پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1390 | دوره:8 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

در تحقیق حاضر تعداد 96 نمونه خوراک ماهی قزل آلای رنگین کمان، به روش تصادفی ساده و قشری، در طی دو فصل بهار و تابستان (پانزدهم هر ماه) سال 1386 با اهداف تعیین میزان شیوع گونه های آفلاتوکسین ساز آسپرژیلوس و باقیمانده آفلاتوکسین توتال در خوراک انبار شده مصرفی ماهیان در استخرهای پرورشی استان آذربایجان غربی بر حسب فصول (بهار و تابستان) به روش الایزا و بر حسب ppb و همچنین تعیین باقیمانده این سم در خوراک تولیدی ماهیان در کارخانجات تولیدی خوراک آبزیان استان های تهران و آذربایجان غربی بر حسب فصول و به روش فوق الذکر، جمع آوری شدند. به منظور بررسی میزان شیوع گونه های آسپرژیلوس، بر اساس استاندارد 997 موسسه استاندارد ایران، اقدام شد. جهت تعیین میزان باقیمانده آفلاتوکسین از روش الایزا و با بهره گیری از کیت «آگراکوانت» شرکت «Romer lab.» استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که فقط 8.3% نمونه ها به قارچ آسپرژیلوس فلاووس آلوده بوده و آ. پارازایتیکوس عملا جداسازی و مشاهده نگردید. بررسی ها نشان داد که میزان شیوع آ. فلاووس با فصل های نمونه برداری در سطح کمتر از 0.05 رابطه معنی داری ندارد و وجود و عدم وجود آن به تفکیک فصل و ماه یکسان می باشد. بررسی میانگین مقادیر آفلاتوکسین، نشان داد که مقادیر این عامل همگی پایین تر از سطوح مورد پذیرش تعیین شده توسط کمیته مشترک  WHOو FAO می باشند. از طرفی میانگین میزان باقیمانده آفلاتوکسین توتال در فصول بهار و تابستان در خوراک انباری مراکز مختلف پرورشی استان آذربایجان غربی و کارخانجات استان تهران، یکسان بوده و تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P<0.05). ولی بین میزان باقیمانده آفلاتوکسین توتال کارخانه تولیدی استان آذربایجان غربی در فصول بهار و تابستان در سطح کمتر از 0.05 تفاوت معنی داری وجود دارد و میزان آن در بهار (8.6 ppb) بیشتر از تابستان (6.1 ppb) است. نتایج کلی این آزمون بر حضور بسیار پایین غیر تاثیرگذار آسپرژیلوس فلاووس بر حضور مقادیر آفلاتوکسین توتال در خوراک ماهیان تاکید داشته و با توجه به پایین بودن مقادیر آفلاتوکسین کمتر از20 ppb ، بر سلامت خوراک تولیدی ماهی قزل آلای رنگین کمان در استان های تهران و آذربایجان غربی (در بهار و تابستان 1386) دلالت می کند.

دیابت بیماری مزمن است که به علت ترشح نشدن انسولین و یا عدم توانایی سلول ها در استفاده از انسولین اتفاق می افتد‏.‏ توقف تولید انسولین یا استفاده نکردن از انسولین هر دو باعث افزایش گلوکز در خون می شود‏.‏ با توجه به اثرات مفید پروبیوتیک ها و توانایی آنها در پایین آوردن میزان گلوکز تاثیر آنها در درمان بیماری دیابت نیز دور از انتظار نیست.برای انجام این مطالعه٬ آب هویج زرد ایرانی توسط دمای 110 درجه به مدت 10 دقیقه استریل شد و از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به میزان cfu/ml 104 به آب میوه تلقیح گردید. کینتیک رشد لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در آب هویج زرد ایرانی هر  2ساعت یکبار به روش Standard plate Count بررسی شد. ماندگاری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در آب هویج زرد ایرانی در دماهای 4 ،25 و 37 درجه بررسی شد. تغییرات قند و اسید لاکتیک و pH نیز مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی اثر ضد دیابتی از 25 سر موش صحرایی با وزن بین 250-180 گرم استفاده شد، که توسط داروی استرپتوزوتوسین و به صورت تزریق درون صفاقی دیابتی شدند و به گروه های کنترل سالم کنترل دیابتی گروه تیمار آب هویج زرد ایرانی و گروه تیمار آب هویج زرد ایرانی پروبیوتیکه تقسیم شده، طی 14 روز متوالی به صورت خوراکی تحت تیمار قرار گرفته و میزان گلوکز خون مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج این مطالعه نشان داد که لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس توانایی رشد در آب هویج زرد ایرانی را به خوبی داشته و ماندگاری آن در آب هویج زرد ایرانی در 4 درجه بهترین نتیجه را نشان داد. در موشهای دیابتی تحت تیمار با آب هویج پروبیوتیکی میزان گلوکز خون کاهش معنی داری را نشان داد.

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات پروبیوتیکها در پیشگیری از مسمومیت های غذایی و اسهالهای باکتریایی در سگ، انجام شد.  15قلاده سگ نر نژاد گله ایرانی ما بین 1 تا  2سال و وزن بین20  تا  25کیلوگرم انتخاب و پس از اطمینان از سلامت آنها، به طور تصادفی ساده، به  3گروه، شامل1  گروه شاهد و 2 گروه تیمار، تقسیم بندی شدند؛ که به ترتیب با غذای سالم، غذای مسموم با پروبیوتیک (پریمالاک (9gr/10kgfood و غذای مسموم، تغذیه شدند. علاوه بر بررسی علائم عمومی، از روز دوم به مدت  5روز نمونه های مدفوع هر سگ با فاصله 12 ساعت اخذ، و از نظر تعداد کلی میکروبهای هوازی، مورد آزمایش قرار گرفتند. تعداد کلی میکروارگانیسم های هوازی موجود در هر گرم مدفوع، روز اول، 105×73.4 در گروه شاهد، 105×77.6 در گروه تیمار اول و 105×80.1 در گروه تیمار2 ، برآورد شد. به تدریج تعداد میکروارگانیسم های هوازی مدفوع در گروه تیمار1 کاهش و در روز  6طرح به 105×36.1 باکتری در هر گرم مدفوع رسید، که اختلاف معنی داری را نسبت به روز اول طرح نشان می دهد. این تعداد در گروه تیمار2 ، به تدریج افزایش و به 105×172.5 باکتری در هر گرم مدفوع در روز آخر رسید که اختلاف معنی داری را نسبت به روز اول نشان می دهد. دیگر علائم و تغییرات در روز 5 و 6 طرح، تشدید گردید.نتایج نشان داد که پروبیوتیک ها، نقش موثری در کاهش اختلالات دستگاه گوارش بازی می کنند به نحوی که اضافه نمودن آن به جیره غذایی گروه تیمار1 ، وقوع مسمومیت غذایی را در این گروه به طور قابل ملاحظه ای کاهش داد.

استخوان سازی، القای استخوانی و هدایت استخوانی 3 عامل اساسی ما بین استخوان میزبان و پیوند استخوان می باشند که در بازسازی استخوان دخالت دارند. در این مطالعه از 15 سر خرگوش نر 6 ماهه، سفید نیوزلندی و بالغ با میانگین وزنی 2.5 کیلوگرم استفاده شد که به سه گروه تقسیم شدند.در گروه I نقیصه ای به ابعاد 1.5×3 میلیمتر در استخوان زند زیرین هر دو دست ایجاد نموده و هیچگونه درمانی انجام نشد. مقداری از چادرینه و چربی نیز بریده و خارج گردید.در گروه II نقیصه ای به ابعاد 1.5×3 میلیمتر در استخوان زند زیرین راست ایجاد نموده و از چادرینه خود حیوان بعنوان پیوند استفاده گردید.در گروه III نقیصه ای به ابعاد 1.5×3 میلیمتر در استخوان زند زیرین چپ ایجاد نموده و از چربی سفید زیر جلدی بعنوان پیوند استفاده گردید.حرکت حیوان در روزهای 3، 6، 9، 12، 15، 20، 25، 30 و40  ارزیابی شد. در روزهای صفر، 15، 30 و 45 از هر سه گروه رادیوگراف تهیه شد. تشکیل سه نوع کالوس در گروه دوم دیده شد. در ارزیابی کیفی، روند استخوان سازی گروه II از بقیه گروه ها بهتر بود.نتایج هیستوپاتولوژی گروه I تشکیل مقدار زیادی بافت استخوانی به صورت کورتیکال و مدولاری در کنار مغز استخوان را نشان داد که در کنار آن بافت فیبروزه نیز مشاهده گردید. در گروه II میزان استخوان سازی به صورت اسفنجی بسیار زیاد به همراه مقدار زیادی عروق خونی و میزان بسیار کمی بافت فیبروزه دیده شد. استخوان سازی به صورت کورتیکال و مدولاری وجود داشت. در گروه III در لابلای بافت فیبروزه مقداری بافت چربی نیز مشاهده گردید. در کنار بافت فیبروزه استخوان سازی صورت گرفته و تبدیل فیبروسیتها به اوستئوسیتها دیده شد. استخوان سازی به صورت کورتیکال بود.نتایج بدست آمده از هیستومورفومتری نشان داد که اختلاف بین گروه ها به صورت معنی دار بوده و گروه II بیشترین درصد تشکیل استخوان به میزان 2.02±72.3 را دارد. به نظر می رسد در آینده از پیوند امنتوم در تسریع ترمیم استخوان بیشتر استفاده شود چون تمامی مزیت های مورد نظر را فراهم می آورد و با توجه به نتایج، روش استفاده از چربی برای جلوگیری از چسبندگی رد شود.

مایکوپلاسما آگالاکتیه بعنوان مهمترین عامل بیماری آگالاکسی واگیردار در بسیاری از کشورهای مدیترانه و خاورمیانه از جمله در ایران مطرح است. دام های مبتلا معمولا دچار عفونت پستان همراه با قطع ناگهانی شیر، تورم مفاصل، التهاب ملتحمه چشم، لاغری و ضعف عمومی می شوند که سبب خسارات اقتصادی شدید به دامداران می گردد. هدف از این تحقیق جداسازی و شناسائی مایکوپلاسما آگالاکتیه با استفاده از دو روش کشت و PCR در گوسفندان مشکوک به بیماری آگالاکسی در شهرستان بافت در سال 1388 بود. این بررسی به مدت یکسال در چهار فصل مختلف در گوسفندان شهرستان بافت انجام شد. از گله های مشکوک نمونه گیری هدف دار بعمل آمده و نمونه ها شامل شیر، سوآب چشم و پانکسیون مایع مفصلی با دو روش کشت در محیط اختصاصی PPLO و PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی در ناحیه ژن S rRNA 16 و ژن لیپوپروتئین، جهت جداسازی و شناسائی مایکوپلاسما آگالاکتیه مورد ارزیابی قرار گرفتند. در روش کشت از مجموع 17 نمونه اخذ شده، در 8 نمونه پرگنه های بشکل تخم مرغ نیمرو مشاهده گردید و بعنوان مایکوپلاسما شناسائی شد و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی در آزمایش PCR بعنوان جنس مایکوپلاسما مورد تایید قرار گرفتند. در روش PCR نیز در 8 نمونه جنس مایکوپلاسما جداسازی شد و تنها یک نمونه بعنوان مایکوپلاسما آگالاکتیه مورد شناسائی قرار گرفت. این اولین گزارش از جداسازی مایکوپلاسما آگالاکتیه از گوسفندان مبتلا به بیماری آگالاکسی با استفاده از دو روش کشت و PCR در ایران است. این مطالعه نشان داد 87.5 درصد از عوامل بیماری آگالاکسی در شهرستان بافت را گونه یا گونه های دیگر مایکوپلاسما تشکیل می دهند.

عفونت نوموویروس پرندگان (aMPV) به عنوان عامل دو بیماری مهم تنفسی شامل رینوتراکئیت بوقلمون ها (TRT) و سندرم کله بادی(SHS) ، سبب کاهش عملکرد پرورشی نظیر عقب ماندگی از رشد در گله های بوقلمون و مرغ گوشتی و افت تولید تخم مرغ در مادران می شود. در این مطالعه، میزان شیوع این عفونت در گله های مادر گوشتی کشور با استفاده از آزمایش الایزا (ELISA) بررسی گردید. بدین منظور 27 گله مرغ مادر گوشتی از 11 استان اصلی تولید جوجه یکروزه در کشور، بطور تصادفی انتخاب شده و پس از جمع آوری در مجموع 540 نمونه سرمی، با استفاده از کیت الایزای تجاری رینوتراکئیت پرندگان (ART, BioChek) مورد آزمایش قرار گرفتند. در این بررسی بر اساس راهنمای تفسیر شرکت سازنده کیت الایزا و میانگین حسابی تیتر گله ها، مشخص شد که 92.59% گله های مادر تحت مطالعه (25 گله)، دارای میانگین تیتر مثبت علیه aMPV بودند و 2 مورد دیگر از نظر آلودگی به aMPV مشکوک بودند. همچنین 501 نمونه سرمی (92.77%) دارای تیتر مثبت، 20 مورد (3.70%)، واجد تیتر مشکوک و مابقی فاقد پاسخ سرمی علیه aMPV بودند. پس از بررسی آماری نیز بین شیوع عفونت aMPV با علائم تنفسی ارتباط معنی داری مشاهده شد (.(P<0.05 این مطالعه بیانگر شیوع بالای عفونت aMPV در سطح گله های مرغ مادر گوشتی ایران می باشد و پیشنهاد می گردد به منظور شناسایی سروتیپ های غالب در ایران، جداسازی و شناسایی مولکولی متانوموویروس بررسی بیشتر صورت گیرد.

هدف از این مطالعه اثر شکل جیره غذایی و سرمای بلند مدت اواسط دوره پرورش بر وقوع سندرم آسیت و پارامترهای مرتبط با آن در جوجه های گوشتی نر پرورش یافته در ارتفاع پایین بود. بدین منظور، تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (نژاد راس 308) و جنس نر در مزرعه ای واقع در ارتفاع پایین پرورش یافتند. در این بررسی، جوجه ها از روز اول دوره پرورش با توجه به شکل جیره غذایی به شکل تصادفی در دو گروه مساوی (پلیت و آردی) و هر گروه با شش تکرار 30 قطعه ای تقسیم و تا روز 21 دوره پرورش از نظر درجه حرارت و رطوبت در شرایط کاملا یکسان پرورش یافتند. بعد از آن، نیمی از جوجه های هر گروه جهت القا بیشتر آسیت به شکل تجربی در معرض استرس سرما قرار گرفتند، در حالیکه نصف دیگر جوجه ها در دمای طبیعی نگهداری شدند. میانگین میزان رشد، مصرف دان، ضریب تبدیل غذایی و تعداد تلفات ناشی از سندرم آسیت ثبت و در پایان هفته ششم نیز به منظور تعیین میزان هماتوکریت سرم خون اخذ گردید. مرگ و میر ناشی از آسیت بطور مشخص در جوجه های گروه آردی کمتر از گروه پلیت بود. ارزیابی پارامترهای رشد مشخص کرد که در خلال دوره زمانی 22-42 روزگی بین گروه های سرما و کنترل از نظر میزان رشد و مصرف دان تفاوت معنی دار وجود داشت، ولی هیچ اثر معنی داری روی میزان ضریب تبدیل غذایی مشاهده نگردید، بطوریکه بیشترین میزان پارامترهای رشد در جوجه های گروه سرما نسبت به گروه کنترل بدست آمد. میزان هماتوکریت و نسبت های وزن بطن راست به وزن دو بطن و هتروفیل به لنفوسیت در جوجه های گروه پلیت بعد از مواجهه با سرما بطور معنی دار بالاتر از جوجه های سایرگروه ها بود، اما این پارامترها در جوجه های گروه آردی کمترین میزان را نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که جیره آردی می تواند با کاهش مصرف دان بخصوص انرژی دریافتی از طریق پایین بردن سرعت رشد، سبب کاهش فعالیت متابولیک در مراحل بعدی زندگی جوجه های گوشتی شده و به دنبال آن کاهش رخداد آسیت شود.