ارتقای هویت یابی سازمانی، یکی از دغدغه های اساسی اندیشمندان رفتار سازمانی به شمار می آید؛ بنابراین پژوهش کنونی با هدف نقش رهبری تحول آفرین در ارتقای هویت سازمانی انجام شده است. این پژوهش از نظر نوع استفاده، کاربردی و از نظر هدف، پژوهشی توصیفی از نوع پیمایشی است. در این پژوهش از روش کتابخانه ای و میدانی و ابزار فیش برداری استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان مازندران می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد 223 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسش نامه رهبری تحول آفرین باس وآولیو (2000) و پرسش نامه استاندارد هویت سازمانی چنی و همکاران (1983) استفاده شد. روایی پرسش نامه ها به وسیله استادان اهل فن تایید شد و پایایی آن با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب 84/0 و 92/0 به دست آمد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری کولموگروف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی، رگرسیون و آزمون فریدمن با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که رهبری تحول آفرین بر هویت سازمانی در سطح ناجا تاثیر دارد. مولفه های آن به استثنای نفوذ آرمانی و ترغیب ذهنی بر هویت سازمانی در سطح ناجا اثر مثبت و معناداری دارند. همچنین ارزیابی فرضیه پنجم براساس آزمون فریدمن نشان می دهد که ملاحظات فردی با ضریب 70/2 در اولویت نخست قرار دارد، درنتیجه بیشترین اثر را بر هویت سازمانی دارد و در ادامه انگیزش الهام بخش با ضریب 64/2 در اولویت بعدی و ترغیب ذهنی با ضریب 07/2 در رتبه آخر قرار دارد؛ بنابراین ترغیب ذهنی، کمترین اثر بر هویت سازمانی در ناجا دارد.