آبزیان و شیلات
سال:1391 | دوره:3 | شماره:9 |تعداد مقالات:8

بررسی استرس شوری بر میزان بقا ء در پست لاروهای تغذیه شده با عصاره سیر در میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) مورد آزمایش قرار گرفت. آزمایش در 6 تیمار، هر کدام با سه تکرار صورت پذیرفت. پست لاروها با وزن متوسط 1.3 میلی گرم (0.0013 گرم) در تیمار شاهد با ناپلیوس آرتمیای غنی نشده و در سایر تیمارها با ناپلیوس آرتیمای غنی شده با عصاره سیر به ترتیب با غلظت های 200، 400، 600، 800 و 1000 میلی گرم بر لیتر تغذیه گردیدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که کلیه تیمارها نسبت به استرس وارده از لحاظ درصد بقا نسبت به تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشته اند (P<0.05)، در بین تیمارها، تیمار دوم یعنی پست لارهای تغذیه شده با ناپلیوس آرتیمای غنی شده با غلظت 200 میلی گرم عصاره سیر بر لیتر، از میزان بازماندگی مطلوب تری (81.6 درصد) در مقایسه با سایر تیمارهای غنی شده با عصاره سیر برخوردار بوده و اختلاف معنی داری را در مقایسه با سایر تیمارها نشان داده اند (P<0.05). میزان بقا بعد از تیمار 2، تیمار 3 (غلظت 400 میلی گرم عصاره سیر بر لیتر) و شاهد از درصد بقا بیشتری نسبت به بقیه تیمارها (به جز تیمار 2) برخوردار و کمترین میزان بقا به ترتیب در تیمارهای تغذیه شده با غلظت های 600، 800 و 1000 میلی گرم بر لیتر به دست آمده و فقط تیمار دوم از نظر بقا نسبت به سایر تیمارها اختلاف معنی دار آماری را نشان داد (P<0.05).

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تراکم ذخیره سازی پست لاروهای میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) بر روند شاخص های رشد و بقا در 9 استخر یک هکتاری طی ماه های اردیبهشت تا شهریور ماه 1390 در مزرعه شرکت تعاونی 647 عطا در سایت گواتر شهرستان چابهار اجرا گردید، پس از آماده سازی و آبگیری استخرها، پست لاروها در مرحله PL15 در سه تراکم 15، 20 و 25 عدد در مترمربع (به ترتیب تیمار 1، 2 و 3 نام گذاری) و هر کدام با 3 تکرار ذخیره سازی شدند. فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب شامل دما، اکسیژن و pH به صورت روزانه در دو نوبت (صبح و عصر) و فاکتور شوری و شفافیت نیز در یک نوبت اندازه گیری گردید. تغذیه پست لاروها در طی دوره پرورش بر اساس احتیاجات آنها در مراحل مختلف سنی، وزنی و شرایط محیطی با استفاده از غذای کنسانتره داخلی صورت گرفت، عملیات زیست سنجی میگوها بوسیله سینی غذادهی و تور سالیک هر 10 روز یک بار اندازه گیری، محاسبه و ثبت گردید. مدیریت پرورش نیز برای همه استخرها یکسان اعمال شد. نتایج به دست آمده از بررسی اثر تراکم در 115 روز پرورش بر شاخص های رشد بین تیمارهای 1، 2 و 4 از نظر تولید نهایی و میانگین وزنی، اختلاف معنی داری را در هر سه تیمار در سطح اعتماد 95 درصد نشان داد (P<0.05)، همچنین از نظر درصد بقا بین تیمار 1 و 2 با تیمار 3 اختلاف معنی داری مشاهده گردید (P<0.05). نتایج کلی میانگین وزنی در 115 روز پرورش در تیمار 1 و 135 روز پرورش در تیمارهای2  و  3به ترتیب 0.23±17.93 و 0.07±16.68 و 0.12±15.64 گرم و میزان تولید نهایی به ترتیب 78.1± 2460، 76.38±3033، 50±3200 کیلو گرم و میانگین رشد روزانه 0.002±0.18، 0.002±0.14، 0.001±0.13 گرم در روز به دست آمد، همچنین بیشترین درصد بقا و کمترین ضریب تبدیل غذایی که به ترتیب1.72 ±91.44 و 0.06±1.3 محاسبه گردید مربوط به تیمار 1 و کمترین درصد بقا و بیشترین ضریب تبدیل غذایی نیز به ترتیب با 0.78±81.86 و0.03 ±1.57 مربوط به تیمار 3 به دست آمد. نتایج حاصل از بررسی اقتصادی در تراکم های مختلف نشان داد، تیمار 1 دارای بالاترین میانگین وزنی و کمترین ضریب تبدیل غذایی، از نظر اقتصادی بهتر از سایر تیمارها بود. همچنین با افزایش تراکم ذخیره سازی، سود اقتصادی کاهش یافت.

نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که ماهی سیاه کولی خزری در تالاب انزلی دارای میانگین طول کل 31.6±171.2 میلیمتر، وزن 19.7±62.9 گرم و سن 0.9±3.49 سال می باشند. میانگین تعداد فلس های روی خط جانبی 1.8±50.83 عدد، تعداد شعاع های منشعب باله پشتی 0.2±7.96 عدد و تعداد شعاع های منشعب باله مخرجی 1.0±17.58 عدد می باشند. میانگین طول سر 1.9±24.47 درصد، قطر چشم 0.4±6.10 درصد، بیشترین ارتفاع بدن 1.4±26.17 درصد، ارتفاع و طول باله پشتی به ترتیب 1.5±20.22 و 0.8±10.96 درصد، ارتفاع و طول باله مخرجی به ترتیب 0.8±12.66 و 1.5±18.17 درصد طول استاندارد، فاصله بین باله های سینه ای و شکمی به ترتیب 1.7±24.18، فاصله بین باله های شکمی و مخرجی 20.0 درصد و طول پیش پشتی predorsal lenght)) 52.21±1.7 درصد طول استاندارد بدن بدست آمد. همچنین مولدین و بچه ماهیان در یک صفت مریستیک (شمارشی) و 9 صفت مورفومتریک (ریخت سنجی) و مولدین نر و ماده در 12 ویژگی مورفومتریک (بویژه ارتفاع بدن، طول باله پشتی و مخرجی) با هم تفاوت داشتند. هم چنین در نمای ظاهری، نرهای بالغ در فصل تولیدمثل دارای دانه های مرواریدی روی سر و بدن بوده و رنگ بدن آنها تیره تر و باله شکمی و مخرجی آنها نارنجی تر می باشند.

در این مطالعه، اثر برخی یون ها (سدیم، کلسیم، پتاسیم و منیزیم) روی تحرک اسپرم (دوره تحرک و درصد اسپرم های متحرک) و ظرفیت لقاح (درصد لقاح، نرخ تفریخ، بازماندگی لارو و طول لارو در دو مرحله جذب کیسه زرده و شروع تغذیه فعال) در ماهی کپور سرگنده مورد مطالعه قرار گرفت. جهت بررسی اثر یون های مختلف برای هر یون سه غلظت مختلف شامل کلرید سدیم (1495، 1886 و 2277 میلی گرم در لیتر)، کلرید پتاسیم (819، 936 و 1503 میلی گرم در لیتر)، کلرید منیزیم (48، 72 و 96 میلی گرم در لیتر) و کلرید کلسیم (20، 50 و 70 میلی گرم در لیتر) تعیین گردید. نتایج نشان داد که دوره تحرک اسپرم به ترتیب در غلظت های 1503 میلی گرم در لیتر یون پتاسیم، 50 میلی گرم در لیتر یون کلسیم، 2277 میلی گرم در لیتر یون سدیم و 48 میلی گرم در لیتر یون منیزیم دارای بیشترین مقدار بود. از میان یون های بررسی شده محلول هایحاوی یون سدیم تاثیر بیشتری بر قابلیت لقاح اسپرم نسبت به یون های دیگر داشت. بر طبق، نتایج محلول های حاوی یون های کلسیم اثر منفی بر قابلیت لقاح اسپرم داشت. بنابراین درک تاثیر یونها می تواند برای صنعت آبزی پروری مفید واقع شده و در نتیجه کیفیت اسپرم را در طول تکثیر مصنوعی بهبود بخشد.

تحقیق حاضر در سال 1390 به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین سرب، جیوه و کادمیوم در عضله و پوسته میگوی سفید هندی دریایی انجام گرفت. 3 کیلوگرم نمونه میگوی دریایی با میانگین وزن 0.78±13.18 گرم تهیه شد. جهت سنجش فلزات سنگین از روش هضم مرطوب و تعیین غلظت فلزات سنگین به روش جذب اتمی به کمک دستگاه Perkin Elmer 4100 آزمایشگاه کیمیا پژوه البرز (شهرکرد) انجام شد. میزان فلزات سنگین در عضله میگو پایین تر از پوسته بود. میزان فلزات سنگین در عضله و پوسته میگوی سفید هندی بصورت سرب < کادمیوم<  جیوه اندازه گیری شده است. در این تحقیق غلظت جیوه، کادمیوم و سرب در عضله و پوسته کیتینی میگوی سفید هندی اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). میانگین میزان جیوه در عضله و پوسته به ترتیب 0.002±0.034 و 0.003±0.045 میلی گرم بر کیلوگرم و میانگین میزان کادمیوم در عضله و پوسته به ترتیب 0.005±0.101 و 0.007±0.120 میلی گرم بر کیلوگرم اندازه گیری گردید. همچنین میانگین میزان سرب در عضله و پوسته به ترتیب 0.005 ±0.133 و 0.004±0.164 میلی گرم بر کیلوگرم اندازه گیری شد. میزان کادمیوم در عضله در مقایسه با آستانه استاندارد سازمان بهداشت جهانی بالاتر بود. میزان جیوه و سرب در مقایسه با آستانه استانداردهای جهانی سازمان بهداشت جهانی و سازمان غذا و داروی آمریکا بالاتر و از آستانه مجاز استانداردهای وزارت کشاورزی شیلات انگلستان و انجمن ملی بهداشت و سلامت استرالیا پایین تر بود.

در این پژوهش خصوصیات ریخت سنجی (مورفومتریک) و شمارشی (مریستیک) ماهی گوازیم دم رشته ای (Nemipterus japonicus) سواحل خلیج فارس (جزیره خارک و بوشهر) مورد مطالعه قرار گرفت که با صید 714 نمونه ماهی طی مدت 13 ماه از آذرماه 1388 تا آذرماه 1389 به وسیله تور گوشگیر (چشمه 25 و 35 میلیمتر) به اجرا در آمد. برای این منظور 27 مشخصه مورفومتریک، 8 مشخصه مریستیک و 25 مشخصه نسبی این ماهی مورد بررسی واقع گردید. اطلاعات حاصله در نرم افزارهای آماری همچون systat9.0 و Excel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند که طبق نتایج حاصله دامنه طولی ماهیان ماده بین 194.250 تا 356.520 میلی متر و دامنه وزنی آنها بین 46.900 تا 305.200 گرم و در ماهیان نر دامنه طولی بین 190.520 تا 335.520 میلی متر و دامنه وزنی آنها بین 46.500 تا 340.800 گرم می باشد. بیشترین فراوانی گروه های طولی 250 تا 280 میلیمتر برآورد گردید و نسبت جنسی نر به ماده نیز 1: 2.17 بود.

در این تحقیق، اثر رنگدانه آستاگزانتین بر روی رشد، رنگ پذیری و فاکتورهای خونی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی (0.64±93 گرم) در مزرعه پرورش ماهی سرشار در ارتفاعات جاده سه هزار واقع در شهرستان تنکابن به مدت 8 هفته مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در 2 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمار1: تغذیه با غذای تجاری معمولی (تیمار شاهد)، تیمار 2:mg/kg  41 آستاگزانتین. هر یک از تیمارهای مورد آزمایش به ترتیب در ساعات 8، 12، 16 تغذیه شدند. لازم به ذکر است که نرخ غذادهی بر اساس وزن توده زنده بعد از هر بار زیست سنجی صورت گرفت. در پایان دوره، خونگیری از ماهیان انجام شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای مورد بررسی از نظر وزن ماهیان اختلاف معنی دار آماری مشاهده می گردد (p<0.05) و هیچ اختلاف معنی داری در طول بدن ماهیان، پارامترهای عملکرد رشد و مصرف غذایی شامل FCR، SGR، GR، %BWI، CF و بازماندگی بین تیمارهای مختلف وجود نداشت (p>0.05). درجه صورتی شدن گوشت با استفاده از SalmoFanTM تعین شد که در پایان دوره به درجه 28 رسید. نتایج بین تیمارهای مورد بررسی از نظر فاکتورهای خونی گلبول قرمز، گلبول سفید، لنفوسیت و IgM اختلاف معنی داری را نشان داد (p<0.05)، اما از نظر فاکتورهای مونوسیت و نوتروفیل اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت (p>0.05). بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که جیره41 mg/kg  آستاگزانتین به دلیل صرفه اقتصادی، جیره مناسب در پرورش قزل آلای رنگین کمان است.

این مطالعه در مرداد ماه سال 1390 در اداره توسعه ماهیان گرمابی شهید ملکی اهواز صورت گرفت و هدف آن، ارزیابی غلظت بهینه حمام نمک طعام برای ضدعفونی ماهیان انگشت قد ماهیان کپور سرگنده (0.59±4.38 گرم)، کپور معمولی (0.87±5.43 گرم) و کپور علفخوار (0.65±5.28 گرم) به هنگام حمل و نقل بود. بعد از یک ساعت قرار گرفتن در معرض غلظت های متفاوت شوری (1>، 10، 12، 14، 16، 18، 20، 22، 24، 26، 28، 30 گرم در لیتر) مشاهده کردیم که شوری تا 18 گرم در لیتر تغییرات رفتاری غیر طبیعی و تلفاتی در ماهیان ایجاد نکرد (p>0.05). ولی شوری های بالاتر از 20 گرم در لیتر تاثیر منفی بر بازماندگی، شکل ظاهری و رفتار ماهی ایجاد کردند (p<0.05). این نتایج نشان می دهد که استفاده از حمام نمک کوتاه مدت با غلظت 18 گرم در لیتر برای به هنگام جابه جایی می تواند در شرایط آزمایشی ما پیشنهاد شود.