تولیدات دامی
سال:1396 | دوره:19 | شماره:3 |تعداد مقالات:16

این پژوهش با هدف بررسی چند شکلی ناحیه ی اینترون ژن BMP-15و تاثیر آن بر صفات رشد و تولید مثل در گوسفند نژاد لری بختیاری با استفاده از روش توالی یابی انجام شد. برای این منظور تعداد 100 نمونه خون (80 راس میش و 20راس قوچ) از ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند لری بختیاری شهرکرد جمع آوری وDNA آنها استخراج شد. یک قطعه یbp 356 از ژن BMP-15 با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) توسط یک جفت آغازگر اختصاصی تکثیر و کیفیت آن توسط الکتروفورز بر روی ژل آگارز یک درصد بررسی شد. سپس توالی محصول PCR تعیین شد. جهت شناسایی چندشکلی ها، توالی های حاصله با توالی ثبت شده در بانک جهانی ژن مقایسه گردید. نتایج تنها حاکی از وجود یک جهش حذفیD75A) ) در این ژن بود که در این جهش آدنین با فراوانی 2/41 درصد در نوکلئوتید شماره 75 حذف شده بود. تاثیر این جهش در هیچکدام از صفات رشد و تولیدمثل معنی دار نبود. مطالعه چندشکلی ژنتیکی در سایر بخش های این ژن به منظور بررسی بهتر ارتباط آن با صفات رشد و تولیدمثل توصیه می شود.

هدف از مطالعه حاضر، برآورد و مقایسه ی حساسیت بازده اقتصادی به تغییرات در عملکرد تولیدی، تولیدمثلی و نرخ حذف اجباری در گله های گاو شیری بود. به این منظور از اطلاعات ثبت شده در عملکرد سالیانه گله های تحت پوشش تعاونی وحدت اصفهان و یک مدل زیست-اقتصادی توسعه یافته در نرم افزار DairyVIP، استفاده گردید. میانگین تولید شیر سالیانه، نرخ آبستنی و نرخ حذف اجباری مولدها، به ترتیب 11588 کیلوگرم، 6/18 و 1/18 درصد بود که در این شرایط سود خالص سالیانه به ازای یک رأس مولد، 23310 هزار ریال به دست آمد. هر یک کیلوگرم تغییر در میانگین شیر روزانه به طور میانگین باعث 1353 هزار ریال تغییر در سود سالیانه شد. این در حالی بود که یک درصد تغییر در نرخ آبستنی و حذف اجباری، سود سالیانه را به ترتیب 564 و 321 هزار ریال تغییر دادند. نقطه سر به سر تولید شیر روزانه و نرخ آبستنی برای ثابت ماندن سود سالیانه، بسیار متغیر بود به طوری که افزایش پنج کیلوگرم تولید شیر روزانه توانست تا 1/8 درصد کاهش نرخ آبستنی را تحمل کند؛ در صورتی که برای جبران زیان اقتصادی حاصل از کاهش پنج کیلوگرم تولید شیر روزانه بایستی نرخ آبستنی را تا 6/26 درصد نسبت به شرایط پایه افزایش داد. نتایج این تحقیق می تواند به تولیدکنندگان در شناخت ارزش اقتصادی صفات مهم در سودآوری سالیانه گله و اخذ تصمیمات صحیح مدیریتی برای بهبود سود اقتصادی کمک نماید.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات تخمیر منبع علوفه در تخمیر هم زمان با منابع مختلف کربوهیدرات های غیرالیافی در یک طرح پایه کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل (نه تیمار و سه تکرار) انجام شد. از کاه گندم، یونجه و ذرت سیلوشده به عنوان منبع علوفه و از نشاسته، ساکارز و پکتین به عنوان اجزای مهم کربوهیدرات های غیرالیافی استفاده شد. 2/0 گرم از هر منبع علوفه همراه با 3/0 گرم از هر منبع کربوهیدرات های غیرالیافی در شرایط آزمایشگاهی به مدت 24 ساعت تخمیر شدند و طی آن الگوی تولید گاز، قابلیت هضم ظاهری، قابلیت هضم حقیقی، توده ی میکروبی، pH و آمونیاک اندازه گیری شد. منبع علوفه و کربوهیدرات به تنهایی هر کدام بر تولید گاز در زمان های مختلف انکوباسیون، قابلیت هضم ظاهری، قابلیت هضم حقیقی و همچنین آمونیاک اثر معنی دار داشتند (05/0 > p) هر چند اثر متقابل بین این دو منبع مشاهده نشد. برآورد سنتز توده میکروبی برای منبع کاه از سایر منابع علوفه کمتر بود (14/0 در برابر 16/0 گرم در گرم ماده خشک، 05/0 > P) اما تحت تأثیر منبع کربوهیدرات های غیرالیافی و یا اثر متقابل دو منبع قرار نگرفت. هم چنین، منابع کربوهیدرات های غیرالیافی اثر معنی داری بر pH محیط کشت داشتند (87/5 برای ساکارز در برابر 05/6 برای پکتین). نتایج این مطالعه نشان داد که اثرات کربوهیدرات های غیرالیافی در محیط کشت های هم زمان با منابع مختلف علوفه قابل پیش بینی و مطابق با اثرات شناخته شده در شرایط درون تنی بوده و تحت تأثیر اثرات متقابل با منبع علوفه قرار نگرفت.

در این تحقیق تأثیر لیکوپن و مکمل انرژی (ذرت) بر کمیت آغوز و غلظت ایمنوگلوبولین G (IgG) در خون و آغوز میش های آبستن بررسی شد. تعداد40 راسمیشآبستنچندشکم زا (میانگین وزن 4/8 ± 68 کیلوگرم) در ماه-آخر آبستنی با چهار جیره آزمایشی شامل1) جیره پایه (شاهد)، 2)جیره پایه حاوی یک گرم لیکوپندر روز (لیکوپن)، 3) جیره پایه بعلاوه 300 گرم ذرتخرد شده(ذرت)و 4)جیره پایه حاوی یک گرم در کیلوگرم ماده خشک لیکوپن بعلاوه 300 گرم ذرت خرد شده (لیکوپن+ذرت) تغذیه شدند. کمیت آغوز تولیدی در شش ساعت اول پس از زایش با استفاده از تزریق اکسی توسین اندازه گیری شد. غلظت ایمنوگلوبولین G در خون در روز 14 و روز قبل از زایش، و همچنین در آغوز در ساعت شش و 12 پس از زایش تعیین شد. مقدار کمی آغوز در شش ساعت اول در تیمارهای ذرت و ذرت + لیکوپن بیشتر(05/0(P< از شاهد و لیکوپنبود. غلظت خونی ایمنوگلوبولین G میش های شاهد کمتر(05/0 (P

به منظور تعیین اثرات فشار پرس هیدرولیک در ماشین ساخت بلوک خوراک کامل (بلوک)، زمان توقف فشار و اندازه قطعات علوفه بر قابلیت ماندگاری، ریزش ذرات و ذخیره سازی بلوک ها در انبار، آزمایشی با استفاده از طرح آماری کاملاً تصادفی (12 تیمار و 10 تکرار) با آرایش فاکتوریل (2×3×2) انجام شد. فاکتورها به ترتیب شامل: دو سطح 200 و 220 بار فشار پرس هیدرولیک در ماشین ساخت بلوک خوراک کامل، سه سطح پنج، 17 و 30 ثانیه زمان توقف فشار با دو اندازه قطعات علوفه (یونجه و کاه گندم) کوتاه (میانگین 10 میلی متر) و بلند (میانگین 30 میلی متر) با استفاده از مخلوط علوفه به کنسانتره با نسبت 45 به 55 بوند. بلوک های دارای علوفه بلند یا علوفه کوتاه که با فشار پرس 220 بار و زمان توقف 30 ثانیه فشرده شده بودند دارای بالاترین درصد ماندگاری بودند و بلوک های با اندازه قطعات بلند یا کوتاه که با فشار پرس 220 بار و زمان توقف 17 ثانیه فشرده شده بودند، به ترتیب حداقل و حداکثر ریزش ذرات را داشتند (05/0P<). بین درصد ماندگاری و مقدار چگالی بلوک ها رابطه خطی مستقیمی وجود داشت (001/0P =، 74/0r=). درصد تبخیر رطوبت بلوک های دارای علوفه بلند با افزایش فشار پرس هیدرولیک، افزایش یافت (05/0P<) که موجب کاهش تکثیر کلنی های کپک در آنها پس از 35 روز ذخیره سازی شد اما درصد تبخیر در بلوک های با علوفه کوتاه با افزایش فشار پرس هیدرولیک، کاهش یافت و از این رو تعداد کلنی های کپک در آنها افزایش یافت (05/0P<). نتایج این آزمایش نشان داد از نظر درصد ماندگاری و قابلیت ذخیره سازی بلوک های خوراک کامل در انبار، تولید بلوک ها با میانگین اندازه علوفه 10 و 30 میلی متر تحت شرایط فشار و زمان توقف فشار ذکر شده، مناسب نبود ولی فشار 220 بار و زمان توقف فشار پنج ثانیه مطلوب بود.

به منظور تعیین اثر یک پروبیوتیک باکتریایی تجاری بر تولید و ترکیب شیر و برخی متابولیت ها و آنزیم های خونی میش های شیرده، آزمایشی با استفاده از 16 راس میش نژاد مهربان در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار انجام شد. میش ها در جایگاه های انفرادی قرار داده شدند و با جیره ای بر پایه 60 درصد علوفه یونجه و 40 درصد کنسانتره به همراه یا بدون پروبیوتیک تغذیه شدند. تولید شیر هر میش به طور هفتگی از هفته یک تا 12 اندازه گیری شد و نمونه های خون در هفته های چهار، هشت و 12 شیردهی در دو نوبت قبل و بعد از خوراک دادن به دست آمد. داده ها با استفاده از اندازه گیری های تکرار شده در زمان تجزیه آماری شدند. نتایج نشان داد که، پروبیوتیک اثر معنی داری بر تولید و ترکیب شیمیایی شیر میش های مهربان نداشت، ولی باعث تغییر در روند تولید شیر شد. همچنین پروبیوتیک باعث افزایش معنی دار در فعالیت آنزیم آلانین آمینوترانسفراز خون در هفته های چهار و هشت شیردهی در قبل و بعد از خوراک دهی (01/0P<) و آنزیم آلکالین فسفاتاز خون در هفته های هشت و 12 شیردهی در قبل و بعد از خوراک دهی (01/0P<) شد. فعالیت آنزیم آسپارتات ترانس آمیناز در قبل از خوراک د هی در هفته هشت شیردهی (05/0P<) و قبل و بعد از خوراک دهی هفته 12 شیردهی (01/0P<) افزایش یافت. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، اگرچه پروبیوتیک باکتریایی تجاری اثر معنی داری بر تولید و ترکیب شیر در کل دوره شیردهی نداشت، ولی روند تولید شیر در طول شیردهی و برخی پارامترهای خونی را تغییر داد.

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف برگ پسته وحشی بر آنزیم های کبدی، فراسنجه های خونی و شاخص های عملکردی جوجه های گوشتی، از 192 قطعه جوجه یک روزه سویه ی راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 12 قطعه جوجه (از هر دو جنس) در هر تکراراستفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره های حاوی سطوح صفر(شاهد)، یک، دو و سه درصد برگ پسته وحشی بود. نتایج آزمایش نشان داد که در طول دوره آزمایش، اثر برگ پسته وحشی بر مقادیر خوراک مصرفی و افزایش وزندر دوره آغازین، در مقایسه با تیمار شاهد کاهش معنی دار بود (05/0P<)، اما میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن در دوره رشد و کل دوره به طور معنی داری تحت تأثیر قرار نگرفت. در همین راستا ضریب تبدیل نیز تحت تأثیر قرار نگرفت. تأثیر تیمارهای آزمایشی بر میزان آنزیم های AST و ALTمعنی دار نبود، ولی میزان آنزیم ALP تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی کاهش معنی داری داشت(05/0P<). میزان گلوکز، کلسترول کل وHDL کلسترول سرم خون تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. اثر تیمارهای آزمایشی بر میزان تری گلیسرید وLDL کلسترول سرم خون کاهش معنی دار بود(05/0˂ P). باتوجه به نتایج حاصل، برگ پسته وحشی می تواند به عنوان یک افزودنی گیاهی با خاصیت کاهندگی میزان آنزیم های کبدی و همچنین کاهش تری گلیسرید و LDL کلسترول در جیره طیور مورد استفاده قرار گیرد.

هدف این مطالعه بررسی اثر مکمل کروم-متیونین بر فراسنجه های خونی و ایمنی جوجه های گوشتی تحت تنش حاد بود. از 126 قطعه جوجه نر نژاد راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و سه تکرار و 14 قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارها عبارت بودند از 1) جیره پایه بدون مکمل کروم و تنش (شاهد منفی)، 2) جیره پایه بدون مکمل کروم و تحت تنش (شاهد مثبت) 3) جیره پایه با 1000 ppb مکمل کروم و تحت تنش. با افزودن 5/1 میلی گرم دگزامتازون در کیلوگرم جیره از روز 18 به مدت یک هفته تنش ایجاد شد و بعد از آن آزمایش تا 46 روزگی ادامه یافت. خونگیری در سن 25 و 46 روزگی انجام شد. تنش سبب افزایش غلظت گلوکز و چربی های سرم خون شد. در 25 روزگی، تغذیه جیره حاوی کروم در پرندگان تحت تنش، سبب کاهش مقدار تری گلیسرید، کلسترول، LDL و VLDL خون شد (05/0 > (P. در 46 روزگی، پرندگان تحت تنشی که کروم را در جیره خود مصرف کردند از تری گلیسرید، LDL، VLDL بیشتر و HDL کمتری نسبت به دو گروه دیگر برخوردار بود (05/0 > P). در پرندگان تحت تنش تعداد گلبول های سفید، درصد هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت افزایش یافت (05/0P < )، و در پرندگانی که مکمل کروم مصرف کردند این صفات کاهش یافت. نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از مکمل کروم در شرایط تنش حاد می تواند نشانه های فیزیولوژیک بروز تنش را کاهش دهد اما ادامه مصرف آن بعد از رفع عامل تنش زا، اثر مثبتی بر این فراسنجه ها ندارد.

این مطالعه به منظور بررسی تأثیر پری بیوتیک مانان الیگوساکارید برعملکرد، کیفیت تخم مرغ، پاسخ ایمنی، جمعیتمیکروبی ایلئوم رودهوقابلیت هضمایلئومیموادمغذیدرمرغ هایتخم گذارتغذیهشدهبا سطوحمختلفپروتئین خام انجام گرفت. از تعداد 150 قطعه مرغ تخم گذار سویه های لاین W-36در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با آزمایش فاکتوریل 2×3 استفاده شد. جیره های آزمایشی شامل سه سطح پروتئین خام (سطح توصیه شده سویه، 95 و 90 درصد سطح توصیه شده) و دو سطح مانان الیگوساکارید (صفر و 1/0 درصد جیره) بودند. کاهش 10 درصدی سطح پروتئین خام جیره سبب کاهش وزن تخم مرغ، درصد تخم-گذاری، توده تخم مرغ و نامناسب شدن ضریب تبدیل خوراک شد (01/0P<). افزودن مکمل مانان الیگوساکارید به جیره، درصد تخم گذاری و توده تخم مرغ را بهبود داد (05/0P<). غلظت پادتن علیه نیوکاسل، پاسخ اولیه و ثانویه غلظت پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی در اثر مصرف مانان الیگوساکارید در جیره افزایش یافتند (05/0P<). کاهش پنج درصدی سطح پروتئین خام جیره سبب کاهش مقدار تری گلیسرید سرم خون شد (05/0P<). کاهش پنج و 10 درصدی پروتئین خام قابلیت هضم خاکستر کل را بهبود و کاهش 10 درصدی پروتئین خام قابلیت هضم چربی خام را کاهش داد (05/0P<). افزودن مانان الیگوساکارید به جیره، قابلیت هضم چربی خام را بهبود و جمعیت میکروبی اشریشیاکلی را در ایلئوم روده کاهش داد (05/0P<). بنابراین، افزودن مکمل مانان الیگوساکارید به میزان 1/0 درصد جیره موجب بهبود فاکتورهای ایمنی و فلور میکروبی ایلئوم روده شد. همچنین، سطح 68/15 درصد پروتئین خام جیره از سن 47 تا 57 هفتگی فراسنجه های عملکردی مرغ های تخم گذار را کاهش نداد.

به منظور بررسی اثر افزودن پودر تره و آنتی بیوتیک فلاووفسفولیپول بر عملکرد، فراسنجه های خونی و بافت شناسی روده باریک جوجه های گوشتی، آزمایشی با 200 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. گروه های آزمایشی شامل 1) جیره پایه، 2) جیره پایه + 02/0 درصد آنتی بیوتیک فلاووفسفولیپول و گروه های 3، 4 و5) جیره پایه + 5/0، 75/0 و یک درصد پودر تره به ترتیب بودند. نتایج نشان داد که مصرف خوراک در تمام دوره ها با تیمار فلاووفسفولیپول افزایش یافت (01/0>P). در دوره آغازین تیمار آنتی بیوتیک منجر به بهبود افزایش وزن نسبت به تیمار شاهد شد(05/0P<). در دوره رشد و کل دوره، بیشترین افزایش وزن و بهترین ضریب تبدیل خوراک مربوط به تیمار فلاووفسفولیپول و پس از آن سطوح یک و 75/0 درصد پودر تره بود(05/0P<). افزودن پودر تره منجر به کاهش معنی دار سطح گلوکز، تری گلیسرید و کلسترول سرم خون جوجه های گوشتی شد (01/0>P). نسبت هتروفیل به لنفوسیت به طور معنی داری با سطح یک درصد پودر تره نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (05/0>P). طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت با آنتی بیوتیک و پودر تره به طور معنی داری افزایش یافت (01/0>P). طبق نتایج این آزمایش سطوح 75/0 و یک درصد پودر تره تأثیر مثبتی بر بهبود عملکرد رشد، ایمنی وسلامت روده باریک جوجه های گوشتی داشتند و با در نظر گرفتن ممنوعیت مصرف آنتی بیوتیک ها، می توان از پودر تره جهت بهبود رشد و ایمنی جوجه های گوشتی استفاده کرد.

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف پودر سیر بر عملکرد تولیدی، کیفیت تخم مرغ و فراسنجه های خونی مرغ های تخم گذار تجاری، تعداد 128 قطعه مرغ تخمگذار سویه لوهمن لایت در سن 58 هفتگی(به مدت پنج هفته) و در قالب طرح کاملا تصادفی در بین چهار تیمار با چهار تکرار و هشت پرنده در هر قفس توزیع شد. جیره های آزمایشی شامل جیره شاهد و سطوح یک، دو و سه درصد پودر سیر بودند. صفات مربوط به عملکرد و خصوصیات کیفی تخم مرغ ها برای هر یک از تکرارها در سن 61 و 63 هفتگی و میزان فراسنجه-های خونی و زرده تخم مرغ در پایان دوره اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد درصد تولید تخم مرغ و مجموع توده تخم مرغ، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند، اما افزودن پودر سیر در سطح سه درصد در مقایسه با شاهد سبب افزایش وزن تخم مرغ گردید(05/0P<). افزودن سطح سه درصد پودر سیر در جیره غذایی در مقایسه با گروه شاهد موجب افزایش شاخص عدد هاو به میزان 25/4 واحد شد(05/0P<). مکمل پودر سیر در سطح سه درصد موجب کاهش سطح کلسترول سرم خون و زرده تخم مرغ در مرغ های تخم گذار شد(05/0P<). فراسنجه های خونی شامل لیپوپروتئین های با چگالی بالا، تری گلیسرید و آنزیم های کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. در کل، نتایج نشان داد افزودن پودر سیر به جیره غذایی مرغ های تخم گذار موجب افزایش وزن تخم مرغ، بهبود کیفیت سفیده تخم مرغ شد و همچنین سیر اثر کاهشی بر میزان کلسترول زرده تخم مرغ داشت.

اثر مصرف سطوح مختلف مکمل نوکلئوتید در جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه، وضعیت سامانه ایمنی، ریخت شناسی روده کوچک و جمعیت میکروبی ایلئوم با استفاده از 308 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه تجاری راس 308 مخلوط هر دو جنس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، هفت تکرار و 11 قطعه جوجه در هرتکرار به مدت 42 روز بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه بر اساس ذرت و کنجاله سویا(شاهد) و جیره پایه حاوی سطوح 05/0، 1/0 و 2/0 درصد مکمل نوکلئوتید بودند. مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. نتایج پاسخسامانه ایمنی هومورالدر سن 35 روزگی نشان داد که غلظت IgMسرم خون در تیمار 2/0 درصد نوکلئوتید نسبت به تیمار 05/0 درصد بیشتر بود (05/0P<). غلظت IgGسرم خون در سن 35 روزگی در تیمار 05/0 درصد نوکلئوتید بیشتر از تیمار 2/0 درصد بود (05/0P<). در سن 42 روزگی، غلظت IgG در تیمار 1/0 درصد مکمل نوکلئوتید نسبت به تیمار شاهد کمتر بود (05/0P<). پاسخ ایمنی سلولی در تیمار حاوی 1/0 درصد مکمل نوکلئوتید در 48 ساعت پس از تزریق فیتوهماگلوتینین بالاتر از تیمار شاهد بود(05/0P<). براساس نتا یج ا ین آزما یش، استفاده از مکمل نوکلئوتیدی پاسخ ایمنی سلولی جوجه های گوشتی رابهبودمی بخشد اما تاثیری بر سایر فراسنجه ها ندارد.

اثرات عصاره ی دو گیاه دارویی رزماری و مریم گلی، بره موم، آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین و کوکسیدیواستات با منشأ گیاهی بر عملکرد جوجه های گوشتی چالش یافته با دو سروتیپاشرشیاکلی (O2K12 و O78K80) بررسی شد. تعداد476 قطعه جوجه گوشتی ماده سویه کاب 500، به مدت 42 روز در یک طرح کاملاً تصادفی در هفت گروه آزمایشی، با چهار تکرار و 17 پرنده در هر تکرار توزیع شدند. دو گروه شاهد منفی و مثبت با جیره پایه بدون افزودنی تغذیه شدند. دو گروه عصاره ی گیاهان دارویی، جیره پایه را به همراه عصاره ی گیاهان رزماری و مریم گلی به میزان یک میلی لیتر در هر لیتر آب آشامیدنی دریافت کردند. ویرجینیامایسین (10%)، کوکسیدیواستات گیاهی و عصاره اتانولی بره موم به ترتیب به مقدار به مقدار 150، 200 و 500 میلی گرم به هر کیلوگرم خوراک اضافه شدند. همه گروه های آزمایشی به غیراز شاهد منفی در روز 14 پرورش با دو سروتیپ باکتری اشرشیاکلیچالش داده شدند. عصاره-هایگیاهیباعثکاهشاشرشیاکلیوسالمونلادر روده ی جوجه های گوشتی نسبت به گروه شاهد مثبت شدند(05/0>P). در کل دوره پرورش، ضریب تبدیل و مصرف خوراک در جوجه هایی که عصاره های گیاهی و کوکسیدیواستات گیاهی دریافت کرده بودند نسبت به هر دو گروه شاهد کمتر بود(05/0>P). پرندگان تیمارهای رزماری و بره موم کمترین وزن نسبی سینه را نسبت به سایر تیمارها داشتند (05/0P<). تغذیه عصاره های گیاهی سبب کاهش مقدار کلسترول و افزایش لیپوپروتئین پرچگالی(HDL) شدند(05/0>P). بنابراین، عصاره های گیاهی با بهبود ضریب تبدیل خوراک، کاهش جمعیت باکتری های مضر و کلسترول خون می توانند به عنوان یک افزودنی سودمند و کم خطر در پرورش جوجه های گوشتی موردتوجه قرار گیرند.

این آزمایش به منظور مطالعه اثر کاهش و یا حذف مکمل ویتامینی از جیره پایانی برپایهگندم بر شاخص های عملکردی، راندمان لاشه، خاکستر استخوان درشت نی و پاسخ ایمنی همورالدر جوجه های گوشتی با استفاده از 350 قطعه جوجه خروس گوشتی راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با هفت تیمار، پنج تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمار های آزمایشی شامل: تیمار یک (شاهد)؛ تغذیه با جیره ی بر پایه گندم حاوی 5/2 گرم بر کیلوگرم مکمل ویتامینی در کل دوره پرورش، تیمارهای دو، سه و چهار؛ کاهش سطح مکمل ویتامینی جیره به 25/1 گرم بر کیلوگرم به ترتیب از سنین 25، 31 و 37 روزگی و تیمارهای پنج و شش و هفت؛ حذف کامل مکمل ویتامینی جیره به ترتیب از سنین 25، 31 و 37 روزگی بودند. نتایج نشان داد؛ کاهش سطح مکمل ویتامینیجیره به 25/1 گرم بر کیلوگرم از سن 25 روزگی تأثیر معنی داری بر شاخص های عملکردی نداشت. حذف کامل مکمل ویتامینی جیره از سن 25 روزگی باعث کاهش معنی دار (05/0P<) شاخص های عملکردی شد. راندمان لاشه، خاکستر استخوان درشت نی و پاسخ ایمنی همورال جوجه های گوشتی علیه تزریق گلبول های قرمز گوسفندی تحت تأثیر کاهش و یا حذف کامل مکمل ویتامینی جیره از سنین مختلف (25، 31 و 37 روزگی) قرار نگرفتند. نتیجه-گیری می شود که امکان کاهشسطحمکملویتامینی در جیره پایانی بر پایه گندم جوجه های گوشتی وجوددارد.

این آزمایش به منظور بررسی اثر سطح پروتئین قابل هضم و توازن الکترولیتی جیره پایانی بر عملکرد، فراسنجه های خون و بافت شناسی روده با استفاده از تعداد 500 قطعه جوجه گوشتی مخلوط دو جنس سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی و به صورت فاکتوریل 5×2 با دو سطح پروتئین قابل هضم (5/16 و 19درصد) و پنج سطح توازن الکترولیتی (150، 200، 250، 300 و 350 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره) در دوره پایانی (25 تا 42 روزگی) با پنج تکرار 10 قطعه ای انجام شد. جوجه ها از 42-28 روزگی به مدت هشت ساعت روزانه تحت تنش گرمایی 2± 32 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. افزایش سطح پروتئین اثری بر افزایش وزن دوره پایانی جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی نداشت. مصرف خوراک و ضریب تبدیل جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره 5/16درصد، بیشتر از 19درصد پروتئین بود (05/0 < P). بیشترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل در توازن 200 میلی اکی والان مشاهده شد که تفاوت آنها به ترتیب تنها با تیمارهای 300 و 150 میلی اکی والان معنی دار نبود. بیشترین افزایش وزن در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاوی 5/16درصد پروتئین و 200 میلی اکی والان توازن الکترولیت مشاهده شد(05/0 < P). سرم جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی 19درصد در مقایسه با 5/16درصدپروتئین قابل هضم، دارای تری گلیسیرید کمتر اما پروتئین کل، کراتینین و اسید اوریک بالا تری بودند (05/0 < P). افزایش پروتئین جیره از 5/16درصد به 19درصد، تأثیری بر ویژگی های بافت شناسی روده نداشت. تغذیه جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی با تعادل الکترولیتی 250 میلی اکی والان، مساحت سطح پرز را افزایش داد (05/0 < P). بر اساس نتایج حاصل، در دوره پایانی پرورش جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی، جیره حاوی 5/16درصد پروتئین قابل هضم و توازن الکترولیتی 200 میلی اکی والان توصیه می شود.

هدف این مطالعه بررسی تأثیر آنتی اکسیدانی کوآنزیم Q10 بر کیفیت منی قوچ بعد از فرآیند انجماد-یخ گشایی بود. از 5 قوچ قزل دوبار در هفته و در 5 تکرار اسپرم گیری شد. این آزمایش شامل 5 تیمار، کوآنزیم کیوتن در چهار سطح (5/0، 1، 2 و 5/2 میکرومولار) و گروه شاهد (بدون آنتی اکسیدان) بود. قبل از رقیق سازی اسپرم ها از نظر حجم، تحرک و میزان اسپرم غیرطبیعی مورد ارزیابی اولیه قرار گرفتند. نمونه های منی در رقیق کننده بر پایه تریس-لسیتین رقیق شده، در مدت دو ساعت و در دمای C° 4 سردسازی شده و بعد در پایوت ها کشیده و منجمد شدند. پارامترهای جنبایی، زنده مانی، یکپارچگی غشاء، اسپرم های غیرطبیعی، میزان مالون دی آلدهید، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی، فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز بعد از یخ گشایی اندازه گیری شدند. نتایج آنالیز بیانگر افزایش جنبایی کل در نمونه های با 5/0 و 1 میکرومولار از آنتی اکسیدان کوآنزیم Q10 نسبت به گروه شاهد بود (05/0>P). نمونه های با 5/0 مولار کوآنزیم Q10 کمترین درصد اسپرم های غیرطبیعی و سطح پراکسیداسیون چربی را نسبت به گروه شاهد داشت (05/0>P). زنده مانی، یکپارچگی غشاء پلاسمائی و تحرک کل در تمامی گروه ها از گروه شاهد بهتر بود (05/0>P). پارامترهای VCL، VSL و VAP در گروه های دریافت کننده 5/0، 1 و 2 میکرومولار کوآنزیم Q10 در مقایسه با گروه های دیگر بهبود یافت (05/0>P). گروه دریافت کننده 5/2 میکرومولار از کوآنزیم Q10 نسبت به سایر سطوح، تأثیر بهتری بر فعالیت سوپراکسید دیسموتاز، داشت. یافته های این بررسی نشان داد افزودن 5/0 و 1 میکرومولار کوآنزیم Q10 باعث بهبود برخی فراسنجه های اسپرم بعد از فرآیند انجماد-یخ گشایی شد.