علوم دامی ایران
سال:1395 | دوره:47 | شماره:4 |تعداد مقالات:18

این تحقیق با هدف تعیین تأثیر روش های مختلف سانتریفوژ (دور و زمان سانتریفوژ) بر ویژگی های اسپرم اسب خزر انجام شد. در این پژوهش نمونه های منی از چهار سر اسب خزر بالغ و سالم با استفاده از واژن مصنوعی گرد آوری و پس از آن در رقیق کننده بر پایة فسفوکازئینات شیر رقیق شد. سپس نمونه های منی به هفت قسمت یکسان تقسیم و به هر یک از تیمار های آزمایشی که شامل تیمار بدون سانتریفوژ (شاهد) و تیمار های سانتریفوژشده (× g500، × g 1000 و × g 2000 هرکدام با دو زمان 4 و 7 دقیقه سانتریفوژ) اختصاص یافت. ارزیابی کیفی منی پس از سانتریفوژ در زمان های 0، 24 و 48 ساعت پس از سردسازی انجام شد. در این پژوهش ویژگی های جنبایی اسپرم، زنده مانی و سلامت غشاء اسپرم ارزیابی شد. نتایج نشان داد در تیمارهای گروه × g 2000 جنبایی، زنده مانی و سلامت غشاء اسپرم کاهش یافت (P ≤ 0. 05). کیفیت اسپرم ذخیره شده در تیمارهای × g 500 و × g 1000 در مقایسه با شاهد بهتر بود (P ≤ 0. 05). همچنین گروه های × g 500 و × g 1000 درصد بازیافت پایین تری در مقایسه با گروه × g 2000 نشان دادند (P ≤ 0. 05). درمجموع در فرآیند سرد کردن بهترین کیفیت اسپرم از لحاظ ویژگی های کیفی اسپرم و درصد بازیافت (89/75%) متعلق به تیمار g ×1000 در مدت زمان هفت دقیقه بود.

این پژوهش به منظور ارزیابی تأثیر نانو ذرات اکسید روی و ریزاندامگان سلامت بخش (پروبیوتیک) بر عملکرد، جمعیت میکروبی و فراسنجه های خون جوجه های خروس (راس 308) انجام شد. این آزمایش با 288 قطعه جوجه در قالب طرح کامل تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و دوازده جوجه در هر تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل: 1) شاهد حاوی میزان استاندارد اکسید روی (100 میلی گرم در کیلوگرم)، 2) شاهد + 100 میلی گرم در کیلوگرم ریزاندامگان سلامت بخش، 3 و 4) جیره ی پایه به اضافه 25 و 50 میلی گرم در کیلوگرم نانو اکسید روی، 5 و6) جیره ی پایه به اضافه 25 و 50 میلی گرم در کیلوگرم نانو اکسید روی و 100 میلی گرم ریزاندامگان سلامت بخش، بودند. درکل دوره ی آزمایش استفاده از نانو اکسید روی با ریزاندامگان سلامت بخش سبب افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل غذایی جوجه های گوشتی در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0P<). شمار باکتری های کلی فرم و لاکتوباسیل روده در جوجه های تغذیه شده با 50 میلی گرم در کیلوگرم نانو اکسید روی به همراه ریزاندامگان سلامت بخش به ترتیب کمتر و بیشتر از جوجه های مربوط به گروه شاهد بودند (05/0P <). میزان پروتئین کل و آلبومین سرم در جوجه های تغذیه شده با 50 میلی گرم در کیلوگرم نانو اکسید روی به همراه ریزاندامگان سلامت بخش از جوجه های مربوط به تیمار شاهد بیشتر بود (05/0P<). به طورکلی استفاده از نانو ذرات اکسید روی به همراه ریزاندامگان سلامت بخش سبب بهبود عملکرد و تعدیل جمعیت میکروبی شد.

به منظور تعیین میزان کمی و کیفی ترکیب های شیمیایی و بررسی زمان مناسب برداشت بره موم این پژوهش روی کندوهای زنبورعسل مستقر در شهرستان کرج انجام گرفت. بدین منظور آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با سه تیمار (زمان برداشت بره موم) و شش تکرار (کندو) انجام شد. پس از برداشت نمونه ها، از آن ها عصارة اتانولی تهیه و سپس با روش های استاندارد برای ارزیابی ترکیب ها اقدام شد. برای اندازه گیری میزان فنل از روش فولین، برای اندازه گیری فلاونویید از روش آلومینیوم کلراید، برای اندازه گیری توان پاداکسندگی (آنتی اکسیدانی) از روش FRAP و برای اندازه گیری فعالیت پاداکسندگی از روش DPPH استفاده شد. داده های گرد آوری شده با نرم افزار SAS و با رویة glm تجزیه وتحلیل شد. بر پایة نتایج به دست آمده، بره موم برداشت شده از کندوها در مردادماه با میزان فنل 70/216 میلی گرم بر گرم و فلاونویید 69/61 میلی گرم بر گرم، توان پاداکسندة μ mol27/3305 و درصد فعالیت پاداکسندگی 42/52 درصد، نسبت به بره موم برداشت شده در ماه های خرداد و تیر کیفیت بالاتر و تفاوت معنی داری داشته است.

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر قرص آهستة رهش حاوی روی، سلنیوم و کبالت بر عملکرد و فراسنجه های خونی بزهای نر مرخز به مدت شصت روز انجام شد. شمار هجده رأس بز نر مرخز با میانگین سن پانزده ماه و میانگین وزن بدن 1/5± 4/24 کیلوگرم، به طور تصادفی به دو گروه 9 رأسی شامل: 1) گروه شاهد (دریافت کنندة جیرة پایه بدون هرگونه مکمل کانی و بدون قرص آهستة رهش) و 2) گروه قرص (دریافت کنندة جیرة پایه افزون بر یک عدد قرص آهستة رهش) تقسیم شدند. میزان مادة خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه و بازدة خوراک تعیین شد. فراسنجه های خونی در روزهای 30 و 60 آزمایش اندازه گیری شد. مصرف خوراک روزانه بین تیمارهای آزمایشی یکسان بود. در گروه شاهد، میزان افزایش وزن روزانه (41/37 گرم در روز)، غلظت ویتامین 12B (05/185 واحد در لیتر) و روی (86/0 میلی گرم در لیتر) پلاسما، فعالیت آنزیم های آلکالین فسفاتاز (31/167واحد در لیتر) سرم و گلوتاتیون پراکسیداز خون کامل (28/261 واحد در گرم هموگلوبین) و غلظت هورمون 3T سرم (35/1 نانو مول بر لیتر) در مقایسه با گروه دریافت کنندة قرص کمتر بود (05/0>P). همچنین فعالیت آنزیم کراتین فسفوکیناز و غلظت 4T سرم در تیمار دریافت کنندة قرص در مقایسه با گروه شاهد کمتر بود (05/0>P). به طورکلی، نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از قرص آهستة رهش روی، سلنیوم و کبالت می تواند عملکرد و وضعیت گلوتاتیون پراکسیداز، ویتامین 12B و تری یدوتیرونین (3T) خون را در بزهای مرخز در مقایسه با گروه دریافت کنندة جیرة پایه بدون هرگونه مکمل کانی بهبود دهد.

هدف از این مطالعه ارزیابی اثر ژل رویال تزریقی در مقایسه با مقادیر مختلف هورمون eCG بر بازده تولید مثلی میش های عربی در برنامه های کوتاه و بلند مدت همزمانی فحلی در فصل غیر تولید مثلی بود. در این مطالعه از 72 میش دو تا پنج ساله نژاد عربی با میانگین وزنی 2/1 ± 8/38 کیلوگرم استفاده شد. میش ها به مدت 6 روز (36 رأس) و 12 روز (36 رأس)، اسفنج گذاری شدند و هنگام اسفنج برداری هر کدام از گروه ها به سه زیرگروه 12 تایی تقسیم شدند و به ترتیب 300، 600 واحد هورمون eCG و یک دز ترکیبی از 500 میلی گرم ژل رویال و 300 واحد هورمون eCG(eCG-RJ) دریافت نمودند. درصد زایمان در تیمارهای دریافت کننده ی 600 واحد هورمون وeCG-RJنسبت به 300 واحد هورمون بالاتر بود (05/0> P). همچنین، درصد میش قصر و طول مدت آبستنی در این تیمارها نسبت به 300 واحد کمتر بود (05/0>P ). وزن از شیر گیری و همچنین برآورد درآمد خالص و ناخالص در میش های دریافت کننده یeCG-RJ نسبت به سایر تیمارها بالاتر بود (05/0>P ). از نظر درصد فحلی، چندقلوزایی و وزن اولیه بره اختلاف معنی داری در میان گروه های درمانی یافت نشد (05/0

فراسنجه های ژنتیکی و فنوتیپی برای سودآوری در سه دورة اول شیردهی و مجموع سه دوره به عنوان طول عمر تولیدی در گاوهای هلشتاین ایران، با اطلاعات 82065 گاو از 423 گله که در سال های 1379 تا 1390 به وسیلة مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدهای دامی ایران گرد آوری شده بود، برآورد شد. داده های اقتصادی از سه گاوداری بزرگ استان اصفهان گرد آوری شد. برآوردها در قالب مدل حیوانی دو صفتی و با نرم افزار 2. VCE. 6 انجام شدند. برآورد وراثت پذیری ها متوسط و در دامنة 14/0 (سودآوری سومین دورة شیردهی) تا 32/0 (سودآوری طول عمر تولیدی) بود. همبستگی های ژنتیکی نزدیک به یک و از 88/0 (سودآوری نخستین و سومین دورة شیردهی) تا 99/0 (سودآوری دومین دورة شیردهی و طول عمر تولیدی) و همبستگی های فنوتیپی در دامنة 38/0 (سودآوری نخستین و سومین دورة شیردهی) تا 82/0 (سودآوری دومین دورة شیردهی و طول عمر تولیدی) بود. همبستگی ژنتیکی و فنوتیپی سودآوری نخستین دورة شیردهی و طول عمر تولیدی به ترتیب 96/0 و 76/0 برآورد شد. این میزان های بالا از همبستگی ها و وراثت پذیری برای سودآوری نخستین دورة شیردهی (31/0) نشان می دهد که سودآوری نخستین دورة شیردهی می تواند پیش بینی کنندة مطلوبی برای سودآوری طول عمر تولیدی باشد. بنابراین، با انتخاب مستقیم برای سودآوری در نخستین دورة شیردهی، می توان شایستگی ژنتیکی-اقتصادی را بهبود داد.

هدف از این مطالعه توالی یابی برخی از ژن های میتوکندریایی دخیل در زنجیرة انتقال الکترون شامل: NADH دهیدروژناز با زیرواحدهای 1، 5 و 6، زیرواحد 1 سیتوکرم اکسیداز C و زیرواحد 6 ATP سنتاز در شتر تک کوهانه و دوکوهانة ایرانی بود. برای انجام این پژوهش ده و پانزده نمونة خون به ترتیب از شترهای تک کوهانه و دوکوهانه و به طور جداگانه از کشتارگاه مشهد و مرکز اصلاح نژاد مشکین شهر گرد آوری شد. پس از استخراج DNA، قطعه های مورد نظر به روش PCR افزایش و توالی یابی شدند. نتایج بررسی تغییرپذیری اسیدآمینه ای بین دو گونه شتر تک کوهانه و دوکوهانة ایرانی نشان داد که بیشترین تغییرپذیری مشاهده شده مربوط به ژن ATP6 بود. کمترین تغییرپذیری مشاهده شده نیز مربوط به ژن سیتوکرم اکسیداز C بود. نتایج درخت تبارزایی (فیلوژنی) نشان داد، گونة شتر ایرانی، در میان گونه های شترسانان دارای توالی ثبت شده، بیشترین همانندی را با شترهای عربی دارد. با توجه به درخت های ترسیم شده برای هر یک از ژن ها به طور جداگانه و پیوسته (مجموعة این ژن ها) می توان نتیجه گیری کرد که برای انجام بررسی های تبارزایی، استفاده از هر یک از این ژن ها به صورت جداگانه و یا استفاده از مجموعة آن ها نتیجة همسانی دارد. بنابراین می توان پیشنهاد کرد که با استفاده از یکی از این ژن ها نیز می توان بررسی های تبارزایی شایان پذیرشی را انجام داد.

این پژوهش برای ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پودر گیاه دارویی علف چشمه بر عملکرد، ویژگی های لاشه و فراسنجه های بیوشیمیایی و پاداکسندگی (آنتی اکسیدانی) سرم خون جوجه های گوشتی از سن 11 روزگی تا 42 روزگی در دو دورة آزمایشی رشد آغازین (24-11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) انجام گرفت. در این آزمایش شمار 280 قطعه جوجة گوشتی (مخلوط نر و ماده) سویة تجاری راس-308 در پنج تیمار، چهار تکرار و چهارده قطعه جوجه در هر تکرار در قالب یک طرح کامل تصادفی استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد (بدون استفاده از علف چشمه)، 2) حاوی 5/0 درصد علف چشمه، 3) حاوی 1 درصد علف چشمه، 4) حاوی 5/1 درصد علف چشمه و 5) حاوی 2 درصد علف چشمه بودند. نتایج آزمایش نشان داد، استفاده از سطوح مختلف پودر گیاه دارویی علف چشمه بدون اینکه تأثیر معنی داری بر ویژگی های لاشه و فراسنجه های بیوشیمیایی و پاداکسندگی سرم خون جوجه ها داشته باشد، عملکرد جوجه ها را در دوره های رشد آغازین، پایانی و کل دورة پرورش تحت تأثیر قرار می دهد (05/0 p<). بنابراین، در این دوره ها استفاده از 1 درصد علف چشمه باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک شد. درحالی که کمترین میزان افزایش وزن و بالاترین ضریب تبدیل خوراک در گروه شاهد مشاهده شد. بیشترین وزن پایانی جوجه ها با استفاده از 5/1 درصد پودر علف چشمه به-دست آمد. به طورکلی نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از 1 درصد پودر علف چشمه می تواند عملکرد جوجه های گوشتی را بهبود دهد.

تعادل منفی انرژی (NEB) در گاوهای شیری پرتولید در چند هفتة نخست پس از زایمان رخ می دهد و به دلیل اثرگذاری منفی بر باروری و سلامتی اهمیت اقتصادی زیادی در گله های گاو شیری دارد. بنابراین، شناسایی هر چه بهتر سازوکارهای تنظیمی مؤثر در این اختلال سوخت وسازی (متابولیکی) اهمیت دارد. یکی از عامل های تنظیمی مؤثر در NEB، miRNAها هستند. به رغم اهمیت NEB، سازوکارهای تنظیمی مربوط به miRNAها در این دوره به خوبی شناخته نشده اند. در این بررسی داده های miRNA-seq مربوط به بافت کبد هشت گاو شیری هلشتاین موجود در بخش GEO بانک اطلاعاتی NCBI برای شناسایی miRNAها و ایزومیرهای جدید تجزیه وتحلیل شدند. در مجموع، 291 miRNA جدید که ژن همتا (همولوگ) در دیگر گونه ها داشتند، و 164 miRNA جدید بدون همتا شناسایی شد. بررسی عملکرد ژن های هدف miRNAهای شناسایی شده نشان داد، این ژن ها در مسیرهای زیستی (بیولوژیکی) مرتبط با NEB نقش دارند. افزون بر این 446 ایزومیر و 95 miRNA* جدید برای نخستین بار در ژنگان (ژنوم) گاو گزارش شد. یافته های به دست آمده از این بررسی اطلاعات جدیدی برای درک بهتر نقش تنظیمی miRNAها در NEB فراهم می کند.

گیرندة ملانوکورتین-1 که توسط جایگاه گسترش کد می شود، نقش مهمی در تنوع رنگ پوشش در دام های اهلی بازی می کند. در این بررسی، قطعه ای به طول840 جفت باز از ناحیة 5َ کناری و قسمت اعظم توالی کدکنندة ژن MC1R گوسفندی در پانزده رأس گوسفند لری بختیاری با فنوتیپ متفاوت تعیین توالی شد. نتایج تعیین توالی شمار هشت چندشکلی تک نوکلئوتیدی را نشان داد که شامل پنج جهش هم معنی (c. 464G. A, c. 557G>C, c. 635c>T, c. 692C>T and c. 932C>T) و سه جهش غیر هم معنی (c. 128G>C, p. Phe>Tyr, c. 638G>A, p. Arg>Gln and c. 653G>A, p. Arg>His) بودند. بر پایة نتایج به دست آمده، در میان سه جهش دوم، جهش c. 128G>C که منجر به تغییر اسید آمینة فنیل آلانین به تیروزین در برگیرندة ملانوکورتین-1 شده می تواند بر عملکرد پروتئین مورد نظر نقش مهمی داشته باشد. افزون بر این، این چندشکلی در جایگاه 128 تنها در یکی از فنوتیپ ها مشاهده شد. اگرچه، دو جهش دیگر در جایگاه های 638 و 653 منجر به تغییر اسیدآمینه شدند ولی این جهش ها تأثیری بر عملکرد پروتئین مربوطه نداشتند. بنابراین، نتایج پیشنهاد می کند که جهش های ژن MC1R در گوسفند می تواند با رنگ پوشش در گوسفند لری بختیاری در ارتباط باشد.

این آزمایش به منظور ارزیابی تأثیر افزودن زئولیت پوشش داده شده با نانو ذرات نقره در جیره بر عملکرد، ریخت شناختی روده و جمعیت میکروبی آخرین بخش رودة کوچک (ایلئوم) در قالب طرح کامل تصادفی با استفاده از 375 قطعه جوجة گوشتی یک روزه در پنج تیمار و پنج تکرار انجام شد. تیمارها شامل 1) جیرة پایه، 2) جیرة پایة مکمل شده با 1 درصد زئولیت و 3، 4 و 5) شامل جیرة پایة مکمل شده با 1 درصد زئولیت پوشش داده شده با سه سطح مختلف از نانو ذرات نقره (25/0، 5/0 و 75/0 درصد) بودند. نتایج نشان داد، استفاده از نانو ذرات نقره در همة سطوح و تیمار مکمل شده با 1 درصد زئولیت سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی نسبت به جیرة پایه در دورة پایانی شد (05/0>P). جیره های حاوی نانو ذرات نقره در سطح 5/0 و 75/0 درصد نسبت به جیرة پایه سبب افزایش معنی دار ارتفاع پرز و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت شدند (05/0>P). استفاده از تیمارهای نانو نقره سبب کاهش عمق کریپت نسبت به جیرة پایه شد (05/0>P). همچنین استفاده از زئولیت پوشش داده شده با نانو ذرات نقره در سطح 5/0 و 75/0 درصد باعث کاهش معنی دار باکتری های کلی فرم نسبت به جیرة پایه و جیرة پایة مکمل شده با 1درصد زئولیت در 21 روزگی شد (05/0>P). نتایج آزمایش ها نشان داد، زئولیت پوشش داده شده با نانو ذرات نقره ضمن بهبود ضریب تبدیل غذایی و ویژگی های روده، سبب کاهش باکتری های کلی فرم جوجه های گوشتی شده و می تواند به عنوان محرک رشد و سلامت مورد توجه قرار بگیرد.

به منظور بررسی تأثیر آسیاب ریز ذرت در مقایسه با ورقه کردن با بخار بر میزان عملکرد و برخی متابولیت های خونی شمار 130 رأس گاو شیری هلشتاین زایش اول و چند بار زایش کرده (میانگین روزهای شیردهی 34 و تولید شیر 52 لیتر) در قالب طرح چرخشی به تیمارهای آزمایشی اختصاص یافتند. طول هر دورة آزمایشی 22 روز در نظر گرفته شد (17روز برای عادت پذیری و 5 روز نمونه گیری). نتایج این پژوهش نشان داد، مادة خشک مصرفی (53/0=P) و تولید شیر خام (78/0=P) دام های مصرف کنندة ذرت آسیاب شده و ذرت ورقه شده با بخار تفاوت معنی داری نداشت. شیر تصحیح شده برای 4 درصد چربی در تیمار ذرت آسیاب شده تمایل به افزایش (07/0=P) و همچنین شیر تصحیح شده برای انرژی در این تیمار افزایش یافت (02/0=P). تغذیة ذرت آسیاب شده، افزایش چربی شیر (01/0>P) و ذرت ورقه شده با بخار، افزایش پروتئین شیر را در پی داشت (01/0>P). هرچند ورقه کردن با بخار در مقایسه با آسیاب ریز سبب افزایش غلظت گلوکز خون شد (04/0=P) اما دیگر متابولیت های خونی تفاوت معنی داری بین تیمارهای آزمایشی نداشتند (05/0

این پژوهش برای ارزیابی تأثیر طول دوره ی خشکی بر تولید و ترکیب شیر گاوهای هلشتاین در گله های تجاری با شمار 2143 گاو هلشتاین انجام شد، گاوها بر پایه ی طول دوره ی خشکی سپری کرده به پنج گروه شامل؛ 45 ≥ ، 45-51، 52-65، 66-76 و 75 ≤ طبقه بندی شدند. ثبت تولید شیر و نمونه برداری از شیر هر گاو دست کم تا شش و بیشینه تا دوازده ماه پس از زایش انجام شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SAS با رویه ی MIXED تجزیه شد. نتایج به دست آمده نشان داد که با کاهش طول دوره ی خشکی به کمتر از 45 روز تولید شیر به طور معنی داری کاهش پیدا کرد و میزان تغییر امتیاز وضعیت بدنی در یک دوره ی شیردهی و درصد جفت ماندگی افزایش معنی دار نشان داد. درصد چربی شیر به صورت درجه ی دوم از طول دوره ی خشکی تأثیر پذیرفت، به طوری که دوره ی خشکی بین 52-65 روز کمترین درصد چربی شیر را داشت. تأثیر دوره ی خشکی بر درصد پروتئین شیر به صورت درجه ی سوم بود، یعنی با افزایش طول دوره ی خشکی از 45 روز درصد پروتئین شیر در آغاز کاهش و پس از آن افزایش پیدا کرد. به طورکلی در این بررسی تأثیر منفی از کاهش طول دوره ی خشکی به کمتر از 45 روز بر روی تولید و ترکیب شیر و سلامت حیوان مشاهده شد.

در این تحقیق برازش مدل های غیرخطی ون برتالانفی، گومپرتز، برودی و لجستیک در توصیف منحنی رشد گوسفندان نژاد زندی ایستگاه خُجیر بررسی شد. بدین منظور از 14569 رکورد وزن بدن (از تولد تا 400 روزگی) که به صورت روزانه از 3581 رأس گوسفند در سال های 1370 تا 1392 گرد آوری شده بودند، استفاده شد. هر مدل با استفاده از رویة حداقل مربعات غیرخطی (NLIN) نرم افزار آماری SAS به طور جداگانه روی همه ی مشاهده ها و نیز به تفکیک فاکتورهای محیطی مؤثر بر وزن بدن (مانند جنس، نوع تولد، فصل تولد، سال تولد و سن مادر در زمان زایش) برازش داده شد. نکوئی برازش هر یک از این مدل ها با استفاده از معیارهای ضریب تبیین تصحیح شده (R2Adj)، معیار اطلاعات آکائیک (AIC)، انحراف معیار مانده ها (RMSE) و دوربین-واتسون (DW) تعیین شد. بر پایه ی معیارهای مختلف نکوئی برازش، همه ی مدل های موردبررسی در این پژوهش به خوبی توانایی برازش منحنی رشد گوسفندان زندی را دارند. به هرحال نتایج این بررسی نشان داد که مدل لجستیک با داشتن بالاترین دقت (R2Adj= 0. 9702; AIC= 85886) و کم ترین خطا (RMSE= 4. 61) بهتر از دیگر توابع ریاضی منحنی رشد گوسفند نژاد زندی را برازش کرده و به دنبال آن به ترتیب مدل های گومپرتز، ون برتالانفی و برودی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که از مدل لجستیک می توان در تنظیم برنامه های تغذیه ای، تعیین مشکلات مدیریتی و سن مناسب کشتار بره های ایستگاه اصلاح نژاد خُجیر کمک گرفت.

تزریق درون آمنیوتیکی متیونین-روی و نانو متیونین-روی، بر میزان بیان mRNA متالوتیونین در کبد و رودة جوجه های گوشتی بررسی شد. به این منظور شمار 400 عدد تخم مرغ بارور(سویة راس 308) در قالب طرح کامل تصادفی به چهار تیمار، چهار تکرار و 25 عدد تخم مرغ در هر تکرار تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1-بدون تزریق (کنترل منفی)، 2-تزریق 1 میلی لیتر محلول نمک 9/0 درصد (کنترل مثبت)، 3-تزریق 1 میلی لیتر محلول متیونین-روی و 4-تزریق 1 میلی لیتر محلول نانو متیونین-روی بودند. تزریق در روز 17 جوجه کشی و در مایع آمنیوتیک تخم مرغ ها انجام شد. نتایج نشان داد، تیمارها تأثیر معنی داری بر درصد جوجه درآوری نداشتند (05/0P>). تزریق متیونین-روی و نانو متیونین-روی باعث افزایش معنی دار (01/0P˂ ) وزن جوجه ها در زمان تفریخ و تا سن سه هفتگی شده، وزن کبد و روده در زمان تفریخ و در سن یک هفتگی به صورت معنی دار (01/0P˂ ) افزایش یافت. در مقایسه با تیمارهای کنترل، بیان mRNAی متالوتیونین کبد و روده در نتیجه تزریق متیونین– روی و نانو متیونین– روی، افزایش معنی داری (01/0P˂ ) داشته و این اختلاف در سن یک هفتگی ادامه یافت. نتیجه گیری نهایی این است، تزریق نانو متیونین – روی و متیونین– روی به عنوان مکمل تغذیه ای جنینی سبب افزایش وزن جوجه های گوشتی در سه هفتة اول پرورش می شود.