مقدمه: آشفتگی روابط افراد، تاثیرات منفی قابل توجهی بر کیفیت زندگی زوجین و فرزندان آن ها دارد. این پژوهش، با هدف مقایسه ی اثربخشی درمان روایتی و هیجان مدار بر کیفیت زندگی افراد انجام شد. روش ها: طرح پژوهش حاضر، از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و نمونه ی آماری شامل 45 نفر از افراد ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره ی آفتاب مهر و راه عشق در شهرستان اصفهان بود که به طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. گروه های مداخله، در 5 جلسه، درمان های مربوط به گروه خود را دریافت کردند. آزمودنی ها با استفاده از پرسش نامه ی کیفیت زندگی باسبی ارزیابی شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون های 2χ و ANCOVA، آزمون تعقیبی Bonferroni و آزمون One-way ANOVA و نیز نرم افزار SPSS واکاوی گردید. در سطح آمار استنباطی، از آزمون 2χ جهت مقایسه ی توزیع فراوانی جنسیت و سطح تحصیلات در بین سه گروه، از آزمون One-way ANOVA جهت مقایسه ی میانگین سن در بین سه گروه و از آزمون ANCOVA و آزمون تعقیبی Bonferroni برای ارزیابی تاثیر مداخله ی درمانی بر بهبود کیفیت زناشویی افراد استفاده شد. یافته ها: به طور کلی، بیشترین افزایش کیفیت زندگی زناشویی در گروه روایت درمانی و پس از آن با اندکی تفاوت در گروه هیجان مدار دیده شد. در گروه شاهد، کاهش غیر معنی دار کیفیت زندگی در مرحله ی پس آزمون نسبت به پیش آزمون مشاهده گردید. نتیجه گیری: مداخله های مبتنی بر روایت درمانی و هیجان مدار نسبت به گروه شاهد در افزایش کیفیت زندگی زناشویی اثربخشی معنی داری داشته اند.