فرهنگ مشاوره و روان درمانی (فرهنگ مشاوره)
سال:1390 | دوره:2 | شماره:7 |تعداد مقالات:7

پژوهش حاضر با هدف بررسی میانجی ‏های درمانی و اثربخشی درمان پذیرش و تعهد و ارائه‏ راه‏ حل‏ هایی به منظور بهینه‏ سازی شیوه‏ های درمانی اختلال اضطراب فراگیر، انجام شد. نمونه‏ پژوهش شامل پنج نفر بود که از نظر سن، جنس، سابقه‏ ابتلا به بیماری و همبودی با افسردگی، متفاوت بودند و با استفاده از روش «نمونه‏ گیری هدفمند»، از بین 36 نفر عضو جامعه (شامل مراجعان 25 تا 60 سال مراکز مشاوره و بهداشتی و درمانی شهر سنندج در تیر و مرداد ماه 1389) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بود از: SCID-I، پرسشنامه‏ بالینی چندمحوری میلون، پرسشنامه‏ پذیرش، پرسشنامه‏ زندگی مبتنی بر ارزش و پرسشنامه‏ اختلال اضطراب فراگیر، نتایج پژوهش نشان داد که درمان موثر است و متغیرهای پذیرش و زندگی مبتنی بر ارزش به عنوان میانجی درمانی عمل می ‏کنند. مدل میانجی ‏های درمانی نیز بر اساس روند تغییر متغیرهای پژوهش ترسیم گردید.

خودتنظیمی تحصیلی یکی از موضوعات اساسی آموزش و پرورش است که به نظر می ‏رسد با فراشناخت در رابطه باشد. بررسی این ارتباط از جنبه نظری و کاربردی دارای اهمیت است. پس هدف این مطالعه بررسی و تعیین نقش مولفه‏ های فراشناختی در خودتنظیمی تحصیلی بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است که 318 دانش آموز پسر پایه دوم دبیرستان از منطقه شش آموزش و پرورش شهر تهران، به روش نمونه‏ گیری خوشه ‏ای، انتخاب شدند. آنان پرسشنامه ‏های باورهای فراشناختی ولز و کارترایت - هاتون (2004)، حالت فراشناختی اونیل و عابدی (1996) و خودتنظیمی تحصیلی ریان و کانل (1989) را تکمیل کردند. داده ‏ها با استفاده از روش رگرسیون چند متغیری گام به گام و ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل شد. یافته ‏های پژوهش نشان داد که حالت فراشناختی با خودتنظیمی تحصیلی رابطه مثبت دارد. اما بین باورهای فراشناختی و خودتنظیمی تحصیلی رابطه منفی وجود دارد. به علاوه مولفه‏ های برنامه ‏ریزی، کنترل ناپذیری و نیاز به کنترل، 26 درصد از واریانس خودتنطیمی تحصیلی را پیش بینی می‏ کنند. بر اساس مبانی نظری و نتایج این پژوهش، باورها و حالت فراشناختی با خودتنظیمی تحصیلی، به ‏گونه متفاوت رابطه دارند. بنابراین، آموزش مولفه‏ های فراشناختی می ‏تواند در بهبود و افزایش خودتنظیمی تحصیلی دانش ‏آموزان موثر باشد. البته به هنگام انتخاب و تدوین محتوی آموزشی، یافته ‏های این پژوهش باید مدنظر قرار گیرد.

به منظور بررسی تاثیر رفتار شهروندی سازمانی، هوش هیجانی بر رضایت شغلی کارکنان تحقیقی به روش توصیفی از نوع همبستگی در شرکت هفت الماس انجام شد. نمونه پژوهش شامل 227 نفر از کارکنان شرکت یاد شده بود که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی، هوش هیجانی و رضایت شغلی استفاده شد. ضریب آلفای پرسشنامه های مذکور به ترتیب 0.728، 0.726 و 0.718 محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل اجرایی پژوهش با استفاده از روش همبستگی و معادلات ساختاری انجام پذیرفت. در نهایت نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که رفتار شهروندی سازمانی و هوش هیجانی بر رضایت شغلی تاثیر دارند. همچنین نتایج حاکی از آن است که رفتار شهروندی سازمانی 48 درصد تغییرات رضایت شغلی را تبیین می کند و هوش هیجانی 76 درصد تغییرات رضایت شغلی را تبیین می کند. یافته های جانبی پژوهش نیز نشان داد که بین رضایت شغلی و سطح تحصیلات رابطه معناداری وجود دارد اما در این پژوهش بین دو جنس تفاوت معناداری به لحاظ رضایت شغلی وجود نداشت.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مهارت حل مساله و مهارت ابراز وجود والدین بر میزان سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی فرزندان آنان انجام شد. این پژوهش در بین دانش آموزان پسر سال دوم متوسطه شهر صومعه سرا با نمونه آماری 24 نفر به روش نمونه گیری تصادفی متناسب با حجم انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی ویژه دانش آموزان دبیرستانی (AISS) (سینها و سینک، 1993) بود. نتایج پژوهش نشان داد که برنامه آموزش مهارت ابراز وجود والدین بر افزایش سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی فرزندان آنان اثر داشته است. مهارت حل مساله بر سازگاری اجتماعی فرزندان اثر داشت ولی بر پیشرفت تحصیلی آنان اثر معناداری نداشته است. این یافته ها می تواند برای رشد و ارتقای سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی رابطه ویژگی های شخصیتی (پنج عامل اصلی شامل بی ثباتی هیجانی، برون گرایی، باز بودن به تجربه ها، توافق و وجدانی بودن) با رضایت زناشویی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه بیوه زنان ازدواج کرده با برادر شوهر در کرمانشاه بود. نمونه مورد مطالعه (43 نفر) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی(NEO-FFI)  بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های همبستگی ساده و تحلیل رگرسیون چندگانه انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین عامل شخصیتی بی ثباتی هیجانی و رضایت زناشویی همبستگی منفی و معنادار وجود دارد. متغیر وظیفه شناسی همبستگی مثبت و معنادار با رضایت زناشویی دارد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد دو متغیر بی ثباتی هیجانی و وظیفه شناسی پیش بینی کننده های خوبی برای رضایت زناشویی بودند و با هم 0.13 درصد واریانس متغیر ملاک یعنی رضایت زناشویی را تبیین می کنند. یافته ها اهمیت عوامل شخصیت را در تبیین رضایت زناشویی خاطر نشان می سازد.

پژوهش حاضر به منظور پیش بینی انگیزش و فرسودگی شغلی مشاوران شهر تهران بر اساس فرهنگ سازمانی انجام گرفت. این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مشاوران زن و مرد (تعداد 1042 نفر) سازمان آموزش و پرورش شهر تهران بود، که با روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی 300 نفر از بین آنان انتخاب شد. داده ها به کمک پرسشنامه های فرهنگ سازمانی، انگیزش شغلی و فرسودگی شغلی گردآوری و با بهره گیری از آزمون t مستقل و رگریسون چند متغیره تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد بین فرهنگ سازمانی در ابعاد کارآفرینی و مشارکتی با انگیزش شغلی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد و بین فرهنگ سازمانی در ابعاد کارآفرینی و مشارکتی با فرسودگی شغلی رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد بین فرهنگ سازمانی و انگیزش شغلی مشاوران در دو جنس زن و مرد تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که، مشاورین زن از میزان فرهنگ سازمانی و انگیزش شغلی بیشتری برخوردار بودند اما بین فرسودگی شغلی مشاوران زن و مرد تفاوت معناداری مشاهده نگردید. هر چه میزان فرهنگ سازمانی در ابعاد کارآفرینی و مشارکتی افزایش می یابد میزان انگیزش شغلی بیشتر شده و فرسودگی شغلی کاهش می یابد.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه گروهی فرزندپروری مثبت بر نشانه های مرضی کودکان 4 تا 12 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی / کمبود توجه بود. روش پژوهش از نوع شبه تجربی بر اساس طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه مورد مطالعه عبارت بود از کلیه مادران کودکان 4 تا 12 ساله مبتلا به ADHD که به دو مرکز درمانی مراجعه کرده بودند و پس از ارزیابی اولیه بر اساس ملاک های ورود به نمونه، 20 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش در 8 جلسه 120 دقیقه ای تحت آموزش گروهی فرزندپروری مثبت قرار گرفتند. آزمودنی ‏های گروه آزمایش و کنترل در 3 مرحله، پیش آزمون، پس آزمون و مرحله پیگیری از طریق مقیاس تعیین شدت علائم اختلال بیش فعالی / کمبود توجه (CSI-4) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های بدست آمده با روش های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که اجرای برنامه گروهی فرزندپروری مثبت منجر به کاهش معنی دار نشانه های اصلی ADHD در کودکان در مقایسه با گروه کنترل شده است. لذا پیشنهاد می شود درمانگران از این روش برای کمک به این گروه کودکان استفاده نمایند.