خانه های تاریخی ایران بر اساس شیوه زندگی، منش و اعتقادات، دانش و هنری که مبتنیبر هویت اسلامی ایرانی است، بنا شده اند. حفاظت از آن ها به منزله پاسداشت هویت ملی بوده و آگاهی از مقدار منفعت اجتماعی شان، مبنایی برای میزان تسهیلات لازم به منظور حفاظت از این عناصر ارزشمند است. از آنجایی که ارزیابی منفعت اجتماعی هر کالا یا خدمتی نیازمند ارزش گذاری اقتصادی آن است، هدف این نوشتار نیز ارزش گذاری اقتصادی خانه های باارزش تاریخی برای آگاهی از میزان منفعت اجتماعی آنهاست. شایان یادآوری است که هدف این پژوهش در زمره اهداف پژوهش های کاربردی، روش آن در دسته پژوهش های پیمایشی و محدوده مطالعاتی آن، محله تاریخی جلفای اصفهان است. بنابر آنچه بیان شد، نگارندگان در مقاله حاضر درصدد پاسخگویی به این سوال ها هستند که ارزش اقتصادی خانه های تاریخی محله جلفا چه مقدار است و چه عواملی بر تمایل به پرداخت شهروندان برای خرید خانه های تاریخی اثر می گذارد. از این رو، ارزش گذاری خانه های تاریخی بر اساس مفهوم تمایل به پرداخت مردم، با استفاده از روش ارزش گذاری مشروط انجام شد. نتایج به دست آمده بیانگر این بود که 90 درصد شهروندان به خانه های تاریخی علاقه مند بودند و بیش از 70 درصد آن ها ابراز کردند که در صورت توان مالی، تمایل به خرید خانه هایی تاریخی در محدوده مطالعاتی دارند. ضمن اینکه، متوسط ارزش خانه های تاریخی این محدوده را در مقایسه با املاک غیرتاریخی مجاور، 4.7 درصد بیشتر ارزیابی کردند. بدین معنی که ارزش کمی شده منفعت اجتماعی خانه های تاریخی، 4.7 درصد بیشتر از ارزش مالی آن ها در شرایط غیرتاریخی است. بر اساس نتایج برآورد مدل رگرسیونی پژوهش، به احتمال 99 درصد متغیرهای بعد خانوار و شغل افراد، بر تمایل به پرداخت شهروندان برای خرید خانه های باارزش تاریخی تاثیرگذار هستند.