مراقبت مبتنی بر شواهد
سال:1392 | دوره:3 | شماره:2 (پیاپی 7) |تعداد مقالات:8

مقدمه: پرستاران بزرگترین گروه ارایه دهنده خدمات بهداشتی هستند و نقش اساسی را در تداوم مراقبت و ارتقاء و حفظ سلامت در سطوح مختلف نظام سلامت ایفا می کنند. با تغییرات جدید در سیستم مراقبت بهداشتی، انتظار جامعه از پرستاران، بیش از گذشته است. هدف: تعیین میزان اجرای مراقبت های پرستاری مبتنی بر شواهد توسط پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی اهواز. روش: این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی است، که در آن، 484 پرستار شاغل در بیمارستان های دولتی اهواز در سال 1390 به روش نمونه گیری آسان بررسی شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته دوقسمتی بود که پس از تعیین روایی و پایایی، استفاده. بخش اول شامل ویژگی های دموگرافیک پاسخ دهندگان و بخش دوم مربوط به میزان اجرای مراقبت های پرستاری مبتنی بر شواهد می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون های کروسکال والیس و من ویتنی در نرم افزار SPSS نسخه 17 استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه، اکثریت واحدهای پژوهش (53 درصد) اذعان داشتند که از نظر اجرای مراقبت های پرستاری مبتنی بر شواهد در سطح ضعیف قرار دارند. بین سن، سابقه خدمت، جنس، نوع استخدام، موقعیت حرفه ای و نوبت کاری واحدهای پژوهش با اجرای مراقبت های پرستاری مبتنی بر شواهد رابطه معناداری وجود ندارد (p>0.05). ولی بین وضعیت تاهل، مدرک تحصیلی و میزان علاقه به حرفه با میزان اجرای مراقبت های پرستاری مبتنی بر شواهد رابطه معناداری وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، تلاش همه جانبه جامعه پرستاری و عملکرد حمایتی سازمانی لازم است تا حرکت پرستاران به سوی ارایه مراقبت پرستاری مبتنی بر شواهد تحقق یابد.

مقدمه: تالاسمی شایع ترین بیماری ارثی ایران است، که عوارض قلبی ناشی از افزایش آهن، به عنوان اصلی ترین مشکل این بیماران، اثر منفی بر سلامت روان آن ها دارد. یکی از روش های مراقبتی در زمینه کاهش این عوارض، به کارگیری برنامه های ورزشی است. هدف: تعیین تاثیر برنامه طراحی شده پیاده روی بر سلامت روان و توانایی عملکردی و علایم قلبی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور.روش: در این مطالعه شبه تجربی، 75 بیمار تالاسمی ماژور 18 سال به بالا به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. گروه آزمون برنامه پیاده روی طراحی شده را به مدت 8 هفته اجرا نمودند. سلامت روان با پرسشنامه گلدبرگ و توانایی عملکردی با تست پیاده روی 6 دقیقه ای (6MWt) در ابتدا و انتهای مداخله در دو گروه سنجیده شد. علایم قلبی با پرسشنامه محقق ساخته که روایی محتوی و پایای همزمان آن با (0.96=a) به دست آمده بود هر هفته ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های مجذورکای، تی مستقل و زوجی و آنالیز واریانس استفاده گردید.یافته ها: مقایسه میانگین نمره سلامت روان بعد از مداخله در گروه آزمون 6.27±39.72 و در گروه کنترل 6.27±54.67 بود (p=0.001). میانگین مسافت طی شده تست پیاده روی 6 دقیقه ای بعد از مداخله در گروه آزمون 103.46±440.65 و در گروه کنترل 90.25±395.50 بود (p=0.04). آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با (p=0.001) اختلاف معنی داری را از نظر الگوی تغییر میانگین نمره علایم قلبی بین دو گروه نشان می دهد. نتیجه گیری: فعالیت های ورزشی از قبیل برنامه طراحی شده پیاده روی باعث بهبود سلامت روان و نیز توانایی عملکردی و کاهش علایم قلبی بیماران تالاسمی می گردد و اجرای آن به بیماران تالاسمی توصیه می شود.

مقدمه: کنترل دیابت نیاز به روش های آموزشی موثرتری دارد. آموزش رفتارهای خودمراقبتی یکی از عوامل مهم در کنترل دیابت است. علایم محرک مناسبی برای انجام رفتارهای خودمراقبتی است. هدف: تعیین تاثیر «مدل مدیریت متمرکز بر علایم» بر رفتارهای خودمراقبتی و کنترل متابولیک بیماران دیابتی نوع دو. روش: در یک مطالعه شبه تجربی، 70 بیمار دیابتی نوع دو به صورت در دسترس انتخاب شدند و با توجه به روزهای مراجعه افراد (زوج و فرد) به درمانگاه دیابت در سال 1389به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. خصوصیات فردی، میزان آگاهی، رفتارهای خودمراقبتی، دفعات تجربه علایم بیماران با استفاده از پرسشنامه و میزان هموگلوبین گلیکوزیله آنان تعیین شد. گروه مداخله 4-3 جلسه آموزش انفرادی در مورد نحوه شناسایی علایم، علت بروز، روش های کنترل علایم با انجام رفتارهای خودمراقبتی دریافت نمودند. گروه کنترل آموزش های معمول را دریافت کردند. متغیرها سه ماه بعد، مجددا برای 60 بیمار اندازه گیری شد. داده ها توسط نرم افزارهای SPSS نسخه 15 و STATA و آزمون های تی زوجی، مجذورکای، فیشر، کوواریانس، کروسکال والیس و مدل عمومی خطی تحلیل شد. یافته ها: پس از مداخله، میانگین آگاهی (p<0.001) و رفتارهای تغذیه ای (p<0.02) در گروه مداخله افزایش معنی داری داشت. علایم مربوط به بالا و پایین بودن قندخون (p<0.02 و p<0.02) در گروه مداخله کاهش معنی داری نشان داد. میانگین هموگلوبین گلیکوزیله در گروه مداخله (از 8.48 به 8.29) تفاوت معنی داری نداشت (p=0.06). سایر متغیرهای رفتار مراقبت از پا، فعالیت بدنی، کنترل قندخون، تبعیت دارویی و همینطور علایم حسی و سایر علایم بیماران نیز معنی دار نبودند (P>0.05). نتیجه گیری: با توجه به تاثیرات مثبت، مدل مدیریت متمرکز بر علایم برای آموزش بیماران دیابتی توصیه می گردد.

مقدمه: اختلالات اضطرابی یکی از مشکلات شایع روان پزشکی در زنان باردار می باشد. از روش های مختلفی به منظور کاهش اضطراب استفاده می گردد. استفاده از درمان های طب مکمل (طب فشاری و بادکش درمانی) یکی از این روش ها می باشد. هدف: تعیین تاثیر شاخه های طب سوزنی بر شدت اضطراب پس از زایمان در زنان نخست زای مرکز منتخب دانشگاه علوم پزشکی شیراز. روش: این کارآزمایی بالینی با حجم نمونه 150 نفر (50 نفر در هر گروه) به روش نمونه گیری آسان در بیمارستان آموزشی حافظ شیراز در سال 1391 انجام شد. بادکش درمانی به مدت 20-15 دقیقه تا 4 بار در هفته و طب فشاری طی مدت 20 دقیقه طبق مدل چرخشی اعمال شد. پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر ( (Spiell Bergerتکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: اختلاف میانگین شدت اضطراب پس از زایمان زنان در گروه بادکش درمانی از مقدار 5.8±47.1 در قبل از مداخله به 4.6±42.4 رسید، که به طور معناداری متفاوت است (p<0.001). در گروه طب فشاری از مقدار 4.7±46.6 به 4.4±46.6 کاهش یافت، اما در گروه کنترل، از 5.2±46.0 به 4.9±50.2 افزایش یافت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که شدت اضطراب پس از زایمان، در هر دو گروه مداخله کاهش یافت، اما در گروه مداخله بادکش درمانی، کاهش معناداری گزارش گردید لذا به عنوان درمان موثری در کاهش اضطراب پس از زایمان می تواند کاربرد داشته باشد.

مقدمه: ماساژ در نوزاد باعث ایجاد احساس امنیت، افزایش رشد جسمی و وزن، بهبود گردش خون، عملکرد بهینه سیستم عصبی و کاهش اختلالات خواب و همچنین کاهش اختلالات رفتاری می شود. هدف: تعیین تاثیر ماساژ بر بروز عدم تحمل تغذیه و آپنه درنوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان. روش: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوگروهی است، که بر روی نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان قائم (عج) مشهد در سال 1391 صورت گرفت. نوزادان با تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. مداخله ماساژ (شامل ماساژ و حرکات پاسیو اعضاء به طور روزانه در طی 3 دوره پانزده دقیقه ای در 3 ساعت متوالی به مدت 5 روز) برای نوزادان گروه مداخله انجام شد و بروز آپنه و عدم تحمل تغذیه در این نوزادان با نوزادان گروه کنترل مقایسه گردید. ابزارهای گردآوری داده ها شامل: فرم انتخاب نمونه، فرم مشخصات دمو گرافیک، چک لیست ثبت داده ها و دستگاه پالس اکسی متری بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری تی زوجی، مجذور کای و ضریب نسبت بخت ها انجام شد. یافته ها: گروه های مداخله و کنترل از نظر متغیرهای دموگرافیک و قد، وزن، دورسر، سن هنگام تولد، آپگار دقیقه اول و پنجم و سن مادر تفاوت آماری معنی داری نداشتند. بروز آپنه و عدم تحمل تغذیه در نوزادان گـروه مداخله نسبت به گروه کنترل کمتر بود (0.001≥P). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش موید این است که ماساژ می تواند یک روش موثر برای کاهش بروز آپنه و عدم تحمل تغذیه در نوزادان نارس سالم با وضعیت ثابت باشد.

مقدمه: دیس لیپیدمی یکی از دلایل عمده ایجاد و پیشرفت آترواسکلروز در بیماران همودیالیزی می باشد و ویتامین C می تواند از طریق کاهش تولید استرس اکسیداتیوها، سبب اصلاح آن گردد. هدف: تعیین تاثیر مکمل یاری با ویتامین C بر دیس لیپیدمی در بیماران همودیالیزی. روش: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور، 160بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه، به روش تصادفی در سه گروه مداخله، کنترل و شاهد بررسی شدند. در گروه مداخله، 250 میلی گرم ویتامین C به صورت 3 بار در هفته، در پایان هر نوبت دیالیز از طریق مسیر وریدی و به مدت 8 هفته تزریق گردید. در گروه شاهد، دارونمای نرمال سالین به همان میزان و مدت تزریق شد و در گروه کنترل، هیچ مداخله ای صورت نگرفت. پارامترهای آزمایشگاهی کلسترول، تری گلیسیرید و HDL سرم در ابتدا و انتهای مداخله اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 و آزمون های مجذورکای و آنالیز واریانس یکطرفه انجام شد. مقدار P کمتر از 0.05 از نظر آماری معنادار تعریف شد. یافته ها: تغییرات در متغیرهای کلسترول، تری گلیسیرید و HDL سرم، قبل و بعد از مداخله در هیچیک از گروه ها معنادار نبود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق وریدی ویتامین C به میزان 250 میلی گرم در هر نوبت دیالیز، تاثیری بر کلسترول توتال، تری گلیسیرید و HDL سرمی ندارد.

مقدمه: نارسایی مزمن کلیه یک وضعیت تهدید کننده حیات است. این بیماران به سبب استرس های طولانی، مستعد ابتلا به مشکلات روانی فراوانی هستند. شأن درمانی یک شیوه نوین برای درمان مسایل روانی در بیماران مبتلا به یک وضعیت محدود کننده و تهدید کننده زندگی می باشد. هدف: تعیین تاثیر شأن درمانی بر شأن انسانی بیماران تحت همودیالیز. روش: این پژوهش از نوع تجربی دوگروهه با طرح پیش آزمون- پس آزمون است، که در سال 1391 در بیمارستان های منتخب مشهد انجام شد. از 74 بیمار با شرایط ورود به مطالعه، 36 بیمار مراجعه کننده به صورت تصادفی، در روزهای زوج به گروه شأن درمانی و 38 بیمار روزهای فرد به گروه کنترل تخصیص یافتند. برنامه شأن درمانی در حین همودیالیز طی 3 تا 4 جلسه برای هر بیمار انجام شد. شأن انسانی واحدهای پژوهش با پرسشنامه شأن انسانی قبل و بعد از مداخله بررسی شد. داده های با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه 11.5 و آزمون های آماری ویلکاکسون، من ویتنی و آنالیز واریانس دوطرفه تحلیل گردید. یافته ها: میانگین سنی واحدهای پژوهش 12.8±49.0 سال بود. 44.6 درصد واحدهای پژوهش متاهل و 81.1 درصد تحصیلات ابتدایی داشتند. تفاوت معنی داری بین میانگین نمره شأن انسانی در گروه شأن درمانی، قبل (15.3±47.2) و بعد از مداخله (18.35±40.4) وجود داشت (p<0.001). در گروه کنترل، میانگین نمره شان انسانی قبل (19.1±50.8) و بعد از مداخله (20.38±49.9) تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به این که شأن درمانی می تواند شأن انسانی بیماران تحت همودیالیز را افزایش دهد، بنابراین، از طریق آموزش پرستاران و برنامه ریزی مناسب می توان به سلامت روانی این بیماران کمک نمود.

مقدمه: شیرخوارگی مهمترین دوره خارج رحمی تکامل مغزی و نیازمند تحریکات محیطی برای بروز قابلیت های تکاملی می باشد، اما کودکان شیرخوارگاهی به دلیل محرومیت های محیطی، در معرض تاخیر تکاملی قرار دارند. هدف: طراحی بسته مراقبتی مبتنی بر شواهد برای ارتقای تکامل حرکتی شیرخواران ساکن پرورشگاه با استفاده از رویکرد مرور تلفیقی. روش: در این مرور تلفیقی پس از شناسایی مشکل، جستجو با ترکیبی از عبارات شاخص اختصاص داده شده (MESH) و عبارات متنی شامل تکامل حرکتی، شیرخوار، تحریک، مداخله، بهبود و محیط از تاریخ می 2012 تا می 2013 و در محدوده زمانی 1970 تا 2013 از پایگاه داده هایThe Cochrane Central Register of Controlled Trials ، AMED، CINAHL، EMBASE، Ovid MEDLINE، MEDLINE Advanced، PsycINFO، Google scholar انجام شد. داده ها به روش تحلیل مقایسه ای همزمان تحلیل و کدبندی شد و سپس یافته ها بر اساس کدهای تعلق گرفته، تلفیق و ویرایش شد، تا اجزای مختلف بسته بروز نموده، تکمیل شدند. یافته ها: از 180 استناد به دست آمده، 141 مورد به دلیل عدم برخورداری از معیارهای لازم حذف شد و با تلفیق یافته های به دست آمده از 39 استناد شامل اسباب بازی ها، مهارت ها، تعاملات مراقب-شیرخوار، شیوه های مراقبتی و ویژگی های محیطی مناسب برای تکامل حرکتی شیرخواران، بسته مراقبتی شامل اجزای فوق برای پرورشگاه ها پیشنهاد شد. نتیجه گیری: از آن جا که با تلفیق اطلاعات غنی به دست آمده از مطالعات حوزه تکامل، دستیابی به بسته مراقبت تکاملی قابل حصول است، تهیه بسته های مشابه برای سایر جوامع هدف و حوزه های تکاملی، همراه با ارزیابی بالینی پیشنهاد می شود.