سلول و بافت
سال:1391 | دوره:3 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

هدف: هدف این مطالعه مقایسه خصوصیات مورفولوژیک و بیوشیمیایی سلول های مزانشیم و استئوبلاست در محیط آزمایشگاهی می باشد.مواد و روش ها: بعد از استخراج سلول های مزانشیم مغز استخوان رت و کشت آنها تا پاساژ سوم، این سلول ها در محیط کشت حاوی ترکیبات تمایزی شامل بتا گلیسرول فسفات، دگزامتازون و آسکوربیک اسید به مدت 21 روز کشت شد. سپس مورفولوژی سلول های مزانشیم و تمایز یافته توسط هوخست و آکریدین اورنژ بررسی گردید. همچنین میزان رسوب ماتریکس، میزان کلسیم، فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز در سلول های تمایزی و مزانشیم و فعالیت متابولیک سلول های تمایز یافته توسط روش MTT بررسی شد.نتایج: بررسی های مورفولوژیک تغییراتی از قبیل تغییر موقعیت هسته و گرد شدن سیتوپلاسم در سلول های تمایز یافته را در مقایسه با سلول های مزانشیم نشان داد. همچنین معدنی شدن ماتریکس از روز دهم شروع و در روز 21 به بیشترین میزان خود رسید. در سلول های تمایز یافته از روز دهم میزان کلسیم داخل سلولی به صورت معنی داری ( (P<0.05افزایش یافت ولی فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز کاهش معنی دار (P<0.05) نشان داد. افزایش معنی دار (P<0.05) فعالیت متابولیک سلول های تمایز یافته نیز در طی مراحل تمایز مشاهده شد.نتیجه گیری: علاوه بر تفاوت های مورفولوژیک، میزان کلسیم، فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز و فعالیت متابولیک سلول های مزانشیم و استئوبلاست، با یکدیگر متقاوت هستند. لذا می توان برای تشخیص تمایز آزمایشگاهی سلول های بنیادی مزانیشیم مغز استخوان به استئوبلاست، علاوه بر رنگ آمیزی آلیزارین از فاکتورهای ذکر شده در این پژوهش نیز استفاده کرد.

هدف:کورکومین دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی است. القای بیان AQP5، عضوی از خانواده آکواپورین ها، از پروتئین های کانال آبی غشایی، در مراحل اولیه سرطان روده این حدس را بر می انگیزد که AQP5 یک نیروی به پیش برنده در آغاز سرطانزایی روده است. فرض بر آن بود که کورکومین می تواند سطوح پروتئین آکواپورین 5 را در سلولهای سرطانی روده hct116 کاهش دهد.مواد و روش ها: سلول های سرطانی روده hct116 در محیط کشت DMEM کشت داده شده و به سه گروه کنترل، شم و تیمار تقسیم شدند. گروه کنترل تنها در معرض محیط کشت بوده و گروه شم، اتانول را به عنوان حلال کورکومین دریافت کرد. گروه تیمار تحت غلظت های متفاوت کورکومین (10، 20، 30، 50، 80 و 160 میکرو مولار) به مدت 24 و 48 ساعت قرار گرفتند. درصد بقای سلول ها توسط آزمون MTT سنجیده شد. سپس سلول ها با غلظت 50 میکرو مولار IC50)) کورکومین تیمار شده و آزمون ایمونوسیتوشیمی به منظور بررسی اثر کورکومین بر بیان آکواپورین  5((AQP5 انجام گردید.نتایج: نتایج سنجش MTT بیانگر آن بود که کورکومین در الگوی وابسته به زمان و دوز، بقا و تکثیر سلول های سرطانی روده hct116 را کاهش می دهد. نتایج حاصل از آزمون ایمونوسیتوشیمی نشان داد که میزان پروتئین AQP5 در سلول های تیمار شده توسط کورکومین کاهش یافت.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که کورکومین قادر است بیانAQP5  را در سلول های سرطانی روده hct116 مهار نماید. مهار AQP5 ممکن است یک راه درمانی جدید در پیش گیری و درمان سرطان روده باشد.

هدف: محققان تلاش های زیادی جهت مشخص نمودن ارتباط بین آنتی ژن های گروه خونی ABO و استعداد ابتلا به بیماری های مختلف مانند سرطان و عفونت ها انجام داده اند. افراد دارای گروه خونی O ریسک بالاتری برای ابتلا به کلرا نسبت به سایر گروه های خونی دارند. همچنان ارتباط بین گروه های خونی ABO و استعداد ابتلا به بیماری ها ناشناخته باقی مانده است. هدف از این مطالعه مشخص نمودن درصد فنوتیپ لنفوسیت ها در گروه های خونی ABO می باشد.مواد و روش ها: نمونه های خون محیطی از 40 مرد سالم با گروه های خونی متفاوت ABO (هر گروه 10 نفر) جمع آوری شد. همه افراد مورد مطالعه در محدوده سنی 18 تا 25 سال بوده و زمینه ژنتیکی تقریبا مشابه داشتند. نمونه ها با روش فلوسیتومتری FACSort برای تعیین فنوتیپ لنفوسیت های CD3+T و زیر مجموعه های آن CD4 وCD8  و سلول های T تنظیمی(CD4+/CD25+/FOXP3+) ، لنفوسیت های CD19+B و زیر مجموعه های آن، سلول های CD5+B و CD5- مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: تفاوت معناداری در فراوانی لنفوسیت ها (CD8+ و لنفوسیت های T تنظیمی و زیر مجموعه های لنفوسیت های B) بین گروه های خونی ABO وجود نداشت. اما، درصد لنفوسیت های CD4+T در گروه خونیB بالاتر از گروه های خونی دیگر بود (p=0.05)نتیجه گیری: فراوانی بالاتر لنفوسیت های CD4+T در گروه خونی B ممکن است احتمال ابتلا به بعضی بیماری ها عفونی و انگلی را کاهش دهد.

هدف: هدف از انجام این پژوهش ارزیابی درستی نظریه بالژ در مورد قابلیت تکثیر شوندگی محدود سلولهای اپیدرمی واقع در انتهای قاعده ای فولیکول مو بود.مواد و روش ها: در فولیکول ویبریسای رت رشته های مو یک بار و یا به دفعات متوالی کنده شده و به دنبال آن الگوی تقسیم سلولی و زنجیره وقایع ترمیمی در فولیکول های تیمار شده با روش های اندازه گیری طول رشته ترمیم شده، بافت شناسی فولیکول در حال ترمیم و ایمنوهیستوشیمی (با روش درون روی BrDU به سلول های اپیدرمی) مورد سنجش قرار گرفت.نتایج: بعد از یک بار و یا دفعات متوالی کندن مو، یک ماتریکس اپیدرمی جدید صرفا از فعالیت میتوزی سلول های زاینده اپیدرمی باقیمانده در قاعده فولیکول ایجاد شد و در تشکیل این ماتریکس سلول های ناحیه بالژ نقشی نداشت. این ماتریکس منشا تولید موهای جدیدی شد که با سرعتی معادل همتایان طبیعی خود در فولیکول های تیمار نشده رشد نمودند. طول نهایی موی ترمیم شده در فولیکول های تیمار بسیار بلندتر از مویی بود که معمولا در طی فاز رشد در فولیکول طبیعی ایجاد شده بود.نتیجه گیری: پتانسیل تکثیری سلول های اپیدرمی قاعده فولیکول (بولب) محدود به یک چرخه نمی باشد. بنابراین توقف فاز رشد فولیکول از پتانسیل محدود این سلول ها ناشی نمی شود بلکه احتمالا عوامل دیگری در این فرآیند دخالت دارند.

هدف: در این مطالعه اثر تنش شوری بر فتوسیستم II دستگاه فتوسنتزی جلبک Dunaliella bardawil به عنوان گونه فتوسنتزی مدل جهت روشن نمودن تاثیرات بیشتر این تنش و ارائه راهکارهای مقابله با تنش شوری طی مطالعات آینده بررسی شد.مواد و روش ها: در این مطالعه از تکنیک OJIP-test جهت آنالیز فلوئورسنس کلروفیل a در جلبک D. bardawil (سویه Utex-2538) تحت تنش های شوری 1 به 2 و 1 به 3 مولار نمک، در دو شرایط روشنایی و تاریکی استفاده گردید.نتایج: نتایج نشان داد که در هر دو شرایط نور و تاریکی میزان پارامترهای Fv/Fo، FPo، Yo، FEo،FRo  و PIABS در ابتدای اعمال تنش بطور معنی دار کاهش یافت. در حالی که FDo رو به افزایش نهاد. پس از گذشت ساعات اولیه از اعمال تنش، عملکرد PSII در نمونه های واقع در شرایط تاریکی افزایش نیافت و میزان FDo رو به افزیش نهاد. در صورتی که در نمونه های واقع در شرایط روشنایی با افزایش عملکرد PSII همراه بود.نتیجه گیری: بر طبق نتایج، با کاهش در فعالیت کمپلکس تجزیه کننده آب، میزان انتقال الکترون به فئوفیتین، QA،QB  و سایر پذیرنده های الکترون در زنجیر انتقال الکترون فتوسنتزی کاهش می یابد. از این رو می توان گفت که کمپلکس تجزیه کننده آب نخستین مکانی است که تحت تنش شوری آسیب می بیند. از جهتی بررسی دو شرایط نور و تاریکی همراه با اعمال تنش شوری نشان می دهد که فتوپریود معمولی احتمالا همراه با مکانیسم های وابسته چون فتوسنتز و تولید کلروفیل سبب افزایش کارایی سیستم جلبکی در بازگشت به حالت طبیعی قبل از تنش می شود.

هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز-1 و شیکونین بر افزایش بقا نورونهای دوپامین ساز در برابر مسمومیت پارکینسونی بود.مواد و روش ها: برای افزایش بیان ژن گلوتاتیون پراکسیداز- (GPX-1) 1در نورونهای دوپامین ساز، لنتی ویروس های نوترکیب ناقل این ژن همراه با ژن گزارشگر GFP ساخته شد و برای آلوده سازی نورونها استفاده گردید. بدنبال افزایش بیان GPX-1 در نورونهای آلوده شده به ویروس، میزان بقا این نورونها در برابر مسمومیت پارکینسونی و نیز تیمار آن ها با شیکونین، اندازه گیری شد.نتایج: به دنبال بیان ژن GFP که در زیر میکروسکوپ فلورسنس مشاهده شد، افزایش بیان ژن GPX-1 نیز با تکنیک RT-PCR به اثبات رسید. نتایج این آزمایشات نشان داد که هم افزایش بیان ژن GPX-1 و هم تیمار نورون ها با شیکونین بطور جداگانه ای باعث افزایش معنی داری در بقا این نورونها در برابر مسمومیت پارکینسونی نسبت به نورونهای طبیعی و نورونهای کنترل (آلوده شده با pLV-EGFP) گردید. درصد بقا پس از افزایش بیان GPX-1 در حدود 14 درصد و پس از افزایش شیکونین 11 درصد بیشتر از حالت بدون تیمار برآورد گردید. مهم تر آنکه حضور توام این دو عامل درصد بقا را تا 29 درصد افزایش داد.نتیجه گیری: نتایج حاصله نشان داد که افزایش بیان ژن GPX-1 و تیمار سلول ها با شیکونین علاوه بر آن که بطور جداگانه بر بقا سلول ها در برابر توکسین پارکینسونی تاثیر فزاینده دارند، در صورت حضور هم زمان، یک تاثیر هم افزایی داشته و احتمالا بطور سینرژیک عمل می نمایند.

هدف: هدف از این تحقیق بررسی اثر غلظت های مختلف اکسین (IAA) و کینتین بر جذب و تجمع سرب در گیاه Matthiola flavida بود.مواد و روش ها: جمعیت فلز دوست گیاه M. flavida در شرایط هیدروپونیک کشت داده شد. سپس گیاهان به مدت 14 روز تحت تیمار ترکیب غلظتی یک میکرومولار سرب و غلظت های 0، 1، 10 و 100 میکرومولار IAA و کینتین قرار گرفتند. در پایان آزمایش میزان سرب در بخش هوایی و ریشه آنها توسط دستگاه طیف سنج اتمی اندازه گیری شد. میزان کلروفیل آنها نیز با اسپکتروفتومتر اندازه گیری و محاسبه گردید.نتایج: نتایج افزایش غلظت سرب را به ترتیب در بخش هوایی بیش از 48 و 110 درصد در غلظت های 1 و 10 میکرومولار IAA نسبت به کنترل نشان داد. کاهش معنی دار غلظت سرب بخش هوایی با افزایش غلظت کینتین در محیط کشت مشاهده گردید. غلظت سرب ریشه با افزایش غلظت هورمون های IAA و کینتین در محلول غذایی کاهش معنی داری یافت. تفاوت معنی داری در وزن خشک بخش هوایی در غلظت های مختلف IAA و کینتین نسبت به کنترل مشاهده نشد.نتیجه گیری: افزایش میزان سرب بخش هوایی در گیاه M. flavida در غلظت های پایین IAA مشاهده گردید ولی کینتین اثر مثبت و آشکاری بر بیوماس و غلظت سرب نشان نداد.

هدف: واریکوسل از جمله شایعترین علل ناباروری مردان می باشد که در آن عملکرد بیضه بطور پیشرونده آسیب می بیند. در این مطالعه پارامترهای اسپرمی و همچنین سلامت DNA بین بیماران واریکوسل و افراد بارور مقایسه شد.مواد و روشها: این مطالعه بر روی 55 بیمار مبتلا به واریکوسل با درجه II و III و 25 فرد بارور انجام شد. پارامترهای اسپرمی (تعداد، تحرک و مورفولوژی اسپرم) و سلامت DNA اسپرم بر روی نمونه مایع منی بیماران ارزیابی گردید. جهت ارزیابی میزان شکستگی DNA از روش (terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick end labeling) TUNEL استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون t-test تحلیل شد.نتایج: پارامترهای اسپرمی شامل تعداد، تحرک و مورفولوژی اسپرم به طور معنی داری در بیماران واریکوسل کیفیت پایین تری نسبت به افراد بارور داشتند. همچنین درصد اسپرم های دارای آسیب DNA در این بیماران 1.43±14.34 نسبت به افراد بارور 1.36±9.2 افزایش معنی دار داشت. ارتباط پارامترهای اسپرمی و آسیب DNA اسپرم نشان داد که بین درصد آسیب DNA با غلظت اسپرم رابطه معکوس و با اسپرم های دارای مورفولوژی غیرطبیعی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: افزایش دمای بیضه افراد واریکوسل علاوه بر اینکه سبب کاهش کیفیت پارامترهای اسپرمی می گردد،DNA  اسپرم ها را نیز تحت تاثیر قرار داده و بنابراین این افراد با نقص در روند اسپرماتوژنز مواجه هستند.