تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک
سال:1398 | دوره:32 | شماره:3 (پیاپی 124) |تعداد مقالات:14

توجه به وجود باقی مانده هورمون های محرک رشد در لاشه حیوانات کشتار شده در کشتارگاه به عنوان یک خطر بالقوه برای سلامت افراد جامعه ضروری می باشد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی بیومارکرهایی جهت تشخیص استفاده غیرقانونی از محرک های رشد استروئیدی در کشتارگاها انجام شد. برای این منظور در ابتدا آنالیز بیان افتراقی ژن ها در یک پروفایل بیان ژنی موجود در پایگاه داده Arrayexpress با شماره دسترسی E-GEOD-12179، شامل مقایسه ی بافت ماهیچه گاو گوشتی که هورمون محرک رشد دریافت کرده با گاو گوشتی که هیچ محرک رشدی دریافت نکرده است انجام شد. از بین ژن هایی با بیان متفاوت، ژن های هدف با استفاده از تجزیه و تحلیل پارامترهای آماری شبکه شناسایی شدند. ژن های شناسایی شده شامل: MAPK1، EDN1، TGFB1، BMP4 و PPARA بودند. سپس آنالیز مسیرهای ژنی، ساخت و آنالیز شبکه بیانی ژن ها بر اساس ژن های هدف، با استفاده از نرم افزارهای Pathvisio، Cytoscape و Pathwaystudio انجام شد. تجزیه و تحلیل مسیرهای ژنی نشان داد، مسیرهای فاکتور رشد بتا، گیرنده فاکتور رشد و آزادسازی هورمون گنادوتروپین معنی دار می باشند. همچنین نتایج این تجزیه و تحلیل نشان داد که این ژن ها در تنظیم فعالیت های پایه ای سلول تکثیر، تمایز و نمو و فرایند هایپرتروفی ماهیچه نقش دارند. بنابراین این ژن ها پتانسیل معرفی به عنوان بیومارکر بیان ژنی در رابطه با تشخیص استفاده از محرک های رشد استروئیدی را دارند و نشانگرهای جدیدی را برای تشخیص مصرف غیر قانونی محرک های رشد استروئیدی در کشتارگاه ها فراهم می کنند.

ویروس نیوکاسل یکی از مهم ترین ویروس های صنعت طیور می باشد. این ویروس با توجه به حدت سویه های مختلف، علائم کلینیکی و تلفات متفاوتی دارد. پروتئین فیوژن یکی از پروتئین های مهم این ویروس، نقش مهمی در تعیین حدت ویروس دارد. در این مطالعه توالی ژنومی این پروتئین تعیین توالی گردیده است. بدین منظور واکسن کلون IR. 12، که از سویه ویروس لاسوتا به روش پلاک اسی در موسسه رازی تهیه شده بود، انتخاب گردید. ابتدا ویروس با رقت مناسب به حفره آلانتوئیک تخم مرغ SPF دارای جنین ده روزه تزریق شد. و پس از طی زمان مناسب برای رشد ویروس، مایع آلانتوئیک آن جمع آوری شد. ویروس با استفاده ازسانتریفوژ دور بالاو گرادیانت ساکارز به صورت مناسب تخلیص شد. RNA ویروس استخراج، و قطعه cDNA از روی ژنوم ساخته شد. پرایمرهای مناسب طراحی شد و PCR انجام گرفت. محصول PCR استخراج گردید. محصول استخراج در پلاسمید مناسب کلون شد. محصول کلون شده به باکتری ترانسفورم شد. باکتری حاوی پلاسمید در دمای مناسب تکثیر پیدا کرد. پلاسمید به روش Sambrook استخراج گردید. برای اطمینان از کلونینگ موفق آنزیم برشی BglII استفاده شد. پس از این مرحله پلاسمید برای تعیین توالی به روش سنگر آماده شد. نتایج با استفاده از نرم افزار مگا 5 توالی ژنومی تحلیل و همردیف سازی انجام گرفت شد. در نتیجه این مطالعه توالی ژن Fبه صورت کامل تعیین توالی، و با سویه های لنتوژنیک موجود در بانک ژن مقایسه و بررسی شد. در نتیجه آن توالی ژنومی در این مطالعه با برخی توالی های بانک ژن به طور کامل همردیف هستند و با برخی توالی های دیگر در برخی نوکلئوتید ها متفاوت می باشد.

پرورش مرغ بومی اشتغالزا، خوداتکا و تامین کننده بخشی از نیاز پروتیینی جوامع روستایی و شهری ایران است، به منظور پایش بیماری های نیوکاسل و آنفلوانزادرمرغان بومی، تعداد 900 قطعه جوجه بومی 50-45 روزه در60 خانوار روستایی ساکن در یک اقلیم گرم-خشک (شهرستان های برخوار و نجف آباد) و یک اقلیم سرد-مرطوب (شهرستان های خوانسار و سمیرم) استان اصفهان توزیع و به مدت یکسال بدون انجام واکسیناسیون نگهداری شدند، در هفته های 8، 20، 32، 44 و56 برای تعیین عیار آنتی بادی علیه بیماری های نیوکاسل وآنفلوانزای H9N2 به روش (Hemagglutination Inhibition (HI از ورید بالی 15% از پرندگان خون گیری شد؛ با تهیه سواب کلواکی و حلقی نیز سروتیپ های H5 و H7 ویروس آنفلوانزا به روش RT-PCR آزمایش شد، طبق نتایج میانگین یکساله عیار آنتی بادی علیه نیوکاسل در شهرستان های برخوار و نجف آباد به ترتیب 2/4 و 5/6 و در شهرستان های خوانسار و سمیرم به ترتیب معادل 4/5 و 8/5 بود. همچنین میانگین یکساله عیار آنتی بادی علیه آنفلوانزا در شهرستان های برخوار و نجف آباد به ترتیب 20/5 و 0/6 و در شهرستان های خوانسار و سمیرم به ترتیب 5/5 و 2/6 بود. در آزمایش ملکولی به روش RT-PCR تمام نمونه های سواب از نظر H5 و H7 منفی بود. بر اساس میانگین یکساله عیار ها و ضریب تغییرات آنها، میزان شیوع نیوکاسل و آنفلوانزا در مرغان بومی مستقر در اقلیم گرم و خشک بیشتر بود، همچنین میزان تلفات ناشی از عوامل عفونی و سایر عوامل به ترتیب حدود 9% و 11% بود. لذا با توجه به مقتضیات پرورش مرغ بومی در مناطق روستایی، اعمال مدیریت بهداشتی منظم و برنامه پیشگیرانه تلفیقی در مرغان بومی توصیه می شود.

مطالعه حاضر برای بررسی تنوع آنتی ژنیک پنج جدایه ی 7، 32، 71، 63، 65 اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال (Ornithobacterium rhinotracheale, ORT) از برخی استان های کشور انجام گرفت. تعداد 48 پرنده از جوجه های SPF 14 روزه به طور تصادفی به 6 گروه جداگانه تقسیم شده و با دسترسی آزاد به غذا و آب در قفس های جداگانه نگهداری شدند. جداگانه به هر گروه، از هریک از آنتی ژن های غیرفعال شده با فرمالین حاوی تعداد (CFU 8 10 ×1) باکتری به همراه یاور ناقص فروند، دو مرتبه بافاصله سه هفته تزریق گردیدند. گروه ششم تنها بافر سالین فسفات در هر مرحله دریافت نمودند. دو هفته بعد، خون گیری از تمام پرنده ها جهت تهیه نمونه های سرمی صورت گرفت. ارزیابی پاسخ ایمنی هومورال و تشخیص تفاوت های آنتی ژن در بین جدایه ها با استفاده از آزمایش الیزا تجاری و آزمون (AGP, Agar gel precipitation)، انجام شد. نتایج الیزا تفاوت در تولید آنتی بادی با بالاترین سطح سرمی برای جدایه های 7 و 32 (05/0>p) و کمترین تیتر برای جدایه 63 را نشان داد. آزمون AGP نشان داد حداقل یک آنتی ژن مشترک بین بیشتر جدایه ها (به جز جدایه 71) وجود دارد. بعلاوه در AGP واکنشی مشابه بین این آنتی ژن ها با سرم حاصل از پرنده SPF ایمن شده با واکسن (ORT, serotype A) مشاهده شد. این تحقیق نشان داد که جدایه های مزبور ازلحاظ سرولوژیکی دارای هویت یکسان (به جز 71) و وابسته به سروتیپ A اورنیتوباکتریوم رینوتراکئاله بوده و بین جدایه ها ممکن است اختلافی در القای پاسخ ایمنی دیده شود. نتایج این مطالعه می تواند در انتخاب بهتر سوش کاندیدای واکسن ORT بومی استفاده شود.

وجود تنوع در سروتیپ های عامل بیماری وبای مرغان از یک سو و عدم ایجاد مقاومت کامل محافظت کننده به وسیله کاربرد واکسن های مونووالان در برابر تیپ های دیگر، تحقیقات در راستای شناسائی عوامل ایمنی زائی که بین این تیپ های مختلف مشترک باشند را الزام آور کرده است. به منظور شناسائی پروتئین های ایمن ی زای مشترک بین سروتیپ های 4. A1، A3، A پاستورلا مولتوسیدا، ایمونوبلاتینگ آنتی ژن خام سو نیکه در برابر آنتی سرم مورد بررسی قرار گرفت. 35 قطعه جوجه 2 ماهه در 7 گروه 5 تائی تقسیم و با سروتیپ های مذکور به صورت مونووالان و تری والان در چهار نوبت با فواصل زمانی 14 روز بین نوبت اول و دوم و 10 روز بین نوبت دوم و سوم و سوم و چهارم تزریق شدند. اولین تزریق آنتی ژن ها با آدجوان کامل فروند، تزریقات دوم و سوم با آدجوان ناقص فروند و تزریق چهارم بدون آدجوان انجام گرفت. از میان پروتئین هائی که قادر به ایجاد پاسخ هومورال قابل تعیین با ایمونو بلاتینگ بودند دست کم پنج عامل ایمنی زا هستند که در بین این سه سروتیپ تحت مطالعه مشابه هستند به شکلی که آنتی بادی های تولید شده طی پاسخ ایمنی به ایمن سازی جوجه ها با سوسپانسیون پیکره باکتری قادر به واکنش با هر یک از هر سه سروتیپ می باشد. مولکول 39 کیلو دالتونی که به شکل بارزتری واکنش داده بود، به عنوان کاندیدا جهت ادامه مطالعات و تولید واکسن معرفی می گردد.

تک یاخته نئوسپورا کانینوم، عامل بیماری نئوسپوروزیس، انگل داخل سلولی اجباری می باشد. عفونت نئوسپوروزیس انتشار جهانی داشته و باعث آلودگی جانوران مختلف از جمله گاو، گوسفند، بز، سگ و گوزن می شود. روش های کنترل بیماری شامل حذف جانوران آلوده، درمان آنتی بیوتیکی و واکسیناسیون است. نبود داروی مناسب و عدم وجود واکسن مؤثر، ما را بر آن داشت تا تأثیرات ضد انگلی عصاره زنجبیل و شیرین بیان را بر روی انگل نئوسپورا بررسی نماییم. برای این منظور، دوزهای مختلف از عصاره های آبی زنجبیل و شیرین بیان تهیه گردید، و دوز غیر سمی هر دو عصاره های آبی، بر سلول Vero با استفاده از روش MTT مشخص شد. در مرحله بعد اثر عصاره های آبی زنجبیل و شیرین بیان بر تک یاخته نئوسپورا کانینوم، در تخم مرغ جنین دار بررسی شد. با استفاده از روش MTT نشان داده شد که شیرین بیان و زنجبیل هر دو در غلظت 625/0میلی گرم در میلی لیتر بر سلول های Vero هیچ گونه سمیتی ندارند. همچنین در مطالعه روی تخم مرغ جنین دار مشخص گردیدکه در گروه هایی که کلیندامایسین و شیرین بیان استفاده شد، تلفات وجود دارد، در حالی که زنجبیل مانع ایجاد تلفات ناشی از نئوسپوروزیس در تخم مرغ جنین دار میشود. گزارشات قبلی تاثیر زنجبیل را روی تک یاخته توکسوپلاسما ثابت کرده بود. در این مطالعه نیز اثر مهاری این گیاه بخوبی بروی تک یاخته نئوسپورا نشان داده شد. در ضمن برای اولین بار از تخم مرغ جنین دار برای ارزیابی داروی موثر روی این تک یاخته استفاده شد. هر دوی این یافته ها می تواند در تحقیقات کاربردی جهت تهیه داروی موثر برای کنترل و درمان نئوسپوروزیس مفید واقع گردد.

آنتی بیوتیک ها در طول دوره پرورش طیور استفاده می گردد وحضور بیش از حد مجاز باقیمانده ها آنها در گوشت طیور سبب مقاومت دارویی میکروبی، ازدیاد حساسیت و. . . می گردد. در مطالعه حاضر باقی مانده آنتی بیوتیک های مختلف از جمله کوئینولون ها، ماکرولید ها و فلورفنیکول مجموعا 8 آنتی بیوتیک (4 گروه دارویی) در بافت عضله و کبد 90 نمونه که در اوایل سال 1397 از 13 کشتارگاه و 13 گله مجزا با روش احتمالی تصادفی سیستماتیک جمع آوری و با روش کروماتوگرافی مایع با طیف سنج جرمی Tandem mass طبق روش استخراج و جداسازی گرنللی و همکارن بررسی شد. نهایتا از خانواده ماکرولیدها لینکومایسین و از خانواده کوینولین ها انروفلوکساسین، سیپروفلوکساسین در نمونه ها موجود یافت شدند طوری که بیشترین فراوانی به ترتیب متعلق به انروفلوکساسین، لینکومایسین و سیپروفلوکساسین بود و بصورت معنی داری این نسبت در هر دو ماتریکس کبد و بافت مرغ نیز دیده می شود. در 24 و 16 درصد موارد نمونه های عضله و کبد فقط یک نوع آنتی بیوتیک شناسایی و در هیچ یک از نمونه ها دو نوع آنتی بیوتیک توامان وجود نداشت. هیچ یک از مقادیر مثبت بدست آمده از حد مجاز تعریف شده اداره استاندارد و MRLs اتحادیه اروپا بیشتر نبود.

کشتارگاه های دام، یکی از مهم ترین محل های پایش سلامت دام ها، مراقبت بیماری های دامی و پیاده سازی راهبردهای کنترل این بیماری ها می باشند. در کشتارگاه ها با انجام بازرسی گوشت می توان اطلاعات ارزشمندی درباره وضعیت بیماری های دامی به دست آورد. مراقبت و پایش بیماری های دامی و بیماری های مشترک گوناگون مانند تب برفکی، سل، بروسلوز، آلودگی های انگلی (مانند فاسیلوز و سیستی سرکوز) و بیماری های دامی پرخطر مانند جنون گاوی (به دلیل امکان تشخیص آسان سندرم گاو زمین گیر) از طریق بازرسی بهداشتی پیش و پس از کشتار در کشتارگاه به آسانی امکان پذیر است. در سال 1395 مطالعه ای مقطعی با هدف آمایش سرزمینی کشتارگاه های دامی در کشور و با جمع آوری اطلاعات موجود از سازمان دامپزشکی کشور و شهرداری ها با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت. براساس نتایج این بررسی، تعداد کشتارگاه های دام کشور 396 باب شامل 336 باب کشتارگاه غیرصنعتی (سنتی) و 60 باب کشتارگاه صنعتی است. همچنین برای رسیدن به وضعیت مطلوب، به ترتیب نیاز به احداث سه، 26، 56 و 31 کشتارگاه صنعتی دام جدید براساس چهار الگوی پیشنهادی سازمان دامپزشکی کشور برای تاسیس کشتارگاه دام در کشور می باشد. در مجموع از جمله راهبردهای مناسب هنگام برنامه ریزی برای کنترل و مبارزه با بیماری های دامی، کاهش حمل و نقل دام زنده و جایگزینی تجارت گوشت به جای تجارت دام زنده است که از طریق آمایش سرزمینی در احداث کشتارگاه های دام در کشور امکان پذیر می شود.

تاکنون خواص دارویی بسیاری برای سیر شناخته شده است. در طب سنتی ایران نیز از آن برای کمک به سلامت و درمان بیماری های مختلف استفاده شده است. در این مطالعه به بررسی اثرات درمانی عصاره آبی سیر در کاندیدیازیس جلدی تجربی در بز پرداخته شده است. در این تحقیق از چهار راس بز ماده هشت ماهه استفاده شد. بعد از ایجاد تضعیف سیستم ایمنی، ml 0. 1 از سوسپانسیون کاندیدا آلبیکنس (ml/سلول 106×5/2) بصورت داخل جلدی در چهار نقطه از پوست هر بز تلقیح گردید (الف: پوست سمت راست قفسه سینه جهت درمان با عصاره آبی سیر، ب: پوست سمت چپ قفسه سینه جهت درمان با نیستاتین، ج: پوست تهی گاه سمت راست جهت درمان با آب مقطر و د: پوست تهی گاه سمت چپ بدون درمان). چهار روز بعد از تلقیح کاندیدا آلبیکنس نشانه های بافت شناسی بصورت تورم جلدی، ایجاد وزیکول، قرمزی و پوسته پوسته شدن ناحیه تلقیح مشخص گردید. ضایعات جلدی ایجاد شده بدنبال تجویز عصاره آبی سیر برای پنج روز و تجویز نیستاتین برای هفت روز بطور کامل بهبود یافت، درحالی که بدنبال عدم درمان و یا تجویز آب مقطر، جراحات به سطح پوست سر باز کرده و از آن ترشحات غلیظ کرم رنگ خارج گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که عصاره آبی سیر می تواند کاندیدیازیس جلدی ایجاد شده ناشی از کاندیدا آلبیکنس را در مدت کوتاه تری نسبت به نیستاتین درمان نماید.

امروزه یکی از مشکلات محیط های آبی، ورود فاضلاب های صنعتی حاوی نانوذرات است. در این مطالعه اثرات نانوذره ی اکسید مس (CuO NPs) بر برخی آنزیم ها و تغییرات بافت های کبد و کلیه بچه ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا سمیت حاد (LC50 96h)، این نانوذره تعیین شد. سپس بچه ماهیان به مدت 96 ساعت در معرض غلظت های 50، 100 و 200 mg/l از CuO NPs به همراه شاهد، هریک با سه تکرار قرار گرفتند. در چهار بازه زمانی بافت های کبد و کلیه جدا و بررسی شدند. همچنین سنجش فعالیت آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات ترانس آمیناز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) در بافت ها انجام گرفت. آنالیز فعالیت همه آنزیم ها در بافت کبد در غلظت 200 mg/l پس از 96 ساعت، افزایش معناداری را در مقایسه با شاهد (05/0>p) نشان دادند. برای بافت کلیه، فعالیت آنزیم های ALP و LDH در غلظت 200 mg/l در هر 4 بازه ی زمانی و برای آنزیم های ALT و AST در غلظت های 100 و 200 mg/l پس از 48، 72 و 96 ساعت تفاوت معناداری (05/0>p) نشان دادند. بافت کبد عوارضی چون پرخونی، خونریزی، نکروز سلولی، آتروفی سلولی و دژنرسانس چربی به شدت مشاهده گردید. بافت کلیه، تغییرات بافتی مشابه در کنار کاهش یا تخریب کپسول بومن، انبساط گلومرولی، رسوبات هموسیدرین، نکروز، تخریب و بسته شدن مجاری کلیوی را به شدت نشان داد. نتایج نشان داد مقادیر تحت کشنده نانوذره ی اکسیدمس می تواند موجب تغییر فعالیت آنزیم های شاخص بافت کبد و کلیه ماهی کپور معمولی گردد و آثار هیستوپاتولوژیک چشمگیری برجای بگذارد.

هدف این پژوهش ارزیابی مقایسه پوشش های نانوکیتوزان دارای عصاره چای سبز و بدون عصاره چای سبز (. Camellia sinensis L) بر کیفیت ماهی گیش درخشان (Carangoides coeruleopinnatus) طی نگهداری در یخچال (دمای 1± 4 درجه سانتی گراد) طی 12روز می باشد. برای این منظور فیله های ماهی گیش درخشان در سه گروه شامل، گروه محلول نانوکیتوزان (کیتوزان 2% و تری پلی فسفات 2%)، گروه نانوکیتوزان حاوی 5/0% عصاره چای سبز و گروه محلول اسید استیک (به عنوان نمونه شاهد) غوطه ور شدند. اثر ضد میکروبی پوشش های نانوکیتوزان (با و بدون عصاره چای سبز)، با شمارش باکتری های مزوفیل هوازی و سرمادوست بر روی محیط کشت PCA، ارزیابی شد. خصوصیات فیزیکوشیمیایی بررسی شده شامل: اندازه گیری pH، شاخص تیوباربیتوریک اسید (TBARS) به روش اسپکتوفتومتری، ارزیابی ترکیبات نیتروژنی فرار (TVB-N) به روش کلدال (Kjeldahl) و اسیدهای چرب (FFA) به روش تیتراسیون بودند. ارزیابی حسی ماهی گیش درخشان توسط 15 نفر با بررسی طعم، بو و پذیرش کلی در روزهای 0، 3، 6، 9 و12 صورت گرفت. مقایسه بار باکتری های مزوفیل هوازی و سرمادوست نمونه شاهد و تیمار شده فیله های ماهی نشان داد که بیشترین میزان بار باکتری مزوفیل هوازی و سرمادوست مربوط به نمونه شاهد (Log10CFU /g 11/5 و 43/4) و کمترین میزان مربوط به نمونه غوطه ور شده در محلول نانوکیتوزان و عصاره چای سبز (Log10CFU /g 10/4 و 70/3) بود. نتایج بررسی فاکتورهای فیزیکوشیمیایی و میکروبی طی 12روز دوره نگهداری نشان دهنده این بود که تیمارهای حاوی پوشش نانوکیتوزان با عصاره چای سبز در مقایسه با نمونه شاهد، در پایان دوره نگهداری به طور معنی داری (05/0>P) پایین تر بودند. همچنین مقادیر تیوباربیتوریک اسید، اسیدهای چرب، بازهای ازته فرار و pH فیله های ماهی پوشش داده شده با محلول نانوکیتوزان و عصاره چای سبز، به ترتیب برابر (42/0 میلی گرم مالون آلدهید در کیلوگرم بافت ماهی)، (46/1 درصد اولئیک اسید)، (40/19 میلی گرم نیتروژن بر 100 گرم نمونه( و (49/7) بود که به طور معنی داری کمترین تیمار از نظر شاخص های ذکر شده نسبت به سایر تیمارها بودند (05/0>P) میزان تری متیل آمین و سولفیدریل کل در نمونه شاهد و غوطه ور شده در نانوکیتوزان با و بدون عصاره چای سبز در انتهای دوره نگهداری تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0

در پژوهش حاضر اثر استفاده از پودر گیاهان دارویی (رزماری و آویشن) بر فعالیت آنزیم های گوارشی روده ی ماهی قزل آلای رنگین گمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره غذایی آلوده به آفلاتوکسین B1 در تراکم های مختلف پرورش مورد ارزیابی قرارگرفت. بدین منظور 600 قطعه ماهی با میانگین وزنی 3± 90 گرم، در 6 تیمار آزمایشی شامل دو تراکم پرورش (15 و 45 کیلوگرم بر متر مکعب)، حضور سم آفلاتوکسین در جیره غذایی (0 و 50ppb) به همراه افزودن 4 درصد ترکیب پودر گیاهان دارویی (شامل 2 درصد پودر آویشن شیرازی و2درصد پودر رزماری) تقسیم شدند. هر تیمار در سه تکرار انجام شد و آزمایش به مدت 6 هفته ادامه یافت. پرورش در تراکم بالا (45 کیلوگرم در مترمکعب) و تغذیه با جیره غذایی آلوده به سم آفلاتوکسین موجب افزایش معنی دار میزان فعالیت آنزیم های گوارشی شامل آمیلاز، لیپاز و آلکالین پروتئاز شد (05/0≥ P). همچنین، استفاده از پودر گیاهان آویشن و رزماری در جیره غذایی آلوده به آفلاتوکسین، توانست اثر پاتولوژیک آفلاتوکسین بر افزایش فعالیت آنزیم های گوارشی را تعدیل نماید (05/0≥ P). با توجه به نتایج حاصل می توان بیان داشت که ترکیب برابر پودر گیاهان رزماری و آویشن در سطح مورد مطالعه توانایی کنترل آثار نامطلوب سم آفلاتوکسین بر فعالیت آنزیم های گوارشی روده ماهیان قزل آلای رنگین کمان پرورشی در تراکم های مختلف را دارد.

در مطالعه حاضر اثرات عصاره اتانولی چای سبز (Camellia sinensis) بر برخی فراسنجه های بیوشیمیایی و آنتی اکسیدانی در ماهی قرمز (Carassius auratus) مورد بررسی قرار گرفت. ماهی ها (با میانگین وزن 5/0± 1/9 گرم) به صورت تصادفی و به تعداد 90 ماهی در نه تانک (با سه تانک برای هر گروه) توزیع شدند. در گروه تیمار، ماهی ها با مقادیر50 و 100 میلی گرم عصاره اتانولی چای سبز در کیلوگرم خوراک پایه به مدت دو ماه تغذیه شدند و در گروه کنترل جیره پایه بدون افزودن چای سبز مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد پروتئین تام در هر دو گروه تیمار افزایش یافت. آنزیم های متابولیکی سرم شامل آلکالین فسفاتاز (ALP) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در بین گروه های مختلف تغییری نداشت. از طرف دیگر، محصول ناشی از پراکسیداسیون لیپیدها در دو گروه تیمار کاهش یافت. فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی سوپراکسیددیسموتاز (SOD) نیز متعاقب استفاده از عصاره اتانولی چای سبز در هر دو گروه تیمار نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. تحت شرایط آزمایشگاهی در این مطالعه، میزان مناسب استفاده از عصاره اتانولی چای سبز 50 میلی گرم در کیلوگرم بود که بر برخی فراسنجه های بیوشیمیایی و وضعیت آنتی اکسیدان در ماهی قرمز تاثیرات مثبت داشت.

با افزایش پرورش مرغان بومی به دلایل تولید پروتیین ارزان، خوداتکا یی، اشتغالزا یی روستایی ومقاومت نسبی بیشتر به تنش ها، توجه به مسائل بهداشتی آنها بیش از پیش لازم است؛ لذا به منظور بررسی و مقایسه انگل های گوارشی مرغان بومی (Gallus domesticus) در دو اقلیم سرد-مرطوب و گرم-خشک استان اصفهان، تعداد 900 قطعه جوجه بومی50-45 روزه در60 خانوار روستایی توزیع و بمدت یکسال نگهداری شد؛ برای آزمون های EPG و OPG در هفته های 8، 32 و 56 نمونه های مدفوعی جمع آوری و در پایان نیز یک قطعه مرغ و یک قطعه خروس در هر خانوار کالبدگشایی و انگل های دستگاه گوارش آنها بررسی شد؛ طبق نتایج میزان آلودگی با افزایش سن و میزان رطوبت، افزایش داشت؛ میزان و گونه نماتودها به ترتیب شامل آسکاریدیا گالی(A. galli) (33%)، هتراکیس گالیناروم (H. gallinarum) (18%)، اکواریا اسپیرالیس(A. spirailis) (5/7%)، کاپی لاریا آناتیس (C. anatis) (5/7%)، کیلوسپیرورا هامولوزا (C. hamulosa) (75/3%) و تریکوسترونژیلوس تنوئیس (T. tenouous) (5/3%) بود. میزان و گونه سستودها به ترتیب شامل رایلیه تینا اکینوبوتریدا (R. echinobutheridae) (5/15%)، رایلیه تینا تتراگونا (R. tetragona) (12%)، رایلیه تینا سستی سیلوس (R. cesticillus) (10%)، کوانوتنا اینفاندیبولوم (C. infundibulum) (5/8%)، کوتوگنیا دیگونوپورا (C. dignopora) (7%)و سوبولورا برومپتی (S. brompti) (3%) بود، اواوسیست های مشاهده شده به ترتیب مربوط به گونه های آیمریا ماکسیما (E. maxima) (5/38%)، آیمریا تنلا (E. tenella) (28%)، آیمریا نکاتریکس (E. necatrix) (7%)و آیمریا آسروولینا (E. acervulina) (5/5%) بود. درآزمون مربع کای (05/0