. پس از برداشت بذر هیبرید، عملکرد و اجزاء آن و نیز شاخص های مربوط کیفیت بذر شامل جوانه زنی استاندارد و استقرار بذر در مزرعه ارزیابی شد. نتایج حاکی از معنی دار بودن اثر تاریخ کاشت و تراکم در اکثر صفات مورد مطالعه در هر دو سال بود. بیشترین عملکرد در تاریخ کاشت زود و تراکم کشت بالاتر از 50 هزار بوته در هکتار به دست آمد. میانگین عملکرد در سال اول (6130 کیلوگرم) نسبت به سال دوم (4990 کیلوگرم) بیشتر بوده است. بالاترین درصد جوانه زنی استاندارد (5/99 درصد) بذرهای تولید شده در کشت تأخیری و تراکم 40 هزار بوته در هکتار با مشاهده شد. به جز صفت متوسط زمان ظهور در مزرعه، به علت وقوع تنش گرمایی در سال دوم، میانگین جوانه زنی استاندارد، درصد ظهور در مزرعه و وزن خشک گیاهچه تولید شده در سال اول نسبت به سال دوم بالاتر بود. این تحقیق نشان داد برای جلوگیری از اثر مخرب تنش های محیطی به خصوص تنش گرمایی در مرحله نمو دانه و حصول بذر با کیفیت جوانه زنی و سبز شدن بذربالاتردر منطقه کرج، تاریخ کشت اواسط خرداد و نیز برای کاهش تنش های زراعی، تراکم بوته حدود 50 هزار بوته در هکتار قابل توصیه می باشد.

تراکم گیاهی یکی از عوامل مهم در دستیابی گیاهان به میزان نور دریافتی است. به این منظورآزمایشی در سال 1393-1392 بر روی دو رقم آفتابگردان در شرایط آب و هوایی شمال خوزستان، در مزرعه آموزشی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی دزفول واقع در منطقه سنجر اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تراکم در چهار سطح(5/4، 5/5، 5/6 و5/7 بوته در متر مربع) و ارقام آفتابگردان شامل قرمز شاهرودی و دم سفید درشت به عنوان فاکتورهای آزمایشی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر تراکم بر روی صفات شاخص سطح برگ، راندمان مصرف نور، عملکرد دانه، ضریب استهلاک نور و درصد جذب نور معنی دار شد. بیشترین میزان شاخص سطح برگ و کارایی مصرف نور به ترتیب با میانگین24/4 و92/1(Mj/m2/S) در رقم قرمز شاهرودی و بالاترین ضریب استهلاک نور و درصد جذب نور به ترتیب به میزان 137/0 و 4/43 درصد در رقم دم سفید درشت بدست آمد. با افزایش تراکم در هر دو رقم کارایی مصرف نور افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه در رقم دم سفید درشت و تراکم 5/6 بوته در مترمربع با مقدار 9/5249 کیلوگرم بر هکتار بدست آمد.

برنج غذای اصلی بیش از نیمی از مردم دنیا را تأمین می کند و در بخش عظیمی از قاره آسیا تأمین کننده بیش از 80 درصد کالری و 75 درصد پروتئین مصرفی مردم است. یکی از روش های افزیش محصول، استفاده از فنون به نژادی است؛ و از جمله ابزار مهم به نژادگران گزینش است. از این رو اطلاع از تنوع ژنتیکی و گروه بندی ژنوتیپ ها به منظور انتخاب والدین مناسب جهت تلاقی هایی که ممکن است نوترکیبی های جدید ژنی ایجاد نمایند، در پروژه های اصلاحی ضرروری است. بدین منظور 10 ژنوتیپ برنج ایرانی در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کهگیلویه و بویراحمد مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بین ژنوتیپ های مورد آزمایش از لحاظ صفات کلروفیل، سطح برگ، طول برگ پرچم، وزن صد دانه، طول و عرض دانه و عملکرد دانه اختلاف معنی دار وجود داشته است. بررسی همبستگی نشان داد که بین عملکرد دانه با صفات کلروفیل، سطح برگ، طول خوشه رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج حاصل از تجزیه به عامل ها به روش واریماکس پنج عامل پنهانی را شناسایی نمود که جمعاً 75/86 درصد از تنوع کل را توجیه کردند. دسته بندی ژنوتیپ ها با استفاده از تجزیه خوشه ای به روش حداقل واریانس وارد، ژنوتیپ های را در فاصله اقلیدسی 16 در 3 کلاس مختلف گروه بندی نمود. با توجه به نتایج حاصله از این پژوهش، می توان برای ایجاد ژنوتیپ های پاکوتاه، زودرس با عملکرد بالا از ژنوتیپ های کلاستر 1 و 2 به عنوان والدین مناسب در تلاقی ها استفاده نمود.

به منظور برآورد سطح برگ با استفاده از ویژگی های رویشی در ارقام مختلف گندم، آزمایش مزرعه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رامهرمز در سال های 87-1385 انجام شد. تیمارهای آزمایش 13 رقم گندم نان (اترک، بیات، چمران، چناب، دز، اینییاء، کویر، مرودشت، S78-18، شیراز، زاگرس، استار، ویریناک) و دو رقم گندم دوروم (یاواروس و شوامالد) بودند. از معادلات مختلفی برای توصیف رابطه سطح برگ با ویژگی های ذکر شده استفاده شد و سرانجام معادله توانی (y=axb) به صورت تبدیل شده خطی [ln(Y)=ln(a)+b×ln(X)]به عنوان بهترین معادله تعیین گردید. نتایج نشان داد که اختلاف معنی-داری بین ارقام در ضرایب مربوط به روابط بین سطح برگ با ویژگی های رویشی وجود نداشت بنابراین یک معادله کلی برای همه ارقام در دو سال برای هر رابطه استفاده گردید. معادله 96/0X2/219Y= (99/0R2=) توصیف بسیار خوبی از برآورد سطح برگ(Y) با استفاده از وزن خشک برگ(X) نشان داد، همچنین سطح برگ(Y) با استفاده از داده های وزن خشک اجزای رویشی(X) بر اساس معادله 60/0X77/84Y= (92/0R2=) به خوبی برآورد گردید. رابطه سطح برگ (Y) با تعداد کل برگ در بوته (Y) نسبت به دو رابطه بالا؛ رابطه ی مناسبی بوده ولی سطح برگ با دقت کمتری برآورد گردید (57/1X34/1Y=، 89/0R2=) و برآورد سطح برگ با استفاده از داده های ارتفاع بوته به خوبی انجام نشد. از این روابط می توان برای تخمین سطح برگ به ویژه زمانی که دستگاه های سنجش سطح برگ موجود نیست، استفاده کرد. علاوه براین، چنین روابطی قابلیت کاربرد در مدل های شبیه سازی گیاهان زراعی را دارا هستند.

به منظور ارزیابی اثرات رقابتی کرچک با علف هرز تاج خروس در تراکم های گیاهی مختلف، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی آذربایجان غربی ارومیه در سال 1392 اجرا شد. عامل اول شامل تراکم های صفر (کشت خالص تاج خروس)، 3، 4، 5 و 6 بوته در متر مربع کرچک و عامل دوم تراکم های صفر (کشت خالص کرچک)، 5، 10 و 15 بوته در متر مربع تاج خروس بود. نتایج نشان داد با افزایش تراکم تاج خروس کاهش 38-20 درصد در عملکرد دانه، 39 درصد در عملکرد روغن و 32 درصد کاهش در ارتفاع کرچک نسبت به کشت خالص مشاهده شد. بیش ترین مقدار وزن خشک برگ (7/58 گرم در متر مربع)، ساقه (3/49 گرم در مترمربع)، تعداد شاخه فرعی (3/5) و ارتفاع بوته (9/44 سانتی متر) مربوط به کشت خالص تاج خروس بود که با افزایش تراکم کرچک از مقدار آن ها کاسته شد. با افزایش تراکم تاج خروس شاخص سطح برگ تاج خروس در کشت خالص به بیش ترین مقدار خود رسید (44/1) که در مقایسه با تراکم 15 بوته تاج خروس و شش بوته کرچک به میزان 50 درصد افزایش داشت. بیشترین (157 سانتی متر)، و کمترین (107 سانتی متر) ارتفاع کرچک به ترتیب در تراکم های شش و سه بوته کرچک در مترمربع مشاهده شد. بنابراین با افزایش تراکم تاج خروس، عملکرد دانه و روغن در کرچک کاهش یافت و میزان این کاهش با تراکم های تاج خروس ارتباط داشت.

به منظور بررسی روشهای مختلف خاک ورزی بر پویایی جمعیت علفهای هرز در سه رقم گندم این آزمایش در سال زراعی 93-92 در منطقه خان خمیس دشت سیاخ شهرستان شیراز استان فارس به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش عبارت بودند از سامانه های خاک ورزی شامل خاک ورزی متداول(شخم، دیسک، لولر)، کم خاک ورزی(استفاده از دستگاه خاک ورز مرکب) و بی خاک ورزی(استفاده از دستگاه کشت مستقیم بذر) به عنوان کرت اصلی و سه رقم گندم شامل رقم های پیشتاز، چمران، شیرودی به عنوان کرت های فرعی بودند. نتایج آزمایش نشان دادند اثر سامانه های خاک ورزی و برهمکنش سامانه خاک ورزی و نوع رقم بر تراکم علفهای هرز باریک برگ و پهن برگ در مراحل مختلف در مزرعه گندم معنی دار بود در حالی که اثر رقم بر تراکم علفهای هرز باریک برگ در تمام مراحل و علفهای هرز پهن برگ در مرحله پنجه زنی معنی دارنبود و همچنین اثر سامانه های خاک ورزی بر وزن خشک علفهای هرز پهن برگ و باریک برگ معنی دار بود و به طور کلی بیش ترین وزن خشک علفهای هرز را علفهای هرز پهن برگ در سامانه بی خاک ورزی تشکیل داده بودند.

به منظور تخمین تراکم بذر علفهای هرز در بانکبذر خاک باغات مرکبات شهرستان بندرگز و تهیه نقشه پراکنش آنها، در سال 1393 تعداد 94 باغ این شهرستان انتخاب و بانک بذر آنها در دو عمق 10-0 و 20-10 سانتیمتر مورد مطالعه قرارگرفت. نتایج نشان داد که به طور متوسط در هر کیلوگرم خاک گرفته شده از عمق 10-0 و 20-10 سانتیمتر به ترتیب 31/2555 و 65/1346 بذر یافت شد. در این باغات بذر 25 گونه متعلق به 17 خانواده گیاهی مشاهده شد. تیره گندمیان(Poaceae) با 5 گونه گیاهی، و تیرههای سیبزمینی (Solanaceae)، هفت بند (Polygonaceae) و فرفیون (Euphorbiaceae) هر کدام با 2 گونه مهمترین خانوادههای گیاهی تشکیل دهنده بانک بذر بودند. مهمترین گونههای مشاهده شده تاجخروس، تاجریزی، عروسک پشتپرده، گندمک و خرفه بودند؛ بررسی نقشههای پراکنش این گونهها نشان داد که گونههای فوق در کل باغات این شهرستان از شرق تا غرب گسترش دارند. نتایج نشان داد که در هر دو عمق نمونهبرداری تراکم بذر پهن برگها بیش از باریک برگها و تراکم بذر گونه های یکسالهها بیش از چندسالهها بود. نتایج موید آلودگی بالای باغات مرکبات به چند گونه محدود علفهای هرز در شهرستان بندرگز می باشد.

گونه Valeriana sisymbriifolia (سنبل الطیب کوهی) از زمان های قدیم به عنوان آرامش بخش اعصاب و برای رفع بی خوابی استفاده می شده است. این بررسی به منظور شناخت برخی خصوصیات اکولوژیکی، تلاش در جهت زراعی کردن و هم چنین جلوگیری از تخریب این گونه در رویشگاه طبیعی انجام شد. ویژگی های رویشگاهی این گونه مانند هوا و اقلیم شناسی، خاک، گونه های همراه، فنولوژی و خصوصیات بیومتری جمعیت این گونه مورد بررسی قرار گرفت. بذرهای این گونه جمع آوری و تأثیر تیمارهای مختلف بر جوانه زنی آنها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این گونه در شیب شمالی کوه های کم کوئیه بهاباد استان یزد در ارتفاع 1850 متر از سطح دریا پراکنش دارد. اقلیم محل پراکنش بر اساس روش آمبرژه خشک سرد می-باشد. نتایج آزمایشات خاک حاکی از بافت لومی شنی، غیر شور، با اسیدیته خنثی رو به قلیایی و مواد آلی کم برای رویش سنبل الطیب است. همچنین براساس تحقیق حاضر تجدید حیات این گونه به خوبی انجام گرفته و زمان رشد رویشی آن از اردیبهشت تا تیرماه بوده است. در رویشگاه این گونه، گونه های همراه ارس، بادام کوهی، شن، عروس سنگ و شیرخشت دیده شده که نشان از نیاز رطوبتی مناسب و اقلیم مناطق کوهستانی است. نتایج هم چنین نشان داد که تیمارهای اسید جیبرلیک و نیترات پتاسیم و سرمادهی در اکثر غلظت های به کار برده شده تأثیر معنی داری بر افزایش جوانه زنی بذرهای این گونه نسبت به شاهد نداشته اند نتایج این تحقیق می تواند برای گسترش این گونه دارویی در مناطق با شرایط اکولوژیکی مشابه برای حفظ و بهره برداری از این گونه استفاده شود.

تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر قارچ میکوریزا آربسکولار بر صفات رویشی و جذب عناصر غذایی در دانهال های سه رقم سیب، به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در هشت تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح میکوریزا (صفر، 70، 100 و 120 گرم در هر گلدان) و سه رقم سیب ("رد دلیشز"، "گلدن دلیشز" و "استارکینگ") بود. صفات مورد بررسی شامل سطح برگ، تعداد برگ، ارتفاع و قطر نهال، وزن تر و خشک برگ، کلروفیل a و b، غلظت و جذب عناصر فسفر، ازت، روی و مس بود. بر اساس نتایج به دست آمده، کاربرد میکوریزا آربسکولار در محیط رشد دانهال های سیب، منجر به افزایش معنی دار ارتفاع دانهال ها، قطر ساقه، سطح برگ، تعداد برگ و همچنین میزان کلروفیل a و b نسبت به شاهد شد. تلقیح با قارچ میکوریزا در غلظت نیتروژن برگ تاثیر معنی دار نشان نداد و منجر به کاهش فسفر در نهال-های سیب شد، اما جذب نیتروژن و فسفر در برگ نمونه های تیمار شده نسبت به شاهد افزایش یافت. با کاربرد قارچ میکوریزا، محتوای آهن و روی برگ ها کاهش یافت. بالاترین میزان جذب آهن و روی در رقم "رد دلیشز" تیمار شده با 70 گرم میکوریزا در هر گلدان به دست آمد. بر اساس نتایج حاصله به نظر می رسد که کاربرد 70 گرم میکوریزا در هر گلدان تاثیر بیشتری بر رشد دانهال های هر سه رقم سیب داشته است. بنابراین در مورد دانهال های سیب این مقدار توصیه می گردد.

این پژوهش به منظور ارزیابی سازگاری 50 رقم انگور معرفی شده از کشور روسیه از سال 1387 تا 1392 در منطقه ارومیه و قزوین انجام گرفت. طرح آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. سه همگروه برتر انگور رقم بیدانه سفید در هر دو منطقه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. سیستم تربیت مورد استفاده در هر دو منطقه کوردن یک طبقه دو طرفه با فاصله کاشت5/3×2 متر و تعداد بوته در هر واحد آزمایشی دو اصله بود. صفات مورد بررسی شامل عملکرد در هر بوته، طول و عرض حبه، مجموع مواد جامد محلول آب میوه (TSS)، pH آب میوه، میزان اسید قابل تیتراسیون (TA) و مدت زمان رسیدن محصول بودند. تجزیه واریانس مرکب و تحلیل سازگاری بر اساس نمودار GGE Biplot به روش مقیاس گذاری محیط محور تجزیه به مؤلفه های اصلی انجام گرفت. جهت انجام محاسبات از نرم افزار رایانه ایGenStat نسخه 12 استفاده شد. بر اساس نتایج، اثر رقم، محیط و اثرهای متقابل تمام صفات مورد بررسی در تجزیه واریانس مرکب معنی دار بود (p≤ 0. 01). در منطقه قزوین رقم Zenbil 13-366 و Ljana نسبت به سایر ارقام برتر بوده و سازگاری بالایی را بر اساس اجزاء عملکرد با این منطقه داشتند. در منطقه ارومیه نیز رقم شماره Ruski Ramphi بالاترین سازگاری را داشت. ارقام Yoski biser، Bobili magaracha و Ramphi Izdangareh از نظر سازگاری اجزاء عملکرد در دو منطقه نامناسب ترین وضعیت را داشتند.

اگرچه روی یک عنصر ضروری برای گیاهان است ولی غلظت بالای آن سمی است و منجر به اختلالات عملکردی و ساختاری می شود. بدین منظور غلظت های متفاوت روی صفر (شاهد)، 100، 200 و 400 میلی گرم بر لیتر و اثر تیمار همزمان روی به همراه مقدار ثابتی (750 میلی گرم) از نیتروپروساید سدیم ( (SNPدر سال 92-91 در نهالستان شهرستان یزد انجام شد. سپس برخی شاخص های مورفولوژی و فیزیولوژیکی کاج الدار اندازه گیری و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد میزان تجمع فلز روی در تیمار بدون SNP در سه اندام ریشه، ساقه و برگ به ترتیب با افزایش غلظت تیمار ها افزایش می یابد، بیشترین تجمع در ریشه (mg/kg 80/538) و کمترین تجمع در برگ (mg/kg 73/105) دیده شد. کلروفیل a، b، کلروفیل کل، مالون دآلدئید و پرولین تغییر معنی داری نداشت، اما میزان قند های محلول در ریشه و برگ به طور معنی داری افزایش یافت. در تیمار همزمان روی و SNP نیز با افزایش غلظت روی در خاک میزان آن در ریشه، ساقه و برگ بصورت معنی داری افزایش یافت و بیشترین مقدار در ریشه (mg/kg 36/662) و کمترین مقدار در برگ (mg/kg 16/46) دیده شد. بطور کلی می توان نتیجه گرفت کاج الدار به دلیل مقاومت خوب آن در غلظتml/l 400 در هر دو تیمار، بدون مشاهده هیچ گونه اثر منفی و جدی بر روی فاکتورهای مهم رشدی آن و همچنین توانایی تجمع بیشتر روی در ریشه ها نسبت به بخش های هوایی می توان از آن به عنوان گونه تثبیت کننده برای پاک سازی خاک های مناطق آلوده به روی استفاده کرد.

آنالیزهای چند متغیره روی صفات ریختی گونه های جنس Rosa L. در ایران انجام شد. در مجموع، 12صفت کمی و کیفی ریختی روی گونه های بررسی شد. بررسی های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد و از روشهای مختلفی در بررسیهای آماری چند متغیره شامل تجزیه خوشه ای (Ward) و رسته بندی (PCA) استفاده شد. با استفاده از نتایج حاصل از مطالعات ریختی و صفات افتراقی به دست آمده در تجزیه به مولفه های اصلی دو مؤلفه معرفی شدند که در مؤلفه اول، ارتفاع گیاه و سایز و نوع خار، صفات دارای ضریب بالا و مثبت بود. گروهبندی حاصل از تجزیه خوشهای با نتایج تجزیه به مؤلفه های اصلی تأیید شد و تنوع موجود در صفات مطالعه شده به خوبی گونهها را بر اساس شباهت و تفاوت ها از یکدیگر تفکیک نموده است و این صفات ریختی ذکر شده می تواند در شناسایی و طبقه بندی گونه های مختلف این جنس کاربرد سیستماتیکی داشته باشد.