مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال:1397 | دوره:31 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین علل عدم موفقیت ترمیم های کامپوزیتی شکستن و تغییر رنگ این ترمیم ها می باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی میزان نیروی چقرمگی شکست و تغییر رنگ 3 کامپوزیت نانوهیبرید در محیط خشک و مرطوب به مدت 60 روز بود. روش بررسی: سه نوع کامپوزیت رزینی انتخاب شد. برای هر ماده 36 نمونه مستطیلی آماده شد و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شده و در دمای 37 درجه سانتی گراد در محیط خشک یا درون آب مقطر قرارداده شدند. در هر گروه نمونه ها بر اساس مدت زمان نگهداری (1، 7 و 60 روز) به سه زیرگروه کوچک تر تقسیم شدند (6n=). پس از هر دوره زمانی به منظور انجام آزمایش نیروی چقرمگی شکست، نمونه ها در دستگاه تست فشار قرار داده شدند و با سرعت 5/0 میلی متر در دقیقه تحت نیروی فشاری قرار گرفتند. رنگ اولیه و نهایی نمونه ها نیز توسط دستگاه اسپکتروفتومتر ثبت شد. داده های به دست آمده با آزمون های آماری ANOVA و Kruskal-Wallis ارزیابی شد. یافته ها: میانگین نیروی چقرمگی شکست همه مواد در بازه زمانی 60 روز در محیط مرطوب کمتر از محیط خشک بود. اما بجز در مورد aura Bulkfil (001/0P=). برای بقیه تفاوت معنی دار نبود. تغییر رنگ برای Tetric Evoceram Bulkfilو حتی به میزان بیشتری برای aura Bulkfil در محیط مرطوب و خشک به طور معنی داری متفاوت بود (004/0P=). بالاترین ثبات رنگ درaura وکمترین در Tetric Evoceram دیده شد. نتیجه گیری: نگهداری نمونه ها در محیط مرطوب نسبت به محیط خشک، میزان استحکام به شکست کمتر و تغییر رنگ بیشتری را نشان دادند.

زمینه و هدف: میکروارگانیسم ها مهم ترین علت التهاب پالپ دندانی و نواحی پری اپتیکال هستند که ناشی از عدم سیل مناسب و کافی کانال ها و نواحی انتهایی آن ها و در نتیجه میکرولیکیج و نفوذ میکروارگانیسم ها می باشد. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی میزان سیل شدن کانال ها ددان توسط ProRoot MTA و Bio MTA با تکنیک Fluid infiltration بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی از 46 دندان تک کانال پره مولر فک پایین انسان استفاده شد. پس از آماده سازی و ضد عفونی دندان ها توسط محلول 3% هیپوکلریت سدیم، تاج آن ها از ناحیه سرویکال قطع شد. سپس دندان ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم گردیدند: گروه 1Bio MTA (20n=)، گروه 2 MTA ProRoot(20n=) و گروه های کنترل منفی و مثبت که هر کدام شامل 3 دندان بودند. آماده سازی کانال دندان ها توسط روش step back انجام شد. سپس دندان های پر شده، توسط روش فیلتراسیون مایع مورد ارزیابی توانایی سیل و جلوگیری از لیکیج قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با کمک آنالیز من ویتنی و آزمون توکی تحلیل آماری شدند (05/0α =). یافته ها: نتایج حاصل از آنالیز آماری نشان داد که اختلاف معنیداری بین میزان قدرت سیل کنندگی ماده MTA ProRoot و ماده Bio MTA وجود نداشت (05/0P>). ریزنشت کمتر اما غیر معنیدار در گروه Bio MTA نسبت به گروه ProRoot MTA بود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که از MTA ProRoot و Bio MTA می توان به عنوان ماده سیل کننده کامل کانال استفاده کرد.

زمینه و هدف: درمان با دستگاه فانکشنال مندیبل را در یک موقعیت قدامی تر و تحتانی تر قرار می دهد. وضعیت زبان و فضای اروفارنکس ارتباط قابل توجهی با موقعیت مندیبل دارند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین تغییرات موقعیت زبان و فضای اوروفارنکس به دنبال درمان با دستگاه Twin-block در بیماران نوجوان با مال اکلوژن کلاس II گروه 1 بود. روش بررسی: 22 بیمار (14 دختر با میانگین سنی 5/11 سال، 8 پسر با میانگین سنی 5/12 سال) که تحت درمان با دستگاه Twin-block بوده اند، انتخاب شدند. سفالوگرام ها به منظور اندازه گیری های خطی استفاده شدند. الگویGraber و پارامتر مک نامارا به ترتیب به منظور ارزیابی موقعیت زبان و فضای اروفارنکس انتخاب شدند. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون paired t-test انجام شد. یافته ها: یافته های مطالعه حاضر افزایش قابل ملاحظه ای در موقعیت قدامی زبان نشان داد (06/0P<). فضای اوروفارنکس نیز به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت (001/0P<). همبستگی معنی داری بین کاهش ANB و افزایش قدامی خلفی فضای اوروفارنکس وجود داشت. نتیجه گیری: دستگاه Twin-block سبب حرکت قدامی قابل ملاحظه زبان و افزایش معنی دار فضای اوروفارنکس در بعد ساژیتال می شود.

زمینه و هدف: مقاومت دندان های مصنوعی در برابر سایش، تأثیر زیادی در دوام و طول عمر دست دندان دارد. هدف از این پژوهش ارزیابی و مقایسه میزان سایش سه نوع دندان مصنوعی کامپوزیتی با نمونه آکریلی بود. روش بررسی: در این پژوهش از چهار نوع دندان مصنوعی شامل یک نوع آکریلی (ایوکلار) و سه نمونه کامپوزیتی (ایوکلار، اپل و یاماهاچیتا) استفاده شد. 10 دندان مصنوعی پره مولر فک بالا از هر نوع دندان مصنوعی، در آکریل خود سخت شونده ثابت شدند و آزمون سایش به تعداد 1000 و 2000 چرخه انجام شد. ارتفاع و وزن دندان ها قبل و بعد از هر سری سایش توسط یک میکروسکوپ نوری و ترازوی دیجیتال با دقت 001/0 گرم اندازه گیری شد. داده ها به وسیله آزمون آماری ANOVA و آزمون تکمیلی Duncan مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند (05/0=P). یافته ها: در در تعداد چرخه های 1000 و 2000 دور تفاوت معنی داری بین میانگین سایش دندان های کامپوزیتی و آکریلی ایوکلار از نظر ارتفاع وجود نداشت (05/0

زمینه و هدف: سازمان جهانی بهداشت (WHO= World health organization) در سال 1978 تعریف هیستوپاتولوژیکی را جهت تشخیص OLP (oral lichen planus) ارائه داد. مطالعات قبلی نشان دادند که این معیارها از پایایی کافی برخوردار نیستند. در سال 2003 معیارهای modified WHO توسط van der Meij و همکاران ارائه شد که شامل معیارهای تجدید نظر شده بالینی و هیستوپاتولوژیک می باشد. هدف از این مطالعه بررسی پایایی درون مشاهده گر و بین مشاهده گر در ارزیابی هیستوپاتولوژیک OLPبر اساس معیارهای modified WHO بود. روش بررسی: 55 لام میکروسکوپی که لیکن پلان و ضایعات لیکنوئیدی دهان در تشخیص بالینی آن ها مطرح بوده است، در 2 فاز اجرایی، با فاصله 3 ماه در اختیار 6 مشاهده گر قرار گرفت تا بر اساس معیارهای هیستوپاتولوژیکmodified WHO، یکی از تشخیص های OLP و یا compatible with OLP را انتخاب کنند، سپس با اطلاعات حاصل، پایایی بین مشاهده گر و درون مشاهده گر از طریق آنالیزهای Kappa و ضریب تکرار پذیری(Repeatability coefficient) محاسبه شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که پایایی معیارهای modified WHO در بررسی بین مشاهده گر، قوی (77/0) و در بررسی درون مشاهده گر، متوسط تا قوی (82/0-58/0) می باشد. نتیجه گیری: در این مطالعه پایایی درون مشاهده گر و بین مشاهده گر در ارزیابی هیستوپاتولوژیک OLP بر اساس معیار های modified WHO، در مقایسه با نتایج مطالعات دیگر در مورد معیار هایWHO، قوی تر می باشد، اما پیشنهاد جایگزین کردن این معیارها با معیارهای WHO نیاز به مطالعات بیشتر با تعداد نمونه بیشتر و مقایسه این دو تکنیک با یکدیگر دارد.

زمینه و هدف: حرفه دندانپزشکی یکی از آسیب رسان ترین حرفه هاست که به دلیل عدم آگاهی دندانپزشکان از وضعیت ارگونومیکی صحیح در حین کا، بیشترین آسیب و درد را برای آنان به همراه دارد. هدف از این تحقیق بررسی وضعیت ارگونومیکی دندانپزشکان شهرستان بجنورد به روش RULA بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی تمام دندانپزشکان شهرستان بجنورد مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت بررسی وضعیت ارگونومیکی و اسکلتی-عضلانی به ترتیب از روش های RULA و پرسشنامه نوردیک استفاده گردید. تجزیه و تحلیل با نرم افزار SPSS ویرایش 22 و با بهره گیری از آزمون های آماری رگرسیون و کای دو، انجام و سطح معنی داری 05/0>P در نظر گرفته شد. یافته ها: بیشترین ناراحتی اسکلتی-عضلانی گزارش شده به ترتیب با 6/55% (35 نفر) مربوط به پشت، 54% (34 نفر) مربوط به شانه و 8/50% (32 نفر) درد کمر و 6/47% (30 نفر) درد گردن بوده است. در 12 ماه گذشته 5/90% افراد گزارش درد از حداقل یکی از اندام ها را داشته اند و 27% در اثر درد مجبور به ترک کار شده اند که جنسیت (84/0P=) و قد (75/0P=) و وزن (38/0P=) با این مورد ارتباط معنی داری نداشته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه انجام مداخلات آموزشی جهت پیشگیری از تغییر وضعیت اسکلتی در دندانپزشکان ضروری است.

مقدمه و هدف: پیشرفت تحصیلی دانشجویان دندانپزشکی، به رغم استعداد ذاتی و دستاوردهای تحصیلی قابل توجه، تحت الشعاع انگیزش یادگیری قرار می گیرد. این مطالعه با هدف بررسی عوامل مؤثر انگیزش یادگیری از دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان طراحی و اجرا شده است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی 120 نفر از دانشجویان دندانپزشکی پرسشنامه انگیزش یادگیری را تکمیل نمودند. این ابزار دارای 33 سؤال در دو گروه انگیرش درونی و بیرونی و خرده مقیاس های آن ها بود. متغیر های پیشرفت تحصیلی، جنس، وضعیت سکونت و تأهل نیز بررسی شد. داده ها در نرم افزار آماری SPSS17 ثبت شدند و سپس با استفاده از آزمون های توصیفی و تحلیلی t-test و ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نمره انگیزش درونی و بیرونی دانشجویان از کل نمره 5، 32/0± 98/2 بود. نمره ی انگیزش درونی (48/0± 16/3) و انگیزش بیرونی (44/0± 82/2) تفاوت آماری مشخصی را نشان می دهند (05/0>P). همبستگی بین پیشرفت تحصیلی و ابعاد انگیزش یادگیری (درونی، بیرونی) و خرده مقیاس های انگیزش بیرونی بسیار ضعیف بود و معنی دار نبود (62/0=P). نمره کل انگیزش درونی و بیرونی در دانشجویان مذکر و غیر بومی بیشتر بود. نتیجه گیری: انگیزه تحصیلی دانشجویان دندانپزشکی رفسنجان در سطح متوسط بود. انگیزه های درونی برای یادگیری در دانشجویان پسر بیشتر از انگیزه های بیرونی بود.

در سال های اخیر استفاده از زیرکونیا به عنوان کور ساپورت کننده با استحکام بالا در رستوریشن های تمام سرامیک مقبولیت زیادی یافته است. موارد شکست ایجاد شده در رستوریشن های زیرکونیایی عمدتاً به دلیل ضعف در توده پرسلن ونیر و عوامل دیگری از جمله روش ونیر می باشد. غیر از روش متداول ونیر دستی، روش های دیگری از جمله پرس و ونیر دیجیتال اخیراً معرفی و مورد استفاده قرار گرفته اند. از سویی دیگر استفاده از زیرکونیای مونولیتیک بدون ونیر نیز راه حلی برای کاهش شکست می باشد. هدف از این مطالعه، مروری بر مقالاتی بود که به مقایسه سه روش موجود برای ونیرینگ رستوریشن های زیرکونیا پرداخته اند و مقایسه تأثیر این روش ها بر میزان شکست (failure) رستوریشن های زیرکونیایی و همچنین مقایسه با زیرکونیای مونولیتیک می باشد. در متن این مطالعه مروری 42 مقاله در بازه سال های 2000 تا پایان 2016 با استفاده از کلید واژه های مرتبط از موتورهای جستجوگر PubMed, google scholar استفاده شدند. در اغلب مقالات، روش ونیرینگ دیجیتالی به عنوان بهترین روش ونیرینگ با کمترین میزان شکست گزارش شده است و همچنین خصوصیات مکانیکی زیرکونیای مونولیتیک بالاتر از زیرکونیای ونیر شونده با روش دستی بوده است.