زن و مطالعات خانواده
سال:1396 | دوره:9 | شماره:36 |تعداد مقالات:9

هدف این مقاله بررسی رابطه بین سلامت روان و احساس حقارت با اضطراب اجتماعی در دانش آموزان دختر بوده است. برای این منظور ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (1988) با 28 سوال، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (1965) با 30 سوال و پرسشنامه اضطراب اجتماعی لیبویتس (1987) با 24 سوال است. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ برای پرسشنامه سلامت عمومی، عزت نفس و اضطراب اجتماعی به ترتیب 93/0، 84/0 و 82/0 محاسبه شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر1580 نفر از دانش آموزان دختر دوره دوم مقطع متوسطه در سال تحصیلی 1394-1395 بود که تعداد 320 نفر از آنها به روش خوشه ای چند مرحله ای با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی است که رابطه بین متغیر ها را از طریق ضریب همبستگی تعیین کرده است. تجزیه و تحلیل داده ها، با روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد و نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها، نشان دهنده تایید تمام فرضیه ها می باشد. به منظور بررسی رابطه بین سلامت روان با احساس حقارت و اضطراب اجتماعی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد که ضریب همبستگی سلامت روان با اضطراب اجتماعی (292/0)، ضریب همبستگی سلامت روان با احساس حقارت (17/0) در سطح معنی داری (01/0) معنی دار می باشد. در مجموع نتایج حاکی از این است که متغیرهای سلامت روان و احساس حقارت به میزان 56 درصد اضطراب اجتماعی دانش آموزان را تبیین می کنند و 44 درصد از واریانس اضطراب اجتماعی توسط متغیرهایی خارج از موضوع این پژوهش قابل تبیین می باشد.

در این مقاله تأثیر متغیرهای مربوط به شاخص های اقتصاد دانش بنیان به تفکیک مخارج آموزشی، مخارج فناوری اطلاعات و ارتباطات، مخارج تحقیق و توسعه، متخصصین در فعالیت های تحقیق و توسعه، اختراعات و نوآوری های ثبت شده، صادرات با تکنولوژی بالا و کیفیت مقررات بر اشتغال زنان برای 8 کشور منتخب درحال توسعه (ایران، بلغارستان، کلمبیا، رومانی، ترکیه، مکزیک، برزیل، لیتوانی) طی دوره زمانی 2002 تا 2014 مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. برای برآورد اثرات متغیرها، از تکنیک هم انباشتگی پانلی با رهیافت الگوی خودتوضیح با وقفه های گسترده استفاده شده است. نتایج برآوردها حاکی از آن است که، تاثیر تمامی شاخص های اقتصاد دانش بنیان بر اشتغال زنان مثبت می باشد.

هدف از انجام این پژوهش، مقایسه اثربخشی در مان ذهن آگاهی و تمرینات هوازی برافزایش تاب آوری زنان 40-20 سال شهر اصفهان 1395بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون – پس آزمون)بوده، جامعه آماری زنان 40-20 سال شهر اصفهان بوده و روش نمونه گیری در دسترس بوده است و تعداد نمونه 45 نفر (15 نفر گروه آزمایشی تمرینات هوازی و15نفرگروه آزمایشی ذهن آگاهی و 15 نفر گروه گواه) که پیش آزمون بر روی آن ها اجرا گردید و دو گروه 15 نفره آزمایش 1 و 2 تحت آزمایش های گروهی قرارگرفتند و بعد از اتمام جلسات پس آزمون مجدد از 3 گروه گرفته شد، ابزار پژوهش پرسشنامه تاب آوری کانرو دیویدسون( 2003) بوده است که دارای روایی و پایایی مناسب است، در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار20 spss تحلیل شد. داده ها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف معیار) استنباطی (تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی LSD) تحلیل گردید. نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی بر افزایش تاب آوری زنان تاثیر گذار است (p<0. 001)، آموزش تمرینات هوازی بر افزایش تاب آوری زنان تاثیر گذار است (p<0. 001)، وهم چنین یافته ها حاکی از آن است که بین آموزش ذهن آگاهی وتمرینات هوازی بر تاب آوری زنان تفاوت معنا داری وجود دارد. بدین ترتیب که اثربخشی تمرینات هوازی برافزایش تاب آوری زنان بیشتر بود (p<0. 001).

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی زوج درمانی سیستمی-سازه گرا بر رضایت مندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان سینه بود. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از زنان مبتلا به سرطان سینه مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) تهران در سال 1395 بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند، گروه کنترل هیچ نوع مداخله ی درمانی را دریافت نکردند. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. ابزار پژوهش شامل "مقیاس رضایت زناشویی انریچ" بود. داده های جمع آوری شده در نرم افزار اس پی اس اس ورژن 22 وارد گردید و با روش آماری تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل نشان داد که آموزش زوج درمانی سیستمی-سازه گرا به طور معناداری بر افزایش رضایت زناشویی اثربخش بوده است (01/0p<). با توجه به یافته های بدست آمده از پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت: زوج درمانی سیستمی – سازه گرا بر افزایش رضایت زناشویی زنان مبتلا به سرطان سینه مؤثر می باشد.

پیوند حق و حقوق از یک سو و سیاست و زیستِ اجتماعی از سوی دیگر، انسان ها و جوامع انسانی را با مفهوم مهم و انسانیِ «حقوق سیاسی» مواجه می کند. حقوق سیاسی و اجتماعی و به طور خاص حقوق سیاسیِ زنان در هر جامعه، یکی از نشانه های مدنیت و توسعه انسانی می باشد. تبلور عینی و انضمامیِ حقوق سیاسی را در بالادستی ترین سند و قانون سیاسی و رسمیِ هر کشور، یعنی در قانون اساسی می توان جستجو کرد. در این مقاله حقوق سیاسی زنان با استناد به اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مورد مداقه و پژوهش قرار گرفته است. بر این اساس با توجه به دو شاخص و متغیر مشارکت سیاسی(حقوق انتخاباتی) و تصدی مناصب و موقعیت های مدیریتی و سیاسی، حقوق سیاسی زنان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، به بررسی و آزمون گذاشته شده است. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برای مشارکت سیاسی زنان مانع قانونی وجود نداشته ولکن در تصدی مناصب مدیریتی، در موارد خاصی نظیر احراز مقام رهبری، ریاست جمهوری، قضاوت به دلایل عدیده ای که بحث شده، شاهد محدودیت ها و محذوراتِ قانونی هستیم.

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی گروه درمانی وجودی بر هدف در زندگی در زنان دچار اختلال شخصیت وابسته صورت گرفت. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون باگروه گواه و پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه مراجعان زن دارای شخصیت وابسته است که به مطب خصوصی روانشناسی دکتر حسینی در تهران در تابستان 1394 مراجعه کردند. از افراد داوطلب نمونه ای 30 نفری به روش غربالگری (هدفمند) با توجه به پرسشنامه چند محوری بالینی میلون 3 و مصاحبه بالینی، یعنی افراد دارای شخصیت وابسته انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایگزین شدند. از آزمودنی ها خواسته شد تا پرسشنامه هدف در زندگی کرامباف و ماهولیک را تکمیل کنند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دهنده موثر بودن گروه درمانی به شیوه ی وجودی در افزایش هدف در زندگی در زنان دچار اختلال شخصیت وابسته بود. 42. 8 % واریانس هدف در زندگی به وسیله روان درمانی گروهی به شیوه وجودی تبیین شد و تغییرات در گروه آزمایشی در زمان پیگیری پایدار مانده است. بنابراین استفاده از عناصر درمانی وجودی در گروه درمانی می تواند به عنوان عامل موثر درمانی مورد توجه قرار بگیرد.

طلاق یکی از شدیدترین تنیدگی های زندگی انسانی است که پیامدهای روانی ناگواری همچون کاهش امید و سلامت روانی را در پی دارد. مطالعه حاضر با هدف کارآزمایی اثربخشی روایت درمانی گروه بر امید و سلامت روانی زنان مطلقه انجام شده است. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی بهزیستی شهرستان ساری بوده اند که طی شش ماه گذشته زندگی خود تجربه جدایی و طلاق داشته اند. از جامعه آماری مزبور 40 زن مطلقه به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه به طور برابر (20 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت روایت درمانی گروه قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. از مقیاس امید اسنایدر (1991) و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ (1972) نیز برای جمع آوری داده های پژوهش استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان می دهد که روایت درمانی گروه موجب ارتقای امید و بهبود شاخص های سلامت روانی در زنان مطلقه شده است (01/0P<). مطابق با یافته های این مطالعه روایت درمانی گروه راهبرد بالینی مؤثری برای کاهش آثار سؤ روان شناختی طلاق می باشد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ارضاء نیازهای بنیادین روان شناختی و تاب آوری با فرسودگی شغلی زنان دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار انجام شد. پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعة پژوهش شامل تمامی زنان شاغل در دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار در سال 1395 بود. 86 نفر از زنان به روش تمام شماری به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد نیازهای بنیادین روان شناختی دسی و ریان (BNSQ)، تاب آوری کونور و دیویدسون(CD-RISC) و تحلیل رفتگی شغلی سینگ(SBI) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS20 و به روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره، در سطح معناداری 05/0P< انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین متغیرهای ارضاء نیازهای بنیادین روان شناختی و تاب آوری با فرسودگی شغلی رابطة منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون مشخص کرد که متغیرهای ارضاء نیازهای بنیادین روان شناختی و تاب آوری، 8/30 درصد تغییرات فرسودگی شغلی را پیش بینی می کنند. بنابراین با افزایش ارضاء نیازهای بنیادین روان شناختی و تاب آوری، میتوان کاهش فرسودگی شغلی در زنان کاهش داد.