پژوهش های کاربردی زراعی
سال:1394 | دوره:- | شماره:109 |تعداد مقالات:18

برنج یکی از گونه های نسبتا حساس به تنش شوری است که از نظر تحمل یا حساسیت به تنش شوری، تنوع ژنت کیی زیادی در مخزن ژنت کیی انواع زراعی آن نیز دیده می شود. به منظور بررسی تغ ییرات غلظت قندها و پروتئین های محلول در محیط آبکشت، آزمایشی در سال 86 – 1385 در شرایط گلخانه ای در پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران انجام شد. تیمار شوری در دو سطح محلول عادی یوشیدا و یا حاوی 100 میلی مولار کلرید سدیم (EC=12dSm4) در مرحله شش برگی به مدت یک هفته اعمال شد، و نمونه گیری طی این مدت در فواصل زمانی (صفر، 4، 12، 24، 48،96 و 168 ساعت) پس از اعمال تیمار, از پهنک برگ شششم غلاف به عمل آمد وغلظت قندها و پروتئین ها پس از استخراج توسط دستگاه اسپکتروفوتومتر اندازه گیری شدند. در این آزمایش غلظت قندهای محلول در رقم خارجی متحمل به شوری (IR651) طی دوره اعمال تنش به شکل بسیار معنی داری افزایش پیدا کرد، حال آنکه در سایر ارقام ایرانی و رقم حساس به شوری (IR29) غلظت قندها تحت تیمار تنش عدم تغییر و یا کاهش را نشان داد. از طرفی تغییر معنی داری در غلظت پروتئین های محلول در هیچ یک از ارقام تحت تیمار تنشی مشاهده نشد هر چند که در رقم متحمل به شوری به خلاف سایر ارقام غلظت پروتئین ها افزایش پیدا کرد. از این رو کاهش پتانسیل اسمزی تا -1.43 مگاپاسکال در رقم متحمل را می توان به توان بالای این رقم در سنتز ترکیبات سازگار جهت تنظیم اسمزی به منظور جلوگیری از پسابیدگی نسبت داد.

زراعت دیم ضمن گستردگی، در مقایسه با کشت آبی وابستگی بیشتری با عوامل آب و هوایی نظیر بارش و دما دارد. گندم مهمترین گیاه زراعی کشور است و گندم دیم با 62.1 درصد بیشترین سهم اراضی زیر کشت گندم را به خود اختصاص داده است. بنابراین تعیین زمان مناسب کشت این محصول از اهمیت زیادی برخوردار است. در این راستا با استفاده از آمار روزانه چهل ساله بارندگی و دما در ده ایستگاه که توان پوشش منطقه مورد مطالعه را داشته باشند و طبق تعاریف اشترن برای باران موثر و نیز با لحاظ نمودن شرط دمای مناسب جوانه زنی گندم، زمان مناسب کشت با روش های کریجینگ، کوکریجینگ، و میانگین متحرک وزنی تعیین شد. و هر یک از این روشها برای تعاریف ارائه شده و در دو سطح احتمال 50 % و 75 % با معیارهای آماری MAE و MBE مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از ارزیابی روش های میان یابی نشان داد که روش کوکریجینگ با توجه به معیارهای آماری ذکر شده، علیرغم پیچیدگی هایی که دارد تفاوت چندانی با کریجینگ نداشت .هر دو تخمینگر نسبت به میانگین متحرک وزنی نتایج بهتری از خود نشان دادند. بنابراین استفاده از کریجینگ معمولی و تعریف اول با احتمال 50% در اولویت قرار دارد.

این پژوهش به منظور بررسیک اهش فشردگی خاک و تعداد آبیاری و در نتیجه افزایش ک ارایی مصرف آب گیاه ذرت در قالب آزمایش اسپلیت بلوک (استریپ پلات) در پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال های 1383 - 1385 به مدت سه سال در منطقه مغان I اجرا شد. عامل زیرشکنی در سه سطح زیر شکنی 40 و 60 سانتی متر و بدون زیرشکنی در نوار عمودی و عامل آبیاری در سه سطح I1، I2 و I3 به ترتیب آبیاری پس از 80، 100 و 120 میلی متر تبخیر از طشتک کلاس A ) در نوار افقی قرار گرفت. نتایج نشان داد ک ه اختلاف عملکرد دانه درسطوح مختلف زیرشکنی و رژیم های مختلف آبیاری از نظر آماری در سطح احتمال کی درصد معنی داری ولی اثر متقابل این دو عامل از نظر آماری غیرمعنی دار بود. تیمارهای زیرشکنی به عمق 60 و 40 سانتی متر به ترتیب با 12.5 و 12.3 تن در هکتار بالاترین و تیمار بدون زیرشکنی با 11.15 تن در هکتار پایین ترین عملکرد را داشتند. بیشترین عملکرد دانه (12.68 تن در هکتار) مربوط به رژیم آبیاری I2 و کمترین عملکرد 10.78 تن در هکتار مربوط به رژیم آبیاری I3 بو د. میزان افزایش عملکرد تیمارهای زیرشکنی به عمق 60 و 40 سانتی متر نسبت به تیمار بدو نزیرشکنی متفاوت بود. به طوری که این افزایش در تیمار آبیاری I1 به ترتیب 8.40 و 3.05 درصد بود. تجزیه واریانس شاخص مخروط در عمق های مختلف خاک نشان داد تاثیر زیرشکنی بر این شاخص از نظر آماری معنی آماری بود و زیرشکنی باعث بهبود شاخص مخروط شده است. به طور کلی کارایی زیر شکنی در تیمارهای مختلف آبیاری متفاوت بوده و در صورت کمبود آب و افزایش فاصله آبیاری کارآیی زیرشکنی نیز افزایش می یابد.

برای ارزیابی خصوصیات جوانه زنی رقم کوسه گیاه گلرنگ، سه تیمار بذری شاهد، نیترات پتاسیم و هیدروپرایمینگ اعمال شد. تنش شوری توسط نمک کلرید سدیم و تنش خشکی توسط پلی اتیلن گلیکول 6000 در پتانسیل های 0، 0.3- و 0.6- مگا پاسکال با هدایت الکتریکی 0، 6 و 12 دسی زیمنس اعمال شد. شاخص جوانه زنی، نسبت طول ساقه چه به طول ریشه چه، روزها تا 50 درصد جوانه زنی (D50) و تعداد جوانه های غیر طبیعی اندازه گیری شد. در تیمار با هیدروپرایمینگ، شاخص جوانه زنی و نسبت طول ریشه چه به طول ساقه چه افزایش یافت. با افزایش سطوح شوری، شاخص جوانه زنی و نسبت طول ساقه چه به طول ریشه چه کاهش یافت، اما روزها تا 50 درصد جوانه زنی و تعداد جوانه های غیر طبیعی افزایش یافت. با افزایش سطوح تنش خشکی، نسبت طول ساقه چه به طول ریشه چه نقصان پیدا کرد، اما روزها تا 50 درصد جوانه زنی و تعداد جوانه های غیر طبیعی افزایش یافت. هیدروپرایمینگ باعث بهبود جوانه زنی تحت تنش شوری و خشکی و شرایط بدون تنش شد. به علاوه، انجام این تیمار بذری، ساده بود، و به مواد شیمیایی گران قیمت یا تجهیزات فراوان نیز نیاز نداشت. بنابراین، هیدروپرایمینگ توانست خصوصیات مربوط به جوانه زنی گلرنگ تحت شرایط تنش شوری و خشکی را در آزمایشگاه بهبود بخشد.

به منظور مطالعه اثر کود گوگرد، باکتری حل کننده فسفات و تیوباسیلوس (باکتری اکسید کننده گوگرد) بر عملکرد و اجزای عملکرد کتان روغنی Linum ustatissimum L. آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1388 در ایستگاه تحقیقات خاک و آب ماهیدشت کرمانشاه اجرا شد. در این آزمایش گوگرد به عنوان فاکتور اصلی در سه سطح (0، 1000 و 2000 کیلوگرم در هکتار) و باکتری حل کننده فسفات در سه سطح ( 0، 100 و 200 گرم در هکتار) بعنوان فاکتور فرعی همچنین سه سطح مایه تلقیح تیوباسیلوس Thiobacillus thiooxidans نسبت وزنی مایه تلقیح به گوگرد مصرفی معادل 0، 2 و 4 درصد( به عنوان فاکتور فرعی فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که اثرات متقابل دوگانه و سه گانه روی صفات مورد بررسی معنی دار بود. به نحوی که بیشترین عملکرد دانه (2097 کیلوگرم در هکتار) مربوط به کاربرد 1000 کیلوگرم گوگرد همراه با 100 گرم باکتری حل کننده فسفات در هکتار و 2% باکتری تیوباسیلوس بود و کمترین عملکرد دانه 928.6 کیلوگرم در هکتار با کاربرد 2000 کیلوگرم گوگرد و 100 گرم باکتری حل کننده فسفات در هکتار به همراه 2% تیوباسیلوس به دست آمد. نتایج این تحقیق نشان دهنده اثرات مثبت کاربرد گوگرد و کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد کتان روغنی است به طوری که گوگرد تاثیر بیشتری نسبت به باکتری حل کننده فسفات و تیوباسیلوس روی عملکرد گیاه کتان داشت.

تنش شوری بر رشد یونجه (Medicago sativa) از مرحله جوانه زنی و رشد گیاهچه تا میزان علوفه خشک اثر می گذارد. بنابراین انتخاب واریته های متحمل به شوری و درک مکانیسم های احتمالی در تحمل به شوری در مرحله آزمایشگاهی و مزرعه ای امکان تولید بیشتر و گسترش کشت این گیاه در خاک های شور کشور را فراهم می کند. بنابراین این آزمایش برای ارزیابی 9 رقم یونجه )رنجر، بمی، یزدی، نیکشهری، قره یونجه، اصفهانی، پایونیر، رهنانی و همدانی( و بررسی فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در مرحله جوانه زنی و گیاهچه ای و اندازه گیری ارتفاع، شاخص سطح برگ، تعداد گره در ساقه، وزن خشک و پروتئین این ارقام در شرایط تنش شوری (0، 60، 120 و 180 میلی مولار نمک کلرید سدیم) در مزرعه انجام شد. طول و وزن خشک ریشه چه و ساقه چه تحت تیمارهای شوری کاهش یافت. واریته های رهنانی و اصفهانی متحمل ترین و واریته های پایونیر و بمی حساس ترین واریته ها نسبت به شوری بودند. در واریته های متحمل به شوری میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز SOD گلوتاتیون ردوکتاز GR پراکسیداز POX و آسکوربات پراکسیداز APX حداکثر و در واریته های حساس به شوری حداقل بود. میزان مالون دآلدئیدMDA در واریته های متحمل به شوری در مقایسه با واریته های حساس به شوری، کمتر بود. رقم رهنانی در چین سوم بیشترین6.4 تن در هکتار میزان علوفه خشک را تولید کرده است در حالیکه رقم بمی کمترین 0.7 تن در هکتار میزان علوفه خشک را به خود اختصاص داد. بین میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی اندازه گیری شده در مرحله گیاهچه ای و تحمل به شوری در مزرعه ارتباط و همبستگی قابل قبولی وجود دارد. ارقام رهنانی و اصفهانی که بیشترین سطح فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی را در گیاهچه یونجه دارا بودند، بیشترین تحمل به شوری را نیز طی چین های مختلف در مزرعه نشان دادند. ارقام رهنانی و اصفهانی با میزان کمتر MDA همراه با فعالیت بالاتر آنتی اکسیدان ها در شرایط شوری، دارای ظرفیت بالاتری جهت حذف گونه های فعال اکسیژن تولیدی و ثبات عملکرد بهتری در مقایسه با ارقام حساس می باشند. همچنین با توجه به اینکه افزایش فعالیت آنتی اکسیدان ها بیان کننده افزایش حذف گونه های فعال اکسیژن می باشد، لذا اغلب از این ویژگی به عنوان یک شاخص قابل اعتماد جهت بیان افزایش تحمل شوری استفاده می شود. بنابراین به منظور توسعه سطح کشت ارقام یونجه در مناطق شور و یا اصلاح ارقام حساس به شوری می توان از نتایج این تحقیق بهره مند شد.

به منظور شناسایی مهم ترین صفات زراعی موثر بر عملکرد و همچنین جهت ارزیابی تنوع پذیری و قابلیت توارث آن ها در 9 رقم لوبیا، آزمایشی درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار تحت شرایط معمولی و تنش رطوبتی قبل از غلاف دهی (تنش شدید) انجام شد. نتایج تجزیه واریانس در هر دو شرایط نشان داد که تفاوت ارقام برای بیشتر صفات معنی دار ) pژنتیکی متفاوت در ارقام مختلف مورد نظر می باشد. براساس نتایج مقایسه میانگین ها، بیشترین و کمترین عملکرد اقتصادی در هر دو شرایط معمولی و تنش شدید رطوبتی به ترتیب متعلق به ارقام دانشکده و گلی بود که بالا بودن میانگین صفات روز از کاشت تا 50 % غلاف دهی، روز از کاشت تا رسیدگی فیزیولوژیک و طول دوره پر شدن غلاف در رقم گلی، در هر دو شرایط معمولی و بویژه در شرایط تنش شدید، با اثرگذاری بر صفات موثر بر اجزاء عملکرد سبب کاهش میزان عملکرد اقتصادی در این رقم گردید. نتایج همبستگی صفات در هر دو شرایط نشان دهنده همبستگی بالای عملکرد با صفات وزن غلاف، شاخص برداشت، زیست توده و تعداد غلاف در بوته بود. نتایج تجزیه رگرسیون گام به گام نشان داد که مهمترین صفات تاثیرگذار بر صفت عملکرد دانه در هر دو شرایط، به ترتیب وزن غلاف، شاخص برداشت و زیست توده بودند که با نتایج همبستگی نیز مطابقت داشت. همچنین تحت شرایط تنش رطوبتی، بیشترین و کمترین تنوع ژنتیکی به ترتیب مربوط به صفات تعداد غلاف

برای مقایسه کارآیی کودهای فسفات دار مایع و جامد بر افزایش فسفر قابل جذب برای گیاه، آزمایشی بر روی دو خاک آهکی انجام شد. به نمونه های خاک، دانه ای از کود حاوی فسفات و یا به همان مقدار سوسپانسیون کود افزوده گردید. هم چنین به منظور ارزیابی اثر اسیدی کردن سوسپانسیون بر افزایش قابلیت جذب فسفر، در تیمار دیگری اسید سولفوریک نیز به سوسپانسیون اضافه گردید. پس از گذشت 14 ، 36 و 165 روز فسفر قابل جذب اندازه گیری شد. کود سوسپانسیون اسیدی در خاک شماره یک، پس از گذشت 14 روز فسفر قابل جذب را در حدود 30 درصد بیش تر از تیمار دانه ای افزایش داد؛ ولی اثربخشی سوسپانسیون بدون اسید، مشابه کود دانه ای بود. در خاک شماره دو و پس از گذشت 14 روز، تفاوت معنی داری میان اثربخشی کودها مشاهده نشد. پس از 36 روز، فسفر قابل جذب در تیمار کود دانه ای در خاک های شماره یک و دو به ترتیب حدود 120 و 40 درصد بیش تر از تیمار سوسپانسیون بود. پس از گذشت 165 روز نیز فسفر قابل جذب خاک های شماره یک و دو که کود دانه ای دریافت کرده بودند، به ترتیب 450 و 130 درصد نسبت به سوسپانسیون برتری داشت. هم چنین اندازه گیری ها نشان داد که شکل کود حاوی فسفات تاثیر مشخصی بر آهن و روی قابل جذب برای گیاه نداشت. به طور کلی نتایج نشان داد در صورتی که گیاه بتواند در مدت زمان کوتاهی پس از مصرف سوسپانسیون، فسفر مورد نیاز خود را از خاک جذب نماید، کود فسفات دار دانه ای با مقدار یک سانی از سوسپانسیون قابل جایگزینی می باشد. در غیر این صورت به مقادیر بیش تری از کود سوسپانسیونی نیاز است.

کشت دیر هنگام و کمبود نزولات آسمانی از جمله مشکلات عمده در زراعت گندم در مزارع کشور به شمار می رود. بدین منظور آزمایشی جهت القاء تحمل به تنش رطوبتی تحت شرایط مزرعه ای در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی در سال زراعی 1387-88 اجرا شد.آزمایش بصورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار بود که در آن فاکتور اصلی تنش شامل دو سطح آبیاری معمول عدم تنش و قطع آبیاری پس از ساقه رفتن تنش رطوبتی و فاکتوریل رقم گندم شامل a1=زرین،a2= سرداری، 6 سطح پیش تیمار بذور شامل=b1 پلی اتیلن گل کیول 10 درصد،b2 =کلرید پتاسیم 2.5 درصد، b3=کلرید سدیم 3 درصد،b4 =شاهد،b5 = هاردنینگ و b6 = اکسین ppm10 به عنوان فاکتور فرعی، به صورت فاکتوریل به کرتهای فرعی اختصاص یافتند. تنش رطوبتی در مزرعه با قطع آبیاری از مرحله ساقه رفتن اعمال شد. نتایج تجزیه واریانس مزرعه ای نشان داد که به جز صفات محتوای نسبی آب برگ پرچم و تعداد پنجه بارور تمامی صفات از قبیل عملکرد دانه، تعداد سنبلچه در هر سنبله، تعداد دانه در سنبله، ماده خشک کل، وزن هزار دانه، مساحت برگ پرچم، ارتفاع بوته و میزان کلروفیل برگ پرچم تحت تاثیر تیمارها قرار گرفتند. تیمار بذور باعث بهبود بسیاری از صفات از قبیل عملکرد دانه )افزایش 35 درصدی( در پیش تیمار با تنظیم کننده های رشدی در رقم زرین در شرایط عدم تنش می شود. بهترین نتایج در بین پیش تیمارهای مختلف از پیش تیمارهای هورمونی بر روی صفاتی همچون تعداد سنبله در متر مربع، تعداد سنبلچه در هر سنبله، تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه حاصل شد. در کنار پیش تیمارهای هورمونی، هیدرو پرایمینگ و هاردنینگ (با عملکرد دانه به ترتیب 562.2 ، 532.7 گرم بر مترمربع) نیز نتایجی نزدیک به پیش تیمارهای هورمونی نشان داد که به علت بالا بودن هزینه پیش تیمار کردن با مواد تنظیم کننده رشد توصیه می شود از پیش تیمار هیدروپرایمینگ استفاده شود که هزینه کمتری دارد. پیش تیمار کردن بذور موجب تسریع مراحل نموی گیاه می شود و از این طریق حداقل یک مرحله آبیاری مزرعه کاهش می یابد. با توجه به شرایط آب و هوایی خشک و نیمه خشک کشورمان پیش تیمار بذور ضروری می باشد.

یکی از مهمترین راهبردهای کاهش مصرف علف کشها، بهینه سازی مصرف آنهاست. یکی از راهکارهای اساسی در این زمینه، اختلاط علف کشها میباشد. به منظور ارزیابی تاثیر علف ک شهای فورام سولفورون و نیکوسولفورون و اختلاط آنها با ماده افزودنی سولفات آمونیوم و بدون آن برعلف هرز سوروف در ذرت، پژوهشی در قالب 3 آزمایش جداگانه طی سال های 91 -0139 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. آزمایش اول جهت تعیین مقدارکاربرد علف ک شهای فورام سولفورون و نیکوسولفورون در شرایط گلخانه انجام شد. آزمایش دوم به منظور ارزیابی اثر نسب تهای مختلف اختلاط دو علف کش 75 % فورام سولفورن + 25 % نیکوسولفورون، 50 % فورام سولفورون + 50 % نیکوسولفورون و 25 % فورام سولفورون + 75 % نیکوسولفورون( مبتنی بر دز توصیه شده بدست آمده از آزمایش اول انجام شد.آزمایش سوم شامل تیمارهای آزمایش دوم به همراه ماده افزودنی سولفات آمونیوم بود. نتایج نشان داد که هر دو علف کش بدون ماده افزودنی سولفات آمونیوم در مقادیر کاربرد بالا باعث کنترل سوروف شدند. در اختلاط دو عل فکش باهم و بدون ماده افزودنی سولفات آمونیوم نسبت اختلاط 75 % فورام سولفورون + 25 % نیکوسولفورون بیشترین کاهش را در وزن خشک عل ف هرز سوروف در مقایسه با دیگر نسبت ها نشان داد و اثرات اختلاط این دو علف کش با هم روی علف هرز سوروف افزایشی بود. از طرفی اختلاط دو علف کش به همراه ماده افزودنی سولفات آمونیوم دارای اثر هم افزا بر علف هرز سوروف بود. همچنین نتایج نشان داد که اختلاط این دو علف کش با ماده افزودنی سولفا تآمونیوم و بدون آن هی چگونه تاثیر نامطلوبی بر روی ذرت ایجاد نکرد.

هدف از انجام این آزمایش، بررسی کنترل غیرشیمیایی علف های هرز و جلوگیری از کاهش عملکرد برنج با تهیه مطلوب زمین به خصوص انجام شخم دوم (پادلینگ) بود. بدین منظور آزمایشی طی دو سال زراعی 1390 و 1391 در ایستگاه تحقیقاتی برنج تنکابن (چپرسر)، واقع در استان مازندران انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه فاکتور شامل نوع ابزار (راست کاول و روتیواتور)، زمان انجام شخم دوم ( 20 و 10 روز قبل از نشاءکاری) و تعداد دفعات شخم دوم (یک و دو بار) در سه تکرار اجرا گردید. نتایج حاصل از تجزیه مرکب داده ها نشان داد که اثر سال بر سرعت پیشروی تیلر، مدت انجام پادلینگ و عملکرد دانه معنی دار است. اثر نوع ابزار و زمان خاک ورزی بر سرعت پیشروی تیلر معنی دار بود. اثر تعداد دفعات خاک ورزی دوم بر تعداد دانه پر معنی دار شد. تعداد علف هرز در واحد سطح و عملکرد دانه تحت تاثیر فاکتو رهای اعمال شده قرار نگرفتند. بیشترین سرعت پیشروی تیلر با انجام یک بار شخم دوم با رتیواتور (2.27 متر بر ثانیه) بدست آمد. کمترین مدت زمان انجام پادلینگ با میانگین 4.47 دقیقه در هر پلات، در انجام دو بار شخم دوم در 20 روز قبل از نشاءکاری به دست آمد. میانگین عملکرد دانه برنج 3689.4 کیلوگرم در هکتار بود.

به منظور ارزیابی اثر شکار پس از انتشار بذر در مزرعه گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال های 92 - 1391 در کرج انجام شد. عامل های مورد بررسی شامل گونه های گیاهی در دو سطح (جودره و خردل وحشی)، تاریخ نمونه برداری در 14 سطح (از 22 آذر 1391 تا 1 تیر 1392 به فاصله هر دو هفته) و مکان نمونه برداری در دو سطح (حاشیه و وسط مزرعه) بود. بذرها پس از قرار گرفتن در پتری در کر تها قرار داده شدند. در هر تاریخ نمونه برداری نیز کی پتری شاهد محتوای بذر همان گونه در کرت ها قرار داده شد و سپس میزان بذر از دست رفته محاسبه شد. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که بیشترین درصد شکار بذر در تاریخ 4 خرداد در وسط مزرعه مربوط به علف هرز جودره و کمترین میزان شکار در تاریخ 24 فروردین مربوط به علف هرز جودره در حاشیه مزرعه بود. بیشترین تعداد شکارگر در 18 خرداد مربوط به علف هرز جودره بود، در حالی که کمترین تعداد شکارگر در تاریخ 20 دی در جودره و خردل وحشی و 4 بهمن در خردل وحشی بود. بیشترین تعداد شکارگر در تاریخ 4 خرداد در وسط مزرعه و کمترین تعداد شکارگر نیز در 20 دی و 4 بهمن در وسط مزرعه و 20 دی و 28 بهمن در حاشیه مزرعه مشاهده شد به طوری که در این تیمارها هیچ شکارگری در مزرعه مشاهده نشد. بر اساس نتایج بدست آمده در تحقیق مورچه ها (Formicida) و جیرجیرک ها (Gryllidae) بیشترین و کمترین تعداد شکارگر را به ترتیب به خود اختصاص دادند.

این تحقیق به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت بر صفات فنولوژیک، مورفولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد پنج رقم کلزا در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران در سال زراعی 89 - 1388 اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. تاریخ کاشت در چهار سطح (20 شهریور، 5 مهر، 20 مهر (عرف منطقه) و 5 آبان) به عنوان کرت های اصلی و 5 رقم کلزا (هایولا 401 ، اکاپی، ساری گل، زرفام وRGS003 ) به عنوان کرت های فرعی مورد مقایسه قرار گرفتند. در این آزمایش صفات طول دوره جوانه زنی، طول دوره گلدهی، تعداد روز تا گلدهی و رسیدگی، ارتفاع بوته، تعداد ساقه فرعی، طول خورجین روی ساقه های اصلی و فرعی، تعداد خورجین در بوته، تعداد دانه در خورجین و عملکرد دانه مورد مطالعه قرار گرفتند. تاریخ کاشت بر تمامی صفات مورد مطالعه به جز تعداد روز تا رسیدگی و طول خورجین ساقه اصلی اثر معنی داری P<0.05 داشت. تفاوت بین ارقام کلزا در رابطه با تعداد روز رشد، طول دوره گلدهی، ارتفاع بوته، عملکرد و اجزای عملکرد معنی دار P<0.05بود. تغییر در تاریخ کاشت باعث شد که مراحل نمو گیاه با عوامل محیطی متفاوتی مواجه شود که این عوامل بر تولید گیاه موثر بود. تاخیر در کاشت، باعث برخورد دوره پرشدن دانه با دماهای بالای محیط شد که این شرایط کاهش عملکرد دانه را در پی داشت، به طوری که تاریخ کاشت 20 شهریور با میانگین 3198 کیلوگرم در هکتار و تاریخ کاشت 5 آبان با میانگین 2293 کیلوگرم در هکتار به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد دانه را به خود اختصاص دادند. از میان ارقام مورد بررسی، رقم RGS003 بیشترین عملکرد دانه را تولید نمود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در بین انواع آلاینده ها، آفت کش ها و به ویژه علف کش ها، به واسطه استفاده گسترده در سراسر دنیا از پتانسیل بالایی در آلودن منابع آب و خاک برخوردارند. به منظور بررسی تاثیر کودهای آلی مختلف بر پایداری و تجزیه علف کش متری بیوزین، آزمایشی به قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی در این آزمایش شامل کاربرد چهار نوع کود آلی (کودهای گاوی، گوسفندی، مرغی و کمپوست زباله شهری، به میزان 2.5درصد وزنی) به همراه شاهد (بدون کاربرد کودهای آلی) و با هفت دوره زمان نگهداری نمونه ها در داخل انکوباتور (صفر، 5، 15 ، 30 ، 50 ، 90 و 120 رو) بودند. برای آلوده سازی نمون ههای خاک به متری بیوزین از انحلال متری بیوزین تجاری در آب استفاده شد و نمونه ها به نسبت 5 میلی گرم در کیلوگرم خاک آلوده شدند. در طول آزمایش، نمونه ها در دمای ثابت 25 درجه سانتی گراد و در شرایط تاریکی و در 7 بازه زمانی صفر، 5، 15 ، 30 ، 50 ، 90 و 120 روز در انکوباتور نگهداری شدند و باقیمانده متری بیوزین در پایان هر دوره خواباندن نمونه ها توسط دستگاه HPLC تعیین شد. تحلیل نتایج با استفاده از آنالیز رگرسیون و برازش داده ها روی معادله کینتیک مرتبه اول انجام شد. نتایج حاکی از تاثیر معنی دار کاربرد کودهای آلی بر سرعت تجزیه و نیمه عمر متری بیوزین در خاک بود، به نحوی که ضریب تجزیه متری بیوزین در تیمارهای کاربرد کمپوست زباله شهری، کود مرغی، کود گاوی و کود گوسفندی به ترتیب 1.36، 1.29، 1.22 و 1.17 برابر تیمار فاقد ماده آلی بود. همچنین مشاهده شد که نیمه عمر متری بیوزین در تیمار های مذکور به ترتیب 87 ، 92 ، 97 و 103 روز بود که در مقایسه با تیمار شاهد (119 روز) کاهش معنی داری داشت. بطور کلی نتایج حاصل از این آزمایش نشان دادند که مواد آلی نقش مهمی در افزایش سرعت تجزیه و کاهش نیمه عمر متری بیوزین در خاک داشته و از پتانسیل بالایی در پالایش این علف کش از خاک برخوردارند.

برنج غذای اصلی مردم ایران است. با توجه به افزایش جمعیت لازم است که تولید برنج افزایش یابد. بهره برداری از هتروزیس به عنوان راهکاری برای افزایش بیشتر عملکرد برنج می باشد. انتخاب والدین مناسب، مهم ترین گام در هر برنامه اصلاحی به خصوص تولید برنج هیبرید می باشد. این مطالعه با هدف شناسایی والدین مناسب برای تولید ارقام برنج هیبرید در مزرعه آموزشی-پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام شد. بدین منظور در سال 1390، پنج لاین تجدید کننده باروری و پنج تسترن رعقیم سیتوپلاسمی جهت تولید 25 هیبرید F1 به روش لاین´تستر با یکدیگر تلاقی داده شدند. در سال بعد بذور هیبرید های حاصل به همراه والدین در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی کشت شدند. هفت صفت کمی پس از اندازه گیری در طول فصل رشد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین ژنوتیپ ها برای کلیه صفات مورد بررسی تفاوت های معنی داری (در سطح 1%) وجود دارد. مجموع مربعات ژنوتیپ ها به مجموع مربعات والدین، والدین در مقابل تلاقی ها و تلاقی ها تجزیه شد. نتایج نشان داد که تستر T1 و لاین های L2 ،L1 و L3 با توجه به متوسط وضعیت صفات زراعی و اثرات GCA خوب به عنوان بهترین والدین برای بهبود عملکرد شناخته شدند. از بین F1 ها نیز هیبریدهای ،L3´T2 ،L3 ´ T1 L1´T5 ،L1´T2 و L5´T5 با توجه به متوسط وضعیت، اثرات SCA و مقادیر هتروزیس هیبریدهای امیدبخش برای عملکرد بودند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.