زیست شناسی ایران
سال:1390 | دوره:24 | شماره:1 |تعداد مقالات:19

بسیاری از سرطانها در طی درمان با داروهای شیمی درمانی نسبت به اثرات درمانی داروهای مصرفی مقاوم می شوند که به این مقاومت اصطلاحا (Multidrug Resistance) MDR گفته می شود. از مهمترین دلایل مقاومت به دارو، بیان بالای پروتئینهای غشایی وابسته به ATP، از دسته خانواده بزرگ ناقلین غشایی (ABC Transporter) ATP Binding Cassette است. یکی از این پروتئینها (MRP1) Multidrug Resistance Protein 1 می باشد. افزایش بیان ژن MRP1 در بسیاری از رده های سلولهای سرطانی مقاوم به دارو و نیزدر بعضی از سرطانها ثابت شده است. دو مکانیسم مطرح برای افزایش بیان ژن MRP1 شامل افزایش تعداد کپی این ژن و نیز وجود پلی مرفیسمهایی در این ژن می باشد. افزایش بیان ژن MRP1 در بیماران ایرانی لوکمیک مقاوم به درمان ثابت شده اما در هیچیک از این بیماران افزایش تعداد کپی ژن دیده نشده است. در این تحقیق ارتباط بین پلی مرفیسمهای ژن MRP1 و افزایش سطح بیان این ژن در گروهی از بیماران مبتلا به لوسمی حاد و مقاوم به درمان مورد مطالعه قرار گرفت. سطح بیان ژن MRP1، با روش Real-Time RT PCR کمی و با استفاده از RNA استخراج شده از خون محیطی 111 بیمار مبتلا به لوسمی حاد (52 بیمار AML و 59 بیمار ALL) تعیین و با نوع پاسخ به شیمی درمانی مقایسه شد. از بین بیماران فوق، 24 بیمار افزایش بیان این ژن را داشتند که در این دسته از بیماران و تعدادی از افراد سالم پلی مرفیسمهای ژن(G-260C, A-275G, G816A, T825C, G2168A, C2217T, G1299T, G2268A) MRP1  با استفاده از متدSSCP  و Sequencing بررسی شدند. نتایج نشان داد که افزایش سطح بیان ژن MRP1 با بروز مقاومت به شیمی درمانی ارتباط معنی داری دارد ولی هیچیک از این پلی مرفیسمها موجب افزایش بیان این ژن در گروه بیماران مقاوم به درمان نشدند. بنابراین احتمالا عامل دیگری منجر به افزایش بیان این ژن در بیماران فوق می شود.

جنس براسیکا بر حسب میزان اسید اروسیک، به دو گروه عمده تقسیم می شود: گروه اول دارای مقادیر زیاد اسید اروسیک و دسته دوم دارای مقادیر کم اسید اروسیک هستند. روغنهای دارای مقادیر بالای اسید اروسیک برای مصارف مختلف صنعتی و واریته هایی با قدرت تولید مقادیر کم اسید اروسیک برای مصارف خوراکی مطلوب می باشند. در این تحقیق جداسازی ژن و راه انداز اختصاصی مسوول بیوسنتز آنزیم b -ketoacyl-CoA synthase (KCS) و تاثیر آن بر میزان اسید اروسیک در بذر گیاه کلزا مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور دو جفت آغازگر طراحی و با استفاده از تکنیک PCR از منبع DNA ژنومی اقدام به جداسازی ژن و راه انداز گردید. ژن و راه انداز ابتدا در ناقل عمومی pSK+ همسانه سازی و پس از تعیین توالی و تایید نهایی، در پلاسمید بیانی گیاهی (pBI121) همسانه سازی شدند. پلاسمید حاوی ساختار دست ورزی شده به واسطه Agrobacterium به گیاه کلزا منتقل گردید. به منظور اثبات انتقال ژن به گیاه آنالیزهای مولکولی PCR،Dot blot  و Southern blot روی گیاهان انجام شد. در نهایت عملکرد ژن و تاثیر سازه منتقل شده از طریق ارزیابی میزان تغییرات اسید اروسیک روغن گیاهان تراریخت در مقایسه با گیاه شاهد توسط روش کروماتوگرافی گازی (GC) مشخص گردید. نتایج نشان داد که در 4 گیاه تراریخت میزان اسید اروسیک افزایش چشمگیر نشان داد. بیشترین بیان سازه منتقل شده در نمونه شماره 4 مشاهده گردید که در آن میزان اسید چرب C22: 1 به حدود 13 درصد نسبت به 1.1 درصد در گیاه شاهد رسید.

قارچهای بیماریزای کلزا که سالانه خسارت زیادی را به این محصول وارد می کنند برای نفوذ در گیاه، با ترشح آنزیمهایی باعث تجزیه مولکولهای دیواره سلولی آنها می شوند. در طی تکامل در گیاهان، پروتئینهایی برای مهار این آنزیمها بوجود آمده است. PGIP1 از جمله این پروتئینها بوده که قدرت نفوذ قارچ در گیاه را مهار می نماید. در این تحقیق با توجه به اینکه آنتی بادی علیه پروتئین PGIP1 لوبیا به صورت تجاری موجود نمی باشد و از طرفی جهت تایید بیان PGIP1 در گیاهان کلزای تراریخت بدست آمده نیاز به آنتی بادی مربوطه می باشد، لذا اقدام به تولید پروتئین PGIP1 در سیستم پروکاریوتی و استفاده از آن جهت تولید آنتی بادی علیه آن گردید. بدین منظور ژن کد کننده PGIP1 کلون شده در pUC19 بوسیله آغازگرهای اختصاصی RB وRB2H  (به ترتیب حاوی سایتهای Nde1 و Xho1) تکثیر و پس از هضم با این دو آنزیم در ناقل pET26b (+) کلون گردید. پلاسمید حاصله پس از تاییدهای مولکولی به میزبان بیانی E. coli BL21 (DE3) pLysS منتقل گردید. جهت بهینه سازی شرایط بیان ژن مورد نظر، شرایط مختلفی شامل، غلظتهای متفاوت IPTG، دماهای متفاوت کشت و OD زمان القا در کلونیهای متفاوت مورد بررسی قرار گرفت و نهایتا OD=0.3، دمای 37 درجه سانتی گراد وIPTG=0.5mM  بعنوان بهترین شرایط بیانی معرفی گردید. از آنجا که توالی هیستیدین در انتهای پروتئین کد شده وجود دارد، جهت تایید بیان پروتئین PGIP1 توسط آزمون وسترن بلات از آنتی بادی Anti-His استفاده گردید. پروتئین خالص شده در شش نوبت به دو خرگوش تزریق شد. جهت بررسی میزان تیتر آنتی بادی از آزمون الایزا استفاده گردید. از آنتی بادی تولید شده جهت تایید بیان پروتئین PGIP1 تولید شده در گیاهان کلزای تراریخت استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون وسترن بلات وجود پروتئین مورد نظر را در پروتئینهای استخراج شده از برگ گیاهان کلزای تراریخت در مقایسه با کلزای غیر تراریخت تایید نمود.

تشکیل آمیلوئید در پروتئین های غیر بیماری زا تحت تاثیر برخی حلال های قابل امتزاج با آب مثل الکل ها کمتر مطالعه شده است. در تحقیق حاضر فرآیند تشکیل آمیلوئید در آپوالکل دهیدروژناز مخمر (apoІ-YADH) که در اثر تخلیه اتم روی ساختاری تهیه شده، در محیط آب-متانول ارزیابی گردید. ایجاد آمیلوئید به کمک معرفهای Congo Red و Thioflavin T و استفاده از روش های طیف سنجی فلورسانس و دو رنگ نمایی دورانی مورد مطالعه قرار گرفت. تشکیل آمیلوئید در apoІ-YADH تابع غلظت متانول است و از ترتیب (%80>%70>%60>%40>%20) پیروی می کند. روند تشکیل آمیلوئید در آنزیم همراه با انتقال ساختار از حالت طبیعی (Native) به حالت غنی از صفحات بتا (b- sheet rich) است. مطالعات توسط طیف سنجی دو رنگ نمایی دورانی (far-UV CD) چنین تغییرات ساختاری در آنزیم را به خوبی تایید نمود.

جنس گرگ تیغ یا دیو خار (Lycium) از تیره Solanaceae، زیر تیره Solanoideae و طایفه Lycieae با بیش از صد گونه گیاهی، عمدتا در مناطق خشک و نیمه خشک جهان پراکنش دارد. اکثر مطالعات فیلوژنی و جغرافیای زیستی جنس Lycium بر اساس گونه های آمریکای شمالی و جنوبی و برخی از گونه های دنیای قدیم انجام شده است. در این تحقیق، برای مطالعه روابط فیلوژنی Lycium های دنیای قدیم و همبستگی جغرافیای زیستی گونه های دنیای جدید و قدیم، گونه های ایران در کنار بسیاری از گونه های دنیای جدید و دنیای قدیم و بر اساس دو ژن trnL-F (کلروپلاستی) و ژن ITS (هسته ای) بررسی شدند. بررسیهای انجام شده بر اساس توالی نواحی مشخص شده نشان می دهد گونه های دنیای قدیم بر خلاف برخی مطالعات پیشین یک مجموعه چند نیا را تشکیل می دهند. از طرفی جنسLycium  ابتدا در دنیای جدید (آمریکای جنوبی) به وجود آمده، سپس به آفریقا و از آنجا به یوراسیا انتقال یافته است. مسیر بعدی نقل و انتقالات از آفریقای جنوبی و یوراسیا به استرالیا می باشد. بر اساس نتایج این تحقیق استرالیا نقطه نهایی نقل و انتقالات جنس Lycium می باشد.

به منظور بررسی تنوع زیستی و ترکیب گونه های علفی در ارتباط با خشکه دارها و درختان باد افتاده، جنگل سرد آبرود چالوس واقع در استان مازندران مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور در خشکه دارهای سرپا در دایره ای به شعاع 5 متر به مرکزیت خشکه دار و در درختان افتاده مستطیلی به عرض 4 متر (2 متر از طرفین خشکه دار) و به طول خود آنها، گونه های علفی شناسایی و درصد پوشش آنها اندازه گیری و ثبت شد. در فاصله 20 تا 30 متری و در جهات متفاوت از خشکه دار، تعداد 2 تا 3 پایه درخت سالم که از نظر گونه، قطر و ارتفاع مشابه خشکه دار بودند به عنوان شاهد انتخاب شدند. ترکیب گونه های علفی در رویشگاههای مختلف نشان داد که در رویشگاه خشکه دار بیشترین درصد حضور مربوط به گونه هایRubus caesius ،Phylitis scolopendrium ،Carex acutiformis ، Oplismenus undulatifolius و Pteridium aquilinum است. در حالی که در رویشگاه مربوط به درختان سالم بیشترین درصد حضور به گونه هایEuphorbia amygdaloides ، Oplismenus undulatifolius و Asperula odorata اختصاص دارد. همچنین نتایج این بررسی نشان داد که بیشترین مقادیر شاخص تنوع سیمپسون و یکنواختی پیت به پیرامون خشکه دار سرپا و کمترین مقادیر آنها به ترتیب به پیرامون درختان سالم سرپا و درختان افتاده تعلق داشت. درخت سالم سرپا دارای بیشترین مقادیر غنای گونه ای مارگالف بوده و کمترین مقادیر آن به خشکه دار سرپا تعلق داشت. اختلاف معنی داری در بین شاخصهای مذکور در رویشگاههای مورد بررسی وجود نداشت.

تنش شوری یکی از عوامل محیطی محدود کننده رشد و نمو و تولید محصول در گیاهان می باشد. در این مطالعه آثار تنش شوری بر برخی پارامترهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی در سه گونه وحشی سیب زمینی با مقاومتهای متفاوت به شوری، با نامهای Solanum acaule (متحمل)، Solanum stolonifernum (نیمه حساس) و Solanum bulbosum (حساس) در کشت درون شیشه ای مورد بررسی قرار گرفت. غلظتهای 0، 40، 80، 120 میلی مولار کلرید سدیم به محیط کشت مایع موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 3 درصد ساکارز و فاقد هورمون اضافه گردید. جداکشت های ساقه حاوی گره و برگ در این محیط قرار داده شد و پس از 5 هفته برخی تغییرات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی ایجاد شده مورد سنجش قرار گرفت. در گونه های S. stoloniferum و S. bulbosum تنش شوری باعث کاهش ارتفاع ساقه، مقادیر کلروفیل a، b، کلروفیل کل، کاروتنوئیدها و مخزن آسکوربات گردید در حالی که مقدار پرولین، مالون دآلدئید، سایر آلدئیدها و درصد نشت یونی افزایش نشان داد. در گونه S. acaule تنش شوری تاثیری بر ارتفاع ساقه، مقدار مالون دآلدید، مخزن آسکوربات و درصد نشت یونی نداشت ولی باعث افزایش مقدار کلروفیل کل، کاروتنوئیدها و پرولین گردید و تنها در غلظت 120 میلی مولار مقدار سایر آلدئیدها نیز افزایش یافت. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد پراکسیداسیون غشا و درصد نشت یونی پارامترهای مناسبی برای بررسی میزان مقاومت به شوری و غربال گری گونه های خودروی سیب زمینی می باشد.

این تحقیق به موازات یکی از طرحهای تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات جنگل و مرتع چمستان صورت گرفته است. در این طرح کاملا تصادفی، بلند مازو به دو صورت خالص و آمیخته به نسبت 50 درصد به 50 درصد با هر یک از گونه های آزاد، افرا پلت، داغداغان و ممرز کشت شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی این رویشگاه جنگلی با استفاده از معیار میزان انتقال درونی یا بازیافت عناصر غذایی برگها قبل از خزان بوده است. نمونه برداری برگهای سبز هر یک از گونه ها و در هر یک از تیمارها در مردادماه و برای برگهای در حال خزان در آذرماه صورت گرفت و عناصر غذایی آنها در آزمایشگاه مورد اندازه گیری قرار گرفت. میزان انتقال درونی یا بازیافت عناصر غذایی برگها محاسبه گردید. نتایج این تحقیق نشان داده است که پس از گذشت 12 سال از جنگل کاری درختان بلوط بیشترین و کمترین بازیافت فسفر را به ترتیب در آمیختگی با داغداغان و آزاد داشته اند. همچنین بیشترین بازیافت پتاسیم در تیمار بلوط خالص و کمترین آن را تیمار آمیخته افرا داشته اند. از نظر بازیافت نیتروژن تفاوت معنی داری میان درختان بلوط در تیمارهای مختلف مشاهده نشده است. این موضوع سودمند بودن جنگل کاریهای آمیخته بلوط با آزاد و افرا را نسبت به جنگل کاری خالص بلوط و بلوط+داغداغان در زمینه پایداری چرخه عناصر غذایی اکوسیستم نشان می دهد. درختان ممرز کمترین بازیافت نیتروژن را در برگهای خود داشته اند و می توانند در اصلاح C/N خاک موثر باشند. درختان داغداغان و آزاد به ترتیب کمترین بازیافت عناصر فسفر و پتاسیم را در میان گونه های همراه داشته اند. نتایج این تحقیق می تواند در انتخاب گونه های درختی برای جنگل کاریها و طرحهای بهره برداری مناسب به منظور دستیابی به حاصل خیزی مطلوب رویشگاه و حفظ عناصر غذایی سودمند باشد.

زعفران از محصولات مهم زراعی ایران، گیاهی چند ساله است که تکثیر آن از طریق بنه ها صورت می گیرد. میزان محصول زعفران معمولا 5 الی 6 سال بعد از کشت اولیه کاهش می یابد به همین دلیل کشاورزان اقدام به کشت مجدد بنه های جدید زعفران یا کشت جایگزین می نمایند. سورگوم می تواند یکی از نامزدهای احتمالی کشت جایگزین باشد. از این رو در تحقیق حاضر تلاش گردید تا اثر عصاره برگ، بنه و گلپوش زعفران بر روی جوانه زنی و تغییر تعدادی از پارامترهای رشد چهار رقم سورگوم در مرحله اولیه استقرار آنها بررسی شود. با استفاده از پودر خشک اندامهای مختلف زعفران، عصاره های آبی در غلظتهای صفر (آب مقطر)، 1، 2 و 4 درصد (w/v) و عصاره های الکلی در غلظتهای صفر (آب مقطر)، 0.25، 0.5 و 1 درصد (w/v) تهیه گردید و بذرهای سترون شده سورگوم با روش کاغذ صافی مرطوب تحت تاثیر ترکیبات دگر آسیب زعفران قرار داده شد. کلیه آزمایشها به صورت طرح آماری فاکتوریل در قالب بلوکهای کاملا تصادفی با 4 تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد عصاره های آبی و الکلی فوق درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه، ساقه، برگ و وزن تر و خشک دانه رستهای تمامی ارقام سورگوم را کاهش داد. تحت اثر مواد دگرآسیب، رشد ریشه نسبت به برگ و ساقه به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت. اندازه گیری وزن خشک ساقه و ریشه نیز نشان داد که میزان تجمع زیتوده در ساقه کمتر تحت تاثیر قرار می گیرد. علی رغم رشد کمتر ریشه محتوای آب دانه رستها تغییر محسوسی نکرد بنابراین به نظر می رسد که سورگوم از طریق تنظیم اسمزی و اثر رقت بر شرایط دشوار غلبه می کند. با مقایسه اثرات دگر آسیبی اندامهای گوناگون زعفران به نظر می رسد که اثر بازدارندگی رشد عصاره گلپوش و برگ شدیدتر از عصاره بنه می باشد. همچنین نتایج نشان داد با توجه به ویژگیهایی نظیر کاهش سرعت جوانه زنی، کاهش طول ریشه و وزن خشک ریشه و ساقه، کاهش نسبت طول ریشه به ساقه، رقم علوفه ای اسپیدفید حساس ترین رقم مورد مطالعه بود. اما ارقام دانه ای کیمیا و پیام با وجود آن که درصد جوانه زنی و سرعت جوانه زنی آنها کمتر بود، اما در روزهای پس از جوانه زنی با داشتن سطح برگی بزرگتر، عدم تاثیر مواد دگر آسیب زعفران بر رشد طولی ساقه و افزایش نسبی وزن خشک ریشه و ساقه مقاوم تر بودند.

منطقه مارمیشو در 70 کیلومتری شمال غربی شهرستان ارومیه در میان دره ای طولانی به مساحت 184 کیلومتر مربع واقع شده است. روش جمع آوری گیاهان، روش مرسوم مطالعات فلوریستیک بوده است. نمونه های جمع آوری شده بر اساس روشهای مرسوم تاکسونومی گیاهی و به کار گیری منابع لازم شناسایی شده و تیره، جنس و گونه هر یک تعیین گردید. شکل زیستی هر یک از عناصر گیاهی منطقه با استفاده از روش Raunkier مشخص شد. این بررسی نشان داد که در منطقه مارمیشو 47 گونه درختی و درختچه ای متعلق به 18 تیره وجود دارد. بررسی کوروتیپ گونه ها نیز بیانگر این است که از 47 گونه، 29 گونه ایرانو- تورانی و گونه Ulmus Boissieri GRUDZ. نیز اندمیک می باشد.

تاموکسیفن یک آنتی استروژن غیراستروئیدی است که برای درمان سرطان سینه تجویز می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تاموکسیفن بر میزان استروژن و ساختار تخمدان در موشهای صحرایی ماده می باشد. یک گروه از موشهای نابالغ (سن 45 روز و وزن تقریبی 90 گرم) به مدت 10 روز متوالی دز 800 میکروگرم تاموکسیفن بر کیلوگرم وزن بدن را در حلال (شامل اتانول 60 درصد و سرم فیزیولوژی) به صورت خوراکی دریافت نمود. گروه دوم در این مدت، فقط حلال دریافت نموده و گروه کنترل هیچ ماده ای دریافت ننمود. پس از پایان تیمار، غلظت استرادیول پلاسما حیوانات توسط روش ELISA اندازه گیری شد و برشهای 5 میکرومتری از تخمدان با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی گردید. نتایج نشان دادند که غلظت استرادیول در گروه دریافت کننده تاموکسیفن، کاهش چشمگیری در مقایسه با گروه کنترل داشت (P<0.05). همچنین کاهش در وزن بدن، قطر تخمدان، تعداد فولیکول بدوی، اووسیت اولیه، فولیکول در حال رشد، فولیکول گراف، جسم زرد و تعداد سلولهای موجود در جسم زرد در این گروه مشاهده گردید. بعلاوه قطر اووسیت اولیه، جسم زرد، قطر سلولهای موجود در جسم زرد و ضخامت لایه گرانولوزا در فولیکول گراف حیوانات گروه تجربی کاهش معنی داری نشان داد(P<0.05) . این مطالعه نشان می دهد که تاموکسیفن می تواند توانایی تولید مثل را در موشهای صحرایی ماده ای که در زمان قبل از بلوغ، تاموکسیفن دریافت نمودند، کاهش دهد.

خانواده کرونومیده (پشه های غیر گزنده) گروهی از حشرات راسته دو بالان می باشند. مرحله لاروی بسیاری از آنها در آب سپری می شود و اغلب فراوان ترین فون کف زی در بسیاری از اکوسیستمهای آبی به شمار می روند. کرونومیده ها به سبب دامنه تحمل اکولوژیکی وسیع، پراکنش جهانی دارند. به علت اینکه پراکنش لاروها با محیطی که در آن زندگی می کنند ارتباط نزدیکی دارد، از آنها به عنوان شاخصهای آلودگی آب، تغییرات آب و هوا و طبقه بندی دریاچه ها استفاده می شود. آنها همچنین در پردازش مواد آلی و زنجیره های غذایی جوامع آبی نقش مهمی را ایفا می کنند. با توجه به اهمیت این خانواده در زیستگاههای آبی، این تحقیق می تواند به عنوان راهنمایی برای مطالعات اکولوژیک و تاکسونومیک مورد استفاده قرار گیرد. در این پژوهش، پنج ایستگاه در مسیر رودخانه گلپایگان انتخاب گردید و شش نوبت نمونه برداری از مرداد 1382 تا تیر 1383 از محل ایستگاههای تعیین شده انجام شد. پس از نمونه برداری، لاروهای کرونومیده جدا سازی و شمارش شده و در محلول نگهدارنده، نگهداری شدند. سپس از نمونه ها لام دائمی تهیه شد و با استفاده از میکروسکپ فاز کنتراست و به کمک کلید های شناسایی موجود که بر مبنای خصوصیات مرفولوژیک لاروها می باشند، چهار زیرخانواده و 33 جنس از این خانواده شناسایی و معرفی شدند. همچنین تاثیر برخی عوامل فیزیکی و شیمیایی و تاثیر ایستگاه و فصل بر فراوانی و پراکنش لاروها بررسی گردید. از میان عوامل بررسی شده به کمک روش آماری آنالیز کوواریانس دما، اکسیژن، سرعت جریان آب، هدایت الکتریکی آب، جنس بستر، فصل و ایستگاه بر فراوانی لاروهای کرونومیده تاثیر معنی داری داشتند.

سازگاری ماهیان هیبرید تریپلوئید حاصل از آمیزش ماهی آزاد دریای خزر (نر) و قزل آلای رنگین کمان (ماده) در انتقال مستقیم به آب با شوریهای 6، 12 و 18 در هزار مورد بررسی قرار گرفت. روند تغییرات اسمولالیته پلاسمای خون، پراکنش و تعداد سلولهای کلراید و همچنین بیان ژن زیر واحد a1b آنزیم Na+-K+-ATPase بافت آبشش با روشهای اسمومتری، بافت شناسی، ایمونوهیستوشیمی و بیان ژن بررسی گردید. نتایج حاصل پس از طی دوره 10 روزه سازگاری ماهیان با آب شور نشان داد که ماهیان هیبرید تریپلوئید در تیمار 6 در هزار هیچ گونه تلفاتی نداشته ولی در تیمارهای 12 و 18 در هزار میزان بقا به ترتیب 77 و 60 درصد بود. به دنبال انتقال گونه مذکور به سطوح مختلف شوری تغییری در الگوی پراکنش سلولهای کلراید ایجاد نشد و سلولهای کلراید بر روی لاملا، پایه و بین لاملا پراکنش داشتند. در مطالعه بافت شناسی، برخی تغییرات ریخت شناسی خاص از جمله پیوستگی لاملا در نتیجه انتقال به شوری در ماهیان هیبرید مشاهده گردید. نتایج مطالعات ایمونوهیستوشیمی نشان داد، که بیشترین تعداد سلولهای کلراید لاملایی و بین لاملایی در تیمار 18 در هزار وجود دارد. تغییرات بیان ژن زیر واحدa1b  آنزیم Na+-K+-ATPase در ماهیان هیبرید روند منظمی را نشان نداد. با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد ماهیان هیبرید توانایی لازم در مقابله با شوری و سازگاری با آن را ندارند.

به منظور شناسایی فون شب پره های خانواده Crambidae در شهرستانهای فسا و جهرم بررسیهایی طی سالهای 85 و 86 انجام شد. نمونه ها با استفاده از تله نوری جمع آوری گردید. طی این تحقیق 13 گونه از 9 جنس که مربوط به سه زیر خانواده می باشد شناسایی شد. گونه های Ancylolomia tentaculella و Thyridophora furia برای اولین بار از استان فارس گزارش می شوند.

نقش زئولیت طبیعی (Clinoptlite) به عنوان خصوصیات ضد میکروبی و قارچی در دستگاه گوارش و ضد افلاتوکسین در جیره غذایی و کاهش عناصر رادیو اکتیو در انسان، دام و آبزیان نظیر قزل آلا به اثبات رسیده است و از آنجایی که در ارتباط با عملکرد زئولیت طبیعی در جیره غذایی ماهی سفید و اثرات آن مطالعاتی صورت نگرفته است، به همین منظور یک آزمایش 60 روزه در سالن پرورش دانشکده منابع طبیعی با استفاده از زئولیت طبیعی در سطوح صفر (شاهد) 1، 2، 3 و 4 درصد انجام شد. و تعداد 300 قطعه بچه ماهی سفید به میانگین وزنی 0.32±2.2 گرم بین 15 عدد مخزن فایبر گلاس 500 لیتری که با 400 لیتر آب تازه و فیلتره، پر شده بود، به طور تصادفی توزیع شدند. نتایج نشان داد که عوامل رشد مانند افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، درصد بقا و ضریب تبدیل غذا در تیمار 5 با سطح زئولیت 4 درصد به طور قابل ملاحظه ای بهبود یافتند و اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها نشان دادند (P<0.05). عوامل رشد در تیمارهای حاوی زئولیت به طور معنی داری بیشتر از شاهد بودند (P<0.05). ترکیبات شیمیایی لاشه (مواد مغذی) بچه ماهی سفید در کلیه تیمارها اختلاف معنی داری نشان نداد (P>0.05). اثر زئولیت طبیعی در این آزمایش به عنوان یک مکمل اضافه کننده در جیره غذایی ماهی سفید به میزان 4 درصد اثرات مثبتی بر روی شاخصهای رشد آن داشته است.