سلول و بافت
سال:1390 | دوره:2 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات ویتامینA در مهار آسیب های کروموزومی القایی توسط امواج تلفن همراه روی اریتروسیت های مغز استخوان موش کوچک آزمایشگاهی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 48 سر موش نر بالغ نژاد بالب سی به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل، شاهد1، شاهد2 و تجربی تقسیم شده موش های گروه کنترل در شرایط طبیعی، نمونه های گروه شاهد 1 به مدت چهار روز متوالی و هر روز به مدت سه ساعت (12– 9) در شرایط آزمایشگاهی و محدوده امواج تلفن همراه به حالت غیر فعال (خاموش) قرار گرفتند. درگروه شاهد 2 موش ها به مدت چهار روز و هر روز به مدت سه ساعت (12-9) در شرایط آزمایشگاهی در معرض امواج تلفن همراه به حالت روشن قرار داده شدند و به نمونه های گروه تجربی ویتامین A با دوز 15000 واحد بین المللی بر کیلوگرم به مدت پنج روز متوالی به صورت درون صفاقی تزریق شد و از روز دوم در معرض امواج تلفن همراه به حالت روشن به مدت چهار روز متوالی و هر روز به مدت سه ساعت (12 – 9) قرار گرفتند. کلیه موش های گروه های مختلف تشریح و آزمون میکرونوکلئوس روی اریتروسیت های پلی کروماتیک مغز استخوان موش ها انجام شد. داده های کمی حاصل با نرم افزار SPSS و آزمون آماری ANOVA در سطح P<0.05 تحلیل گردید.نتایج: فراوانی میکرونوکلئوس ها در اریتروسیت های پلی کروماتیک مغز استخوان موش نر تجربی (23.25) در مقایسه با گروه کنترل (34.68)، گروه شاهد 1 (35.88) و شاهد 2 (45.55) کاهش معنی داری نشان داد. همچنین گروه شاهد 2 نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری در تعداد میکرونوکلئوس ها نشان داده است.نتیجه گیری: ویتامین A باعث کاهش آسیب های کروموزومی القایی توسط امواج ساطع شده از تلفن های همراه روی اریتروسیت های پلی کروماتیک مغز استخوان موش نر بالغ نژاد بالب سی می شود.

هدف: سیگار کشیدن سنتز پروتئین عضله را مختل و بیان میوستاتین را در عضله اسکلتی افزایش می دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر توده عضله اسکلتی و سطوح سرمی میوستاتین در مردان میان سال سیگاری و غیرسیگاری بود.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون، پانزده مرد سیگاری (≥10 نخ سیگار، روز برای ≥1 سال) و چهارده فرد غیرسیگاری همسان شده از نظر سن (36.06±5.09 و 35.51±5.17 سال، به ترتیب) و نمایه توده بدنی (28.51±1.77 و 28.33±1.83 کیلوگرم بر متر مربع، به ترتیب) فراخوانده شدند. برنامه تمرین مقاومتی سه روز در هفته، 60-50 دقیقه در روز و برای 8 هفته اجرا شد. سطوح سرمی میوستاتین و ترکیب بدنی (DEXA) قبل و بعد از مداخله اندازه گیری گردید.نتایج: بعد از تمرین مقاومتی قدرت پرس پا، قدرت پرس سینه و توده عضله اسکلتی در هر دو گروه بطور معنی دار افزایش یافت (p<0.05)، در حالیکه شاخص های چربی بدن (از جمله نمایه توده بدن و توده چربی) در پاسخ به تمرین مقاومتی تغییر نکرد (p>0.05). همزمان، سطوح سرمی میوستاتین در پاسخ به تمرین مقاومتی در هر دو گروه کاهش یافت (p<0.05).نتیجه گیری: تمرین مقاومتی برای کوتاه مدت موجب بهبود قدرت و توده عضلانی در افراد سیگاری و غیر سیگاری میان سال می شود و این بهبودی با کاهش در سطوح سرمی میوستاتین همراه است.

هدف: هدف از این پژوهش بررسی رفتار ژن های موجود در نواحی است که در مسیر بروز و پیشرفت سرطان آندومتریوم دچار تغییر آللیک شده اند.مواد و روش ها: موش های صحرایی ماده نژاد BDII/Han با نرهای دو نژاد از موش های صحرایی که دارای رخداد کمی برایECA می باشند، آمیزش داده شد (SPRD-Cu3/Han&BN/Han) برای بدست آوردن زاده های نسل دوم، افراد نسل اول با هم آمیزش داده شد و همچنین رت های ماده نسل اول با والد پدری آمیزش داده شد تا زاده های بک کراس بدست آیند. به منظور بررسی تغییرات ژنتیکی ایجاد شده در تمامی 18 تومور مطالعه شده، از روش های سیتوژنتیک مولکولی (مانندFISH و (Paintاستفاده شد.نتایج: آنالیز انجام شده توسط تکنیکFISH در تومورها نشان داد که نواحی کوچکی دارای فزونی یابی ژنی می باشند.نتیجه گیری: این تغییرات بطور مخفی می باشند به طوریکه در نواحی از کروموزوم که از نظر سیتوژنتیکی طبیعی به نظر می رسیدند مشاهده شد. در این پژوهش نشان داده شده که ناهنجاری های کروموزومی اختصاصی مانند فزونی یابی ژنی، حذف و جابجائی که منجر به تغییرات در نسخه های ژنی می گردند، در قطعات کوچکی از کروموزوم 15 مشاهده گردیدند.

هدف: تحقیق حاضر به منظور تعیین اثر مکمل سازی کوتاه مدت عصاره سیر بر ظرفیت ضد اکسایشی تام، مالون دی آلدهید و لکوسیت های خونی محیطی مردان غیر ورزشکار پس از یک وهله فعالیت هوازی انجام شد.مواد و روش ها: 20 مرد غیر ورزشکار سالم داوطلب (23±3سال، درصد چربی 16±2درصد و اکسیژن مصرفی بیشینه 40±3 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) در دو گروه تصادفی همگن شده مکمل عصاره سیر (700 میلی گرم در روز) و شبه دارو (700 میلی گرم در روز دکستروز) تقسیم شدند. همه آزمودنی ها پس از 14 روز مکمل سازی در یک قرارداد ورزشی هوازی روی نوار گردان با 75 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه به مدت 30 دقیقه شرکت نمودند. نمونه خونی اولیه در حالت پایه قبل از شروع مکمل سازی، نمونه خونی دوم پس از تکمیل دوره مکمل سازی و نمونه سوم پس از قرارداد ورزشی گرفته شد. داده های نرمال با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس مکرر، بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی داری پنج درصد با نرم افزار SPSS نسخه 18بررسی شدند.نتایج: نتایج حاکی است که مصرف 14 روزه عصاره سیر قبل از فعالیت ورزشی موجب افزایش معنی داری (P<0.05) در ظرفیت ضد اکسایشی تام پایه شد. از طرفی، 30 دقیقه فعالیت هوازی به ترتیب باعث کاهش معنی دار ظرفیت ضداکسایشی تام و افزایش معنی دار (P<0.05) مالون دی آلدهید و تعداد لکوسیت های خون محیطی گردید. با این حال، دامنه تغییرات شاخص های اکسایشی و التهابی گروه شبه دارو به طور معنی دار (P<0.05) بیشتر از گروه مکمل سیر بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاضر می توان نتیجه گرفت که احتمالا مکمل سازی عصاره سیر می تواند با افزایش ظرفیت ضد اکسایشی تام سرم پایه، از تغییرات نا مطلوب شاخص های آسیب های فشار اکسایشی و التهاب ناشی از انجام فعالیت های ورزشی هوازی در مردان غیر ورزشکار بکاهد.

هدف: هدف اصلی این پژوهش مطالعات تجربی رویدادهای هیستولوژیکی حاصل از اعمال متقابل بین بافت بلاستما و مثانه سلول زدایی شده خرگوش نیوزیلندی در محیط کشت بود.مواد و روش ها: سلول زدایی مثانه خرگوش بر اساس روش فیزیکی با قرار دادن قطعات بافت مثانه در فریزر 4- درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت و سپس قرار دادن مثانه در ازت مایع انجام شد. در ادامه در روش شیمیایی، مثانه را در سدیم دودسیل سولفات(SDS) 1 درصد به مدت 24 ساعت قرار گرفت و سلول زدایی مثانه بطور کامل انجام شد. برای تهیه بافت بلاستما با پانچ لاله های گوش خرگوش نر نژاد نیوزیلندی و برداشت حلقه بلاستمایی ایجاد شده با پانچ دیگری بعد از 72 ساعت داربست سلول زدایی شده در شرایط استریل در مرکز حلقه بلاستما قرار گرفت و به محیط کشت انتقال داده شد. نمونه های کشت بعد از انجام مراحل بافتی با رنگ های هماتوکسیلین ائوزین، پیک اندیگو و پیکروفوشین رنگ آمیزی شد.نتایج: مطالعات میکروسکوپ نوری نشان داد که سلول های بلاستمایی در روز 15 کشت به صورت کلنی های سلولی دارای اتصال بطور کامل به داخل داربست سلول زدایی شده مثانه مهاجرت کرده اند. همچنین دراین روز سلول های بلاستمایی به سلول های اپیتلیومی تمایز یافته و به نظر می رسد اپیتلیوم پلی مورف مثانه در وسط داربست تشکیل شده است. همچنین در روزهای دیگر کشت رویدادهایی از فرایند انژیوژنز در داربست مذکور مشاهده گردید.نتیجه گیری: مثانه سلول زدایی شده خرگوش نیوزلندی به عنوان داربست، قابلیت القا سلول های بلاستمایی را در جهت مهاجرت به داربست، ایجاد اتصالات بین سلول های بلاستمایی و تمایز فراهم نموده است.

هدف: هدف این پژوهش تغییرات ایجاد شده توسط میدان های الکترومغناطیسی با فرکانس پایین بر روند اسپرماتوژنز، میزان پروتئین های سرم خون و فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز موش Balb/c است.مواد و روش ها: موش های نر بالغ نژاد Balb/c در گروه های کنترل، شم و تجربی دسته بندی شدند. در گروه تجربی موش ها درون محفظه قرار گرفته و در معرض میدان الکترومغناطیسی با شدت 120 گوس، فرکانس 100 هرتز با شکل موج سینوسی یکسو شده به مدت 14 ساعت قرار گرفتند. پس از گذشت 48 ساعت، موش ها وزن و کشته شدند. تعداد سلول های زاینده در بیضه توسط آزمون هیستوتکنیک، سنجش سطح آنزیم آلکالین فسفاتاز توسط اتوآنالیزور و اندازه گیری پروتئین های شاخص سرم خون توسط آزمون الکتروفورز مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: هیچ گونه اختلاف معنی داری بین وزن موش ها و بیضه ها در بین گروه ها مشاهده نشد. سلول های اسپرماتوگونی و اسپرماتوسیت ثانویه در گروه تجربی نسبت به دو گروه دیگر افزایش معنی دار (p≤0.05) نشان دادند. سنجش درصد پروتئین های سرم خون نشان داد که در بین پنج پروتئین شاخص خون، درصد آلفا1 گلوبولین در گروه تجربی نسبت به گروه های کنترل و شم کاهش معنی دار (p≤0.05) نشان داد، با این وجود ارزیابی فعالیت آلکالین فسفاتاز تفاوت معنی داری را نداشت.نتیجه گیری: در معرض قرار دادن موش های بالغ با میدان الکترومغناطیسی با فرکانس پایین (120 گوس، فرکانس 100 هرتز)، موجب تغییراتی در اسپرماتوژنز از جمله افزایش تعداد اسپرماتوسیت های ثانویه، ایجاد حالت سن سیتیوم در سلول های اسپرماتوژنیک، تخریب بافت بینابینی بیضه شد که می تواند منجر به کاهش باروری در موش ها شود.

هدف: آلودگی هوا یکی از معضلات جهانی است که اثرات سوء بر موجودات زنده دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر بخش محلول در آب ذرات خروجی خودروهای دیزل(DEP) بر برخی از فاکتورهای رشد و الگوی پروتئینی لوبیا بود.مواد و روش ها: گیاهان لوبیا در شرایط آزمایشگاهی کشت و روزانه با 30 میلی لیتر از غلظت های مختلفDEP (0.1، 0.3، 0.6گرم بر لیتر) تیمار و گیاهان شاهد با آب مقطر اسپری شدند. عوامل رشد از قبیل وزن خشک بخش هوایی، وزن تر بخش هوایی، طول نیام، وزن خشک نیام، درصد جوانه زنی و سطح برگی اندازه گیری و در گیاهان تحت تیمار و شاهد با استفاده از نرم افزار SPSS و آنالیز واریانس مقایسه گردید. پروتئین های بذر و دانه گرده با روش الکتروفورز مطالعه شد.نتایج: تیمار با DEP سبب کاهش وزن تر شد (p£0.05)، اما در سایر فاکتورها (طول نیام، وزن خشک نیام و بخش هوایی و همچنین درصد جوانه زنی بذر و سطح برگی) فقط در گروه تیمار شده با محلول 0.6 گرم بر لیتر DEP کاهش معنی دار مشاهده گردید. الگوی باند های پروتئینی بذر آنها مشابه بود اما در نمونه های تحت تیمار با غلظت 0.6 گرم بر لیتر افزایش تراکم در باند با وزن مولکولی 62 کیلو دالتون دیده شد. در نیمرخ پروتئینی دانه های گرده گیاهان تحت تیمار با 0.6 گرم بر لیتر، یک باند با وزن 55 کیلو دالتون ناپدید شد و باند جدیدی با وزن 80kDa پدیدار شده گشت.نتیجه گیری: با توجه به اثرات سوء گزارش شده برای DEP، به نظر می رسد گیاهان از مقاومت نسبی برخوردار هستند که می تواند مربوط به تغییرات در الگوی پروتئینی و مکانیسم های سلولی مرتبط با مقابله با اثرات سمی ذرات DEP و سم زدایی آنها باشد.

هدف: هدف از این تحقیق مطالعه تاثیر پماد عصاره الکلی برگ های یک ساله گیاه V.speciocum موجود در منطقه یزن بوئین زهرا در ترمیم زخم پوست آسیب دیده رت های نر نژاد ویستار بود.مواد و روش ها: در این بررسی در شرایط In Vivo تعداد 36 سر رت نر بالغ در سه گروه کنترل (بدون هیچ نوع تیمار)، شم (تیمار با وازلین) و تجربی (تیمار با پماد عصاره گل ماهور در دوزهای مختلف) قرار گرفتند. روز جراحی روز صفر محسوب شده، بعد از انجام تیمار به مدت 10 روز، در روز 14 پس از جراحی رت ها کشته شده و نمونه برداری از بستر زخم هر رت جهت مطالعات هیستولوژیکی و رنگ آمیزی اختصاصی کلاژن، میانگین ضخامت اپیدرم و قطر فولیکول مو و عروق خونی انجام گرفت.نتایج: نتایج بدست آمده از مطالعه برش های بافتی پوست، افزایش معنا دار در قطر فولیکول های مو در گروه تجربی تیمار با 1.3 دوز کشنده پماد عصاره نسبت به گروه کنترل و نیز افزایش معنی دار در ضخامت اپیدرم در گروه های تجربی تیمار شده با 1.4 دوز کشنده پماد عصاره نسبت به گروه های کنترل را نشان داد. علاوه بر آن افزایش معناداری در قطر عروق خونی گروه تجربی تیمار شده با پماد عصاره گیاه با 1.3 دوز کشنده نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید.نتیجه گیری نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد، مصرف خارجی عصاره الکلی برگ های یک ساله گیاه گل ماهور بر زخم های پوستی در دوزهای بالا به دلیل ترکیبات سیتوتوکسیک در پماد عصاره گیاه باعث ایجاد مرگ سلول و بافتی در محل ترمیم می گردد، ولی در دوزهای پایین تر عصاره، ترمیم مشاهده می شود.