مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سال:1392 | دوره:31 | شماره:3 (پی در پی 99) |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: پری ایمپلنتیت واکنش التهابی غیرقابل برگشت بافت های نرم و سخت در اطراف یک ایمپلنت فانکشنال است. یکی از راهکارهای درمانی آن ایمپلنتوپلاستی است. این روش، صاف کردن و پالیش کردن سطوح زبر ایمپلنت هایی که به محیط دهان اکسپوز شده اند، توسط وسایل چرخشی می باشد که باید با احتیاط انجام شود زیرا ممکن است باعث افزایش درجه حرارت در اطراف بدنه ایمپلنت و استخوان احاطه کننده اش گردد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میکرومورفولوژی و تغییرات حرارتی بدست آمده از وسایل چرخشی متفاوت و وسیله پیزوالکتریک پس از ایمپلنتوپلاستی بود.مواد و روشها: در مطالعه آزمایشگاهی حاضر 48 سطح فیکسچر Intra lock با شش روش پالیش توسط فرزهای کارباید شش و دوازده پره، فرزهای الماسی با سایز متوسط ذرات 30 و 90 میکرومتر و سرقلم های پیزوسرجری 0T1 (سایز ذرات=91 میکرومتر) و 0P5 (سایز ذرات=30 میکرومتر) به صورت منفرد یا متوالی برای 60 ثانیه دریل شدند. تغییرات در حرارت هر 5 ثانیه ثبت شد. زبری سطوح آماده شده توسط پروفایلومتر برای پارامترهای Ra2 و Ra1 (روش پالیش منفرد)، Rz2 و Rz1 (روش پالیش متوالی) اندازه گیری و سطوح توسط میکروسکوپ الکترونی اسکن کننده field emission ارزیابی شدند. یافته ها: تغییرات حرارتی گروه پیزوسرجری تفاوت آماری معنی داری با دو گروه دیگر نشان داد (حداکثر افزایش حرارت 1.2oC). تفاوت آماری معنی داری بین فرزهای الماسی و کارباید در تغییرات حرارتی دیده نشد و در هر دو گروه حرارت نسبت به نقطه آغاز کاهش داشت. میانگین شاخص Ra در گروه پیزوالکتریک (1.57±0.23) بطور مشخصی پایین تر از گروه های الماسی (P<0.05، 2.45±0.40) و کارباید (P<0.05، 2.10±0.28) بود. همچنین این شاخص در گروه کارباید بطور معنی داری پایین تر از گروه الماسی بود (P<0.05). پارامتر Rz1 در گروه های کارباید و الماسی بطور مشخصی بالاتر از گروه پیزوالکتریک بود. تفاوت معنی داری بین سه گروه از نظر شاخص Rz2 دیده شد. حداقل میزان این شاخص در گروه پیزوالکتریک و حداکثر آن در گروه الماسی بود.نتیجه گیری: این مطالعه آزمایشگاهی نشان داد که ایمپلنتوپلاستی با وسایل چرخشی و پیزوالکتریک در شرایط خنک کننده مناسب، حرارت زیادی تولید نمی کند که بتواند باعث صدمه به بافت نرم یا استخوان اطراف ایمپلنت تحت درمان شود. وسیله پیزوالکتریک در روش های منفرد و متوالی سطح صاف تری را نسبت به فرزها ایجاد کرد که می تواند برای ایمپلنتوپلاستی مفید باشد.

سابقه و هدف: پرفوراسیون فورکای دندان یکی از حوادث حین درمان است که پیش آگهی درمان اندودنتیک را به گونه ای جدی تحت تاثیر قرار می دهد. پیش آگهی درمان ناحیه پرفوراسیون فورکا، به پیشگیری از عفونت باکتریایی در ناحیه پرفوراسیون بستگی دارد. بنابراین استفاده از یک ماده دارای سازگاری بافتی برای ایجاد مهر و موم کامل ناحیه پرفوراسیون دارای اهمیت فراوان است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان ریزنشت MTA و OCP در پرفوراسیون های ناحیه فورکا انجام گرفت.مواد و روشها: در مطالعه تجربی حاضر 70 دندان مولر مندیبل انسان با ریشه های متباعد، ناحیه فورکای دست نخورده و آپکس فرم گرفته انتخاب شدند. دندان ها بطور تصادفی به چهار گروه، دو گروه آزمایشی، (30=n) و دو گروه کنترل مثبت و منفی (5=n) تقسیم شدند. سپس حفره پرفوراسیون در کف فورکای هر دندان ایجاد گردید. در گروه های آزمایشی یک و دو، حفره پرفوراسیون به ترتیب با OCP و MTA ترمیم شد. در گروه کنترل مثبت، حفره پرفوراسیون توسط هیچ ماده ای مسدود نگردید و در گروه کنترل منفی حفره پرفوراسیون ایجاد نگشته، در هر گروه، حفره دسترسی توسط cavit ترمیم گردید. دندان ها به مدت 48 ساعت در محیطی با رطوبت 100 % قرار داده شدند. سپس اپکس ریشه ها بوسیله موم چسب مسدود شدند و همه نواحی خارجی دندان، به جز 0.5 میلی متر اطراف حفره پرفوراسیون، توسط دو لایه لاک ناخن پوشیده شد. نمونه ها به مدت چهار روز در جوهر هندی غوطه ور و سپس در جهت باکولینگوالی برش زده شده، قطعات از هم جدا شدند. میزان نفوذ رنگ بوسیله استریومیکروسکوپ و با بزرگنمایی 25 برابر، مورد بررسی قرار گرفت. داده های بدست آمده توسط آزمون آماری T مستقل مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: در گروه کنترل منفی هیچگونه ریزنشتی مشاهده نگردید. در گروه کنترل مثبت، رنگ به طور کامل از تمامی دیواره ها نفوذ کرده بود. میزان نفوذ رنگ در گروه های آزمایشی OCP و MTA به ترتیب 1.64 و 1.22 میلی متر بود. آنالیز آماری داده ها نشان داد که قابلیت سیل کنندگی MTA بطور معنی داری بیشتر از OCP می باشد (P<0.0001).نتیجه گیری: OCP از نظر قابلیت سیل کنندگی نمی تواند جایگزین قابل قبولی برای MTA باشد.

سابقه و هدف: استحکام اتصال برشی از خصوصیات مکانیکی بسیار مهم و قابل توجه در دوام کلینیکی ترمیم های همرنگ دندان است. سال هاست که جهت پلیمریزاسیون کامپوزیت از دستگاه های هالوژن با روش کانونشنال استفاده می شود. در سال های اخیر دستگاه های (Light Emitting Diode (LED به بازار عرضه شده اند. با توجه به عمر طولانی تر آنها، عدم نیاز به فیلتر و عدم تولید حرارت، تمایل به استفاده از آنها در حال افزایش است. با توجه به مطالب فوق، مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه سه نوع متفاوت نوردهی LED با روش معمول (Quartz Tungsten Halogen (QTH و تاثیر آنها بر استحکام باند برشی صورت گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی شصت دندان پره مولر سالم و بدون پوسیدگی، پس از ضدعفونی شدن توسط هیپوکلریت سدیم و پاکسازی با قلم جرمگیری، به چهار گروه پانزده تایی تقسیم شدند. پس از اکسپوز شدن توسط دیسک فلزی روی سطح عاجی هر کدام از نمونه ها، ترمیم کامپوزیت با کمک مولد پلاستیکی شفاف انجام گرفت. ترمیم ها در هرگروه با عامل باندینگ single bond باند شده، با دستگاه لایت کیور QTH و با سه روش متفاوت نوردهی LED سخت شدند. سپس استحکام باند نمونه ها توسط دستگاه اینسترون سنجیده شد و در نهایت نتایج توسط آزمون های آماری آنالیز واریانس یکطرفه و Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون آماری واریانس یک طرفه نشان داد که بین گروه ها اختلاف آماری معنی داری وجود دارد (P<0.05). بیشترین مقدار استحکام باند مربوط به گروه LED- ramped با 114.68 نیوتن (22.94 مگاپاسکال) و کمترین مقدار مربوط به روش LED Pulse با میانگین 3570.35 نیوتن (14.70 مگاپاسکال) بود. در مقایسه های دو به دوی انجام شده بین 4 گروه با استفاده از آزمون Tukey، تمامی گروه ها به جز QTH با میانگین 99 نیوتن (19.80 مگاپاسکال) و LED conventional با میانگین 86.78 نیوتن (17.35 مگاپاسکال) با هم تفاوت معنی داری داشتند (P<0.05). نتیجه گیری: با توجه به تحقیق صورت گرفته می توان نتیجه گیری کرد که استفاده از دستگاه LED با روش ramped نسبت به دستگاه QTH (گروه کنترل)، نتایج بهتری دارد (P=0.38). همچنین روش کانونشنال LED با QTH قابل مقایسه است (P=0.169).

سابقه و هدف: لثه چسبنده یکی از عوامل مهم در پیش آگهی درمان های پریودنتال و میزان طبیعی عمق سالکوس لثه یکی از علائم سلامت پریودنشیوم محسوب می شود. مقادیر عرض لثه چسبنده و عمق سالکوس لثه در سه دوره دندانی متفاوت گزارش شده اند. هدف از انجام این تحقیق تعیین عرض لثه چسبنده و عمق سالکوس لثه در سه دوره سیستم دندانی در دانش آموزان 15-3 ساله شهر اصفهان در سال 1380 بود.مواد و روشها: مطالعه به صورت توصیفی مقطعی بر روی 360 نفر (120 نفر در هر دوره) که واجد شرایط ورود به مطالعه بوده، به صورت تصادفی خوشه ای از 30 مدرسه از شهر انتخاب شده بودند با روش مشاهده، معاینه کلینیکی دهان و ثبت در پرسشنامه انجام شد. دو معاینه کننده کالیبره دندان های شیری و دائمی شاخص را انجام و عمق سالکوس لثه (فاصله لبه آزاد لثه تا عمیق ترین محلی که پروب وارد می شد) با پروب و عرض لثه کراتینیزه (فاصله میان لبه آزاد لثه تا Mucogingival junction) با کولیس ورنیه یا پروب اندازه گیری و عرض لثه چسبنده با کسر دو مقدار از یکدیگر تعیین گردید. مقادیر عمق سالکوس لثه و عرض لثه چسبنده در پرسشنامه ثبت و برحسب سیستم دندانی، ناحیه قدامی، خلفی و میانی و همچنین سایر متغیرها با آزمون های ANOVA، T و Tukey مقایسه شدند.یافته ها: عرض لثه چسبنده در سه سیستم تکاملی دندانی شیری، مختلط و دائمی به ترتیب 2.60±1.02، 2.56±1.23 و 2.73±1.35 میلی متر به دست آمد. سطح لینگوال ناحیه خلفی فک پایین بیشترین مقادیر عرض لثه چسبنده را در هر سه سیستم نشان داد. همچنین عمق سالکوس لثه دندان های دائمی در سه ناحیه قدامی، میانی و خلفی، در دو فک بالا و پایین و در سه سطح باکال، لینگوال و پالاتال) بیشتر از دندان های شیری بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه، عرض لثه چسبنده در سیستم دندانی دائمی از سیستم دندانی شیری و مختلط بیشتر و عمق سالکوس لثه در دندان های دائمی بیش از دندان های شیری و کمتر از دندان های سیستم دندانی مختلط بود. عرض لثه چسبنده با افزایش سن افزایش یافته ولی بر اساس جنس متفاوت نبود. همچنین عرض لثه در فک پایین کمتر از فک بالا و در سطح لینگوال بیشتر از سطح باکال بود.

سابقه و هدف: عوامل متعددی در پوسیدگی دندان موثر و بر الگوهای مراقبت دهان و دندان تاثیرگذار می باشند. مطالعات محدودی در شناسایی این عوامل و تاثیر آنها در مراقبت دهان و دندان از نگاه دانش آموزان انجام گرفته اند. مطالعه حاضر با هدف تبیین عوامل ایجاد کننده پوسیدگی دندان از نگاه دانش آموزان صورت پذیرفت. مواد و روشها: این مطالعه با رویکرد کیفی آنالیز محتوا از 18 دانش آموز 8 مدرسه راهنمایی، از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته انفرادی، ژورنالنویسی و بحث گروهی با استفاده از نمونه گیری مبتنی بر هدف در سال 91-90 در شهر تهران انجام گرفت. پس از کسب رضایت آگاهانه، داده ها جمع آوری، ضبط، دست نویس و به روش تحلیل محتوا مرسوم تجزیه و تحلیل گردیدند. جهت حمایت از صحت و استحکام داده ها، معیار مقبولیت، تایید پذیری و انتقال پذیری لحاظ شد.یافته ها: از تجزیه و تحلیل داده ها 4 تم «شرایط سخت مراقبت»، «درماندگی در مراقبت»، «عدم کنترل پوسیدگی دندان» و «درک ناملموس از عوامل پوسیدگی دندان» استخراج شدند. شرکت کنندگان در مطالعه بر تجارب فردی در مراقبت از دهان و دندان، بی توجهی به بهداشت دهان و دندان، ترس از دندانپزشکی و کمبود آگاهی و مهارت در این زمینه تاکید داشتند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه، عوامل ایجاد کننده پوسیدگی دندان را از نگاه دانش آموزان بیان و بر نقش خود فرد، والدین، دندانپزشک و جامعه در این زمینه تاکید کردند. یافته های این مطالعه می تواند زمینه ساز مداخلات ارزشمند در حیطه سلامت دهان و دندان گردد اما درک فرآیندهای استرس مرتبط با ترس دندانپزشکی، تبیین موانع و مشکلات سلامت دهان و دندان در گروه های مختلف دانش آموزان و نیز باورهای اجتماعی ممانعت کننده نیاز به بررسی های بیشتری دارند.

سابقه و هدف: کنترل مکانیکی پلاک روش اصلی جلوگیری از ایجاد پوسیدگی و بیماری های پریودنتال است. از میان روش های مکانیکی، استفاده روزانه از مسواک بهترین روش دستیابی به سلامت دهان و دندان به شمار می رود و یکی از عواملی که در کارایی مسواک زدن موثر است طرح و شکل مسواک می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه کارایی 2 نوع مسواک ایرانی رایج در مقایسه با مسواک خارجی در برداشت و کاهش پلاک میکروبی بود.مواد و روشها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 30 دانشجوی دختر دندانپزشکی دانشکده دندانپزشکی بابل که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند، انجام گرفت. مسواک خارجی در این مطالعه Oral B ساخت کشور آلمان مدل Cross action و مسواک های ایرانی پنبه ریز مدل Classic و پنبه ریز مدل Cross action بودند. پس از نمونه گیری به دانشجویان توصیه شد به مدت 24 ساعت قبل از مراجعه از هیچ وسیله و روشی برای بهداشت دهان خود استفاده نکنند. پس از 24 ساعت، طی اولین مراجعه برای تمامی نمونه ها پروفیلاکسی انجام و میزان شاخص پلاک قبل از مسواک زدن با استفاده از شاخص O’Leary تعیین و در فرم مخصوص ثبت شد. برای یکسان شدن شرایط، روش انتخابی Bass برای مسواک زدن آموزش داده شد. سپس نمونه ها به صورت تصادفی به 3 گروه 10 تایی تقسیم شدندو سه نوع مسواک برای استفاده در هفته های اول و دوم و سوم تعیین گردید. میزان شاخص پلاک بعد از استفاده از هر نوع مسواک به مدت یک هفته ثبت شد. این فرآیند در مورد مسواک های دوم و سوم نیز تکرار شد. در این مطالعه اثر سه نوع مسواک در کاهش پلاک دندانی در هر فرد با خودش از طریق آزمون آماری Test paired مقایسه و جهت تعیین برتری میان سه گروه از آزمون آماری ANOVA استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه کاهش آماری معنی داری پس از استفاده از هر سه نوع مسواک به عنوان یکی از اصلی ترین روش های مکانیکی حذف پلاک نشان داده شد که این مطلب ضرورت استفاده مرتب از مسواک را نشان می دهد. کاهش پلاک ایندکس در مسواک Oral -B Cross Action از همه بیشتر و در پنبه ریز Classic از همه کمتر بود (P£0.001). در مورد مقایسه دو تایی مسواک ها، مسواک Oral B Cross Action نسبت به نوع پنبه ریز معمولی تفاوت معنی دار آماری از نظر میانگین کاهش پلاک ایندکس داشت (P=0.018) اما همین مسواک در مقایسه با همتای ایرانی خود یعنی پنبه ریز مدل Cross Action تفاوت آماری معنی داری را از نظر میانگین کاهش پلاک ایندکس نشان نداد (P=0.797). نتیجه گیری: با مقایسه سه مسواک Oral B Cross Action، پنبه ریز مدل Classic و پنبه ریز Cross Action مشخص گردید که در میزان کاهش پلاک ایندکس تفاوت معنی داری بین دو مسواک Oral B Cross Action و پنبه ریز cross Action در کاهش ایندکس پلاک وجود ندارد. اما تفاوت معنی داری بین این دو مسواک با مسواک پنبه ریز مدل Classic در این ایندکس وجود داشت.

سابقه و هدف: اتصال موفق بافت استخوانی به ایمپلنت های تیتانیومی که تحت عنوان استئواینتگریشن توسط Branemark معرفی شده اند کاملا مستند می باشد اما پروگنوز بلند مدت ایمپلنت ها به برآورد مناسب و مراقبت های پیشگیرانه مناسب وابسته است. برای حفظ سلامت بافت های اطراف ایمپلنت، یک برنامه مراقبتی موثر حائز اهمیت می باشد. در این زمینه اقدامات متفاوتی پیشنهاد شده اند، اما اینکه کدام اقدام موثر تر است، مشخص نیست.مرور مقالات: این مقاله منابع مرتبط با مراقبت از ایمپلنت، همچنین عوامل تاثیرگذار بر بافت نرم اطراف ایمپلنت های دندانی را بررسی نموده، در نهایت اقدامات مربوط به برآورد اطراف ایمپلنت واقدامات درمانی در بیماری های قابل برگشت اطراف ایمپلنت را شرح می دهد.نتیجه گیری: اطلاعات موجود نشان می دهد که برای حفظ بافت های اطراف ایمپلنت می توان اقدامات متنوعی انجام داد که این اقدامات در جهت تامین پروگنوز بلند مدت ایمپلنت های دندانی می باشند.

سابقه و هدف: تحلیل استنادی یکی از روش های کتاب سنجی است که به کمک آن می توان میانگین تعداد استنادها، پربسامدترین منابع، توزیع فراوانی استناد به زبان های مختلف، میزان روزآمدی منابع، میزان اثرگذاری منابع و تعداد مجلات هسته یک حوزه علمی را تعیین کرد. این فرایند در نهایت به شناسایی نیازهای اطلاعاتی محققین آن حوزه علمی، آگاهی مدیران و مسوولین کتابخانه ها جهت تهیه منابع اطلاعاتی بهینه و بکارگیری اصول بودجه در راستای تهیه مجموعه ای غنی منجر می گردد. بنابراین این پژوهش بر آن است تا ضمن تحلیل استنادی مجلات علمی- پژوهشی حوزه دندانپزشکی اهداف فوق را مورد بررسی قرار دهد.مواد و روشها: روش کار به این ترتیب بود که یک چک لیست تهیه شد و مشخصات هر یک از ماخذ مقاله (شامل سال انتشار، زبان، نوع منبع (مقاله/ کتاب/ پایان نامه/...)، در صورت مقاله بودن ماخذ مورد نظر، نحوه دسترسی به آن (کنسرسیومی/ دسترسی آزاد/ هیچکدام)، و در صورت قابل دسترس بودن از طریق کنسرسیوم، نام پایگاهی که مقاله از طریق آن قابل دسترسی است، بررسی و مشخص گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و در پایان به کمک قانون پراکندگی برادفورد مجلات هسته حوزه دندانپزشکی مشخص گردید. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد مقالات با 90.1 درصد و زبان انگلیسی با 93.9 درصد بالاترین میزان استناد را به خود اختصاص می دهند. 55 درصد از استنادهای بکار رفته از طریق منابع خریداری شده توسط کنسرسیوم وزرات بهداشت و درمان و آموزش پزشکی تامین می شود و پایگاه Science Direct بالاترین میزان استفاده را در این میان داراست.نتیجه گیری: لازم است مسوولین امر در تصمیم گیری جهت خرید یا تمدید قراداد پایگاه های اطلاعاتی، مجلات هسته هر حوزه را در نظر بگیرند تا در جهت رفع نیازهای اطلاعاتی پژوهشگران موفق تر عمل نمایند.