نظارت همگانی مبتنی بر پذیرش حق نظارت شهروندان بر عملکرد حکومت و نهادهای وابسته به آن است که در قرآن کریم و احادیث در قالب امر به معروف و نهی از منکر و خیرخواهی برای مومنان به آن اشاره شده و با پیروزی انقلاب اسلامی، در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به صورت آشکار در اصل هشتم قانون اساسی که نظارت متقابل مردم و دولت بر عملکرد یکدیگر را مورد تاکید قرار گرفته، آمده و با رویکرد جدید مشارکت جویانه مدیریت شهری در زمینه ضرورت توسعه سرمایه های اجتماعی و جلب اعتماد عمومی شهروندان و تبدیل شهرداری از یک بنگاه خدماتی صرف به نهادی اجتماعی به منصه ظهور رسیده است. بنابراین برای کارایی و اثربخشی این مهم، نیاز به نهادی است که این خواست اجتماعی را هدایت و محقق سازد که مرکز نظارت همگانی شهرداری تهران (1888) در این راستا به عنوان نهادی پاسخگو و کانال رسمی کنترل و نظارت های غیررسمی شهروندان مطرح می گردد.