مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1399 | دوره:38 | شماره:564 |تعداد مقالات:3

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه، مقایسه ی اثرات ضد لرز دزهای 100 و 200 میلی گرم Celecoxib خوراکی در مقایسه با گروه شاهد در جراحی ارتوپدی اندام تحتانی تحت بی حسی نخاعی در بیماران جراحی بود. روش ها: در این کارآزمایی بالینی دو سو کور تصادفی که در بیمارستان آیت اله کاشانی اصفهان انجام شد، بیماران کاندیدای اعمال جراحی انتخابی ارتوپدی اندام تحتانی، تحت بی حسی نخاعی با درجه ی بیهوشی I بر اساس معیارهای بیهوشی American Society of Anesthesiologists (ASA) مورد مطالعه قرار گرفتند. 3 ساعت قبل از بی حسی نخاعی، گروه شاهد، قرص دارونما دریافت کردند؛ در حالی که گروه دوم 100 میلی گرم و گروه سوم 200 میلی گرم Celecoxib خوراکی دریافت کردند. بروز و شدت لرز در سه گروه، در زمان های 10 دقیقه بعد از بی حسی و هر 15 دقیقه یک بار تا پایان عمل ارزیابی و مقایسه شد. یافته ها: بین سه گروه در تمام زمان ها (10 دقیقه بعد از بی حسی و هر 15 دقیقه یک بار تا پایان عمل)، تفاوت معنی داری در شدت لرز وجود داشت (050/0 > P)؛ به طوری که بیماران دریافت کننده ی دز 200 میلی گرم Celecoxib، لرز کمتری را تجربه کردند. نتیجه گیری: دز 200 میلی گرم Celecoxib خوراکی بر لرز حین و بعد از عمل جراحی اندام تحتانی ارتوپدی تحت بی حسی نخاعی بیماران در مقایسه با دز 100 میلی گرم وگروه شاهد، موثرتر بود.

مقدمه: تا زمان اجرای این مطالعه، هیچ گزارشی در مورد اثر پروبیوتیک ها به ویژه سین بیوتیک در کنترل و بهبود علایم بیماری کم کاری تیرویید ارایه نشده بود. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر مکمل یاری سین یوتیک بر مدیریت خستگی و وضعیت سلامت روان در بیماران مبتلا به کم کاری تیرویید تحت درمان با لووتیروکسین انجام شد. روش ها: این پژوهش، به شیوه ی کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور انجام شد. 60 بیمار مبتلا به کم کاری تیرویید تحت درمان با داروی لووتیروکسین به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره ی دریافت کننده ی 500 میلی گرم مکمل سین بیوتیک (گروه مورد) و دارونما (گروه شاهد) به مدت 8 هفته دسته بندی شدند. یافته ها: مکمل یاری با سین بیوتیک در گروه مورد باعث کاهش قابل ملاحظه در خستگی عمومی گردید (002/= P). اگر چه سایر ابعاد خستگی در گروه سین بیوتیک روند کاهشی نشان داد، اما هیچ یک از تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود. علاوه بر این، مکمل سین بیوتیک میانگین امتیاز اضطراب را در گروه سین بیوتیک به طور معنی داری در پایان مطالعه کاهش داد (028/0 = P)؛ در حالی که تاثیر معنی داری بر روی میزان علایم افسردگی، اضطراب و استرس افراد گروه مورد نسبت به گروه شاهد نداشت. نتیجه گیری: مکمل سین بیوتیک در بیماران مبتلا به کم کاری تیرویید به مدت 8 هفته اثرات مفیدی بر خستگی عمومی و اضطراب داشت، اگر چه این اثر معنی دار در مقایسه ی بین دو گروه، مشاهده نشد. مکمل سین بیوتیک، می تواند به عنوان یک راهکار درمانی برای بهبود علایم بیماران مبتلا به کم کاری تیرویید در نظر گرفته شود. مطالعات بیشتری با حجم نمونه ی بزرگ تر و مدت زمان طولانی تر برای تایید این یافته ها پیشنهاد می شود.

بیماری چاقی، همواره همراه با التهاب بافت مزمن (درجه ی پایین) می باشد و این التهاب سبب بروز مقاومت به انسولین در بیماری دیابت نوع 2 می گردد. با بروز بیماری دیابت و کاهش سطح انسولین خون، سطح کلسترول خون افزایش قابل ملاحظه ای می یابد. با این افزایش، مشاهدات آماری، خطر بالای بروز بیماری های عروقی مثل Atherosclerosis را نشان می دهد. از این رو، ارتباط مستقیم این گونه عوارض که به عنوان مهم ترین عامل مرگ و میر در این بیماران شناخته می شود، دانشمندان را بر آن داشته است که نسبت به ارایه ی راهکارها و روش های کنترل التهاب زایی سیستم ایمنی نگاهی جدی و کارآمد داشته باشند. کشفیات اخیر در حوزه ی گیاهان دارویی و مواد موثره ی آن ها نشان داده است که ماکرومولکول های زیستی گیاهی، به دلیل ساختارها و زیست پذیری مناسب، قابلیت تاثیر بر عملکرد سیستم ایمنی از جنبه های مختلف نظیر کنترل التهاب، تعدیل یا سرکوب اختصاصی عملکرد سیستم ایمنی را دارا می باشد که توسط سازمان جهانی بهداشت نیز مورد تاکید قرار گرفته است. مطالعات گسترده در خصوص اثرات ایمونولوژیکی عصاره های گیاهی، منجر به کشف ترکیباتی با اثرات شگفت انگیز ضد التهابی مانند مولکول های ساپونین در عصاره ی برگ گیاه سدر گشته است. تحقیقات بر روی گیاهان حاوی ماده ی موثره ی ساپونین کریستینین A، نشان داده است، این مولکول ها به عنوان یک عامل ممانعت کننده در فسفریلاسیون کمپلکس Inhibitor Iĸ Bα nuclear factor kappa B (Inhibitor Iĸ Bα-NF-ĸ b)، از القای بیان ژن Inducible nitric oxide synthase (iNOS) در درون سیتوپلاسم ممانعت می کند و با بر هم زدن تعادل نیتریک اکساید در محیط های التهابی، باعث فروکش شدن التهابات خفیف بافتی می گردد. به عنوان یک ارزیابی کلی از مرور تحقیقات انجام شده بر روی نقش این مولکول بر روی التهاب های خفیف مزمن بیماری چاقی مرتبط با دیابت نوع 2، می توان نتیجه گرفت که این ماده، می تواند به عنوان یک پیش داروی طبیعی، در کاربردهای ایمنی درمانی در درمان بیماری های چاقی و عوارض آن به صورت جدی مد نظر قرار گیرند.