این پژوهش با هدف آزمون رابطه علی بین ارزش تکلیف، درگیری شناختی، هیجان های پیشرفت تحصیلی، خود نظم جوئی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی ریاضی صورت پذیرفت. بدین منظور از جامعه آماری پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای 560 نفر از دانش آموزان (267 نفر پسر و 293 نفر دختر) از پایه سوم رشته ریاضی دبیرستان های شهر تهران در سال تحصیلی 1394 -1393 به پرسشنامه خرده مقیاس ارزش تکلیف (پینتریچ و دی گروت، 1991)، مقیاس درگیری شناختی (تجدید نظر شده دو عاملی فرایند یادگیری 2F-R-LPQ) (کمبر بیگز و لیونگ، 2004)، مقیاس هیجان های پیشرفت قبل از امتحان (AEQ) (پکران، گوئیتز، تیتز و پری، 2005) و مقیاس خودنظم جویی تحصیلی (پینتریچ و دی گروت، 1990)، پاسخ دادند. نتایج تحلیل مدل معادلات ساختاری با استفاده از داده های تجربی نشان داد که، پیشرفت تحصیلی به طور مستقیم و غیر مستقیم از متغیرهای پیش بین ارزش تکلیف، درگیری شناختی، هیجان های پیشرفت و خودنظم جوئی تحصیلی تاثیر می پذیرد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که، تمامی شاخص ها به جز شاخص AGFI (شاخص نیکویی برازش تعدیل شده) در حد بسیار مطلوب گزارش شده اند و مدل با داده ها برازش خوبی دارد و این بیانگر این است که، رابطه خطی بین متغیرها و سازه های مکنون وجود دارد، بنابراین فرضیه کلی پژوهش مبنی بر «الگوی مفروض رابطه علی بین ارزش تکلیف با پیشرفت تحصیلی از طریق میانجیگری درگیری شناختی، هیجان های پیشرفت و خودنظم جوئی تحصیلی برازنده داده ها است» تایید شده است.