آموزش پرستاری
سال:1400 | دوره:10 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

مقدمه: روانشناسی مثبت گرا بر شناسایی هیجان، کنترل احساسات و عواطف، ایجاد خوشبینی، مبارزه با افکار منفی و تغییر دادن تصویرهای ذهنی تاکید می کند. هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش روانشناسی مثبت گرا بر انعطاف پذیری شناختی و سرسختی روانشناختی پرستاران بود. روش کار: روش این تحقیق نیمه تجربی و به روش پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه ی پرستاران بیمارستان امام رضای سیرجان در سال 1398 تشکیل دادند. نمونه ی پژوهش شامل 40 نفر که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند و به پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) و سرسختی روانشناختی کوباسا (1979) قبل و بعد از مداخله پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای یک بار) تحت آموزش روانشناسی مثبت گرا سلیگمن و همکاران (2005) قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نمرات آزمودنی ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار انعطاف پذیری شناختی در پیش آزمون در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 32/5± 97/82 و 16/5± 46/82 و در پس آزمون 14/5± 07/94 و 89/5± 19/83 به دست آمد (05/0 >p). همچنین میانگین و انحراف معیار در متغیر سرسختی روانشناختی در پیش آزمون در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 56/5± 73/68 و 17/5± 51/68 و در پس آزمون 93/5± 13/79 و 16/5± 27/68 بود. بنابراین در گروه آزمایش نمره کسب شده در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنادار بود (05/0 >p). نتیجه گیری: آموزش روانشناسی مثبت گرا بر افزایش انعطاف پذیری شناختی و سرسختی روانشناختی موثر است. بنابراین از این نوع آموزش می توان برای کاهش مشکلات پرستاران استفاده کرد.

مقدمه: پرورش نیروهای پرستاری کارآزموده و شایسته برای ارایه مراقبت های بهداشتی و درمانی امری ضروری و بدیهی است که لازمه آن ارتقاء کیفیت آموزش است. مقایسه نظام های مختلف آموزش، محتوی و کیفیت برنامه درسی را ارتقاء می دهد. این مطالعه با هدف مقایسه نظام آموزش مقطع کارشناسی پرستاری در ایران با دانشگاه راجیو گاندی هند انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی تطبیقی، برای مقایسه ساختار برنامه آموزشی کارشناسی پرستاری ایران و دانشگاه راجیو گاندی هند در سال 1399 انجام شده است. برای مقایسه دو برنامه درسی، از الگوی Bready، استفاده شد. یافته ها: برخی ویژگی های بارز مانند تقویت کار گروهی دانشجویان و مهارت یادگیری خود راهبر در دانشجویان و کار کتابخانه ای در برنامه آموزشی دانشگاه راجیو گاندی هند مشهود بود. دانش آموختگان در هند بدون دریافت مجوز RN اجازه اشتغال به کار ندارند اما در ایران بعد از فارغ التحصیلی می توانند شروع به کار می کنند. نتیجه گیری: نظام آموزش پرستاری ایران و دانشگاه راجیو گاندی هند دارای اشتراکات زیادی هستند. پیشنهاد می شود در ایران به انجام کار گروهی دانشجویان و مهارت یادگیری خودراهبر توجه بیشتری گردد و قبل از اشتغال به کار دانش آموختگان آزمون صلاحیت حرفه ای برگزار گردد.

مقدمه: ایمنی بیمار و بیمار محوری در سیستم مراقبت سلامتی در سراسر دنیا موضوع مورد توجهی است. در مقابل کاهش آسیب و حفظ ایمنی بیماران در هنگام ارایه مراقبت های بهداشتی به عنوان یکی از وظایف حرفه ای و اخلاقی کلیه ارایه کنندگان خدمات سلامت قلمداد می گردد. پژوهش حاضر با هدف بومی سازی پرسشنامه ایمنی بیمار و حرفه ای گری در دستیاران پزشکی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر به صورت مقطعی و از نوع توصیفی-تحلیلی در سال 1399 در دانشگاه علوم پزشکی یزد به انجام رسید. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ایمنی بیمار و حرفه ای گری (MSSAPS) با 34 سوال و پنج بعد بود. برای بررسی روایی محتوایی از ضریب های نسبت روایی محتوا و شاخص روایی محتوا با استفاده از نظرات 13 متخصص استفاده شد. روایی سازه با روش تحلیل عاملی تاییدی و اکتشافی انجام گرفت و جهت بررسی پایایی پرسشنامه از آلفای کرونباخ استفاده شد. از نرم افزارهای SPSS. 21 و PLS (v3. 2. 8) و AMOS. 23 جهت تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: در پژوهش حاضر، نسبت و شاخص روایی محتوا، به ترتیب 69/0 و 84/0 تعیین گردید که عددی قابل قبول برای این پرسش نامه می باشد. در تحلیل عاملی تاییدی مقدار آماره CFMIN/DF برابر با 96/4 و مقدار شاخص CFI، GFI و RMSEA به ترتیب 91/0، 92/0 و 08/0 بدست آمد. همسانی درونی پرسشنامه از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تایید گردید که حاکی از همبستگی بالای میان سوالات پرسش نامه بود. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که پرسش نامه مذکور از اعتبار روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و می توان از آن برای سنجش ایمنی بیمار و حرفه ای گری در بین دستیاران پزشکی استفاده نمود.

مقدمه: خودکارآمدی و سلامت عمومی از عوامل موثر بر عملکرد پرستاران و ارایه مراقبت بهتر می باشد. رهبران پرستاری نقش برجسته ای در جهت ایجاد محیط و شرایط کاری مناسب دارند که می تواند بر خودکارآمدی و سلامت عمومی پرستاران تاثیرگذار باشد. یکی از رویکردهای رهبری، رهبری اخلاقی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین رهبری اخلاقی با خودکارآمدی و سلامت عمومی پرستاران انجام گرفت. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی می باشد که در سال 1399 انجام شد. 205 پرستار شاغل در بیمارستانهای خاتم الانبیا و شهید بهشتی استان یزد به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، رهبری اخلاقی براون و همکاران، خودکارآمدی شوآرزر و جروسلم و سلامت عمومی گلدبرگ بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آنالیزواریانس یکطرفه و تی تست) در نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام شد. یافته ها: میانگین رهبری اخلاقی از دیدگاه پرستاران 72/7± 80/33، خودکارآمدی 16/4± 74/30 و سلامت عمومی 68/6± 02/24 بود. در بین ابعاد سلامت عمومی، بیشترین میانگین مربوط به اختلال عملکرد اجتماعی و کمترین میانگین مربوط به افسردگی بود. در مورد ابعاد رهبری اخلاقی، میانگین بعد فرد اخلاقی (98/19± 65/59) و مدیر اخلاقی (25/21± 26/59) تقریبا یکسان بود. نتایج حاصل از آزمون پیرسون نشان داد بین رهبری اخلاقی و ابعاد آن با خودکارآمدی پرستاران همبستگی مثبت و با اختلال سلامت عمومی همبستگی منفی وجود دارد (05/0>P). نتیجه گیری: با افزایش میزان رهبری اخلاقی در مدیران پرستاری، خودکارآمدی و سلامت عمومی پرستاران ارتقاء می یابد. لذا درک بهتر مفاهیم این رویکرد رهبری و به کارگیری آن توسط مدیران پرستاری، موجبات ارتقاء خودکارآمدی و سلامت عمومی پرستاران و به دنبال آن ارایه مراقبت بهتر می گردد.

مقدمه: لازم است دانشجویان پرستاری به عنوان افرادی که با بیماران تعامل مستقیم دارند، از مهارت های ارتباطی خوبی برخوردار باشند؛ چرا که برقراری ارتباط موثر، سبب بهبود و ارتقاء مهارت های بالینی آنها می شود و برای مراقبت موفقیت آمیز از بیمار ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل موثر بر ارتباط دانشجو-بیمار، از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال 1399 انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی، از نوع توصیفی است که در آن به روش سرشماری، کلیه دانشجویان ترم 3 تا 8 مقطع کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی البرز وارد مطالعه شدند. ابزار گرداوری داده ها، پرسشنامه الکترونیک محقق ساخته شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و بررسی عوامل موثر بر ارتباط دانشجو-بیمار بود. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار spss نسخه 26 و آمار توصیفی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه در مجموع 149 دانشجوی کارشناسی پرستاری شرکت کردند. طبق یافته ها: ، دانشجویان، عوامل حرفه ای را با میانگین 65/0± 98/3 به عنوان بیشترین و عوامل فردی را با میانگین 55/0± 44/3 به عنوان کمترین عامل موثر بر ارتباط خود با بیمار شناسایی کردند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بر اساس دیدگاه دانشجویان به ترتیب، عوامل حرفه ای، محیطی، شرایط بالینی، و آموزشی در درجه اول اهمیت و سپس عوامل اجتماعی و فردی می توانند بر ارتباط دانشجو-بیمار موثر باشند. مسوولان سیستم آموزشی و درمانی، با برطرف کردن کاستی هایی که در این زمینه وجود دارد، می توانند به بهبود شرایط کیفی آموزش دانشجویان و نیز ارتقای کیفی و کمی خدمات مراقبتی ارایه شده توسط دانشجویان به بیماران کمک نمایند.

مقدمه: یکی از مشکلاتی که برخی از کودکان دارای مشکلات رفتاری تجربه می‍ کنند، ناتوانی در ابراز همدلی است که این امر لزوم ارایه آموزش‍ های روان شناختی را به این دسته از افراد ضروری می سازد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت‍ های اجتماعی دوازده‍ گانه تیموتی کمپبل-کامرفورد بر همدلی دانش‍ آموزان دختر دوره پایه ششم ابتدایی دارای مشکلات رفتاری انجام شد. روش کار: : جامعه آماری این پژوهش آزمایشی دربرگیرنده کلیه دانش‍ آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 1399-1398 بود که تعداد 30 دانش‍ آموز مطابق با نمره برش در مقیاس درجهبندی مشکلات رفتاری Conners-فرم معلم و والدین، دارای مشکلات رفتاری تشخیص داده شدند که با استفاده از روش نمونه‍ گیری خوشه‍ ای چندمرحله‍ ای و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی ساده در گروه‍ های آزمایش و گواه (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه مقیاس همدلی Davis (1983) را تکمیل کردند و پس از اتمام 12 جلسه آموزش مهارت‍ های اجتماعی دوازده‍ گانه تیموتی کمپبل-کامرفورد (هفته ای دو جلسه به مدت 7 هفته) در گروه آزمایش، پرسشنامه همدلی Davisتوسط گرو ه‍ ها تکمیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس تک ‍ متغیره و چندمتغیره در نرم‍ افزارSPSS. 16 تحلیل شدند. یافته ها: : آموزش مهارت‍ های اجتماعی دوازده‍ گانه تیموتی کمپبل-کامرفورد بر همدلی و خرده مقیاس‍ های آن (توجه همدلانه، دیدگاه‍ گرایی و آشفتگی شخصی) کودکان دارای مشکلات رفتاری تاثیر دارد (001/0

مقدمه: مقایسه تطبیقی برنامه های آموزشی دانشگاهی، با شناسایی شباهت ها و تفاوت ها، رو یکردهای نوینی برای رقابت بین دانشگاه ها و تضمین کیفیت ارایه می دهد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تطبیقی برنامه درسی دوره کارشناسی پرستاری موناش استرالیا و ایران انجام شد. روش کار: مطالعه توصیفی حاضر، با بکارگیری الگوی آموزش تطبیقی بردی در سال 1399 در دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. آخرین برنامه آموزشی و درسی دوره کارشناسی پرستاری، از سایت رسمی وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی ایران و سایت دانشگاه موناش استرالیا دریافت شد. داده ها با استفاده از مدل آموزش تطبیقی بردی، در چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که استفاده از آزمون های سنجش مهارت و صلاحیت بالینی و همچنین برنامه های بین المللی ارزشیابی بالینی از نقاط قوت کوریکولوم آموزشی استرالیا محسوب می گردد. همچنین بررسی و مقایسه جایگاه های شغلی مورد انتظار برای کارشناس پرستاری نشان می دهد که در استرالیا علاوه بر به کارگیری پرستاران در بیمارستان ها دیدگاه های تخصصی تری در بکارگیری فارغ التحصیلان پرستاری دارد. همچنین در استرالیا، پرستاری اجتماعی مانند پرستار مدرسه، پرستار مراقبت در منزل و یا پرستار هماهنگ کننده بالینی جایگاه خود را پیدا کرده است. ارایه واحدهای درسی روابط انسانی، مراقبت های بهداشتی برای جامعه چند فرهنگی، تحلیل و استدلال بالینی در برنامه آموزش پرستاری استرالیا مشهود است. نتیجه گیری: مقایسه برنامه آموزشی کارشناسی پرستاری ایران و استرالیا نشان می دهد کوریکولوم آموزشی استرالیا نسبت به ایران برتری هایی دارد. ادغام عمودی دانش و ارتباط منطقی بین دروس ارایه شده، قرار دادن واحدهای درسی در جهت توانمند ساختن دانشجویان در حیطه های تفکر خلاق و نقادانه، روابط انسانی، کار در جوامع مختلف و همچنین انجام مصاحبه در جهت بررسی توان ارتباطی و سطح علاقه افراد قبل از ورود به حیطه پرستاری از نقاط قوت برنامه آموزشی استرالیا یه شمار می رود.

مقدمه: با توجه به اینکه وضعیت های بدنی نادرست کارکنان درمانی در حین کار ارتباط مستقیمی با ایجاد درد در نواحی مختلف از جمله کمر دارد، به همین جهت طراحی یک پرسش نامه روا و پایا مورد نیاز بود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر طراحی و روان سنجی پرسش نامه آگاهی، نگرش و عملکرد کارکنان درمانی از کمردرد بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع روان سنجی و در دو بخش طراحی پرسش نامه و بررسی روایی و پایایی آن، در سال 1399 و در استان لرستان انجام شده است. در این پژوهش ابزار مورد استفاده پرسش نامه سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد بود که با استفاده از منابع علمی، مطالعات صورت گرفته و نظرات متخصصان طراحی گردید. برای بررسی روایی محتوایی از ضریب های نسبت روایی محتوا و شاخص روایی محتوا با استفاده از نظرات 10 متخصص استفاده شد. از روش های آزمون-باز آزمون جهت بررسی پایایی درونی و آلفای کرونباخ، جهت بررسی پایایی بیرونی کمک گرفته شد. یافته ها: پرسش نامه طراحی شده حاوی 40 گویه است که به ترتیب، 16 گویه حیطه آگاهی، 10گویه حیطه نگرش و 14 گویه حیطه عملکرد را می سنجید. نسبت و شاخص روایی محتوا، به ترتیب 95/0 و 90/0 تعیین گردید، همچنین آلفای کرونباخ کل پرسش نامه 86/0 بدست آمد و ضریب همبستگی میان گویه ها در سری اول و دوم 94/0 گزارش شد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که پرسش نامه طراحی شده از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و می توان از آن برای سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد کارکنان درمانی از پیشگیری از کمردرد استفاده نمود.