مجله علوم دانشگاه تهران
سال:1385 | دوره:32 | شماره:1 |تعداد مقالات:21

تلقیح های ریزوبیومی نقش موثری در افزایش کارایی تثبیت همزیست نیتروژن و رشد بهینه گیاهان خانواده پروانه آسا دارند و این پژوهش به منظور تولید ترکیب حامل مناسب برای تلقیح ریزوبیومی در لوبیا از ترکیبات کانی و آلی بومی ایران انجام گرفت. در این بررسی کارایی 5 ماده معدنی و آلی و مخلوط هایی از آنها، مجموعا در 15 ترکیب، به لحاظ توانایی نگهداری باکتری ریزوبیوم همزیست لوبیا، مورد ارزیابی قرار گرفت. ویژگی های فیزیکی ترکیب های حامل بررسی شد. مجموعه ای از باکتری های تثبیت کننده نیتروژن در لوبیا از ارقام بومی این گیاه جداسازی شد و سویه های غیر بومی به صورت کشت خالص از مرکز کلکسیون (CIAT) تهیه گردید. قابلیت نگهداری باکتری ها در حامل با نمونه برداری از بسته ها و شمارش کلنی به طریق تعیین تراکم باکتری های زنده قابل کشت مشخص شد و بقای سویه ها در داخل ترکیب های حامل مناسب طی یک دوره چهار ماهه به اثبات رسید. آزمایش های قابلیت ایجاد گرهک فعال به دو روش در شرایط سترون (در لوله آزمایش) و در شرایط غیر سترون (در خاک) انجام شد و فعالیت تثبیت نیتروژن درگرهک ها به روش تعیین مقدار گرهک ها و نیز به روش سنجش احیای استیلن به اتیلن بررسی شد. در نتیجه سویه بومی 1 و سویه بیگانه 7001 به عنوان فعال ترین سویه ها معرفی شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بطور کلی حامل های ترکیبی در مقایسه با حامل های تشکیل شده از مواد ساده، قابلیت بهتری داشته و جمعیت بالاتری از ریزبیوم ها (109CFUg-1) را در مدت بیش از 4 ماه حفظ می کند. دو نوع حامل ترکیب یافته از خاک زغال دار، شبه پیت و پرلیت، در لوله آزمایش و دیگری حامل ترکیب یافته از شبه پیت در شرایط غیر سترون در خاک نتایج مطلوبی نشان دادند و تراکم بالایی از ریزوبیوم های فعال را به ترتیب در تراکم 109CFUg-1 و 108 حفظ نمودند. در مقایسه، پس از گذشت 4 ماه تراکم باکتری ها در حامل شبه پیت 107 بار بیش از تراکم آن در حامل های ضعیف نظیر حامل ترکیب یافته از باگاس (D) بوده است.

مطالعه حاضر به بررسی شیب های جنوب غربی رشته کود بینالود واقع در شمال شهر نیشابور با مساحت تقریبی 500 کیلومتر مربع شامل شهر خرف و روستای باقشانگاه و منطقه بین آنها از دیدگاه فلوریستیک می پردازد. ارتفاع منطقه مورد بررسی بین 1300-3500 متر متغیر بوده، مقدار کل بارندگی سالانه 239.9 میلیمتر و درجه حرارت متوسط سالانه 14.25 درجه سانتیگراد است. منطقه مورد مطالعه 487 گونه گیاه آوندی را شامل می شود که به 299 جنس و 67 خانواده تعلق دارند. بزرگترین تیره های گیاهی در منطقه به ترتیب عبارتند از: کاسنی با 71 گونه، گندم با 50 گونه، نخود با 45 گونه و شب بو با 30 گونه. گیاهان تروفیت با 37 درصد از تیپ های بیولوژیک، تیپ غالب را در منطقه تشکیل داده که بدنبال آنها بترتیب همی کریپتوفیتها با 34 درصد و کامفیتها با 12 درصد قرار می گیرند. همچنین از دیدگاه تیپ پوششی 48 درصد از کوروتیپها را عناصر رویشی ایرانو- تورانی تشکیل و بقیه متعلق به یک، دو، سه کوروتیپ یا چند ناحیه ای بوده یا حتی پراکنش همه جا وطنی نشان می دهند. بر پایه تیپهای رویشی، ویژگی های بستر و میزان آب در دسترس، رویشگاه های منطقه را می توان به انواع زیر تقسیم نمود: دشت های پست، شیب های صخره ای خشک، شیب های مرطوب، رویشگاه های آبی، حاشیه مزارع و مزارع تخریب شده.

رویش گیاه بر روی خاک های حاوی مقادیر مسموم کننده عناصر فلزی سنگین، باعث کاهش رشد و نیز عامل انتقال این عناصر به زنجیره غذایی است. مس و منگنز از آلاینده های مهم خاک های کشاورزی و مرتعی محسوب می شوند. این دو عنصر دارای خواص فیزیکوشیمیایی کاملا متفاوت می باشند و احتمال می رود ساز و کارهای تحمل گیاهان نسبت به این دو عنصر نیز کاملا متمایز باشد. در این پژوهش سه گونه مهم زراعی برنج، ذرت و آفتابگردان برای بررسی و مقایسه اثرات فیزیولوژیکی مسمومیت با دو عنصر مس و منگنز انتخاب شدند. نتایج نشان داد که هر سه گونه، در غلظت های هم مولار نسبت به مس حساس تر از منگنز بودند، برنج مقاوم ترین گونه به سمیت و در عین حال حساس ترین گونه به سمیت منگنز بوده است، در حالی که آفتابگردان بیشترین حساسیت را به سمیت مس و بیشترین مقاومت را به سمیت منگنز از خود نشان داد. مقدار انباشتگی این دو عنصر ارتباطی با میزان مقاومت نداشت، به طوری که برنج با بیشترین انباشتگی مس، بیشترین مقاومت را نسبت به این عنصر نشان داد و آفتابگردان با بیشترین انباشتگی منگنز بیشترین مقاومت نسبت به این عنصر را ظاهر نمود. در هر سه گونه جذب منگنز به مراتب بیشتر از مس و برعکس تراجائی این عنصر به مراتب کمتر از منگنز بوده است، بنابراین اندام هوایی محل اصلی انباشتگی و کده بندی منگنز و ریشه محل اصلی انباشتگی مس در این گونه ها بوده است. بررسی بازتراجائی این دو عنصر نشان داد که مس در مقادیر سمی عنصری بسیار متحرک بوده و برگ های اول و دوم هر سه گیاه تقریبا تمام مس بارگیری شده را به برگ های جوان انتقال دادند. برعکس منگنز، غیر از مورد گیاه برنج، به صورت عنصری غیر متحرک عمل کرده و در برگ های اول و دوم بدون تحرک بعدی انباشته گردید. بازتراجائی منگنز در برنج احتمالا یکی از دلایل حساسیت بالای این گونه به سمیت منگنز و نتیجه فقدان کده بندی آپوپلاسمی این دو عنصر در بافت برگ می باشد.

رشدهای اولیه و ثانوی محورهای اصلی و جانبی درخت های جوان تاگ شماره 634 از گونه Eucalyptus gunnii، و همچنین برخی از جنبه های دیگر مربوط به خم کردن ساقه، در گروه کوچکی از درختان جوان راست و خمیده در یک گروه چهار هفته ای مورد بررسی قرار گرفت. اگرچه تمام درختان جوان، یعنی درختان راست و خمیده، چوب کششی بصورت G-fibre تولید می کنند، ثابت شد که خم شدن ساقه در تشکیل G-layer بسیار موثر است. سه نوع مختلف از G-fibre تشخیص داده شد: با G-layer نازک بدون یک S3، با G-layer متوسط ضخیم با یک S3، و با G-layer ضعیف، نتایج این آزمایش نشان می دهد که این اوکالیپتوس، بدنبال مواجه شدن با تنش های درونی و بیرونی، حداقل از سه سازوکار استفاده می کند: تمایز فیبرهای ژلاتینی در گزیلم ثانوی، رشد برون مرکزی متناسب با تولید G-fibre، و تشکیل فیبر در فلوئم در سمت بالایی محورهای خم شده.

روغن های گیاهی منابع اصلی انرژی و ماده غذایی اساسی در تامین اسیدهای چرب ضروری، ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها می باشند. مجموعه تغییراتی که در طول رسیدگی میوه زیتون رخ می دهد می تواند ما را در جهت فهم بهتر فرایندهای مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی صورت گرفته طی رسیدگی میوه و بهبود ویژگی های کیفی و تجاری میوه ها یاری کند. بر این اساس در تحقیق حاضر، مقادیر چربی کل و همچنین اسیدهای چرب موجود در میوه و برگ زیتون در دو رقم مانزانیلا و دزفول مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، چربی کل میوه در طول دوره رسیدگی دو رقم افزایش می یافت و چربی کل در رقم بومی دزفول بیشتر از رقم دیگر بود. اسیدهای چرب غالب برگ و میوه، اولئیک اسید، پالمیتیک اسید و لینولئیک اسید بودند. میزان پالمیتیک اسید در برگ و میزان اولئیک اسید در میوه، طی دوره رسیدگی میوه افزایش می یافت.

در مزارع کلزا، خردل وحشی به وفور می روید و به عنوان علف هرز عمده آن به حساب می آید. همانند برخی بذرهای دیگر احتمالا از خردل وحشی ترکیبات آللوشیمیایی خاصی به درون خاک آزاد می شود که موجب آلودگی و تغییر رشد کزا می شود. در این پژوهش از مزرعه کلزا بذور این دو گیاه جمع آوری گردید و آن گاه بذر کلزا در محیط کشت هوگلند و بذر خردل وحشی در مزرعه آزمایشی کشت داده شد. در مرحله 5-6 برگی خردل وحشی عصاره ای با تراکم 10 گرم پودر خشک در 100 میلی لیتر تهسه و از آن محلول های 0.5 و 1.5 درصد تهیه شد. عصاره بخش هوایی موجب کاهش طول ریشه، بخش هوایی، سطح برگ و وزن تر کلزا شد،لیکن عصاره ریشه تنها در تراکم 1.5 درصد موجب بروز این آثار گردید. عصاره بخش هوایی در غلظت 1.5 درصد موجب کاهش کلروفیل a و کلروفیل کل کلزا شد، لیکن عصاره ریشه ای در همین تراکم کلروفیل b را کاهش داد. در ضمن عصاره بخش هوایی موجب کاهش واکنش هیل در کلزا شد. به احتمال قوی در این راستا برخی ترکیبات آللوپاتیک خردل موجب کاهش سنتز ترکیبات پرفیرینی لازم برای سنتز کلروفیل و در نتیجه کاهش فتوسنتز می شوند. از جانب دیگر عصاره های بخش ریشه و اندام هوایی خردل وحشی موجب افزایش کربوهیدرات های محلول و کاهش کربوهیدرات های نامحلول شدند که می تواند دلالت بر کاهش ترکیبات همچون سلولوز و در نتیجه ضعیف شدن دیواره سلولی داشته باشد. این عصاره ها در برگ کلزا موجب کاهش پروتئین و افزایش پرولین شدند. در ضمن با غلظت 1.5 درصد عصاره های مذکور فعالیت پراکسیدازی نیز در کلزا مشاهده گردید. کاهش پروتئین بیانگر فعالیت پروتئازی بوده که احتمالا برخی آمینواسیدهای حاصل همانند اسید گلوتامیک در سنتز پرولین وارد می شوند تا مقاومت گیاه را در ارتباط با فشار اسمزی بالا ببرد. فعالیت پراکسیدازی هم می تواند محرکی برای سنتز برخی ترکیبات پلی فنلی جهت مقاومت بیشتر گیاه باشد.

اخیرا از گیاهان و مولکول های زیستی به منظور حذف فلزات سنگین از محیط زیست به عنوان روشی ارزان و مهربان با طبیعت استفاده می شود. در این تحقیق ابتدا مواد زمینه ای پلی ساکاریدی دیواره سلول های توتون استخراج شد و سپس اجزای پلی ساکاریدی آن شامل پکتین، همی سلولز A، همی سلولز B و سلولز جداسازی و تخلیص گردید. مواد زمینه ای و اجزای پلی ساکاریدی دیواره با محلول کلرید طلا با غلظت 100ppb در سه pH (اسیدی، تقریبا خنثی و بازی) و دو زمان متفاوت (1 و 12 ساعت) تیمار شدند. بر مبنای نتایج به دست آمده از GFAAS تمام اجزای پلی ساکاریدی دیواره قادر به جذب طلا در تمام pH ها و زمان های مورد آزمایش بودند. در بین اجزای پلی ساکاریدی دیواره، سلولز در pH های تقریبا خنثی و بازی و همی سلولز A در pH اسیدی کمترین میزان جذب طلا را نشان دادند. همی سلولز B در تمام pH ها بیشترین مقدار جذب طلا را طی 1 ساعت تیمار نشان داد. با افزایش زمان تیمار نمونه ها با محلول کلرید طلا میزان جذب طلا افزایش یافت، جز در مورد همی سلولز B که با افزایش زمان، میزان جذب طلا کاهش قابل توجهی را نشان داد.

سیستم باکولوویروس (Baculovirus expression system) بطور موفقیت آمیزی برای بیان انبوه پروتئین های یوکاریوتیک در سلول های حشرات مورد استفاده قرار گرفته است. این سیستم از یک پروموتر بسیار قوی ویروسی به نام AcNPV polyhedron استفاده می کند. در این مطالعه سیستم باکولوویروس برای تجلی پروتئین mouse Gaq سلول های حشرات مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج این مطالعه نشان داد که پروتئین نوترکیب در مقادیر بالا تولید می شود و در مکان طبیعی خود یعنی غشای سلول قرار می گیرد، جایی که به عنوان یک مولکول انتقال دهنده پیام عمل می کند.

گیاهان نسبت به آلودگی های ویروسی در سطوح مولکولی، واکنش های متفاوتی را نشان می دهند که غالبا با تغییرات اجزای درون سلولی همراه می باشد و در نهایت به بروز علایم ماکروسکوپی منجر می گردد. این پژوهش به منظور بررسی تغییرات سیتولوژیکی سلول های برگ در هنگام آلودگی با ویروس Y سیب زمینی در گیاه مدل توتون صورت پذیرفت. برای این منظور عصاره برگ سیب زمینی های آلوده به ویروس Y به طور مکانیکی بر روی برگ های توتون مایه زنی شدند. 2 هفته بعد از مایه زنی و همزمان با بروز علایم سیستمیک، از نواحی دارای علایم موزاییک، برش هایی به اندازه (2 و 4 میلی متر)، تهیه شد. برش ها پس از فیکس شدن در گلوترآلدئید و تثبیت ثانویه دراسمیم تتراکساید توسط رزین Spurr قالب گیری شدند. از بلوک های حاوی نمونه برش های عرضی به ضخامت 50-100 نانومتر تهیه گردید و بعد از رنگ آمیزی توسط میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج مشاهدات به این شرح بود: بزرگ شدن اندازه هسته و نیز لوبی شدن غشای آن، افزایش تعداد و اندازه میتوکندری ها، کاهش تعداد و اندازه کلروپلاست ها و از نظم خارج شدن تیلاکوئیدها، متورم شدن کلروپلاست ها و افزایش تعداد پیگمان های رنگی پلاستوگلوبولی درون آنها، افزایش قطر دیواره سلول های مزوفیلی و نیز واکوئلیزه شدن سیتوپلاسم سلول ها. تغییرات مذکور بیانگر افزایش میزان تنفس، کاهش فتوسنتز و نیز افزایش متابولیسم گیاه در هنگام بروز آلودگی سیستمیک ویروس Y سیب زمینی است و حکایت از بروز واکنشی شبیه به بروز واکنش فوق حساسیت در زمان بروز آلودگی سیستمیک در میزبان دارد.

اخیرا توجه زیادی به محصولات روغنی خصوصا روغن بدست آمده از گیاه کلزا با توجه به ارزش غذایی بالای آن شده است لذا با توجه به این امر و برای تعیین قرابت دانه های 10 رقم از این گیاه با ارزش مورد آزمایش قرار گرفتند این ارقام عبارتند از: Rigent´Cobra, VDH8001, Option, P.F, Colvert, Orient, Cobra, IRA, Ebonit, Bristol پروتئین دانه با روش کجلدال اندازه گیری شد که این مقدار پروتئینی از 18.4-30.8 متغیر بود و VDH8001 و Bristol به ترتیب بالاترین و پایین ترین مقدار پروتئین را داشتند. به منظور مطالعه پروتئین های ذخیره بذر آزمایش SDS-PAGE انجام گرفت که طی الکتروفورز 5 مکان ژنی با 19 باند پروتئینی تشخیص داده شد که رقم های Ebonit, P.F و Option بیشترین تعداد باند (19) و رقم های Oreint, Colvert کمترین تعداد باند پروتئینی (12) را داشتند روغن کل به روش سوکسله استخراج و اندازه گیری شد نتایج نشان داد که رقم Rigent´Cobra بالاترین (%42) و رقم Cobra کمترین میزان (%37) روغن را داشتند. میزان و نوع اسیدهای چرب موجود در دانه ها از طریق گاز کروماتوگرافی (GC) مشخص شد نتایج حاصل از GC نشان داد که 5 اسید چرب مهم اولئیک، لینولئیک، لینولنیک، استئاریک و پالمیتیک اسید به طور مشترک در 10 رقم مشاهده شد بطوریکه اولئیک اسید بیشترین و استئاریک اسید کمترین درصد را دارا می باشد مقادیر اولئیک اسید در واریته های مختلف بین 51.3-62.3 لینوئیک اسید بین 18.09-31.9، لینولنیک اسید بین 2.2-16.2 استئاریک اسید بین 0.15-2.2 و پالمتیک اسید بین 4.8-8.05 مشاهده گردید. آنالیزهای آماری طبق برنامه SPSS انجام گردید و فاصله ژنتیکی دانه ها بر اساس چربی و پروتئین های بررسی شده مشخص گردید.

به منظور یافتن سورفاکتانتهای مناسب برای افزایش حلالیت اسید چرب در محیط آبی، سورفاکتانت های غیریونی شامل تویین 85, 80, 60, 40, 20 ، پلی اتیلن گلیکول 600, 400, 300, 200، دی اتیلن گلیکول دی متیل اتر (دی گلایم)، تریتون x-100، تتراهیدروفوران و دی اکسان به محیط پایه تولید اریترومایسین اضافه شد. همچنین سورفکتانتهای فوق به محیط پایه دارای پالمیتیک اسید نیز اضافه شد. اثرات سورفکتانتها بر روی مورفولوژی saccharopolyspora erythraea و تولید اریترومایسین ارزیابی شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد، تویین 20 و تریتون X-100 باعث تجزیه میسلیوم ها شده است. اما در محیط کشت دارای سورفاکتانت های دیگر، هیف ها به شکل رویشی باقی ماندند. در محیط های پلی اتیلن گلیکول 600, 400, 200، تویین 40 و تتراهیدروفوران هیچ اثر مثبت یا منفی در تولید اریترومایسین مشاهده نشد ولی افزودن تریتون X-100 و دی اکسان به محیط، تولید اریترومایسین را به میزان 9.9 و 1.3 نسبت به محیط شاهد کاهش داده است. در محیط های واجد پلی اتیلن گلیکول 400, 200 و 600، تویین 80, 60 و 85 و دی گلایم تولید اریترومایسین به ترتیب 1.3, 1.4, 1.4, 2.0, 1.5, 1.3 و 1.3 برابر بیشتر از محیط شاهد بوده است. تولید اریترومایسین در محیط دارای اسید پالمیتیک 1.62 برابر کمتر از محیط شاهد بوده است. در هر صورت اثر اسید پالمیتیک در تولید اریترومایسین در حضور سورفاکتانت ها متفاوت بوده است. تولید اریترومایسین در محیط دارای پالمیتیک اسید به همراه پلی اتیلن گلیکول 400 و همچنین پالمیتیک اسید و پلی اتیلن گلیکول 600 بیشتر از تولید اریترومایسین در واجد اسید پالمیتیک (بدون سورفاکتانت) بوده است. ولی اریترومایسین تولید شده در محیط دارای تویین 80, 60, 40 و 85، تتراهیدروفوران و دی گلایم کمتر از تولید اریترومایسین در محیط شاهد (بدون افزودن سورفاکتانت) بوده است.

قطعات اندام های گیاهی، در محیط های کشت واجد مقادیر متفاوتی از هورمون های مختلف، اندام های نوپدیدی به وجود می آورند که نظیر اندام های حاصل از بذر به اندام های تشکیل دهنده یک گیاه کامل قابل تبدیل هستند. در این پژوهش ابتدا بمنظور بدست آوردن رست های سترون، کشت بذرهای سه گونه مختلف سرده بنگدانه شامل H.arachnoideus, Hyoscyamus و H.niger یکساله و دوساله از دو منطقه جغرافیایی مختلف انجام گرفت. سپس با کشت بذر و قطعات اندام های گیاه سترون در محیط های کشت MS واجد هورمون های مختلف با غلظت های متفاوت، اندام- زایی (ریشه زایی، ساقه زایی و برگ زایی) بررسی گردید. بررسی های آماری نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که بهترین ریشه زایی در نتیجه کشت ساقه H.niger دوساله در محیط کشت MS واجد 0.2mgL-1) IAA) و کشت ریشه H.niger دوساله در محیط کشت MS واجد 0.2mgL-1)) و (1.5mgL-1) Kin حاصل می شود. بعلاوه کشت بذر گونه های H.arachnoideus, H.pusillus و H.niger یکساله در محیط کشت واجد (0.32mgL-1) 2,4-D بیشترین ریشه زایی را نشان می دهد. بررسی آماری ساقه زایی نشان داد که بیشترین ساقه زایی در گونه H.niger دوساله و در حالتی مشاهده می شود که کالوس های حاصل از کشت ساقه در محیط کشت MS واجد (0.09mgL-1) IAA و (1.12mgL-1) BAP، در محیط کشت MS واجد (1.12mgL-1) BAP و (2.5mgL-1) GA3 واکشت گردیدند. بعلاوه بر روی کالوس های حاصل از کشت بذر H.pusillus در محیط کشت MS واجد (1.5mgL-1) BAP و (0.5mgL-1) NAA بیشترین ساقه زایی مشاهده گردید. در زمینه برگ زایی، کشت ساقه H.arachnoideus در محیط کشت MS واجد (1.5mgL-1) Kin و کشت بذر گونه H.pusillus در محیط کشت MS واجد (0.5mgL-1) BAP و (0.5mgL-1) NAA بیشترین برگ زایی را از خود نشان داد.

آزمایشات روی چهارگونه بلوط (Q. castaneifolia, Q. libani Quercus btantii, Q. infectoria) انجام گردید. کوتیلدونهای گیاه در محیط کشت MS حاوی هورمون های BAP (1.0 mg/lit) و IAA (2.0 mg/lit) کشت شد و از آنها کالوس تولید گردید. در این محیط کشت پس از 12-8 هفته جنین های مرحله کروی روی سطح کالوس های گونه Q. castaneijolia مشاهده گردید. در نهایت جنین های کروی به مرحله قلبی شکل و گیاهچه تبدیل شدند. قطعات ساقه و برگ این گونه ها نیز مورد آزمایش قرار گرفت ولی هیچکدام قادر به تولید کالوس نبودند. گیاهچه ها در پایان به محیط کشت بدون هورمون منتقل و تکثیر شدند.

گیاهان دهنده میکروسپورها در اتاق رشدی با دمای 15.10oC و دوره نوری 16.8 ساعت (شب/ روز) قرار داده شدند. میکروسپورها در مرحله تک هسته ای انتهایی تا ابتدای دو هسته ای از غنچه هایی به طول 2.5-3.5mm جدا شدند و در محیط کشت NLN-13 حاوی 13% ساکاروز کشت گردیدند. 30 روز پس از کشت میکروسپورهای جدا گردیده، رویان های لپه ای شکل به ابعاد 4-5mm به محیط کشت B5، جهت باززایی منتقل گردیدند. رویان های کشت گردیده به مدت 10 روز جهت شوک سرمایی به انکوباتوری با دمای 4oC منتفل گردیدند و سپس به اتاق رشدی با دمای 25oC منتقل شدند، پس از 30 روز، 3 صفت، درصد تولید گیاهچه های نرمال، درصد تولید رویان های کالوس زا و درصد تولید رویان های ثانوی یادداشت برداری گردید. روش بدست آوردن رویان در سه سطح به شرح زیر، تیمار این آزمایش را تشکیل می دهد: الف) تولید رویان در بالن های یک لیتری حاوی 100ml محیط کشت، ب) تولید رویان در بالن های نیم لیتری حاوی 25ml محیط کشت، ج) تولید رویان در پتری دیش های شیشه ای 100*15 حاوی 12.5ml محیط کشت. نتایج نشان داد که بین رویان های تولید شده در ظروف مختلف محیط کشت از نظر درصد تولید گیاهچه های نرمال، رویان های کالوس زا و رویان های ثانوی، در سطح a=0.01، اختلاف معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از مقایسه میانگین تیمارهای این آزمایش نشان داد که رویان های تولید شده در بالن های 1 و 0.5 لیتری بدون تفاوت معنی دار، در سطح a=0.01، بالاترین درصد تولید گیاهچه های نرمال را داشتند و در گروه a قرار گرفتند (بترتیب 58% و 54%). رویان های تولید شده در بالن های 1 لیتری با تولید %21.41 رویان های کالوس زا و %11.11 رویان های ثانوی کمترین تاثیر را بر باززایی غیر طبیعی داشتند.

غلظت های بالای تلوریوم محلول (تلوریت) دارای اثرات حاد و مزمن بر روی موجودات زنده می باشد. با هدف توسعه یک روش بیولوژیکی برای حذف تلوریت، اثرات پارامترهای مختلف شامل 5.5 pH تا 10.5، دمای 25 تا 45 درجه سانتی گراد، غلظت های مختلف نمک های سدیم کلراید، پتاسیم کلراید و سدیم سولفات (0.5 تا 4 میلی مولار)، غلظت های مختلف سلنو اکسی آنیونها (2 تا 10 میلی مولار) و غلظت های مختلف تلوریت پتاسیم (0.1 تا 1 میلی مولار) روی حذف تلوریت در شرایط هوازی در کشت یک سویه باکتری گرم مثبت نمک دوست نسبی جدا شده از پساب کارخانه نساجی مرینوس قم مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس صفات شکلی، فیزیولوژی و بیوشیمیایی این سویه به طور موقت در جنس Salinicoccus قرار داده شد. حداکثر حذف تلوریت در pH، دمای 35 درجه سانتی گراد، غلظت های 1.5 مولار سدیم کلراید، 0.5 مولار سدیم سولفات، 1 مولار پتاسیم کلراید، 6 میلی مولار سدیم سلینت، مشاهده گردید. تحت شرایط بهینه بالا غلظت اکسی آنیون سمی پتاسیم تلوریت در سوپرناتانت کشت باکتری بعد از شش روز انکوباسیون در مقایسه با نمونه شاهد، از 0.5 میلی مولار به 0.005 میلی مولار کاهش پیدا می کند (تقریبا 99% تلوریت حذف شد). رنگ سوسپانسیون سلولی بدلیل تشکیل تلوریوم عنصری سیاه گردید. کریستال های عنصری تشکیل شده در سیتوپلاسم سلول باکتری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی گذاره (TEM) مشاهده شد و با استفاده از آنالیز EDS تایید گردیدند.