اندازه گیری شاخص های تولید پایدار به علت دستورات دولت و افزایش آگاهی افراد برای حفاظت از محیط زیست و کاهش ضایعات، در حال تبدیل شدن به یک فعالیت مهم زیست محیطی است. شاخص های تولید پایدار می تواند برای ارزیابی اثر فعالیت های مختلف مدیریت و تولید استفاده شود و در نتیجه یک سازوکار مناسب برای نظارت بر عملکرد تولید پایدار به منظور حرکت به سمت پایداری شرکت فراهم کند. هدف از انجام این پژوهش، ارتقاء سطح پایداری در پالایشگاه نفت اصفهان از طریق شناسایی شاخص های تولید پایدار و تعیین روابط میان این شاخص ها به منظور تدوین مدل تولید پایدار و همچنین تعیین شدت اثر شاخص ها بر یکدیگر می باشد. بدین منظور با استفاده از مرور گسترده ادبیات موضوع و همچنین نظرات خبرگان، 12 شاخص تولید پایدار در پالایشگاه شناسایی شدند. سپس با استفاده از تکنیک مدل سازی ساختاری تفسیری روابط میان این شاخص ها و اثرگذار یا اثرپذیر بودن آنها تعیین گردید. به منظور تعیین شدت این روابط از تکنیک دیمتل فازی بهره گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد که انجام نظارت وکنترل، استفاده از منابع با بهره وری بالا، استفاده از فن آوری با بهره وری بالا، بهینه سازی برنامه تولید برای بهبود بهره وری شاخص های اساسی دستیابیبه تولید پایدار در پالایشگاه می باشند.