سلامت جامعه
سال:1401 | دوره:16 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

مقدمه: زنان باردار مستعد آسیب پذیری از انواع تنش ها هستند و نسبت به دیگران، بیشتر در معرض مشکلات روانشناختی و جسمانی قرار دارند. از این رو، مداخلات روانشناختی برای این گروه لازم است. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر سبک زندگی ارتقادهنده سلامت و قدرت ایگو زنان باردار است. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آ زمون-پس آزمون، جامعه آماری، مراجعه کنندگان به مرکر مشاوره و خدمات مامایی سلامت مادران شهر تهران از پاییز 98 تا بهار 99 بودند. نمونه گیری به روش در دسترس بود. نمونه ها به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15نفر) جایگزین شدند. بعد از انجام پیش آزمون، آموزش ذهن آگاهی طی 8 جلسه بر روی گروه آزمایش انجام شد. در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. سپس، پس آزمون در هر دو گروه انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه سبک زندگی سلامت Walker (2003) و پرسشنامه روانشناختی قدرت ایگو بود. داده ها توسط آزمون کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: آموزش ذهن آگاهی بر سبک زندگی ارتقادهنده سلامت در مولفه های تغذیه (812/11=F)، ورزش (961/8=F)، مسیولیت پذیری در مورد سلامت (187/9=F)، مدیریت استرس (873/12=F)، حمایت بین فردی (976/10=F)، خودشکوفایی (707/11=F)؛ قدرت ایگو در مولفه های امید (218/12=F)، عشق (98/11=F)، وفاداری (219/9=F)، مراقبت (202/9=F) و خرد (875/12=F) تاثیر داشتند. نتیجه گیری: آموزش ذهن آگاهی بر سبک زندگی ارتقادهنده سلامت و قدرت ایگو زنان باردار تاثیرگذار بود. تاثیر ذهن آگاهی بر سبک زندگی ارتقادهنده سلامت از طریق کنترل و اداره هیجانات، ابعاد جسمی و ذهنی و بر قدرت ایگو از طریق مکانیسم های تنظیم توجه، آگاهی بدن، تنظیم هیجان و تغییرات در دیدگاه فرد از خودش صورت گرفت.

مقدمه: زنان مبتلا به افسردگی مشکلات عمده ای در زمینه سلامت روان شناختی دارند و یکی از روش های مداخله برای کاهش مشکلات روان شناختی، روش درمان پذیرش و تعهد است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افکار اضطرابی و ترس از ارزیابی منفی زنان افسرده انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از طرح های کاربردی و شبه آزمایشی و نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را زنان افسرده مراجعه کننده به کلینیک های درمانی روان پزشکی شهر ساری در سال 1398 تشکیل دادند. نمونه های پژوهش، 30 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گماشته شدند و به پرسش نامه های افکار اضطرابی Wells (1994)، ترس از ارزیابی منفیWatson وFreund (1969) و افسردگی Beck (1961) پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه به صورت هفتگی و زمان 60 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفت. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کاهش افکار اضطرابی منفی و کاهش ترس از ارزیابی اثر داشت (001/0>p). مجذور اتا، نشان می دهد که اثر این درمان بر کاهش اضطراب 38/0 و کاهش ترس از ارزیابی منفی 47/0 است. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، استفاده از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله روان شناختی موثر و مکمل در زنان افسرده به منظور کاهش افکار اضطرابی و ترس از ارزیابی منفی آن ها توصیه می شود.

مقدمه: اختلال افسردگی اساسی از رایج ترین اختلالات روان شناختی است که با متاثر ساختن عملکرد فرد، عوارض منفی متعددی را به دنبال دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، نگرش های ناکارآمد و تاب آوری در زنان مبتلا به افسردگی اساسی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به افسردگی اساسی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی شهر ساری در سال 1398 بود که بر اساس معیارهای ورود، تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. 8 جلسه آموزش درمان مبتنی بر شفقت توسط پژوهشگر آموزش دیده برای گروه آزمایش برگزار گردید. برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. داده ها توسط پرسشنامه های راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، مقیاس نگرش های ناکارآمد و پرسشنامه تاب آوری جمع آوری و با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته همراه با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت در افزایش راهبردهای تنظیم هیجان سازگارانه و تاب آوری و کاهش نگرش های ناکارآمد در زنان مبتلا به افسردگی اساسی اثربخشی معنی دار دارد (001/0

مقدمه: در درمان موفقیت آمیز افراد معتاد، باید علاوه بر دارودرمانی، به مداخلات روان شناختی نیز توجه جدی داشت. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش تنظیم شناختی هیجان بر بهزیستی روان شناختی و تنظیم شناختی هیجان مردان معتاد شهر اصفهان بود. مواد و روش ها: روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی مردان وابسته به مواد مخدر شهر اصفهان که در شش ماه نخست سال 1399 برای درمان نگهدارنده با متادون به کلینیک های درمان اعتیاد این شهر مراجعه کرده بودند، تشکیل دادند. پس از رعایت ملاک های ورود و خروج به پژوهش، 60 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. گروه آزمایش، آموزش مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت نمودند؛ ولی گروه کنترل آموزش های روتین خود را دریافت کردند. جهت بررسی فرضیه از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره متغیرهای بهزیستی روان شناختی و تنظیم شناختی هیجان گروه آزمایش در پیش آزمون به ترتیب 59/7±, 77/49 و 09/6±, 67/78؛ و در گروه کنترل به ترتیب 21/7±, 43/49 و 00/6±, 07/79 بود. در پس آزمون، نمره بهزیستی روان شناختی و تنظیم شناختی هیجان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد آموزش تنظیم شناختی هیجان بر بهزیستی روان شناختی و تنظیم شناختی هیجان مردان معتاد اثربخش است، از این رو، جهت افزایش بهزیستی روان شناختی و تنظیم شناختی هیجان مردان معتاد قابل استفاده است.

مقدمه: زنان مطلقه با مشکلات فراوانی در زمینه سلامت مواجه هستند و نیازمند مداخلات روان شناختی می باشند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد با شفقت درمانی بر افکار خودآیند منفی و احساس تنهایی در زنان مطلقه بود. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز در سال 1398 بودند که 60 نفر از آنان با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. هر یک از گروه های آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان پذیرش و تعهد، و شفقت درمانی قرار گرفتند. داده ها با مقیاس های افکار خودآیند منفی و احساس تنهایی جمع آوری و با روش های مجذور کای، تحلیل کوواریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. یافته ها: گروه های آزمایش و کنترل از نظر سطح تحصیلات، سن، تعداد فرزند و مدت طلاق تفاوت معنی داری نداشتند. درمان پذیرش و تعهد و شفقت درمانی در مقایسه با گروه کنترل باعث کاهش افکار خودآیند منفی و احساس تنهایی در زنان مطلقه شدند (001/0>p)، اما بین دو روش درمانی در کاهش افکار خودآیند منفی و احساس تنهایی تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده اثربخشی هر دو روش درمانی در کاهش افکار خودآیند منفی و احساس تنهایی بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت می توانند از این روش ها جهت بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت به ویژه کاهش افکار خودآیند منفی و احساس تنهایی استفاده کنند.

مقدمه: سرطان به عنوان یک بیماری مزمن و ناتوان کننده، دارای تبعات بسیاری است و بهبود سبک زندگی می تواند سلامتی فرد بیمار را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی-رفتاری بر خود کارآمدی و بهزیستی روان شناختی مبتلایان به سرطان انجام شد. مواد روش ها: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان شهید فیاض بخش تهران در سال 1398 بود. تعداد 30 نفر به طور هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل اختصاص یافتند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی-رفتاری قرار گرفت. برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بود از مقیاس خودکارآمدی عمومی و پرسش نامه بهزیستی روان شناختی که به صورت خودگزارشی تکمیل گردید. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره آنالیز شد. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی-رفتاری به طور معنی داری موجب افزایش نمرات پس آزمون خودکارآمدی و بهزیستی روان شناختی در مبتلایان به سرطان شده است (001/0>p). نتیجه گیری: طبق نتایج، آموزش ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی-رفتاری می تواند بر خودکارآمدی و بهزیستی روان شناختی مبتلایان به سرطان موثر باشد. بنابراین، در حیطه سلامت مربوط به مبتلایان به سرطان می توان مداخلات مبتنی بر ارتقای سبک زندگی سالم را به منظور ارتقای سلامت روان این بیماران استفاده نمود.

مقدمه: دانش‍, آموزان دارای مشکلات رفتاری، به دلیل خودپنداره تحصیلی ضعیف، اغلب قضاوت بسیار منفی نسبت به توانایی‍,ها و ارزش‍, های خود دارند و هیجانات تحصیلی منفی را تجربه می‍, کنند. این امر لزوم ارایه آموزش‍, های روان شناختی به این افراد را ضروری می سازد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت‍, های اجتماعی مبتنی بر نظریهTimothy Campbell-Comorford بر خودپنداره تحصیلی و هیجانات تحصیلی دانش‍, آموزان دختر دارای مشکلات رفتاری انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش آزمایشی دربرگیرنده کلیه دانش‍, آموزان دختر دوره ششم ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 1399-1398 بود. تعداد 30 دانش‍, آموز مطابق با نمره برش در مقیاس درجهبندی مشکلات رفتاری Conners-فرم معلم و والدین، دارای مشکلات رفتاری تشخیص داده شدند و با روش نمونه‍, گیری تصادفی خوشه‍, ای چندمرحله‍, ای انتخاب و به صورت تصادفی ساده در گروه‍, های آزمایش و گواه (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. گروه‍, ها پرسش نامه‍, های خودپنداره تحصیلیYu و Wang (2005) و هیجانات تحصیلی Pekrun و همکاران (2002) را تکمیل کردند. پس از اتمام 14 جلسه آموزش مهارت‍, های اجتماعی مبتنی بر نظریه Timothy Campbell-Comorford (هفته ای دو جلسه) در گروه آزمایش، ابزارهای مذکور توسط گروه‍, ها تکمیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند‍, متغیره تحلیل شدند. یافته ها: آموزش مهارت‍, های اجتماعی مبتنی بر نظریه Timothy Campbell-Comorford موجب افزایش معنی دار خودپنداره تحصیلی (047/0=p) گردید؛ گرچه این آموزش باعث کاهش هیجانات تحصیلی دانش‍, آموزان دارای مشکلات رفتاری شد، ولی اختلاف بین دو گروه معنی دار نبود. نتیجه ‍, گیری: با توجه به تاثیر آموزش مهارت‍, های اجتماعی مبتنی بر نظریه Timothy Campbell-Comorford بر افزایش خودپنداره تحصیلی استفاده از این رویکرد آموزشی توصیه می شود.

مقدمه: یکی از مهم ترین عواملی تاثیرگذار بر کیفیت و پایداری رابطه زوجین رضایت جنسی است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان Lazarus بر ناهماهنگی شناختی و رضایت جنسی در زنان دارای سبک دلبستگی دوسوگرا انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان متاهل مراجعه کننده به مرکز طب زناشویی بیمارستان امام خمینی(ره) شهر تهران در سال 1399 بود. با روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 30 نفر انتخاب و در گروه های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. با پرسشنامه سبک دلبستگی (Hazan و Shaver، 1987) غربالگری نمونه ها انجام شد. پرسشنامه های ناهماهنگی شناختی (Harmon-Jones و همکاران، 2008) و رضایت جنسی (Larson و همکاران، 1998) برای بررسی اثربخشی درمان در پیش آزمون و پس آزمون به کار گرفته شد. در گروه آزمایش، درمان چندوجهی Lazarus در 8 جلسه (هفته ای 1 جلسه به مدت 90 دقیقه(اجرا گردید. پس از پایان آموزش از گروه ها پس آزمون گرفته شد. داده ها با روش های آزمون های t (مستقل و زوجی) و تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها: بین میانگین نمرات ناهماهنگی شناختی، رضایت جنسی و مولفه های آن ها در زنان، از پیش آزمون تا پس آزمون تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0>p). و درمان چندوجهی Lazarus باعث کاهش ناهماهنگی شناختی و افزایش رضایت جنسی در آزمودنی های گروه آزمایش شد (05/0>p). نتیجه گیری: درمان چندوجهی Lazarus می تواند بر سازه های روانی از جمله ناهماهنگی شناختی و رضایت جنسی زنان دارای سبک دلبستگی دوسوگرا اثرگذار باشد. جهت بالا بردن اعتبار بیرونی پیشنهاد می گردد که تحقیقات بیشتری صورت بگیرد.