مقدمه: پژوهش حاضر باهدف اثربخشی گروه درمانی به شیوه شناختی رفتاری بر کاهش اضطراب امتحان و افزایش خودکارآمدی دانش آموزان دختر اول دبیرستان انجام گردیده است.روش: روش پژوهش آزمایشی و بر اساس طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل 60 نفر از دانش آموزان دختر اول دبیرستان که در مدارس سیاهکل در سال 94- 93 به تحصیل اشتغال دارند بوده است.نمونه آماری شامل افرادی است که در مقیاس اضطراب حداقل یک نمره بالاتر از میانگین و در مقیاس خودکارآمدی حداقل یک نمره پایین تر از میانگین به دست آوردند، که به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفر (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس به گروه آزمایش، آموزش شناختی رفتاری که 8 جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقیقه و هر هفته یک جلسه آموزش داده شد به گروه کنترل در این مدت هیچ آموزشی داده نشد، در پایان بر روی هر دو گروه به طور هم زمان و در شرایط یکسان پس آزمون اجرا گردید. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره موردبررسی قرار گرفت و کلیه عملیات آماری به کمک نرم افزار «اس. پی. اس. اس. 20» انجام شد.نتایج: نتایج نشان داد که آموزش گروه درمانی به شیوه شناختی رفتاری بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان دختر اول دبیرستان اثر معنی دار وجود نداشت (m2=0.001، P=0.867، F(1, 26)=0.03). ولی در افزایش خودکار آمدی دانش آموزان اثر معنی دار وجود داشت (m2=0.001، P=0.002، F (1, 26)=12.13).بحث و نتیجه گیری: گروه درمانی به شیوه شناختی رفتاری برافزایش خودکار آمدی دانش آموزان دختر اول دبیرستان موثر بوده است.