مقدمه : تجارب معنوی افراد می تواند نقش برجسته ای در سلامت آن ها داشته باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی ارتباط تجارب معنوی با امید به زندگی و اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سوختگی بود. روش ها: در این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی-مقطعی، بیماران مبتلا به سوختگی با سن بیشتر از 16 سال و کمتر از 80 سال مراجعه کننده به بیمارستان ولایت شهر رشت که دچار سوختگی بیش از 20 درصد از کل بدن و یا سوختگی بیش از 10 درصد در نواحی سر و صورت شده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، چهار پرسش نامه شامل مشخصات دموگرافیک، پرسش نامه ی امید به زندگی Snyder، مقیاس اضطراب مرگ (Death Anxiety Scale یا DAS) Templer و مقیاس تجارب معنوی روزانه (Daily Spiritual Experience Scale یا DSES) بود. داده ها به صورت مصاحبه ی حضوری محقق با بیماران دچار سوختگی جمع آوری شد. یافته ها: بین تجارب معنوی و امید به زندگی، ارتباط معنی دار و مثبتی مشاهده شد؛ به نحوی که بیماران با تجارب معنوی قوی تر، امید به زندگی بالاتری را نشان دادند. همچنین، بین وسعت سوختگی و اضطراب مرگ، رابطه ی معکوس معنی داری وجود داشت. با کنترل متغیرهای دموگرافیک، ارتباط بین تجارب معنوی با اضطراب مرگ و امید به زندگی معنی دار بود. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده ارتباط مثبت و معنی دار بین امید به زندگی و تجارب معنوی روزانه ی بیماران را نشان داد. به نظر می رسد برای تقویت تاثیرات مثبت امید به زندگی در برنامه های مراقبت از بیماران مبتلا به سوختگی، مواردی همچون حمایت، تسهیل و توجه به تمایلات و نیازهای معنوی بیماران باید مورد توجه قرار گیرد