بیماری های پستان ایران
سال:1400 | دوره:14 | شماره:4 (پیاپی 55) |تعداد مقالات:6

مقدمه درمان متمرکز بر هیجان برای کمک به بیماران در شناسایی، استفاده و پردازش هیجانات طراحی شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر افسردگی و شفقت خود زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی طرح پژوهش، نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری 3 ماهه بود. نمونه پژوهش 30 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تهران بود که پس از غربالگری نمره بالاتر از 17 در افسردگی داشتند و براساس نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه، جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 12 جلسه 50 دقیقه ای، تحت درمان فردی متمرکز بر هیجان گرینبرگ (2015) قرار گرفتند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک و شفقت خود نف، پیش از شروع مداخله، پس از مداخله و 3 ماه پس از پایان درمان، از افراد هر دو گروه جمع آوری شدند. تحلیل داده ها با استفاده از روش آزمون تحلیل واریانس دو عاملی با اندازه گیری های مکرر روی یک عامل انجام شد. یافته ها گروه آزمایش نمره ی بالاتری در شفقت خود و نمره کمتری در افسردگی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون کسب کردند. یافته های آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان در طول زمان ثبات دارد (137/0=P). اثرات درمانی بر شفقت خود در طول زمان ثبات نداشته اند (027/0=P). با این حال به طور معناداری بالاتر از پیش آزمون باقی مانده است. در گروه گواه، نمرات افسردگی و شفقت به خود در طول زمان ثابت بود. بنابراین، درمان متمرکز بر هیجان می تواند افسردگی را به طور معنادار و پایدار کاهش دهد و شفقت خود را به طور معناداری افزایش دهد (001/0>P). نتیجه گیری براساس یافته های پژوهش، درمان متمرکز بر هیجان می تواند به عنوان روش مداخله ای مناسب برای کاهش افسردگی و افزایش شفقت خود در زنان مبتلا به سرطان پستان به کار رود.

مقدمه سرطان پستان شایع ترین سرطان تشخیص داده شده در بین زنان در سراسر جهان است. افزایش اطلاعات مولکولی و ژنتیکی مربوط به سرطان باعث بهبود روش های تشخیصی، غربالگری و درمان در زمینه سرطان شده است. پروتیین شوک حرارتی 70 (HSP70) در بیماران مبتلا به سرطان پستان بیش از حد بیان می شود و در خواص بدخیم سرطان پستان نقش دارد. با توجه به ماهیت غیرتهاجمی جمع آوری بزاق و این واقعیت که هیچ مطالعه ای در مورد سطح HSP70 بزاق در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام نشده است. هدف از این مطالعه ارزیابی ارزش تشخیصی HSP70 بزاق در این بیماران بود. روش بررسی نمونه بزاق 45 بیمار مبتلا به سرطان پستان و 45 فرد سالم که از نظر سن همسان سازی شده بودند جمع آوری شد. سطح بزاقی HSP70 با روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. حساسیت، ویژگی و ارزش تشخیصی این پروتیین از طریق منحنی ROC و تعیین نقطه برش مورد بررسی قرار گرفت. نرم افزار مورد استفاده در این مطالعه SPSS 25 بود و مقدار P کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها در این مطالعه، میانگین سطح HSP70 بزاق در گروه بیماران ng/ml 82/8 ± 41/15 و در گروه کنترل ng/ml 28/6 ± 03/15 بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (05/0

مقدمه دیابت با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان ارتباط دارد. زمان بقای زنان مبتلا به سرطان پستان به علت ماهیت متاستاتیک بیماری علیرغم دریافت درمان های متعدد همچون شیمی درمانی، رادیوتراپی و. . . رو به کاهش است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه دیابت و عوامل خطر مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان در مراکز درمان سرطان انجام شد. روش بررسی این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی انجام گرفت. بیماران با روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک منظم انتخاب، سپس در دو گروه دیابتی و غیردیابتی قرار گرفتند. اطلاعات بالینی 534 بیمار مبتلا به سرطان پستان در مراکز درمانی سرطان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سپس بقای 5 ساله بیماران پیگیری گردید. یافته ها نتایج مطالعه نشان داد که بروز دیابت در سرطان پستان 7/12% بود. میانگین و میانه زمان بقا به ترتیب 95/9 و 00/13 سال بود. برای بررسی تاثیر دیابت بر زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان در حضور متغیرهای تاثیرگذار (سن، سن منارک، سن منوپوز و. . . ) در مدل رگرسیون کاکس برازش و نتایج نشان داد که زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان دیابتی با غیردیابتی (758/0: HR-334/1-431/0: 95%CI) (34/0=P)، تفاوت معنی داری ندارد. خطر مرگ بیماران با تشخیص سرطان پستان با گیرنده استروژن مثبت نسبت به بیماران دارای گیرنده استروژن منفی بر مبنای رگرسیون کاکس چند متغیره بطور معنی داری کاهش پیدا کرد، (314/0: HR-907/0-109/0: 95% CI) و (03/0=P) در بیماران تحت درمان با متفورمین مخاطره مرگ به شکل معنی داری کم شده و زمان بقا افزایش یافته است (CI95%: 0/226-0/950, HR: 0/5) و (04/0=P). نتیجه گیری نتایج مطالعه حاضر نشان داد که زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان در افراد دیابتی با افراد غیردیابتی تفاوت معنی داری ندارد. با توجه به نتایج مطالعه در پیگیری بقای 5 ساله، در بیماران دیابتیک مصرف متفورمین و در بین عوامل خطر بیماران با گیرنده استروژن مثبت می تواند باعث کاهش خطر مرگ گردد. لذا برنامه های غربالگری سرطان در گروه های در معرض خطر بالاخص در بیماران دیابتی و کنترل هایپرگلیسمی ممکن است بر زمان بقا موثر باشد.

مقدمه PD-L1 (Programmed cell death ligand 1) به عنوان یکی از مهم ترین مولکول های کنترل کننده سیستم ایمنی در سرطان پستان به شمار می آید و نقش مهمی در سرکوب سیستم ایمنی علیه سلول های توموری دارد. کنترل بیان PD-L1 در سطح mRNA با استفاده از miRNA های مهارکننده این پروتیین از اهمیت خاصی برخوردار است. در این مطالعه، با توجه به نقش احتمالی سرکوب کنندگی تومور miRNA-145 در سرطان پستان، مشارکت این miRNA در کاهش بیان PD-L1 در سلول های سرطانی پستان بررسی شده است. روش بررسی ابتدا هدف گیری miRNA-145 بر روی3’ UTR ژن PD-L1 با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیک و سپس با روش سنجش دوگانه لوسیفراز تایید شد. میزان بیان 145-miRNA در رده های سرطانی پستان نسبت به رده غیرسرطانی پستان اندازه گیری شد. پس از ترانسفکشن 145-miRNA به درون رده های سلولی سرطان پستان، جهت بررسی اثر 145-miRNA بر میزان بیان PD-L1، روش qRT-PCR مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها در مطالعه حاضر، با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیک و سنجش لوسیفراز دوگانه، منطقه 3’ UTR ژن PD‐ L1 به عنوان یک هدف برای miRNA‐ 145 شناسایی و تایید شد. متعاقبا، نتایج ما نشان داد که کاهش بیان miRNA-145 در سلول های رده سرطان پستان با افزایش بیان PD-L1 ارتباط مستقیم دارد (0457/0, P-value= 6175/0-. (r = همچنین افزایش بیان miRNA-145 در سلول های رده سرطان پستان MDA-MB231، BT549 و MCF7، بیان PD-L1 را به میزان قابل توجهی (به ترتیب 212/0± 983/0، 03/0± 784/0و 02/0± 083/0) کاهش داده است. نتیجه گیری یافته های ما نشان می دهد که miRNA-145 با هدف گیری مسیر PD-1/PD-L1 و کاهش بیان PD-L1، ممکن است بتواند به عنوان یک عامل درمانی برای جلوگیری از پیشرفت سرطان پستان باشد.

مقدمه انجام رفتارهای غربالگری در کنار رژیم غذایی سالم و فعالیت فیزیکی منظم، نقش به سزایی در کاهش میزان مرگ و میر ناشی از سرطان پستان دارد. این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط با رفتارهای پیشگیری کننده از سرطان پستان بر اساس تیوری انگیزش محافظت در زنان شهر نیشابور انجام شد. روش بررسی در این مطالعه به صورت مقطعی، تعداد 325 نفر از زنان 30 تا 69 ساله مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت به روش نمونه گیری خوشه ای در سال 1397 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن از طریق روایی صوری، محتوا و سازه و پایایی آن از طریق آلفا کرونباخ (750/0= α ) سنجیده شد و تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS-19 با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی صورت گرفت. یافته ها بیش از نیمی از شرکت کنندگان (52%) تاکنون اصلا خودآزمایی پستان را انجام نداده بودند و 6/72% زنان جهت انجام معاینه بالینی پستان هرگز به مراکز سلامت مراجعه نکرده بودند، تنها 8/6% شرکت کنندگان فعالیت فیزیکی منظم داشتند. سازه های تیوری انگیزش محافظت به جز ترس، با رفتارهای پیشگیری کننده از سرطان پستان همبستگی داشت. سازه های پاداش درک شده، انگیزش محافظت، شدت درک شده و آگاهی پیش بینی کننده رفتار بودند و این متغیر ها در مجموع قادر به توضیح 4/15% از تغییرات رفتار بودند. نتیجه گیری انجام برنامه ریزی های آموزشی تیوری محور در راستای اتخاذ استراتژی های پیشگیری کننده از سرطان پستان جهت ارتقاء توانمندی زنان در بکارگیری سبک زندگی سالم و رفتارهای غربالگری ضروری است.

مقدمه سرطان پستان شایع ترین سرطان در زنان است که این بیماران در مراحل اولیه تحت شیمی درمانی قرار می گیرند و در صورت عدم دریافت شیمی درمانی خطر بازگشت بیماری در سال های پیش رو افزایش می یابد. از این رو، روش های شناسایی و انتخاب بیماران که بیشترین منفعت را از شیمی درمانی دریافت کنند، بسیار مهم است. تست انکوتایپ یکی از ابزارهای تشخیص پیش آگهی است که احتمال بازگشت سرطان پستان و نیز میزان بازدهی شیمی درمانی را پیش بینی می نماید. با توجه به نوین بودن این تست و هزینه بالا استفاده از آن، انجام مطالعه ارزیابی فناوری سلامت به منظور مشخص شدن اثربخشی و اثرات اقتصادی آن ضروری به نظر می رسد. روش بررسی این مطالعه بر مبنای ارزیابی سریع فناوری به بررسی استفاده از انکوتایپ در تشخیص پیش آگهی سرطان پستان در مقایسه با روش های جایگزین، از نظر اثربخشی و پیامدهای اقتصادی می پردازد. این مرور با جستجو در پایگاه های PubMed، Scopus، web of science و Cochrane انجام شده و در جستجوی مقالات، تنها از مطالعات کاربرد تست انکوتایپ در سرطان پستان استفاده شده است. یافته ها نتایج بررسی 32 مطالعه نشان داد که تفاوت چندانی در اثربخشی تست Oncotype در مقایسه با سایر تست ها گزارش نشده؛ ولی در مقایسه با درمان استاندارد (بدون تست)، این تفاوت ها چشمگیر بوده است. همچنین در صورتی که Oncotype تنها برای افراد دارای رژیم شیمی درمانی اعمال شود، به احتمال زیاد منجر به کاهش هزینه ها می شود ولی در صورتی که برای همه افراد اعمال شود، نتیجه آن به تعداد افرادی که رژیم درمانی آن ها از هورمون درمانی به شیمی درمانی و برعکس تغییر می یابد، بستگی خواهد داشت. نتیجه گیری هرچند نتایج حاصل از این مطالعه برای سیاست گذاران و درمانگران کمک کننده است، ولی بهتر است بر اساس نتایج اثربخشی و هزینه ای در ایران، تصمیم گیری شود.