مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1399 | دوره:38 | شماره:605 |تعداد مقالات:3

مقدمه: التهاب عصبی، یک مجموعه ی پیچیده از فعل و انفعالات بین سلول های التهابی و مولکول ها می باشد که پس از ایسکمی مغزی رخ می دهد و به طور قابل توجهی به توسعه ی پاتولوژی ناحیه ی ایسکمیک کمک می کند. در این مطالعه، اثر محفاظتی تمرین هوازی بر بهبود التهاب عصبی ناحیه ی هیپوکامپ موش های صحرایی نر به دنبال ایسکمی مغزی با تاکید بر نقش میکروگلیاها و آستروسیت ها مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: تعداد 18 سر موش صحرایی نر نژاد Wistar با وزن 300-250 گرم به سه گروه ایسکمی، ورزش + ایسکمی و شم تقسیم شدند. حیوانات گروه ورزش به مدت 4 هفته، 5 روز در هفته بر روی نوار گردان دویدند. ایسکمی مغزی با انسداد هر دو شریان کاروتید مشترک به مدت 20 دقیقه ایجاد شد. برای بررسی میزان التهاب عصبی بر اساس شاخص آستروسیت ها و میکروگلیاهای فعال شده به ترتیب از بررسی سطح بیان پروتیین های Glial fibrillary acidic protein (GFAP) و Ionized calcium binding adaptor molecule-1 (1-Iba) به روش رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی استفاده شد. یافته ها: تمرین هوازی تعداد آستروسیت ها و میکروگلیاهای فعال شده در ناحیه ی 1CA هیپوکامپ پس از ایسکمی مغزی را کاهش می دهد (010/0 > P). نتیجه گیری: تمرین هوازی با کاهش فعال سازی میکروگلیاها و آستروسیت ها، التهاب عصبی را کاهش می دهد و موجب اثرات محافظتی در برابر ایسکمی مغزی خواهد شد. با توجه به نقش کلیدی التهاب عصبی در شروع پیام رسانی پاتولوژی ناحیه ی ایسکمیک، این موضوع می تواند به عنوان یک مسیر مهم برای کاهش آسیب مغزی ناشی از ایسکمی مطرح باشد

مقدمه: زانو، بزرگ ترین مفصل سینوویال بدن و با آسیب پذیری زیادی است که در هر طرف، به وسیله ی لیگامان های جانبی (کولترال) از جمله رباط صلیبی قدامی تقویت می شود. آسیب های Anterior cruciate ligament (ACL) ممکن است با ادم استخوانی همراه باشد. مطالعات قبلی نشان داده اند که محل ادم استخوانی، بیانگر مفاهیم بالینی مهمی است و می تواند مکانیسم ایجاد آسیب را منعکس کند. از این رو، هدف از انجام این مطالعه، بررسی توزیع فراوانی و محل های آناتومیک شایع ادم استخوانی در بیماران با پارگی رباط صلیبی قدامی می باشد. روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، افراد طبق معیارهای ورود با پارگی لیگامان صلیبی قدامی به روش تمام شماری وارد مطالعه شدند. سپس، اطلاعات مورد نیاز شامل سن، جنس و گزارش Magnetic resonance imaging (MRI) از جمله وجود یا عدم وجود ادم استخوانی و محل آناتومیک آن ثبت گردید. ادم استخوان به صورت افزایش سیگنال در تصاویر T2 در MRI تعریف شد. یافته ها: در مجموع، 291 بیمار با میانگین سنی 84/13 ± 85/38 سال مورد مطالعه قرار گرفتند که 192نفر (66 درصد) مذکر و 99 نفر (34 درصد) مونث بودند. از این بین، 120 مورد (2/41 درصد) دارای ادم استخوانی بودند و پلاتوی لترال تیبیا و کندیل لترال فمور به عنوان محل های آناتومیک شایع تر ادم استخوانی شناخته شدند، اما اختلاف شیوع ادم استخوانی و محل های آناتومیک آن بین گروه های سنی، جنسی و وضعیت تاهل معنی دار یافت نشد. نتیجه گیری: ادم استخوانی در آسیب های زانو که منجر به آسیب رباط صلیبی قدامی می شود، به نسبت شایع است. بنابراین، با توجه به محل های شایع ادم استخوانی در MRI، شایع ترین مکانیسم آسیب رباط صلیبی قدامی در مردان 40-20 مکانیسم پیوت شیفت است

مقدمه: مادران جایگزین با حمل جنین زوج نابارور، به درمان آن ها کمک می نمایند. ارزیابی ها نشان می دهد سلامت باروری مادران جایگزین در مقایسه با بارداری طبیعی دارای جنبه های متفاوت می باشد. این مطالعه، با هدف تدوین برنامه ی مراقبت سلامت باروری مبتنی بر نیاز مادران جایگزین ایرانی انجام گرفت. روش ها: در این پژوهش، ترکیبی متوالی اکتشافی ابتدا با رویکرد تحقیق کیفی مادران جایگزین و ارایه دهندگان و سیاست گذاران خدمات سلامت باروری به طور هدفمند انتخاب شدند. داده ها با مصاحبه ی نیمه ساختار یافته ی عمیق جمع آوری، مکتوب و تحلیل گردید و نیازهای مراقبتی مادران جایگزین تبیین گردید. با ادغام نتایج مطالعه ی کیفی و مرور متون و راهنماهای موجود، پیش نویس برنامه ی مراقبتی طراحی شد و مناسبت هر یک از مراقبت های پیشنهادی با تکنیک دو مرحله ای Delphi ارزیابی و برنامه ی نهایی تدوین گردید. یافته ها: در تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از مطالعه، نیازهای سلامت باروری مادران جایگزین در 4 طبقه ی اصلی مراقبت های مختص بارداری جایگزین، نیازهای آموزشی، حمایت های روان شناختی و پیامدهای اجتماعی و خانوادگی خلاصه شد. بر اساس همین نیازها، برنامه ی مراقبت سلامت باروری مادران جایگزین در شش بخش اصلی شامل ارزیابی ها و مراقبت های قبل، حین و بعد از زایمان تدوین گردید. نتیجه گیری: مراقبت سلامت باروری مادران جایگزین، چالش های متعدد و منحصر به فردی دارد که لازم است ارایه دهندگان مراقبت سلامت باروری به این دسته از مادران، به آن ها توجه ویژه بنمایند