زیست شناسی ایران
سال:1387 | دوره:21 | شماره:2 |تعداد مقالات:22

پروتئین های متعلق به خانواده RecQ که در اغلب موجودات پروکاریوت و یوکاریوت یافت شده اند دارای یک ناحیه مرکزی هستند که واجد هفت بخش حفاظت شده است و نقش DNA هلیکازی بر عهده دارد. اعضای این خانواده در E. coli، مخمر نان و انسان در فرایندهای ترمیم، همانند سازی، رونویسی و نوترکیبی DNA نقش ایفا می کنند. اخیرا توالی کامل ژنوم گیاه مدل، اربیدوپسیس تالیانا (Arabidopsis thaliana) تعیین گردیده و هفت ژن کاندیدای متعلق به خانواده RecQ در آن یافت شده است. ما قبلا نشان دادیم ژن RecQl4A در تنظیم پاسخ گیاه به صدمات وارده به DNA و کنترل نوترکیبی DNA نقش اساسی ایفا می کند. در این نوشتار مقایسه محصول ژن RecQl4A و سایر اعضای خانواده RecQ در گروههای مختلف موجودات زنده از نظر تکاملی بررسی شده و نقش این ژن در ترمیم صدمات وارده به DNA توسط ماده جهش زای متیل متان سولفونیت MMS در دو مرحله نموی جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه ها مطالعه شده است. درخت فیلوژنتیکی حاصله نشان می دهد ژنهای RecQl4A و RecQl4B اخیرا در اثر پدیده مضاعف شدن (دوپلیکیشن) بوجود آمده اند، در حالیکه بقیه اعضای خانواده فاصله تکاملی قابل توجه دارند. این نتایج پیشنهاد می کند که در اجداد مشترک گیاهان و جانوران ژنهای RecQ متعدد وجود داشته است. نتایج حاصل از مطالعه سه دودمان مستقل گیاهان جهش یافته نشان داد که گیاهان جهش یافته recQl4A در مرحله گیاهچه در مقایسه با گیاهان وحشی حساسیت بیشتری نسبت به ماده MMS دارد ولی در مرحله بذر تفاوتی بین گیاهان وحشی و جهش یافته در ترمیم صدمات وارده به DNA مشاهده نمی شود. این پدیده نشان می دهد ژن فوق برای ترمیم صدمات وارده به DNA توسط ماده MMS در طول مرحله جوانه زنی بذر ضروری نیست ولی درشرایط مشابه در مرحله نموی گیاهچه ضروری می باشد. کشف مکانیسم ملکولی نقش ژن RecQl4A در کنترل نوترکیبی DNA  می تواند راهگشای روش جدیدی جهت ایجاد جهش هدفمند در گیاهان باشد.

باکتری Xanthomonas campestris یک پلی ساکارید خارج سلولی محلول در آب به نام زانتان تولید می کند که کاربرد گسترده ای در صنایع غذایی، شیمیایی، نفت و دیگر صنایع دارد. این باکتری بدلیل پایین بودن سطح فعالیت -b گالاکتوزیداز قادر به مصرف لاکتوز نمی باشد. در نتیجه با رشد باکتری در محیط پایه لاکتوز از جمله آب پنیر، میزان ناچیزی زانتان تولید می شود. آب پنیر، بدلیل BOD بالای آن، دورریزی آن مشکلات عمده ای دارد. بنابراین، این ماده زائد غنی از لاکتوز و پروتئین سوبسترای مناسبی برای فرایندهای تخمیر می باشد. در این پژوهش سویه ای جهش یافته ‏ای از Xanthomonas campestris (سویه NA1) با استفاده از جهش زایی توسط اسید نیترو جداسازی شد. فعالیت آنزیم -b گالاکتوزیداز کشت NA1 در شرایط بهینه بدست آمده (pH=5.5 و دمای 38 درجه سانتی گراد)، در مقایسه با کشت نوع وحشی 9.5 برابر افزایش نشان داد. تولید صمغ زانتان توسط NA1 با استفاده از آب پنیر بعنوان تنها منبع کربن مورد مطالعه قرار گرفت. با استفاده ازطراحی آزمایش پلاکت – برمن (Plackett-Burman) و آنالیز آماری، در میان 7 پارامتر آزمایش شده، آب پنیر (بعنوان سوبسترای اصلی) و pH فاکتورهای اصلی موثر در تولید صمغ شناخته شدند. تولید صمغ در فرمانتور با استفاده از فاکتورهای مهم بدست آمده از مرحله بهینه سازی نیز مورد بررسی قرار گرفت. از سویه جهش یافته 10gl-1 زانتان با استفاده از آب پنیر بعنوان تنها منبع کربن بدست آمد.

بمنظور بررسی ارتباط فیلوژنیک بین جمعیت های دوجنسی آرتمیا در ایران (نمونه های آبگیر نوغ و دریاچه ارومیه) توالی قطعه ای از ژن Sr RNA16 ژنوم میتوکندری با تکنیک PCR-RFLP (Polymerase Chain Reaction–Restriction Fragment Length Polymorphism) و در مقایسه با نمونه های رفرانس Artemia urmiana و Artemia franciscana مقایسه شد. نتایج حاصل از هضم آنزیمی با 10 آنزیم اندونوکلئاز نشانگر وجود 4 هاپلوتیپ از A. franciscana را در آبگیر نوغ و 9 هاپلوتیپ از A. urmiana را در دریاچه ارومیه مشخص نمود. آنالیز فیلوژنیک اطلاعات مولکولی نشان دادند که جمعیت های دوجنسی آرتمیا در ایران را می توان در دو شاخه فیلوژنی شامل: 1) نمونه های آبگیر نوغ و 2 هاپلوتیپ از دریاچه ارومیه، 2) 7 هاپلوتیپ از دریاچه ارومیه قرار داد. نتایج بدست آمده بیانگر توانایی کافی تکنیک بکار رفته جهت تفکیک جمعیت های دوجنسی آرتمیا در ایران است و در مطالعه حاضر علاوه بر تعیین روابط فیلوژنی نمونه های دوجنسی ایران با یکدیگر، مشخص شد که بین A. urmiana و A. franciscana تفاوت قابل ملاحظه ای در آرایش نوکلئوتیدی، حداقل در قطعه ریبوزومال، وجود دارد که با مطالعات قبلی مطابقت می نماید.

ژاسموناتها (ژاسمونیک اسید و متیل استر آن، متیل ژاسمونات) گروه جدیدی از تنظیم کننده های رشد گیاهی محسوب می شوند که در بسیاری از مراحل فیزیولوژیکی گیاه شرکت کرده و نقش دفاعی در گیاه ایفا می کنند. در این تحقیق اثر متیل ژاسمونات و اتیلن بر روی جوانه زنی بذر و نقش آن بر پراکسیداسیون لیپیدها، مقدار کلروفیلa ، b  و کلروفیل کل، کاروتنوئید و پروتئین دانه رست کلزا مورد بررسی قرار گرفت. بذرهای کلزا در گلدان های حاوی ماسه، رس و خاک برگ به نسبت 1 به 1 به 2 کاشته شد. دانه رست های 13 روزه بمدت 3 روز با متیل ژاسمونات (100mM) محلول پاشی شد و سپس بمدت 40 ساعت تحت تیمار اتیلن (70ppm و 50) قرار گرفت. دانه رستهای شاهد با آب مقطر محلول پاشی شد. آنالیز داده ها از طریق نرم افزار SPSS و Mstatc و مقایسه میانگین ها با آزمون LSD  انجام گرفت. نتایج حاصل از بررسی جوانه زنی نشان داد که متیل ژاسمونات، باعث کاهش جوانه زنی شده و تیمار اتیلن باعث افزایش جوانه زنی می شود. در تیمار توام اتیلن و متیل ژاسمونات، اتیلن تا حدودی اثر بازدارندگی متیل ژاسمونات را بر طرف نمود. همچنین نتایج حاصل از بررسی دانه رست نشان داد که افزایش پراکسیداسیون لیپید که در دانه رست تحت تیمار اتیلن مشاهده می شود در تیمار با متیل ژاسمونات کاهش معنی داری نشان می دهد که نشان دهنده کاهش خسارت اکسیداتیو در این گروه می باشد. مقدار کلروفیلa ، b و کلروفیل کل و پروتئین طی تیمار اتیلن کاهش یافته اما تیمار با متیل ژاسمونات از کاهش این پارامترها در دانه رست های تحت تیمار با اتیلن جلوگیری می کند. بیشترین مقدار کاروتنوئید در تیمار توام اتیلن و متیل ژاسمونات دیده می شود. حاصل آنکه متیل ژاسمونات باعث محدود شدن جوانه زنی بذر می شود، اما در مراحل بعدی رشد دانه رست باعث بهبود وضع دانه رست تحت تیمار با اتیلن خواهد شد.

کادمیون یک عنصر غیر ضروری است که اثر منفی بر روی رشد و نمو گیاهان دارد. در این مطالعه اثر قارچ میکوریزای آربوسکولار Glomus intradices بر برخی پارامترهای رشد و فیزیولژی از قبیل وزن تر و خشک ریشه و ساقه، رنگیزه های فتوسنتزی، قند کل، پروتئین کل، پراکسیداسیون لیپیدها و تنش اکسیداتیو در گیاه گندم تحت سمیت کادمیوم مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش با استفاده از دو تیمار (میکوریزایی و غیر میکوریزایی) و چهار غلظت کادمیوم (صفر، 250، 750، 2500 میکرومول کادمیوم) انجام شد. گیاهان تیمار شده با تغذیه از محلول غذایی هوگلند و محلول آزمایشی حاوی کادمیوم در یک اتاقک رشد با محدود دمایی 23 تا 27 درجه سانتی گراد و دوره نوری 14:10 (روز: شب) و رطوبت نسبی 60 تا 70 درصد رشد کردند. برگ و ریشه گیاهان 60 روزه بررسی شد. مشاهده شد که قارچ میکوریزای آربوسکولار اثر معنی داری بر وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی داشته، بطوریکه حضور قارچ منجر به کاهش اثر منفی سمیت کادمیوم می شود. با افزایش غلظت کادمیوم نیز، طول ریشه کاهش می یابد، ولی کاهش چندانی در طول ساقه مشاهده نمی شود. در پاسخ به این تنش، کاهش در گیاهان همزیست کمتر از گیاهان غیرمیکوریزایی است. تعیین محتوای کلروفیل a و b نیز نشان داد که همراه با افزایش غلظت کادمیوم، میزان کلروفیل هم در گیاهان میکوریزایی و هم غیرمیکوریزایی کاهش می یابد. اما این کاهش در گیاهان میکوریزایی پایین تر از گیاهان غیر میکوریزایی است. همراه با افزایش غلظت فلز، محتوای قند کل و پروتئین کل در ساقه ها و ریشه های گیاهان میکوریزایی افزایش می باید. همچنین، مقدار مالون دی آلدهید در ریشه ها و اندام گیاهان میکوریزایی و غیرمیکوریزایی تحت سمیت کادمیوم بعنوان شاخصی از پراکسیداسیون لیپیدها افزایش نشان می دهد. فعالیت آنزیم های سمیت زدا شامل گایاکول پراکسیداز (GUPX) و آسکوربات پراکسیداز (APX) گیاهان میکوریزایی و غیرمیکوریزایی نیز افزایش یافته، اما افزایش فعالیت این آنزیمها در گیاهان میکوریزایی بالاتر است. نهایتا معلوم شد که در نتیجه افزایش غلظت فلز، درصد آغشتگی میکوریزایی کاهش معنی داری پیدا می کند. بر طبق این نتایج پیشنهاد می شود که قارچ میکوریزایی آربوسکولار می تواند در تحت سمیت کادمیوم به گیاه زراعی گندم کمک کند.

پمپ های تراوشی (efflux) وابسته به نیروی محرکه پروتونی نقش مهمی در مقاومت چند دارویی باکتری Pseudomonas aeruginosa  دارند. 23 سویه دارای مقاومت چند دارویی از 104 سویه بیمارستانی برای کار انتخاب شد. MIC آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، افلوکساسین، سفتازیدیم، سفتریاکسون، جنتامیسین، آمیکا سین و اتیدیوم بروماید تعیین شد. آزمایش MICs در حضور ترکیب پروتونوفور کربونیل سیانید -m کلروفنیل هیدرازون (CCCP)، تکرار شد. سطح تراوش فعال در سویه ها با روش  accumulation(تجمع) اتیدیوم بروماید اندازه گیری شد و میزان اختصاصی بودن تراوش نیز با سنجش تجمع آنتی بیوتیک های فلوروکینولون انجام گرفت. با روش PCR سیستم تراوشی ذاتی mexAB-oprM از سویه ها تکثیر گردید. میزان MIC آنتی بیوتیک ها در حضور  CCCPحداقل در یک رقت کاهش یافت. سنجش تجمع اتیدیوم بروماید، حضور مکانیزم تراوش فعال را در سویه های بیمارستانی P. aeruginosa  اثبات کرد و تست تجمع فلوروکینولون ها نشان داد که مکانیزم تراوش در این سویه ها طیف وسیعی از ترکیبات دارویی غیر مشابه را در بر می گیرد. PCR ثابت کرد که 17% از این سویه ها سیستم تراوشی، mexAB–oprM  را بر روی ژنوم خود دارند. مقایسه نتایج PCR با سایر نتایج نشان دهنده آن است که سویه های بالینی مورد مطالعه نه تنها سیستم تراوشی mexAB-oprM بیان شده در سویه های وحشی را دارند بلکه سویه ها به سایر پمپ های تراوشی نیز مجهز هستند.

بدنبال مشخص شدن اهمیت اندازه گیری فیتوهورمون آبسیزیک اسید (ABA) در جلبک سبز تک یاخته ای دونا لیه لا و بررسی میزان حساسیت درجه اطمینان و تکرارپذیری روش های مختلف، روش آزمون ایمنی آنزیمی (الایزا) از نوع رقابتی غیرمستقیم انتخاب شد. بعلت هاپتن بودن ملکول ABA، از آلبومین سرم گاوی (BSA) بعنوان پروتئین حامل در آماده سازی ایمن ساز مناسب استفاده شد. پس از اتصال ABA به BSA و ارزیابی فرآیند همیوغی، مراحل ایمن سازی در خرگوش انجام شد. پس از خون گیری از خرگوش ایمن شده، ایمونو گلوبولین ها از سایر پروتئین ها و اجزای سرم جدا شدند. در الیزای رقابتی، ابتدا همیوغ BSA-ABA، بر سطح پلیت الایزا تثبیت شد. با رقابت پادگن آزاد و پادگن پوشش داده شده، در اتصال به پادتن و با استفاده از پادتن ثانوی نشاندار شده با آنزیم پراکسیدازHRP ، نتیجه واکنش آنزیمی پس از اضافه نمودن گهرمایه (TMB)، بطریق رنگ سنجی تعیین شد. منحنی استاندارد بر اساس جذب نوری در طول موج 450 نانومتر در برابر غلظت ABA آزاد رسم، و غلظتABA  در نمونه های جلبکی خالص شده تعیین شد. جذب نوری غلظت های ABA آزاد در محدوده 100 پیکو گرم تا 1000 نانو گرم خطی بوده و ضریب تغییرات (CV) در ارزیابی های درون و بین آزمونی منحنی های استاندارد، بیانگر مقادیر قابل قبول (کمتر از 10) می باشد. همچنین درصد بازیافت ABA (RC) در آزمون الیزا در حد مطلوب (%109) ارزیابی شد. آزمون توازی (پاراللیزم) در رقت های مختلفی از یک نمونه جلبکی استخراج شده، انجام شد. داده های دال بر هماهنگی منحنی حاصل از نمونه با منحنی استاندارد بود. ثابت تمایل (Ka) پادتن مورد نظر 0.32×109 لیتر بر مول تعیین گردید. جمع بندی نتایج حاصل از موارد فوق نشان دهنده صحت آزمون الیزا در این تحقیق می باشد. در مرحله بعد مقادیر ABA در کلیه نمونه های شاهد (بدون تنش) و نمونه های تحت تنش شوری اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که ABA در جلبک دونا لیه لا سالینا بعنوان یک ترکیب داخلی و نیزیک هورمون تنش وجود دارد. در یاخته های شاهد غلظت ABA درون یاخته پایین بوده و تولید آن شش ساعت پس از شوک شوری افزایش می یابد. همچنین محتوای ABA درون یاخته ای در محیط 3.5 مولار نمک همواره بیشتر از محیط 1.5 مولار نمک می باشد.

انتروکوکها جزو فلور نرمال دستگاه گوارش انسان و سایر حیوانات می باشند و بطور مستقیم یا از طریق فاضلاب وارد محیط شده و می توانند مدتهای مدیدی در محیط باقی بمانند. این پژوهش جهت تعیین تنوع بیوشیمیایی انتروککهای موجود در فاضلاب شهر تهران و بررسی میزان مقاومت این باکتریها نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف، بویژه ونکومایسین صورت گرفته است. نمونه گیری در زمانهای مختلف و طی 4 مرحله از دو تصفیه خانه شهر تهران انجام شد. در مجموع 316 ایزوله انتروکک روی محیط mEnterococcus agar جداسازی و با استفاده از آزمونهای بیوشیمیایی تا حد گونه شناسایی شد. تعیین حساسیت دارویی سویه ها نسبت به شش آنتی بیوتیک انجام و سپس MIC سویه های مقاوم، یا دارای مقاومت بینابینی نسبت به آنتی بیوتیک ونکومایسین تعیین شد. تعداد کل گونه های جدا شده بترتیب شامل موارد زیر بودند: 161 سویه E. faecium،94  سویه E. hirae،37  سویه E. faecalis،12  سویه E. gallinarum،7  سویه E. mundtii،3  سویه E. raffinosus،2  سویه E. casseliflavus و 1 سویهE. avium 5% . مقاوم به ونکومایسین، %5 مقاوم به جنتامیسن، 17% مقاوم به تتراسایکلین، %21 مقاوم به سیپروفلوکساسین، %35 مقاوم به اریترومایسین و %6 مقاوم به کلرامفنیکل بودند. با آزمون MIC مشخص شد که 15 سویه مقاوم به ونکومایسین می باشند. علیرغم اینکه انتروککها از تنوع گونه ای بسیار بالایی برخوردار بودند اما E. faecium  گونه غالب موجود در فاضلاب شهری تهران بود. در این مطالعه بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیکهای اریترومایسین و سیپروفلوکساسین و کمترین مقاومت نیز نسبت به آنتی بیوتیکهای ونکومایسین و جنتامیسین مشاهده شد.

بمنظور مطالعه روشهای موثر در شکستن رکود بذر و افزایش جوانه زنی دو گونه یونجه یکساله، درصد جوانه زنی گونه های یونجه یکساله Medicago rigidula (L.) All. و  Medicago polymorpha L.تحت تاثیر مقادیر مختلف پتاسیم نیترات، پیش سرمادهی، ژیبرلیک اسید و سولفوریک اسید در دو زمان کاربرد 5 و 10 دقیقه در قالب سه آزمایش انجام گرفت. نتایج نشان داد که تمام تیمارها منجر به افزایش جوانه زنی گونه های یونجه یکساله شد که این امر در گونه های مختلف متفاوت بود. موثرترین روش در گونه های M.rigidula و M.polymorpha کاربرد 10 دقیقه سولفوریک اسید %96 بود. از مزایای عمده این روش سرعت، کاربرد ساده و ارزانی را می توان اشاره نمود.

گیاهان بومی از جمله سماق می توانند در رویشگاههای اصلی و یا شرایط اقلیمی مشابه، برای ایجاد فضای سبز پایدار و احیا جنگلها و مراتع مورد استفاده قرار گیرند. با توجه به اهمیت تکثیر غیرجنسی در این گیاه، اثر برخی عوامل شامل قطر قلمه و نوع بستر کاشت در آزمایشی بصورت طرح فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت، تیمارها شامل قطر قلمه (قطر ریز و قطر درشت) و بستر کاشت (ماسه، ماسه + پیت ماوس و خاک معمولی) می باشد در نهالستان طرق مشهد بررسی شد. نتایج نشان داد که قطر اثر معنی داری بر میزان جوانه زنی قلمه ها ندارد، اما اثر آن بر زنده مانی قلمه ها معنی دار است. مطالعه روی بستر خاک نشان داد که اثر بستر خاک روی درصد جوانه زنی قلمه ها معنی دار بوده، اما در زنده مانی نهالها تاثیر معنی داری ندارد. مقایسه بین تیمارهای مختلف نیز بیانگر اختلاف معنی دار بین آنها در درصد جوانه زنی و زنده مانی است. همچنین بین درصد جوانه زنی و درصد زنده مانی نیز یک همبستگی منفی وجود دارد. در این مطالعه، مناسب ترین بستر، ماسه و قطر درشت نیز نتایج بهتری در بر داشت.

بمنظور بررسی فراوانی اسپور قارچهای میکوریزی و درصد کلنیزاسیون آنها در کلنهای صنوبر، صنوبرکاری ایستگاه های تحقیقاتی صنوبر صفرابسته در صفرابسته آستانه و کولاک آور سیاهکل مطالعه شد. چهار کلن مختلف صنوبر به نامهای Populus deltoids 77/51، Populus deltoids 69/55، Populus euramericana 45/51،Populus euramericana I-214  با فواصل کاشت 5×5 متر و 25 درخت در هر پلات و سه تکرار، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت. از خاک ریزوسفری و ریشه کلن های مختلف نمونه برداری شد. نتایج نشان داد بیشتر اسپورهای مورد بررسی به قارچ های میکوریزی آربوسکولار گونه Glomus mosseae و Glomus Intraradices تعلق دارد بعلاوه جمعیت اسپور و کلنیزاسیون میکوریزی ریشه در منطقه صفرابسته بیشتر از کولاک آور بود. کلن های  P.d. 77/51 و P.e.45/51 نیز بیشترین تعداد اسپور در خاک و کلنیزاسیون ریشه را به خود اختصاص می داد. با توجه به اینکه اثرات متقابل کلن های صنوبر و مکان کاشت بر تعداد اسپور قارچ میکوریزی در خاک ریزوسفری کلن های صنوبر صفرابسته و کولاک آور اختلاف معنی داری نداشت، ولی بر درصد کلنیزاسیون میکوریزی ریشه، اثر معنی دار بود که می توان نتیجه گرفت، تنها تعداد بالای اسپور در خاک نمی تواند بیانگر فعالیت و پتانسیل تلقیح بیشتر قارچ های میکوریزی آربوسکولار باشد بلکه شرایط محیطی و جغرافیایی نیز نقش تعیین کننده ای در ایجاد همزیستی میکوریزی و کلنیزاسیون گیاه میزبان دارد.

کور با نام علمی Capparis spinosa L. از گیاهان دارویی بوته ای و چند ساله اقلیم های گرم و خشک است که در طول تابستان رشد می کند. علی رغم نیاز روزافزون برای تکثیر انبوه این گیاه اطلاعات کمی در مورد روشهای ازدیاد آن وجود دارد. با اینکه تکثیر آن معمولا از طریق بذر یا قلمه زنی صورت می گیرد، اما جوانه زنی بذرها به سالها زمان نیاز دارد و تولید ریشه بر روی قلمه ها به سختی انجام می شود. در پژوهش حاضر تولید شاخساره و ریشه بر روی قطعات جدا کشت هیپوکوتیل این گیاه در جهت باززایی در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. در محیط کشت MS حاوی 0.1 میلی گرم در لیتر NAA و 0.5 میلی گرم در لیتر BAP بیشترین تولید مستقیم شاخساره های نوپدید مشاهده شد. افزایش مقدار NAA تولید شاخساره را مهار نمود و باعث تولید کالوس گردید. ریشه زایی قطعات جدا کشت در محیط کشت حاوی 0.5 میلی گرم در لیتر NAA بهینه بود. بنابراین شاخساره های تشکیل شده از هم جدا و به این محیط انتقال یافت. پس از 4 هفته ریشه های تشکیل شده در پای شاخساره ها قابل مشاهده بود. گیاهان کامل تولید شده به خاک منتقل شد. این گیاهان به رشد و نمو خود در شرایط غیر استریل گلخانه ادامه دادند.

گیاهان کاشته شده شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفت. بررسی گیاهان منطقه نشان داد که از تعداد 179 گونه درخت و درختچه شناسایی شده، 149 گونه در بهار و اوایل تابستان گل می دهند، تیره گل سرخ (Rosaceae) با 33 گونه (%16.92) بیشترین تعداد گونه ها را به خود اختصاص می دهد. نانوفانروفیت، با فراوانی %39.01 بیشترین شکل رویشی را دارا می باشد. تعداد 28 گونه (%15.64) از گیاهان کاشته شده بومی ایران می باشند. از بین آنها 16 گونه خودروی تهران است. در مورد گیاهان زینتی یکساله و چند ساله 63 گونه شناسایی شد که تیره Compositae  با 17 گونه بیشترین گیاهان فصلی را به خود اختصاص می دهد.

تنش شوری یکی از فاکتورهای مهم در ایجاد تغییر مسیرهای متابولیسمی است که سنتز متابولیت های اولیه و ثانویه از جمله ترکیبات آللوشیمیایی را تحت تاثیر قرار می دهد. کلزا از جمله گیاهانی است که دارای ترکیبات آللوشیمیایی خاصی تحت عنوان ﮔلوکوزینولات ها می باشد. سویا یکی از گیاهان کشت شده در تناوب زراعی با کلزا بوده که نسبت به ترکیبات آللوشیمیایی تولید شده توسط کلزا حساس می باشد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر تنش شوری با درجات متفاوت (تنش ملایم و شدید) بر توان دگرآسیبی کلزا از طریق مطالعه رشد، میزان کلروفیل و آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز و پراکسیداز و نیترات ردوکتاز در دانه رست سویا در پاسخ به شرایط هیدروپونیک می باشد. در این راستا، گیاه کلزا رقم هایولا تحت تیمار شوری ملایم (EC=6dS/m) و شوری شدید (EC=10dS/m)  و غیرشور (EC=0dS/m) در شرایط گلدانی کشت و از عصاره آبی کل گیاه در غلظت %70 تهیه و به محیط کشت هوگلند حاوی دانه رست های سویا اضافه شد. نتایج نشان داد که با افزایش شدت تنش شوری بر توان دگرآسیبی کلزا نیز افزوده می شود. بدین معنی که عصاره آبی حاصل از کلزاهای کشت شده در خاک های شور سبب کاهش کلروفیل لپه، طول ریشه و اﭘﻲکوتیل، کاهش فعالیت کاتالاز و اکسیداز اندام هوایی و ریشه و نیز کاهش فعالیت نیترات ردوکتاز در لپه ها می شد.

تنش شوری از طریق تغییر در تعادل یونی واسمزی رشد گیاه را تحت تاثیر قرار می دهد. در این تحقیق تاثیر تجمع عناصر در تحمل شوری در هفت ژنوتیپ گندم دوروم (Triticum turgidum L. susp durum) جمع آوری شده از منطقه خاور میانه شامل ICDW19764 وICDW1026  از ترکیه، ICDW751 و ICDW19697 از سوریه،ICDW859  وICDW324  از ایران وICDW446  از مصر بررسی شد. گیاهان در محیط کشت هیدروپونیک در شرایط گلخانه ای رشد کردند. دو هفته بعد از جوانه زنی بذرها و در مرحله سه برگی، با اضافه کردن نمک(NaCl)  به محیط کشت، تیمارهای شوری شامل صفر (شاهد)، 50، 100، 150، 200 و 300 میلی مولار اعمال گردید. کلیه ژنوتیپ ها در تیمارهای شوری 200 و 300 میلی مولار از بین رفت و در غلظت 150 میلی مولار نسبت به شاهد کاهش رشد داشت. در تمام ژنوتیپ ها تجمع یون سدیم و پتاسیم در اندام هوایی و ریشه تحت تاثیر شوری قرار گرفت، در تیمار 150 میلی مولار نمک (NaCl)  ژنوتیپ سوری ICDW751 بطور معنی داری کمترین تجمع سدیم (40 میلی گرم در گرم وزن خشک) و بیشترین تجمع پتاسیم (50 میلی گرم در گرم وزن خشک) را در اندام هوایی داشت. همچنین مقدار تجمع یونهای کلسیم وکلر در اندام هوایی و ریشه تحت تاثیر شوری قرار گرفت که تحت تیمارهای مختلف شوری اختلاف معنی دار بود. در مجموع نتایج نشان می دهد که ژنوتیپ سوری ICDW751 که دارای تجمع پایین سدیم وکلر و تجمع بالای پتاسیم و کلسیم در اندام هوایی بود، ماده خشک آن بالا بوده و متحمل ترین ژنوتیپ شناخته شد و ژنوتیپ ایرانی ICDW324  با تجمع سدیم وکلر بالا در قسمت هوایی و ریشه و همچنین تجمع پایین پتاسیم و کلسیم دارای کمترین مقدار ماده خشک بوده و ژنوتیپ حساس به شوری است.

در بررسی ها و مطالعات انجام گرفته ارتباط مرفولوژی مغز گونه های مختلف ماهیان با رفتارهای اکولوژیکی مشخص شده است. تحقیقات بسیاری برروی مغز ماهیان استخوانی و ماهیان غضروفی انجام گرفته، اما بررسی بر روی مغز ماهیان غضروفی-استخوانی صورت نگرفته است. در این پروژه مغز دو گونه از ماهیان خاویاری شامل Acipenser stellatus (ازون برون) و  Acipenser persicus(قره برون) مورد بررسی قرار گرفت. اندازه نسبی مغز (Encephalization)  و توسعه 4 منطقه مغز مورد توجه قرار گرفت، که شامل دو منطقه تکمیلی (شامل مخچه و مغز پیشین) و دو منطقه حسی (شامل بصل النخاع و مغز میانی) در دو ماهی فوق می باشد. سپس مقایسه ای بین ماهیان استخوانی، غضروفی و ماهیان خاویاری انجام شد. نتایج نشان داد که توسعه بخش تکمیلی در این دو گونه بیشتر از بخش حسی است. این ماهیان از مخچه بزرگی برخوردار هستند که تقریبا بیشتر از 60% کل مغز را تشکیل داده و قسمت اعظم بخش تکمیلی را به خود اختصاص می دهد. این در حالی است که در ماهیان استخوانی حجم عمده مغز را مغز میانی (مزن سفالون) و در ماهیان غضروفی عمدتا مغز پیشین (تلن سفالون) تشکیل می دهد. اندازه نسبی مغز در ازون برون کمتر از قره برون می باشد. با این وجود شدت تغییرات اندازه قسمت های مختلف مغز به اندازه کل مغز تقریبا در دو گونه برابر است.

اثر تسکینی گل بابونه بر برخی پدیده های فیزیولوژیک نشان داده شده است. در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی این داروی گیاهی بر علایم قطع مرفین در حضور و تخریب الکتریکی جزیی هسته پاراژیگانتوسلولاریس (PGi) مورد بررسی قرار گرفته است. موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 250±20 استفاده شد. حیوانات بطور تصادفی به گروههای 7 تایی سالم، شاهد جراحی و تخریب هسته PGi تقسیم شدند. گروههای سالم و تخریب هسته PGi شامل زیر گروههای دریافت کننده سالین، عصاره بابونه  (25mg/kg)بودند. تخریب هسته PGi بصورت دو طرفه با جریان الکتریکی 2میلی آمپر به مدت 3ثانیه صورت گرفت. برای القا وابستگی، از سولفات مرفین بصورت زیر جلدی به مدت هفت روز و از نالوکسان (3mg/kg) جهت ایجاد سندرم قطع استفاده شد و علایم قطع مرفین شامل رفتارهای بالا رفتن، پرش و شستن صورت به مدت نیم ساعت در گروههای مختلف اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که عصاره بابونه در حضور هسته PGi اثرات تسکین دهندگی معنی داری بر رفتار بالا رفتن و شستن صورت اعمال نموده ولی بر پرش اثر معنی داری ندارد. تخریب هسته PGi منجر به کاهش معنی دار رفتار بالا رفتن و شستن صورت نسبت به گروه شاهد جراحی شد و بر پرش اثری نداشت. عصاره بابونه متعاقب تخریب هسته PGi اثرات تسکین دهندگی قابل ملاحظه ای فقط بر رفتار پرش اعمال کرد. بنظر می رسد که هسته PGi در بروز برخی رفتارهای حاصل از قطع مرفین در موش معتاد دخالت داشته و اثر تسکینی بابونه بر برخی رفتارهای ناشی از قطع مرفین ممکن است یا از طریق کاهش فعالیت هسته مذکورو یا فعال نمودن گیرنده های گابا- بنزودیازپینی سیستم عصبی مرکزی باشد .

این مطالعه در منطقه صالح آباد تربت جام واقع در عرض جغرافیایی 35o 22’ تا 35o 57’ و طول جغرافیایی 60o 40’ تا 61o 17’ انجام شد. هدف از این بررسی جمع آوری و شناسایی فون سوسماران منطقه بود که از هشت ایستگاه مختلف در فاصله ماههای اردیبهشت تا شهریور 1384 با پیاده رویهای زیاد در طی شب و روز صورت گرفت. در مجموع تعداد 160 نمونه جمع آوری شد که در 11 گونه 8 جنس و 6 خانواده جای گرفتند. سه گونه (Laudakia caucasia, Laudakia erythrogastra, Trapelus agilis)  متعلق به خانواده Agamidae، چهار گونه(Eremias persica, Eremias velox, Eremias lineolata, Mesalina watsonana)  متعلق به خانواده Lacertidae، گونهVaranus griseus  متعلق به Varanidae، گونهEumeces schneiderii  متعلق به Scincidae، گونه Pseudopus apodus متعلق به Anguidae و گونهCyrtopodion caspium  متعلق به Gekkonidae از گونه های شناسایی شده در منطقه می باشند.