زمینه و هدف: خستگی یکی از عواملی است که می تواند الگوهای حرکات مختلف را تحت تاثیر قرار داده و ماهیت آن را از نظر بیومکانیکی تغییر دهد. با توجه به مستندات موجود مبنی بر اثر خستگی در کیفیت عملکرد و افزایش پتانسیل بروز آسیب، مطالعه حاضر با هدف مروری سیستماتیک بر پژوهش های انجام شده در زمینه تاثیر خستگی بر متغیرهای بیومکانیکی و بروز آسیب دیدگی در حرکات منتخب افراد سالم انجام گرفته است. مواد و روش ها: با جست وجوی مقالات مرتبط با موضوع تحقیق در بانک های اطلاعاتی معتبر و بر اساس معیارهای از پیش تعیین شده درنهایت تعداد 50 مطالعه به عنوان مقالات نهایی برای مطالعه مروری حاضر انتخاب شدند. یافته ها: مقالات مختلف از روش های متفاوتی برای اعمال خستگی استفاده کرده اند. در مطالعات انجام گرفته گزارش شده است که در حالت کلی خستگی می تواند بر حس عمقی، هماهنگی حرکت و زمان عکس العمل و متعاقب آن کنترل حرکت، اثر منفی داشته باشد، کنترل تعادل را دچار اختلال کرده و افرد سالم را مستعد بروز آسیب کند. همچنین از خستگی به عنوان یکی از عوامل مهم افتادن و زمین خوردن نام برده می شود. در گزارش های مستند شده، نشان داده شده است که خستگی موجب کاهش قدرت عضلانی و در نتیجه آن کاهش دقت حس عمقی و پاسخ های عصبی عضلانی می شود و این تغییرات می تواند خطر سقوط و زمین خوردن را به خصوص در افراد مسن افزایش دهد. در مورد حرکات مختلف ورزشی، از خستگی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل اختلال و کاهش عملکرد اجرای ورزشی نام برده شده است که سبب تغییر در الگوی حرکت شده و افزایش احتمال آسیب دیدگی ها به خصوص آسیب های اندام تحتانی همچون آسیب ACL در حرکاتی همچون پرش فرود را به همراه خواهد داشت. نتیجه گیری: با توجه به احتمال تاثیر سطح خستگی آزمودنی ها بر الگوی انجام حرکات مختلف، در زمان جمع آوری داده ها، باید این پارامتر به عنوان یک عامل کنترلی در نظر گرفته شود. ضمن اینکه به دلیل افزایش احتمال بروز آسیب به دنبال خستگی در افراد سالم، توجه به این عامل حین انجام حرکات مختلف از جمله حرکات ورزشی امری ضروری است.