آموزه های قرآنی
سال:1392 | دوره:- | شماره:18 |تعداد مقالات:8

آیه شریفه یا أیها الذین آمنوا علیکم أنفسکم در سوره مائده، از جمله آیات مشکل تفسیری است که در باب ارتباط آن با فریضه امر به معروف و نهی از منکر دیدگاه های گوناگونی وجود دارد. برخی، از نسخ حکم امر به معروف سخن گفته و شماری، تقیید و تخصیص آن حکم را از آیه فهمیده اند. در این میان نگارنده با نقد دیدگاه ها و ترجیح دیدگاه علامه طباطبایی (ع)، امربه معروف را از شئون و مصادیق اشتغال به نفس دانسته است. علامه با عنایت به مبنای حکمت متعالیه و حرکت جوهری، معتقد است: نفس، همان مسیر سلوک انسان و نه رهرو این مسیر است. مقصد و انتهای این مسیر تکوینی خدای متعال بوده و پیمودن آن برای همگان - اعم از مومن و کافر-اضطراری است. این رویکرد نسبت به آیه، ثمرات مهمی در عرصه خودسازی و تربیت نفس به همراه دارد که مورد واکاوی و بررسی قرار گرفته است.

اعتماد به نفس در پرتو آموزه های قرآنی به معنای تکیه بر اراده، عمل، استعدادها و توانمندی های خود با توکل بر خدا و استمداد از او و توجه به قابلیت های خدادادی و عزت و کرامت انسانی، و استقلال در برابر دیگران با قطع طمع و امید از آنان است. این مفهوم با رذایلی اخلاقی همچون خودستایی، عجب، کبر و غرور تفاوت مشخصی دارد. فضیلت های اخلاقی نیز همچون تواضع و خشوع، از خاستگاه اعتماد به نفسی قوی نشئت می گیرد. در آموزه های قرآنی، معارف گوناگونی وجود دارد که نتیجه آن ها، تقویت عزت نفس و اعتماد به نفس در افراد است. آن چه در این نوشتار به بحث نهاده شده است، تعریف و تحدید اعتماد به نفس از نگاه دینی، تبیین مرزهای دقیق آن با پاره ای از فضایل و رذایل اخلاقی، آموزه های تاییدکننده و عوامل تقویت کننده عزت نفس و اعتماد به نفس در قرآن، تبیین مقصود از نفس در بین مراتب و موارد کاربرد این واژه و نیز پاسخ به پاره ای از شبهات در این باره است.

انسان در سختی آفریده شده و در طول زندگی با مشکلات مختلفی روبروست. مدیریت مشکلات می تواند او را از رنج برهاند و در دل بلایا مسیری آرامش زا به وی بنمایاند. از سوی دیگر عدم مدیریت مشکلات موجب اختلالات عصبی و گاه نارضایتی از زندگی می گردد. برخی از ادیان برای مدیریت مشکلات، مبتنی بر جهانی بین خویش، برنامه هایی را ارایه نموده اند تا تحمل رنج را آسان یا آن را ریشه کن نمایند.در آموزه های قرآنی اسلام و تعالیم پیشوایان آن و نیز تعالیم بودا برای رسیدن به این امر راهکارهایی معرفی شده است. این نوشته به روش توصیفی- تحلیلی در پی دستیابی به راهکار های اسلام و آیین بودا جهت رهایی از رنج و مقایسه و تحلیل اجمالی آن هاست. قرآن در موارد متعدد با پذیرش رنج و مصیبت در زندگی انسان آن را هدفمند و عمق آن را خیر و خوبی و وسیله ای برای رسیدن به کمال می داند و در یک نگاه کلی و جامع به سه بخش تقسیم می کند: بازتاب عمل، کفاره گناهان و یا زمینه تکامل شخصیت.از سوی دیگر در آیین بودا رنج که خصیصه همه هستی از جمله انسان معرفی می کند و با نگاهی بدبینانه به رویدادهای ناخوشایند در زندگی انسان، هدفی برای آن ها بیان نمی کند و لزوما باید پس از انجام دستورات هشت گانه از رنج رهایی یافت. این نوشتار پس از طرح مساله و مفهوم شناسی، به بررسی راهکارهای رهایی از رنج از نظر اسلام و بودا و تحلیل آن ها پرداخته است.

سنت آزمون یکی از سنت های قطعی خداوند است که به شکل مصیبت و نعمت بروز می کند. از سوی دیگر بازتاب برخی از گناهان نیز گاهی به صورت مصیبت بروز می کند و در مواردی انسان ها نمی توانند تشخیص دهند مصیبتی که گرفتار آن اند آزمون الهی است تا صبر کنند، یا کیفر گناهان است تا توبه کنند و چه ملاکی برای تشخیص این نوع مصیبت وجود دارد. مقاله حاضر با بررسی آیات قرآن، مصائب را به سه گروه تقسیم و برای هر گروه ملاک هایی را جهت تشخیص آنها به این شرح مطرح کرده است: 1. مصائب آزمونی: ملاک تشخیص آن ها تحمل پذیر بودن، آرامش پس از ابتلاء، دریافت پاداش پس از اتمام، ابتلا از خداوند و اتمام از بنده و ... می باشد. 2. مصائب کیفر گناهان جمعی: ملاک تشخیص این نوع مصائب، فراگیر بودن، نبود فرصت بازسازی و نابودی جمعی می باشد. 3. مصائب کیفر گناهان شخصی: ملاک تشخیص این نوع مصائب، فراگیر نبودن، ناتوانی در تغییر مصیبت، برطرف شدن مصیبت با توبه و بازگشت به خداوند و تبدیل شدن مصیبت به خوشی پس از توبه می باشد.مشروح مستند ملاک های یاد شده را باید در متن مقاله جستجو کرد.

در معنا شناسی «مس» در آیه «لایمسه إلا المطهرون» سه رویکرد میان عالمان امامیه از آغاز تا کنون رایج است؛ مس ظاهری، مس باطنی، مس فراگیر. در رویکرد نخست واژه «مس» به تماس ظاهری معنا شده و حکم فقهی حرمت تماس بدن بدون طهارت با الفاظ قرآن از آیه استنباط شده است؛ ادله پنجگانه این رویکرد عبارت اند از: استعمال واژه «مس» در برخورد جسمی دو چیز با یکدیگر، رجوع ضمیر در «لا یمسه» به قرآن، استشهاد معصوم (ع)، روایت نبوی و مخالفت با وجدان. رویکرد دوم «مس» را به درک حقائق قرآنی تبیین کرده و به ادله ای همچون سیاق آیه، فضای نزول آیه، روایات تفسیری، دلالت معنایی مطهرون بر طهارت معنوی و رجوع ضمیر در «لا یمسه» به «کتاب مکنون» استدلال شده است. مطابق رویکرد سوم مس به معنای مطلق تماس است، اعم از تماس ظاهری و معنوی، این رویکرد به اطلاق واژه «مس» و «المطهرون» تمسک جسته است. قائلان به رویکرد های سه گانه، نگاه انتقادی به همدیگر داشته و ضمن اقامه دلیل به نقد و رد ادله رویکرد رقیب نیز پرداخته اند. در این مقاله رویکرد های سه گانه یاد شده بازشناسی و ارزیابی می شوند و ضمن نقد ادله، رویکرد منتخب ارائه می گردد.

فضیلت علم و دانش از منظر اسلام پوشیده نیست به گونه ای که قرآن کریم هدف از بعثت پیامبر گرامی اسلام (ص) را تعلیم کتاب و حکمت معرفی نموده است. در این راستا قرآن کریم از کسانی یاد نموده است که خداوند آنان را به زینت دانش آراسته و از آنها با عنوان اوتوالعلم تعبیر نموده است. در اینکه مصداق اوتوالعلم یا همان صاحبان دانش و معرفت چه کسانی اند، مفسران اقوالی مختلف دارند. صرف نظر از اختلافی که در تفسیر برخی آیات از سوی مفسران دیده شده اقوال در حصر و یا تعمیم مصادیق اوتوالعلم نیز متفاوت است. در این تحقیق ضمن بررسی مفهومی اوتوالعلم در آیه 49 سوره عنکبوت، مصادیق اوتوالعلم و مقوله جری و تطبیق بررسی می شود و با استناد تحلیلی به روایات، قول به حصر تثیبت می گردد.

در تبیین چگونگی ارتباط شرایع الهی فرض تباین و تساوی باطل و وجود احکام مشترک و متفاوت فرض ثابتی است که در تقریر آن، احکام مشترک به سبب شارع واحد، و اختلاف ها نه به سبب وجود تکثرگرایی در شرایع الهی می باشد و نه به موجب نسخ شرایع؛ بلکه واقعیت امر چنین است که شریعت حقیقت واحده ای است که سیر تکاملی تشریع احکام باعث ظهور برخی تفاوت ها در آن گشته است. این تقریر، اصلی را تاسیس می نماید که در فرایند تشریع احکام، اصل بر تکامل احکام است. بنابراین احکام هیچ شریعتی منسوخ نمی شود بلکه در دوران حکم کامل و اکمل تنها حجیت عملی خود را از دست می دهد. بدین جهت گزاره های فقاهتی مربوط به شرایع گذشته تا زمانی که شکل تکامل یافته آن حکم در شریعت اسلام احراز نگردد، حجیت دارد و هرگاه عمل به حکم اکمل (شریعت اسلام) به سبب محذوری متعین نباشد، حکم شریعت سابق متعین می گردد. به سبب این اصل، دامنه بینش فقیه علاوه بر قصه های قرآن به روایات قصص الانبیاء نیز توسعه می یابد و درباره رابطه احکام شرایع گذشته با شریعت اسلام به سه وجه تصور می شود: 1. بدون تغییر در شریعت اسلام احراز می شوند که عمل به آن برای همگان متعین است؛ 2. نه عین همان حکم و نه صورت تکامل یافته آن هیچ کدام در شریعت اسلام احراز نمی شود که در این صورت حکم شریعت پیشین بر حجیت خود باقی است. 3. صورت تکامل یافته آنها در شریعت اسلام احراز می شود که در وضعیت عادی به حکم شریعت اسلام و در شرایط اضطراری به حکم شرایع قبلی عمل می شود.

کتابخانه مک لنان دانشگاه مک گیل حاوی مجموعه هایی از ذخایر نفیس و گوهر های درخشان فرهنگ اسلام و ایران می باشد، قطعات کمیاب از قرآن کریم از جمله آنها است یکی از کهن ترین قطعه های قرآن که در این کتابخانه نگهداری می شود آیاتی از سوره مبارکه زمر را در بر دارد. این قطعه به خط کوفی بر دو طرف پاره ای از پوست نگارش یافته است و برای نشان دادن حرکت حروف و اعراب آیه ها از نقطه هایی قرمز رنگ استفاده شده است و نمی توان به یقین در باره نقطه حروف متشابه یا نشانه های تقسیم آیه ها اظهار نظر کرد. از نشانه های درخور توجه این دست نوشته نقطه هایی پیرامون واو می باشد این نقطه ها با توجه به حرکت حرف بعد از واو نهاده شده اند. وجود دو نقطه بین و قبل از برخی از الف های این قطعه نیز قابل توجه می باشد. مقاله حاضر که حاصل ارزیابی این نسخه منحصر به فرد در مدتی طولانی است، بیانگر کوشش های طلایه داران کتابت قرآن کریم و شیوه های ابداعی آنان در نگارش کلام الله مجید می باشد.